บทที่ 3...จุกไม่กลัว กลัวไม่จุก

“บ้า!” นนลนีย์หน้าแดงก่ำเหมือนลูกมะเขือเทศ “เพิ่งคุยกันได้ไม่นานเอง ฉันแค่อยากฝึกภาษาน่ะ ไม่ได้จริงจังไรมาก แค่เมคเฟรน”

“แต่เฟรนก็เมคเลิฟกันได้นะ” วีวี่ทำหน้าหื่น หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดแอพทินเดอร์ “เมื่อไหร่จะเจอคนที่แมทกันบ้างนะ กูอยากได้ใหญ่ๆอย่างคองโกไรเงี้ย”

“ไม่อยากรู้ว่าแกสาย ฝ.” เพื่อนสาวคนหนึ่งถามเธออย่างสนใจและประหลาดใจระคนกัน “ถึงว่า ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องไม่มีใครจีบติดสักคน”

“อืมม ก็ไม่ได้จำกัดนะ จะไทยหรือต่างชาติก็ได้ คนไหนคุยแล้วคลิกก็คุย แต่ถ้าเลือกได้ก็...สายฝ.แหละ”

“สวยๆอย่างหล่อนคงมีคนคุยเยอะแยะ เป็นกูหน่อยไม่ได้ จะฟาดผู้ชายให้เรียบทั้งมหา’ลัย”

วีวี่เผยสัญชาติญาณดิบอย่างหื่นกระหาย

“แต่ถ้าได้อย่างอาจารย์สมิธนะ กูจะขย่มให้เตียงพัง จะนั่งเทียนให้หนำใจ โอ๊ยคิดแล้วเสียว น้ำเยี่ยวไหล อิจฉาอาจารย์อ้อมว่ะ ทำไมได้ผัวแซ่บขนาดนี้”

“อีร่าน!” เพื่อน ๆ ต่างลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกัน โดยเจ้าตัวน้อมรับตำแหน่งอย่างภาคภูมิใจ

นนลนีย์ยิ้มขำ “แกอยากโดนของใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอวีวี่ ไม่กลัวจุกรึไง”

“จุกไม่กลัว กลัวไม่จุก”

แหกกันพอดี...ประโยคนั้นดังขึ้นในหัวของเธอ ก่อนจะชะงักแล้วใจเต้นรัวขึ้นมาเลย หากวันหนึ่งเธอโดนหนุ่มออสกระซวกเข้าล่ะ...โอ๊ย!

“เออทุกคน ฉันขอตัวไปห้องสมุดก่อนนะ ว่าจะไปยืมหนังสือกลับไปอ่านที่หอน่ะ”

นอกจากนนลีย์จะเป็นดาวคณะผู้อ่อนหวานเรียบร้อยแล้ว เธอยังเป็นหนอนหนังสือที่ชอบหอบหนังสือหลายเล่มเป็นเครื่องประดับอีกด้วย

เมื่อถึงห้องสมุดมหา’ลัย เธอก็ตรงรี่ไปยังโซนหนังสือภาษาต่างประเทศทันที ซึ่งเป็นมุมที่ค่อนข้างเงียบเหงา เปล่าเปลี่ยวไม่ต่างจากป่าช้า ไม่ค่อยมีนักศึกษาหมกตัวอยู่ในโซนนี้สักเท่าไหร่

“เล่มนั้นอยู่ไหนนะ...” เธอเดินไล่หาหนังสือในล็อคริมสุด ซึ่งเป็นหนังสือที่เธออ่านค้างไว้เมื่อเทอมก่อน วันนี้ตั้งใจจะยืมกลับไปอ่านให้จบซะที

“หาเล่มไหนอยู่เหรอ??” เสียงทุ้มนุ่มดังมาจากข้างหลัง สำเนียงอเมริกันชัดหู

นนลนีย์หันกลับไปมองข้างหลังจึงได้เห็นอาจารย์ฝรั่งตัวโตในระยะใกล้ชิดเป็นครั้งแรก

“อุ๊ย! อาจารย์!” เธอตกใจนิดหน่อย เพราะเขายืนห่างแค่ก้าวเดียวเท่านั้น

ฝรั่งร่างสูงใหญ่ราว 185 เซ็นติเมตรก้มมองเธอที่สูงแค่ใต้ราวอกของเขาด้วยสายตาวิบวับ

“ใช้น้ำหอมอะไร หอมดี?” เขาถามด้วยภาษาอังกฤษ

เธออ้าปากหวอ ไม่คิดว่าเขาจะถามเรื่องส่วนตัวกับลูกศิษย์สาว ตอนเจอกันครั้งที่สอง สำคัญกว่านั้น สายตาของเขาไม่เหมือนตอนอยู่ในห้องเรียนเลย

“เอ่อ...หนูไม่ได้ใช้น้ำหอมค่ะ แค่สบู่เด็กน่ะค่ะ”

เขาจ้องใบหน้าเธอแบบไม่วางตา “ผมเรียกคุณว่าอะไรดี?”