ตอนที่ 17 เราจะต้องชนะ

ตอนที่ 17

เราจะต้องชนะ

นางค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองหลงเยี่ยนพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน แต่ภายในใจก็รู้ว่าเขาคงไม่ปล่อยให้เธอฝึกต่อได้ง่าย ๆ และแน่นอน ความกังวลของเขาเห็นได้ชัดจากแววตา

“ฝึก..”

หลงเยี่ยนยืนมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนจะเอ่ยเสียงเข้ม

“เจ้าคิดจะไปสนามรบด้วยหรือ เจ้าคือสตรีจะไปกับทหารที่ออกรบอย่างนั้นหรือ นี่ใครมันมอบความกล้าให้เจ้ากัน”

ลี่เซียนยืนนิ่งก่อนจะตอบกลับอย่างมั่นใจ

“ข้าแค่อยากช่วยท่าน.. ข้าไม่เป็นตัวถ่วงแน่นอน ท่านให้ข้าไปเถอะนะ”

คำตอบของเธอทำให้หลงเยี่ยนกรอกตาไปมาพลางถอนหายใจอย่างหนัก เขารู้ว่าเธอนั้นดื้อดึง แต่ก็ไม่คิดว่าจะดื้อดึงเพียงนี้

“เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ลี่เซียน.. ทำไมไม่ฟังคำสั่งข้า อย่าลืมว่าเจ้าคือพระชายาของข้า เจ้าไม่ควรมาเสี่ยงแบบนี้”

ชายหนุ่มยังคงไม่วางใจ เขาจ้องหน้าเธอนิ่ง คำพูดที่บ่นไปนั้นทำให้ลี่เซียนยิ้มให้เขาอีกครั้ง

“ท่านก็รู้ว่าต่อให้ท่านจะกักข้าไว้.. ข้าก็จะหาวิธีไปกับท่านอยู่ดี หากท่านยิ่งกันข้า ท่านจะยิ่งเป็นห่วงข้า ยิ่งท่านไม่อยากให้ข้าไป ข้าก็ยิ่งจะหาทางไป ไม่สู้ท่านเป็นผู้พาข้าไปดีกว่าหรือไม่”

หลงเยี่ยนมองเธออย่างครุ่นคิด ก่อนจะ