บทที่ 1795

สำหรับองค์หญิงน้อยผู้นี้ แม้ว่าหลิวหลิงจะมีอายุมากกว่านาง แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะดูแคลน

ถึงกับหยิบสมุดเล่มเล็กออกมา จดบันทึกทุกถ้อยคำอย่างละเอียด

เมื่อแน่ใจว่าไม่มีสิ่งใดตกหล่น เขาจึงค่อยวางใจ

หลังจากหลิวหลิงเข้ารับช่วงต่อดูแลเมืองหลานซีอย่างสมบูรณ์แล้ว กู้หว่านเยว่ก็ได้นำทัพไปบุกโจมตีเมืองถัดไป

เพียงแค่ครึ่งเดือน กองทัพของนางก็ขยายใหญ่ขึ้นจนมีกำลังพลถึงสามแสนนาย

มีผู้คนจำนวนมากที่เลื่อมใสในชื่อเสียงของนางและเดินทางมาเข้าร่วมกองทัพ

ใคร ๆ ก็รู้ว่าเบี้ยหวัดในกองทัพตงโจวนั้นดีมาก ทหารทุกคนไม่เพียงแต่จะอิ่มท้องทุกมื้อ แต่ยังได้กินเนื้อวันเว้นวัน หลังจากการฝึกซ้อมในตอนค่ำ ก็ยังมีของว่างให้กินอีกด้วย อีกทั้งยังสามารถรับเบี้ยหวัดกลับไปให้ครอบครัวได้

สำหรับจำนวนเบี้ยหวัดนั้น จะคำนวณตามยศของทหาร

ทหารธรรมดา ในหนึ่งเดือนจะได้รับข้าวชิงเคอสิบจิน มันเทศสองจิน และผ้าป่านครึ่งพับ

เงื่อนไขนี้ ช่างเย้ายวนใจเสียจริง!

ณ ที่ราบแห่งความโกลาหล มีผู้คนมากมายที่อดอยากปากแห้ง ไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ แต่มีพละกำลังมหาศาล

ดังนั้นกองทัพของกู้หว่านเยว่จึงยังคงขยายใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ

แน่นอนว่า เพื่อสร้างความสมดุล