Share

บทที่ 1861

Author: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
หมอเทวดาเผยลูบเครา สายตาสะท้อนความหลักแหลม “สะใภ้สกุลหลี่ ตอนกลางวันเจ้าให้ข้าช่วยดูขาของหลี่ตั๋วไม่ใช่หรือ? ตอนนั้นข้าอับจนหนทาง แต่ตอนนี้ข้ามีหนทางแล้ว”

“สหายข้างกายข้าท่านนี้ก็เป็นวิชาแพทย์ ให้นางฝังเข็มให้หลี่ตั๋ว ไม่แน่ว่าอาจสามารถฟื้นฟูเส้นลมปราณที่ขาของเขาให้กลับมาเหมือนเดิมได้”

นางหวังร้องไห้จนหน้าเลอะเปรอะเปื้อน

นางไม่กล้าเชื่อ เบิกตาสองข้าง

“นี่ นี่จริงหรือ?”

เมื่อครู่เพิ่งคุยกับลูก หากไม่ได้จริงๆ ก็ทำได้เพียงยอมแพ้ คิดไม่ถึงเลยว่าสถานการณ์พลิกผันแล้วจะมีความหวัง สำหรับพวกเขาเหล่าชาวนา หากตัดขาสองข้าง ภายภาคหน้าชีวิตที่เหลือก็อนาถแล้ว

นางหวังทรุดตัวลงคุกเข่าต่อหน้าทั้งคู่

“ขอบคุณหมอเทวดามาก ขอบคุณแม่นาง หากรักษาลูกชายของข้าได้ ข้าจะตอบแทนอย่างแน่นอน”

หมอเทวดาเผยไม่พูดจา ในเมื่อเขาพูดว่าสามารถรักษาได้ นั่นจะต้องมั่นใจแปดถึงเก้าส่วน

นางหวังดีใจน้ำตาไหล รีบนำข่าวนี้ไปแจ้งผู้เฒ่าหลี่และสามีนาง

หนึ่งครอบครัวสามคนวิ่งออกมาโขกคำนับ

ดวงตาหลี่ตั๋วที่อยู่ภายในห้องทอประกายวาววับ สายตาคาดหวัง

อย่างไรเสียก็ยังเป็นเด็ก ไฉนเลยจะไม่อยากลุกขึ้นได้จริง? เพียงแต่เขาไม่อยากให้ครอบครั
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1864

    ลูกสาวคนดียอดเยี่ยมถึงเพียงนี้ เขาที่เป็นพ่อคนนี้ จะไม่ภาคภูมิใจได้อย่างไร!ตอนนี้จงเอ้ายังไม่รู้เรื่องกู้หว่านเยว่นำทหารบุกตีแคว้นเป่ยตี้เพียงลำพังจนราบเป็นหน้ากลอง หากภายภาคหน้าได้รู้ จะต้องภาคภูมิใจจนปากไม่อาจหุบลงได้วันต่อมา กู้หว่านเยว่และหมอเทวดาเผยร่วมมือกันฝังเข็มให้หลี่ตั๋วอีกสองรอบ“ปัง!”“ปัง!”จู่ๆ พลุสีฟ้าก็แตกกระจายบนท้องฟ้าสูงของเขตซีเป่ย เรียกความสนใจให้คนภายในเรือนแหงนหน้ามองไปกู้หว่านเยว่หรี่ตาลงนี่คือพลุสัญญาณที่นางมอบให้เป่ยหมิงโยวหลานก่อนจากไปดูท่าแล้ว เป่ยหมิงโยวหลานตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้ว“เสด็จพ่อพูดว่าแม้แคว้นโยวหลานจับตัวพวกเขาเป็นเชลย แต่เป่ยหมิงโยวหลานไม่เคยทรมานหยามเกียรติพวกเขา แต่กลับต้อนรับอย่างดี ส่งหมอผีมารักษาอาการของเสด็จแม่ นับว่าเป็นผู้มีคุณธรรมคนหนึ่ง”บัดนี้สถานการณ์ของแคว้นโยวหลานซับซ้อนมาก คนโยวหลานเปี่ยมความทะเยอทะยาน ยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถทำเรื่องโหดร้ายเหนือมนุษย์กับภรรยาร่วมผูกผมเช่นนี้ได้ เพียงพอให้มองเห็นความโหดเหี้ยมอำมหิตหากปล่อยให้เขากุมอำนาจในแคว้นโยวหลานแต่เพียงผู้เดียว ภายภาคหน้าจะต้องสร้างปัญหาไม่รู้จบให้แคว้นตงโจ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1863

    ตื่นมาได้ครู่หนึ่ง สายตาจงเอ้าก็ตกลงบนร่างภรรยาบ่อยๆ ไม่สามารถเลื่อนสายตาออกได้เห็นเสด็จพ่อเสด็จแม่มีสายสัมพันธ์ที่ดีถึงเพียงนี้ กู้หว่านเยว่หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้“แหม เสด็จพ่อ ท่านวางใจเถอะ เสด็จแม่ไม่เป็นไรเพคะ เพียงแต่ร่างกายอ่อนแอ ฟื้นช้ากว่าเท่านั้น”จงเอ้าช่วยเม้มมุมผ้าห่มแทนเหยาเสวี่ย สุ้มเสียงอ่อนโยน “เยว่เอ๋อร์ไม่รู้ สุขภาพเสด็จแม่เจ้าไม่ดี จะต้องระวังเป็นพิเศษ”กู้หว่านเยว่ยิ้มไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกนางเป็นหมอ คำพูดของนาง เสด็จพ่อถึงขั้นไม่เชื่อนี่ต้องห่วงใยเสด็จแม่มากเพียงใด?กระนั้น มองเสด็จพ่ออย่างลึกซึ้งดูแล้ว ช่างหล่อเหลาเหลือเกิน!“ในเมื่อเสด็จพ่อกังวล เช่นนั้นข้าจะฝังเข็มให้เสด็จแม่อีกครั้ง เสด็จพ่อเองก็ต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงหลายปีมานี้ให้ข้าฟังด้วยนะเพคะ”กู้หว่านเยว่หยิบเข็มเงินออกมาจงเอ้ามองเข็มเงินนั้น ลูบศีรษะของนาง “เยว่เอ๋อร์ หลายปีมานี้เสด็จพ่อและเสด็จแม่ไม่ได้อยู่ข้างกายเจ้า เจ้าลำบากแล้ว”ลูกสาวถึงขั้นเรียนวิชาแพทย์ คาดว่าคงเป็นวาสนาจงเอ้าไม่โง่ สบมองใบหน้าลูกสาวไปจนถึงท่าทางวางตัว ก็รู้ว่าหลายปีมานี้นางจะต้องได้รับความทุกข์มาไม่น้อย

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1862

    อรุณรุ่ง มีความเคลื่อนไหวเกิดขึ้นข้าง ๆ มือกู้หว่านเยว่หันหน้าไป ก็ได้เห็นเสด็จพ่อที่นอนอยู่ด้านนอกขยับนิ้ว สีหน้านางดีใจ รีบถลันขึ้นไปเรียกเบาๆ“เสด็จพ่อ เสด็จพ่อ ได้ยินข้าหรือไม่?”จงเอ้าตกอยู่ในห้วงแห่งความมืดมิดเขาหลงทางอยู่ในความมืดจู่ๆ เสียงคุ้นหูสายหนึ่งก็ดังขึ้น“เสด็จพ่อ เสด็จพ่อ....”เสียงนั้นคล้ายกำลังลากเขาออกจากความมืดมิด ไม่รู้เพราะเหตุใดจู่ๆ สมองจงเอ้าก็ปรากฎภาพลูกสาวที่เพิ่งเกิด“เยว่เอ๋อร์......”ริมฝีปากของเขาขยับ ออกแรงลืมตา ในที่สุดแสงอ่อนๆ สายหนึ่งก็แยงตาเขา เขาหลุดพ้นจากความมืดมิดได้แล้ว“เสด็จพ่อ?”เสียงเรียกในความฝันราวกับมาถึงความเป็นจริง“เจ้า?” จงเอ้ามองหญิงสาวเบื้องหน้าด้วยสีหน้าตกตะลึง ไม่รู้ว่านางเป็นใคร ภายในก้นบึ้งของหัวใจกลับเกิดความรู้สึกชิดใกล้บางอย่าง“เสด็จพ่อ ในที่สุดท่านก็ฟื้นแล้ว”กู้หว่านเยว่ถลันขึ้นไปข้างหน้า ใบหน้าไร้ซึ่งความเก้อกระดาก ลงท้ายก็มีสายสัมพันธ์ทางสายเลือด เลือดข้นกว่าน้ำ ตอนนี้นางห่วงใยเพียงร่างกายของเสด็จพ่อ“เจ้าเรียกข้าว่าเสด็จพ่อ? เจ้า เจ้าเป็นใคร?” จงเอ้าเพิ่งฟื้น สมองยังงุนงงกู้หว่านเยว่หัวเราะ “เสด็จพ่อ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1861

    หมอเทวดาเผยลูบเครา สายตาสะท้อนความหลักแหลม “สะใภ้สกุลหลี่ ตอนกลางวันเจ้าให้ข้าช่วยดูขาของหลี่ตั๋วไม่ใช่หรือ? ตอนนั้นข้าอับจนหนทาง แต่ตอนนี้ข้ามีหนทางแล้ว”“สหายข้างกายข้าท่านนี้ก็เป็นวิชาแพทย์ ให้นางฝังเข็มให้หลี่ตั๋ว ไม่แน่ว่าอาจสามารถฟื้นฟูเส้นลมปราณที่ขาของเขาให้กลับมาเหมือนเดิมได้”นางหวังร้องไห้จนหน้าเลอะเปรอะเปื้อนนางไม่กล้าเชื่อ เบิกตาสองข้าง“นี่ นี่จริงหรือ?”เมื่อครู่เพิ่งคุยกับลูก หากไม่ได้จริงๆ ก็ทำได้เพียงยอมแพ้ คิดไม่ถึงเลยว่าสถานการณ์พลิกผันแล้วจะมีความหวัง สำหรับพวกเขาเหล่าชาวนา หากตัดขาสองข้าง ภายภาคหน้าชีวิตที่เหลือก็อนาถแล้วนางหวังทรุดตัวลงคุกเข่าต่อหน้าทั้งคู่“ขอบคุณหมอเทวดามาก ขอบคุณแม่นาง หากรักษาลูกชายของข้าได้ ข้าจะตอบแทนอย่างแน่นอน”หมอเทวดาเผยไม่พูดจา ในเมื่อเขาพูดว่าสามารถรักษาได้ นั่นจะต้องมั่นใจแปดถึงเก้าส่วนนางหวังดีใจน้ำตาไหล รีบนำข่าวนี้ไปแจ้งผู้เฒ่าหลี่และสามีนางหนึ่งครอบครัวสามคนวิ่งออกมาโขกคำนับดวงตาหลี่ตั๋วที่อยู่ภายในห้องทอประกายวาววับ สายตาคาดหวังอย่างไรเสียก็ยังเป็นเด็ก ไฉนเลยจะไม่อยากลุกขึ้นได้จริง? เพียงแต่เขาไม่อยากให้ครอบครั

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1860

    หมอเทวดาเผยดึงกู้หว่านเยว่ มาที่ด้านหลังห้องนั้นอีกครั้งอย่างเงียบ ๆ ทั้งสองคนเปิดหน้าต่างมองเข้าไปด้านในเห็นเพียงในห้องจุดเทียนไขไว้ บนเตียงมีเด็กชายอายุราวเจ็ดแปดขวบนั่งอยู่เด็กชายผู้นั้นหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูมาก ริมฝีปากแดงฟันขาว ไม่เหมือนเด็กบ้านนอกเลยแม้แต่น้อย“ท่านแม่”เมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้ามา หลี่ตั๋วก็ร้องเรียก“เสี่ยวหนิวเด็กดี แม่ต้มยามาให้เจ้าแล้ว ดื่มยานี้ลงไปเสีย เดี๋ยวพวกเราจะได้นอนกัน” นางหวังมองด้วยแววตาอ่อนโยน น้ำเสียงก็ยิ้มแย้ม แตกต่างจากน้ำเสียงหดหู่ในครัวเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิงคงเป็นเพราะไม่อยากแสดงสีหน้าเศร้าสร้อยต่อหน้าลูก กลัวทำให้ลูกรู้สึกไม่สบายใจหลี่ตั๋วรับชามยามา แล้วเงียบไปครู่หนึ่ง“ท่านแม่ ตั้งแต่พรุ่งนี้ไม่ต้องดื่มยาแล้วนะขอรับ”“ข้าได้ยินที่ท่านหมอเทวดาพูดหมดแล้ว”“เขาบอกว่าขาของข้ารักษายากมาก ต่อให้ดื่มยามากแค่ไหน ก็คงไม่มีประโยชน์”ถึงอย่างไรก็ยังเป็นเด็ก พอพูดถึงตรงนี้ ขอบตาของหลี่ตั๋วก็แดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขากล่าวต่อ “ที่บ้านเสียเงินไปกับขาของข้าเยอะแล้ว ข้าไม่อยากให้ที่บ้านต้องหมดตัว ยานี้ดื่มหมดวันนี้แล้ว พรุ่งนี้ก็หยุดเ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1859

    กู้หว่านเยว่ไม่ใช่คนที่จะทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ย่อมไม่ลงมือกับชาวนาหมอเทวดาเผยถอนหายใจอย่างโล่งอก “เช่นนี้ก็ดีแล้ว ข้ามีบุญคุณกับชาวนาบ้านนี้ พวกเขาเป็นคนซื่อสัตย์สุจริต จะไม่เปิดเผยร่องรอยของเราแน่นอน”กู้หว่านเยว่พยักหน้า “มิน่าเล่าตาเฒ่าเจ้าเล่ห์อย่างท่านถึงกล้ามาพักที่นี่”ทั้งสองคนจัดแจงให้ฮ่องเต้และฮองเฮาแห่งแคว้นตงโจวเข้าไปอยู่ในห้อง จากนั้นกู้หว่านเยว่ก็หยิบเข็มเงินเล่มหนึ่งออกมา ปลุกให้ครอบครัวชาวนาตื่นขึ้น“ท่าน...ท่านเป็นใคร?”นางหวัง ลูกสะใภ้ตกใจจนเกือบจะเป็นลมครอบครัวชาวนามองกู้หว่านเยว่อย่างระแวดระวังหมอเทวดาเผยรีบออกมาอธิบาย “ผู้เฒ่าหลี่ อย่าตกใจไป นี่คือสหายของข้าเอง”ที่แท้ครอบครัวนี้สกุลหลี่ เมื่อสิบกว่าปีก่อน นายพรานสกุลหลี่ผู้นี้ออกไปล่าสัตว์ แล้วถูกงูพิษกัดจนบาดเจ็บนั่นเป็นงูพิษหายาก หมอในละแวกนั้นต่างก็จนปัญญาบังเอิญว่าหมอเทวดาเผยเดินทางผ่านมาแถวนี้พอดี จึงได้ช่วยถอนพิษงูให้ผู้เฒ่าหลี่ รักษาชีวิตของเขาไว้ได้ตั้งแต่นั้นมา ครอบครัวของผู้เฒ่าหลี่ก็ถือว่าหมอเทวดาเผยเป็นผู้มีพระคุณช่วยชีวิต ชาวบ้านชนบทล้วนเป็นคนจิตใจซื่อตรงไม่ได้มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรมากมายเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status