บทที่ 1868 

กลับพบว่าเสื้อผ้าบนร่างกายของเขาถูกเปลี่ยนเป็นอีกชุดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

กระทั่งนึกได้ว่าในนี้มีแค่เขาและกู้หว่านเยว่เพียงสองคน เช่นนั้นเสื้อผ้าบนตัวของเขาก็ต้องเป็นฝีมือของกู้หว่านเยว่อย่างแน่นอน

ในขณะนั้นเอง เป่ยหมิงโยวหลานก็รู้สึกถึงใบหน้าที่ร้อนผ่าว

เขารีบหยิบเสื้อคลุมที่ค่อนข้างหนาข้างตัวขึ้นมา เกรงว่าหลังจากนี้อาจจะต้องเจอศึกใหญ่หลวง เขาจะต้องดูแลตัวเอง

“สถานการณ์ของเมืองอวี้หลานคงจะไม่ไม่ได้แย่ไปกว่าเมืองจินหลิน คาดว่าก็น่าจะมีการเฝ้าระวังอย่างแน่นหนา”

“ข้าเดาว่าเสด็จพ่อจะต้องก่อรัฐประหารขึ้นมาอย่างแน่นอน”

ครั้นเอ่ยถึงเรื่องนี้ กู้หว่านเยว่ก็ยังคงประหลาดใจ

“เสด็จพ่อของเจ้าคือฮ่องเต้แห่งแคว้นโยวหลาน มีอำนาจสูงสุดไม่มีใครเทียบเคียง เหตุใดยังต้องก่อรัฐประการด้วย”

“เพราะอำนาจอีกครีงหนึ่งของแคว้นโยวหลานยังอยู่ในมือของตระกูลเสด็จแม่ของข้า เสด็จแม่ของข้าคือสายเลือดของนักปราชญ์หญิงแห่งแคว้นโยวหลาน เป็นสายเลือดที่สูงส่งมาก”

“ในตอนแรกเสด็จพ่อเป็นแค่องค์ชายที่ไม่ได้รับความโปรดปราน แต่เพราะได้รับการสรับสนุนจากตระกูลของเสด็จแม่ จึงได้ขึ้นครองบัลลังก์”

“ข้ามีเสด็จลุง