เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 34
บทล่าสุด
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 576
จวบจนในที่สุด หล่อแกไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ อีก แสงสว่างก็หยุดลงเช่นกัน ลวดลายและภาพบนจานหล่อแกก็ต่างไปจากตอนแรก สิ่งเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนไปคือ หลุมเว้ารูปดาวสามหลุมบนหล่อแกยังคงอยู่ ใต้ดวงตาแห่งหล่อแก ปรากฏภาพสัญลักษณ์ภาพหนึ่ง ชาวบ้านในภาพสัญลักษณ์บูชาอีกาเป็นเทพนก ต่างก็กำลังคุกเข่าอยู่บนแท่นบูชาศิลาห้าแสง กู้ชูหน่วนจ้องมองภาพสัญลักษณ์อยู่นาน แต่ก็มองไม่ออก "ฝูกวง เจ้าเข้ามาหน่อย" "นายหญิง ท่านเรียกข้าหรือ" "ดูนี่หน่อย รู้หรือไม่ว่าภาพสัญลักษณ์นี่กำลังอธิบายสิ่งใด" ฝูกวงพินิจมองอย่างตั้งใจ ผ่านไปสักพัก เขาส่ายหน้า "ข้าน้อยก็ไม่รู้ ไม่เช่นนั้น ข้าน้อยวาดมันออกมาแล้วนำไปให้คนของหอเลิศหล้าสืบดีหรือไม่" "ก็ได้ ห้ามปล่อยให้เล็ดลอดออกไปเด็ดขาด" "ขอรับ" ฝูกวงกำลังจะออกไป ทันใดนั้นดูเหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ จึงย้อนกลับมาอีกครั้ง "จริงสิ นายหญิง แม้ข้าน้อยจะไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ใด แต่พื้นที่ต้องห้ามของเผ่าหมอมีอีกาอยู่เยอะมาก เกรงว่าจะเป็นที่ที่รวมอีกาไว้มากที่สุดในใต้หล้า ยิ่งไปกว่านั้น ได้ยินมาว่าคนรุ่นก่อนของเผ่าหมอให้ความเคารพนับถืออีกามาก แต่หลายร้อยป
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 575
เรื่องโศกเศร้าในอดีตหลั่งใหลเข้ามา ใจของไทเฮาพลันเจ็บแปลบขึ้นมาทันที "แหมะ......" นางที่ไม่รู้ว่าไม่ได้หลั่งน้ำตามานานแค่ไหนแล้ว น้ำตากลับไหลลงมาหนึ่งหยด องค์หญิงตังตังลนลาน รีบเข้าไปกอดไทเฮา นางปาดน้ำตาก่อนจะพูดด้วยความกระสับกระส่าย "เสด็จแม่ ท่านเป็นอะไรไป ลูกผิดไปแล้ว ลูกไม่ควรพูดเรื่องปวดใจพวกนั้น เสด็จแม่ อย่าเศร้าไปเลยนะ ฮือฮือ..." "เด็กโง่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าสร้อยเส้นนั้นคือสิ่งใด" "ไม่รู้ ข้ารู้เพียงแค่ว่าข้าเกลียดมัน มันทำให้ข้าเสียเสด็จพ่อและเสด็จพี่หญิงไป" แม้เสด็จพี่หญิงจะไม่ใช่พี่สาวที่เสด็จแม่คลอดออกมา แต่กลับดีกับนางยิ่งกว่าพี่สาวแท้ๆ ของนางเสียอีก "สร้อยเส้นนั้น เสด็จพ่อของเจ้าชิงมาด้วยชีวิต ตั้งใจจะมอบให้เผ่าอวี้ แต่น่าเสียดายที่เผ่าอวี้ตัดขาดจากโลกภายนอก หลายปีมานี้ไม่เคยปรากฏตัวอีกเลย" ร่างของไทเฮาอ่อนแรงราวกับเรี่ยวแรงถูกสูบหายไปหมด นางรอมาเนิ่นนานหลายปี เพราะตั้งใจจะมอบมันให้กับเผ่าอวี้ในสภาพที่ไม่บุบสลาย แต่ครอบครัวคนใกล้ชิดกลับต้องมาตายเพราะสร้อยเส้นนั้น ทุกครั้งที่เห็นสร้อยเส้นนั้น นางก็อดปวดใจไม่ได้ เพราะแบบนี้ หลายปีมานี้ นางจึงไม่ถ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 574
ไทเฮาแสร้งยิ้ม "ตังตังก็บอกแล้ว ว่าสร้อยเส้นนี้เป็นของอัปมงคล หากท่านได้ไปแล้วเกิดอะไรขึ้น เทพสงครามจะไม่มาโวยวายกับข้าหรือ จากที่ข้ามอง ข้าว่าเปลี่ยนเป็นสร้อยเส้นที่ดีหน่อยเถอะ" "ขอบพระทัยไทเฮาสำหรับความหวังดี แต่คนเราต้องพอใจในสิ่งที่มี ข้ามีแค่เส้นนี้ก็พอแล้ว" ไทเฮาโกรธจนอกแทบแตกตาย กู้ชูหน่วนดื้อรั้นดึงดัน เห็นได้ชัดว่านางถูกใจสร้อยเส้นนี้ตั้งแต่แรก ยังจะทำเป็นใจกว้างหน้าใหญ่ ช่างน่าหงุดหงิดเสียจริง นางเตือนไปหลายครั้ง แต่กู้ชูหน่วนก็ดึงดันจะเอาเพียงแค่สร้อยเส้นนั้นอย่างเดียว ทั้งยังบอกอีกว่านางดวงแข็ง นางจึงทำได้เพียงแค่ร้อนใจ เดิมทีสถานการณ์ก็แย่อยู่แล้ว ที่แย่กว่านั้นคือ องค์หญิงตังตังยังจะแทรกขึ้นมาอีกประโยค "โธ่ เสด็จแม่ ในเมื่อนางอยากได้สร้อยเน่าๆ เส้นนั้น ก็ให้นางไปเถอะ อย่างไรพวกเราก็เตือนนางแล้ว แต่นางยังยืนกรานอยากได้ ต่อไปหากเกิดเรื่องอะไร ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเราแล้ว" ไทเฮาถลึงตาใส่องค์หญิงตังตัง นางคลอดลูกสาวไร้สมองจอมล้างผลาญออกมาจริงๆ หยกจันทร์เสี้ยวก็ถูกกู้ชูหน่วนหลอกไปแล้ว แม้แต่ดวงตารูปหัวใจก็ยังจะถูกกู้ชูหน่วนหลอกเอาไปอีกหรือ นี่เป็นถึง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 573
คลังสมบัติไม่ใหญ่มาก อีกทั้งของด้านในยังน้อยจนน่าสงสาร นางหาจนทั่วไปแล้วรอบหนึ่ง ก็ยังไม่เจอดวงตารูปหัวใจ จึงอดขมวดคิ้วมุ่นไม่ได้ เห็นนางมุ่นคิ้ว องค์หญิงตังตังรู้สึกเพียงแค่เสียหน้า ในใจไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก ไทเฮากลับทำเป็นมองไม่เห็น ยังคงเอ่ยด้วยรอยยิ้มดังเดิม "หานอ๋องเฟย ไม่รู้ว่ามีเครื่องประดับที่ถูกใจท่านบ้างหรือไม่ หากมีก็เอาไปได้เลย" ฮ่องเต้เย่เองก็รู้สึกเสียหน้าไม่น้อย เขาจึงเอ่ยออกมา "หากเจ้าไม่ถูกใจ เช่นนั้นไปดูที่คลังสมบัติของข้า แล้วเลือกเอาไปสักสองสามชิ้นก็ได้" "ข้าขอดูให้ดีอีกหน่อยแล้วกัน" กู้ชูหน่วนดูอย่างละเอียด ทุกกล่องที่ใส่เครื่องประดับอยู่ล้วนแต่หาอย่างละเอียด แม้จะเป็นกล่อง หรือชั้นวางที่ไม่มีเครื่องประดับอยู่ นางก็ตั้งใจหาจนหมด ทุกคนไม่เข้าใจว่านางต้องการอะไรกันแน่ กล่องและชั้นเหล่านั้นไม่มีของสิ่งใดอยู่ด้านใน มีเพียงไทเฮาที่ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เป็นอย่างที่คิด เจตนาของนางไม่ได้อยู่ที่สิ่งนี้แต่แรก กู้ชูหน่วนหาจนทั่วทุกซอกทุกมุมอยู่ทั้งหมดสามรอบ แต่ก็ไม่เจอเครื่องประดับที่เกี่ยวกับดวงตารูปหัวใจเลยสักชิ้น จึงอดผิดหวังไม่ได้ ของเกือบทั้งคลัง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 572
เย่จิ่งหานนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะเสริมขึ้นมาอีกประโยค "ส่งคนออกไปหาเครื่องประดับที่ดีที่สุดในใต้หล้า แล้วส่งไปให้พระชายาพร้อมกันให้เร็วที่สุด" นิ้วเรียวยาวที่กำลังลูบผมดำเงาราวกับไหมของหัวหน้าเผ่าหมอชะงักงัน บนใบหน้าหล่อเหลาราวกับมารร้ายฉายความไม่พอใจ "เสียแรงที่เย่จิ่งหานร่ำรวยมั่งคั่ง กิจการ กองกำลังมีอยู่ทั่วทั้งใต้หล้า ทว่ากลับไม่มีปัญญาซื้อเครื่องประดับสักชิ้น เซวี่ยซา ไปซื้อเครื่องประดับที่ดีที่สุดในเมืองหลวงมาแล้วนำไปให้พี่สาว" "ทั้งเมืองหลวง ?" "ใช่ แล้วส่งคนไปค้นหาเครื่องประดับที่ดีทีสุดในใต้หล้ามา นำไปให้พี่สาว" "ขอรับ......" เซวี่ยซาแอบเงยหน้าขึ้นมา ทว่ากลับเห็นดวงตาที่สีต่างกันคู่นั้นของนายตัวเองฉาบไปด้วยรอยยิ้ม สะท้อนเพียงแต่ร่างสีแดงเพลิงของกู้ชูหน่วน เขาจินตนาการได้เลยว่า พวกเขาและเย่จิ่งหานได้มีสงครามใหญ่กันแน่ ซ่างกวานฉู่หยิบปิ่นระย้าออกมาจากอ้อมแขนโดยไม่รู้ตัว ปิ่นระย้าทำจากหยกสีขาวดุจหิมะ ใสสว่างพร่างพราว มองแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นหยกน้ำดี ปลายปิ่นระย้าสลักรูปผีเสื้อคู่กางปีกขนาบกัน ด้านล่างผีเสื้อมีลูกปัดหยกชั้นดีห้อยอยู่ ปิ่นระย้าด้ามนี้ เมื่อมอง
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม บทที่ 571
"องค์หญิงตังตัง ไม่ทราบว่าตอนนี้จะข้าเลือกเครื่องประดับจากตำหนักเจ้าสักชิ้นได้หรือไม่" องค์หญิงตังตังอัดอั้นจนหน้าแดงก่ำ แต่ก็เค้นคำพูดไม่ออกสักคำ ทำได้เพียงแค่กัดฟันเห็นด้วย "ก็แค่เครื่องประดับชิ้นเดียว หรือคิดว่าข้าแพ้ไม่เป็นหรืออย่างไร เครื่องประดับในตำหนักองค์หญิงเจ้าเลือกตามใจชอบเลย ขอแค่เจ้าถูกใจ ก็หยิบไปได้เลย ข้าไม่มีทางเปลี่ยนใจเด็ดขาด" ไทเฮาสงสัยว่ากู้ชูหน่วนจะคิดไม่ดี จวนหานอ๋องอยากได้เครื่องประดับเช่นใดก็หามาได้หมด แต่กลับต้องการเครื่องประดับของตังตัง เกรงว่าจะมีแผนการแฝงอยู่ นางกำลังจะปฏิเสธ คิดไม่ถึงว่าองค์หญิงตังตังตกปากรับคำไปแล้ว อีกทั้งยังตอบตกลงอย่างง่ายดายขนาดนั้น เจ้าลูกสาวโง่ ตกหลุมพรางแล้วยังไม่รู้ตัวอีก นางพูดออกมาหนักแน่นชัดเจนขนาดนั้น ขืนนางห้าม ก็จะทำให้นางดูเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียว ไทเฮาทำได้เพียงแค่ส่งสายตา ให้บ่าวรับใช้เก็บเครื่องประดับที่มีราคาเอาไว้ก่อน นางเดาไม่ออกว่ากู้ชูหน่วนต้องการเครื่องประดับชิ้นไหนกันแน่ จึงทำได้เพียงเท่านี้ กู้ชูหน่วนเหลือบไปเห็นขันทีข้างกายไทเฮาเดินออกไปด้วยความรีบร้อน รอยยิ้มจึงเยือกเย็นขึ้นเล็กน้อย "ข้
บางทีคุณอาจจะชอบ
ได้โอกาสอีกคราข้าไม่ขอเป็นอนุ
เสี่ยวชิงเทียน10.2K viewsบุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น11.0K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น12.6K viewsหญิงหม้ายท้ายหมู่บ้าน
ต้นไม้แห้ง9.8K viewsสามีชาตินี้เราหย่ากันแล้ว
บ้านเขมปัณณ์10.0K viewsมารเร้นกายดับแสงดารา
MACARONI/1Millionmilesaway433 viewsเกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส
บ้านเขมปัณณ์3.7K viewsบุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ
เหยียนซี135.0K views
