ฝึก ฝึก ฝึก

ทางอีกฟากหนึ่งของดินแดน ห่างไกลออกไปหลายพันลี้ พ้นแนวเขาหิมะและทุ่งร้างกว้างใหญ่ คือแผ่นดินที่ยังไม่มีผู้คนตั้งถิ่นฐาน หมอกสีเงินลอยคลุ้งเหนือที่ราบสูงอย่างหนาทึบ เสียงค้อนตอกไม้ดังก้องแทรกความเงียบของภูเขา

หวังซีในชุดครามยืนอยู่ท่ามกลางลานหินหยาบ แผนที่ผืนใหญ่ในมือเต็มไปด้วยรอยหมึกขีดโยงแน่นขนัด รอบตัวคือศิษย์รุ่นน้องไม่ถึงสิบคนที่ติดตามเขามาจากหลิวเฟิง ใบหน้าทุกคนอ่อนล้าแต่แววตามุ่งมั่น

“ตรงนี้จะเป็นเรือนรักษา ตรงโน้นตั้งโรงหลอมโอสถ ส่วนบ่อพักสมุนไพรให้ขุดลึกกว่านี้อีกหนึ่งฉื่อ” เขากล่าวพลางชี้แผนที่ เสียงสั่งงานหนักแน่นกว่าที่เคย

ศิษย์หนุ่มร่างสูงที่ยืนเงียบข้างเขาเงยหน้าขึ้น ข่งป๋อหย่วน ศิษย์อีกคนของหลี่หลิงเฟิ่ง มือข้างหนึ่งถือแท่งถ่านที่ใช้ขีดเขียน ดวงตาคมสงบนิ่งผิดจากคนวัยเดียวกัน “พื้นที่ฝั่งเหนือชื้นกว่าปกติ สมุนไพรตระกูลเย็นจะปลูกได้ดี ข้าจะปรับสูตรยาสำหรับปรับอุณหภูมิดินให้พวกมันพอเติบโตได้”

หวังซีเหลือบมองก่อนหัวเราะ “เจ้าคิดละเอียดกว่าข้าอีก ข้าลืมไปเลยว่าเรามีปราชญ์อยู่ด้วย”

ข่งป๋อหย่วน เพียงก้มลงจดข้อมูลลงบนสมุดบันทึกด้วยลายมือเรียบลึก ทุกวันนี้เขาพูดน้อยลงฟังมากขึ้น แต