ตอนที่ 2 กลายเป็นแฟน (ปลอมๆ)!?

ปัง!

เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกกะทันหัน

“ยูนะ! เสียงดังอะไรของเธอ— “

“!!!”

ทั้งคู่หันไปมองพร้อมกัน… แล้วพบว่า ‘เรน’ พี่ชายสุดที่รักของยูนะกำลังยืนอยู่หน้าประตู ด้วยสีหน้าที่…

โคตรจะโกรธ!!

“เดี๋ยวนะ! มันไม่ใช่อย่างที่พี่คิด!!”

ยูนะรีบตะโกนลั่นก่อนที่พี่ชายของเธอจะเข้าใจผิดไปมากกว่านี้!

เรน คาวาซากิ ยืนแข็งค้างอยู่หน้าประตู สีหน้าตกตะลึงปนหงุดหงิดสุดขีด กับภาพตรงหน้าที่เห็น น้องสาวของเขากำลังจับข้อมือผู้ชายตัวเปลือยเปล่าอยู่ในห้องน้ำของเธอ!?

คีรินที่ยังอยู่ในสภาพพันผ้าเช็ดตัวสีชมพูแสบตา กะพริบตามองชายหนุ่มที่ดูเคร่งขรึมและโหดเหี้ยมราวกับยากูซ่า พี่ชายยูนะตัวสูงกว่าเขานิดหน่อย ใบหน้าคมเข้มเหมือนจะฆ่าคนได้

“หึ”

เสียงขู่หัวเราะต่ำๆ ของเรนทำให้คีรินรู้สึกถึง ลางร้าย บางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น...

“ไอ้บ้านี่เป็นใคร?”

เสียงเย็นชาของเรนถามขึ้น ขณะที่ยูนะรีบยกมือห้ามไว้ก่อนพี่ชายจะพุ่งเข้ามาอัดคน

“พี่! มันมีเหตุผล!”

“เหตุผล? ผู้ชายเปลือยโผล่ในห้องน้ำของน้องสาวฉันเนี่ยนะ?”

สายตาคมกริบของเรนจ้องทะลุทะลวงไปที่คีริน ราวกับกำลังประเมินว่า จะต่อยเขายังไงให้สลบในหมัดเดียว

“เอ่อ… คือ…”

ยูนะรู้ว่าต่อให้เธออธิบายยังไง พี่ชายก็คงไม่เชื่อแน่ๆ! ทางเดียว คือต้องพาคีรินออกไปจากตรงนี้ก่อนที่เรนจะหมดความอดทน

เธอรีบคว้าข้อมือคีริน ลากออกจากห้องน้ำอย่างไม่รีรอ

“เดี๋ยวฉันอธิบายทีหลัง! ตอนนี้นายรีบไปใส่เสื้อผ้าก่อน!”

“เฮ้ย! ฉันเดินเองได้ ไม่ต้องลาก!”

คีรินโวยวาย แต่ยูนะไม่สนใจ เธอรีบดึงเขาไปที่ห้องนอนของตัวเอง เปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดของพี่ชายออกมายัดใส่มือเขา

“นี่! ใส่ซะ!”

คีรินเหล่มองเสื้อผ้ากองนั้นอย่างไม่พอใจ

“ฉันไม่ใส่ของคนอื่น”

ยูนะหรี่ตามองเขาอย่างคาดโทษ เวลาแบบนี้ ยังมีหน้ามากวนส้นตีนอีกเหรอ

“นาย!! ดูเวล่ำเวลามั่ง อยากตายรึไง!!”

คีรินย่นจมูกเล็กน้อย ก่อนจะมองป้ายแบรนด์บนเสื้อ...

“หึ”

หางคิ้วของเขายกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเป็น Armani แบรนด์ระดับไฮเอนด์ นี่มันของแพงระดับที่เขาใส่เป็นประจำเลยนี่หว่า

แต่แน่นอน… เขาไม่มีทางยอมรับง่าย ๆ

“เออ ก็ได้… ถือว่าไม่แย่มาก” เขาพูดด้วยท่าทางเหมือนยอมใส่ให้เป็นบุญ

ยูนะมองบน “เชิญเลยค่ะคุณชาย”

∘ ∘ ∘ (°ヮ°) ?

5 นาทีต่อมา

คีรินเดินออกมาจากห้องแต่งตัวในลุคใหม่ที่แทบจะทำให้ยูนะลืมหายใจ

เขาสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวพับแขนขึ้นเล็กน้อย กางเกงขายาวพอดีตัวทำให้เห็นสัดส่วนที่พอดีเป๊ะ ออร่าคุณชายสายแฟชั่นกระแทกตาเต็มๆ

ยูนะกัดฟันแน่น... โอเค ยอมรับก็ได้ว่า หมอนี่หล่อมาก

แต่เดี๋ยวก่อน! นี่มันไม่ใช่เวลามาชื่นชมผู้ชายที่เพิ่งกลายร่างจากแมว!

“นี่! นายเป็นตัวอะไรแน่!?” ยูนะกอดอก จ้องเขาเขม็ง

คีรินถอนหายใจอย่างรำคาญ

“ก็เป็นคนไง จะให้เป็นอะไร? เอเลี่ยนเหรอ?”

“แต่เมื่อกี้นายเป็นแมว!”

“ก็ใช่”

“แล้วทำไมนายถึงกลายเป็นแมวได้!?”

“ก็บอกแล้วไงว่าโดนสาป!”

ยูนะอ้าปากค้าง

“เฮ้ยๆ นี่นายคิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องแฟนตาซีแบบนี้จริงเหรอ!?”

“แล้วเธอมีคำอธิบายที่ดีกว่านี้ไหมล่ะ?”

คีรินเลิกคิ้ว ท่าทางกวนๆ ของเขาทำให้ยูนะอยากจะข่วนหน้า— ไม่สิ... อยากจะ ตบเขาให้หายปากหมา!!

ก่อนที่ยูนะจะได้โต้เถียงต่อ ประตูห้องก็เปิดออก เรนเดินเข้ามาพร้อมกับสายตาคมกริบ

“ยูนะ อธิบายมาให้หมด”

ยูนะสะดุ้งเฮือก รีบหันไปเผชิญหน้ากับพี่ชาย เธอรู้ว่าถ้าไม่อธิบายดีๆ พี่เรนอาจจับคีรินโยนออกจากคอนโดก็ได้!

“เอ่อ... คือพี่”

เธอพยายามคิดคำโกหกที่พอจะฟังขึ้น แต่แล้ว…

“ฉันเป็นแฟนเธอ”

เสียงทุ้มของคีรินดังขึ้น

“...!?”

ยูนะเบิกตากว้าง เฮ้ย!?

เรนหรี่ตามองคีรินทันที “ว่าไงนะ?”

“ฉันเป็นแฟนยัยนี่” คีรินพูดซ้ำด้วยสีหน้ากวนประสาท

“เมื่อกี้เราแค่ทะเลาะกันเรื่องไร้สาระนิดหน่อย”

“แฟน!?” ยูนะแทบจะพ่นไฟใส่เขา

“ใครบอกกันห๊ะ!?” ยูนะกระซิบเสียงขุ่น

คีรินเหลือบมองเธอพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ กระซิบตอบกลับ

“หรือเธออยากบอกความจริงว่าเธอจูบแมวแล้วฉันกลายเป็นคน?”

“...!!”

ยูนะกัดฟันแน่น โอ๊ย! นี่มัน… นี่มัน…!

เรนมองหน้าคีรินกับยูนะสลับกัน ก่อนจะถอนหายใจหนักๆ

“เธอคบกับหมอนี่จริง?”

ยูนะกำมือแน่นจนเส้นเลือดขึ้น “ฉัน—”

“ใช่” คีรินแทรกขึ้นมาทันที ก่อนจะโอบไหล่ยูนะด้วยท่าทางโคตรสนิท

“เธอเป็นแฟนฉันเอง”

ยูนะรู้สึกเหมือนเลือดขึ้นหน้า!

ไอ้แมวบ้า! กล้าดียังไงมาแต่งเรื่องเองแบบนี้!?

∘ ∘ ∘ (°ヮ°) ?

“ยังไง? ยูนะ?”

เสียงเข้มของเรนกดดันเสียจนบรรยากาศรอบตัวหนักอึ้งไปหมด

ยูนะกลืนน้ำลายเอื้อก

โว้ย! ทำไมต้องเป็นฉันที่ต้องมาเจอสถานการณ์บ้า ๆ แบบนี้!?

เธอเหลือบไปมองคีริน ไอ้ตัวต้นเรื่อง ที่ยังทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว แถมยังมีหน้ามายักคิ้วให้เธออีก!

“ก็ฉันบะ—”

“นายเงียบไปเลย!”

ยูนะตวาดเสียงแข็ง หันไปจิกตามองคีรินที่ทำหน้าชะงักราวกับไม่คิดว่าเธอจะกล้าขึ้นเสียงใส่ขนาดนี้

เกิดมาเพิ่งเคยเจอผู้หญิงที่ตวาดใส่กันโต้งๆ แบบนี้!

เธอรู้สึกถึงแววตาหวาดระแวงของเขาอย่างชัดเจน กลัวล่ะสิ ว่าฉันจะพูดความจริงออกไป!?

“พี่… ตามนั้นล่ะ”

ยูนะตอบเสียงเรียบ ไม่สบตาพี่ชาย แต่ประโยคของเธอกลับทำให้คีรินถึงกับอ้าปากค้าง!

“ห๊ะ!?”

เรนเลิกคิ้ว ดวงตาเข้มขึ้นอีกระดับ ดูก็รู้ว่าโกรธจัด เขาคิดเตลิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วตั้งแต่เห็นคีรินเปลือยกายอยู่ในห้องน้องสาว!

“แต่มันไม่ใช่แบบนั้น!!”

ยูนะรีบโบกมือปฏิเสธ

“พอดีเมื่อกี้เสื้อผ้าเขาเลอะ ก็เลยให้ยืมของพี่ไปใส่แทนเท่านั้นเอง!”

“หึ… เสื้อผ้าเลอะ?” เรนเอียงคอ ดวงตาคล้ายจะอ่านทะลุไปถึงสมองเธอ

ยูนะกลืนน้ำลายเฮือก นี่พี่เธอเป็นเครื่องจับโกหกเดินได้รึไง!?

“ใช่!” เธอตอบเสียงดังฟังชัด

“ก็เมื่อกี้เขา… เอ่อ...ไปช่วยแมวจรจัดที่กำลังฟัดกับหมามาแล้วเสื้อเปื้อนน่ะ!”

“แมวจร? ฟัดกับหมา?”

เรนทวนคำ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่เชื่อถือ คีรินเองก็หันขวับมาจ้องหน้าเธอราวกับจะถามว่า ‘แต่งเรื่องอะไรของเธอวะ!?’

แต่ยูนะไม่สน เธอหันไปกระแทกศอกใส่สีข้างคีรินเบาๆ เป็นสัญญาณให้ เล่นตามน้ำไปซะ!

คีรินกัดฟันแน่น… ไอ้บ้าเอ๊ย! มาถึงจุดที่ต้องร่วมมือกับทาสแมวบ้านี่แล้วเรอะ!?

แต่เพื่อเอาตัวรอดจากพี่ชายจอมโหดของเธอ เขาก็ต้องยอมล่ะวะ!

“ใช่ๆๆๆ” คีรินเสริมทันที พลางกระแอม ไอเบาๆ ทำหน้าเหมือนเป็นพลเมืองดีสุดขีด

“ฉันไปช่วยแมวมา แล้วก็ดันเลอะนิดหน่อย…เธอก็เลยให้ฉันยืมเสื้อผ้ามาเปลี่ยน”

เรนจ้องมองคีรินเงียบๆ ดวงตาคมกริบจับพิรุธแบบไม่เกรงใจใคร

ยูนะกำมือแน่น ใจเต้นรัว อย่าหลุดนะไอ้แมวบ้านี่! อย่าหลุด!

“เหรอ?”

“ใช่!”

“จริง?”

“จริง!”

“แน่ใจ?”

“แน่— เออ!!”

คีรินแทบจะพ่นไฟออกจากปาก นี่มันสอบสวนอะไรวะ!?

เรนหรี่ตาลงอย่างไม่เชื่อถือ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้คาดคั้นต่อ เขาอาจจะยังไม่เชื่อสนิท แต่ก็เลือกจะปล่อยไปก่อน

ยูนะแอบถอนหายใจโล่งอก…รอดแล้ววววว!

“ถ้างั้น...” เรนจ้องมองไปที่คีริน สายตาคมกริบแบบนั้น ยูนะรู้จักดี

อย่าบอกนะ ไอ้พี่บ้า! จะทดสอบไอ้แมวบ้านี่ด้วยการ....

“แต่ถึงจะยังไง… ฉันก็ไม่ไว้ใจอยู่ดี”

เสียงเข้มของเรนทำให้ยูนะสะดุ้งโหยง เธอรีบเงยหน้าขึ้นมองพี่ชายที่ตอนนี้…

ยืนกอดอกจ้องคีรินเหมือนหมาป่าจ้องเหยื่อ!

“ฟังนะ ไอ้หนุ่ม…”

คีรินรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว ทำไมอยู่ดีๆ ไอ้พี่ชายบ้านี่ดูน่ากลัวขึ้นสิบเท่า!?

“ถ้านายคิดจะมายุ่งกับน้องสาวฉัน… นายต้องผ่านฉันไปก่อน”

“…”

“ทดสอบว่าที่น้องเขยซะหน่อยดีไหม?”

ยูนะถึงกับตบหน้าผาก

นั่นไง!!! คิดแล้วไม่มีผิด!! ทำไมซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้มั่งว้า~

(˶°ㅁ°) !! (˶°ㅁ°) !!