LOGINความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากความลับ…มันก็ต้องเป็นความลับตลอดไป! It’s complicated relationship เป็นความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างซับซ้อน ไม่มีความชัดเจน ไม่แน่ใจว่าเป็นความรักหรือเราคิดไปเอง เขารักเราไหม แล้วเรารักเขาจริงๆรึเปล่า ทุกอย่างมันดูเลือนลาง ล่องลอยไม่มีจุดยืนและพร้อมที่สลายหายไปได้ทุกเมื่อ แต่สำหรับเขาและเธอ มันยิ่งกว่านั้น…
View Moreเป็นเรื่องราวในรั่วมหาลัย' ของเหล่าทวยเทพทั้ง 5 คณะ
ที่มารวมตัวอยู่แก๊งเดียวกัน จนใครๆ ต่างขนานนามพวกเขาว่า
"แก๊ง Disaster (ภัยพิบัติ) รวมตัวกันที่ไหน...ฉิบหายที่นั่น!!!"
มาพบกับความสัมพันธ์ 5 รูปแบบจากหนุ่มฮอตทั้ง 5 คณะ
เริ่มด้วย
1. BAD ENG' วิศวะลวงใจ [ตะวัน x ใบชา] มาพร้อมกับความสัมพันธ์แบบ It’s complicated relationship
------------------
✄┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈
ตะวัน ภูตะวัน เดชาพิพักษ์
วิศวกรรมซอฟต์แวร์ ปี 4
วันเกิด : 11 พฤศจิกายน ราศีตุลย์
น้ำหนัก : 75 กม. / ส่วนสูง : 182 ซม. /กรุปเลือด : O
คติ : เน้นหาเงิน แต่ยืมน้องใช้ตลอด (เงินตัวเองเก็บไว้เปย์เด็กนิติฯคนสวย)
[ ลูกชายพ่อดินกับแม่หนูดา ในเรื่อง My Sister พี่สาวคนนี้ของผม เรื่องแรกของเราเลย ^^ ]
✄┈┈┈┈┈┈┈┈┈┈
ใบชา ฌาริดา กิจวัฒนา
นิติศาสตร์ ปี 3
วันเกิด : 05 กุมภาพันธ์ ราศีกุมภ์
น้ำหนัก : 47 กม. / ส่วนสูง : 160 ซม. / กรุปเลือด : AB
คติ : ไม่ชอบรับของใครฟรีๆ
[ แต่มีหนุ่มวิศวะแอบเปย์อยู่ตลอด ]
***เฮียตะวัน แฝดคนพี่ของพ่อดินกับแม่หนูดา ใครยังไม่ได้อ่านรุ่นพ่อแม่ไปตามได้ที่ My Sister พี่สาวคนนี้ของผม
แก๊ง Disaster (ภัยพิบัติ)
🌞 ตะวัน เทพแห่งวิศวกรรมซอฟต์แวร์ 🌞
🌫 ม่านหมอก เทพแห่งบริหารธุรกิจ 🌫
🔥 ไฟ เทพแห่งนิติศาสตร์ 🔥
🌪 พายุ เทพแห่งศิลปศาสตร์ 🌪
🌬️ สายลม เทพแห่งสถาปัตยกรรมศาสตร์ 🌬️
และเสริมด้วย
จันทร์เจ้า สาวบริหารสุดฮอต น้องฝาแฝดตะวัน
บีม เด็กอาชีวะ พี่ชายใบชา
❌🔞คำเตือน มีเซ็กซ์ซีนและเลิฟซีน / Dirty Talk / มีปมซับซ้อน / มีดราม่าพอให้ซึมๆ ตามสไตล์ฮวายอน🔞❌
***ไม่มีนอกกายนอกใจ***
นิยายเรื่องนี้ถูกกลั่นกรองออกมาจากจินตนาการและสมองอันน้อยนิดของฮวายอน
บางช่วง บางตอน อาจไม่ถูกใจใคร ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย
เนื้อหาอาจไม่สมจริงไปบ้าง เหนือความคาดหมายบ้าง ตามหลักของโลกนิยาย
มีคำหยาบ และมีฉาก 18+ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ
สุดท้ายฝากคอมเมนต์ ติชม กดใจ กดเข้าชั้น เขียนรีวิว เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะ
❤ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ❤
อ่านผลงานเรื่องอื่นๆ คลิกหน้าโปรไฟล์ได้เลยจ้า....ฝากกดติดตามนักเขียนตัวน้อยๆ คนนี้ด้วยน้า
✎﹏﹏﹏﹏﹏﹏
ติดตามพูดคุยกันได้ที่ เฟสบุ๊ค Haya Yon และเพจ ฮวายอน นะคะ ^^
สาวน้อยนางเดียวเริ่มทำอะไรไม่ถูก รูม่านตาสีเข้มขยายกว้างอย่างตื่นตระหนก แขนขาอ่อนแรงลงเสียดื้อๆ สติก็ลอยหายไปกับมวลชั้นบรรยากาศแทบหมด เมื่อจู่ๆ ก็ก้าวเข้าสู่สถานการณ์เสี่ยงตายแบบไม่ทันตั้งตัวเป็นจังหวะเดียวกับพวกที่เหลือเริ่มตีวงล้อม ถามว่ามีคนผ่านไปผ่านมาไหม ก็มี...แต่น้อยมาก แค่เห็นสถานการณ์ก็ไม่มีใครกล้าย่างกรายแล้ว“หน้ามึง แม่ง!…วอนโดนส้นตีนฉิบหาย” เสียงจากคนที่เพิ่งลุกขึ้นมาทรงตัวได้สำเร็จ มันพุ่งเข้ากระชากคอเสื้อหนุ่มวิศวะไปประจันหน้า“แต่หน้ามึง แม่ง!…เหมือนส้นตีนฉิบหาย” ตะวันสวนกลับทันควัน พลางแสยะยิ้มยียวน ครั้นจะถามหาความหวาดหวั่นจากผู้ชายที่ชื่อภูตะวัน ก็คงจะยากหน่อย จากนั้นเขาก็ปัดมือคู่อริออกแล้วจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่“ไอ้สัส-”“แถมหน้าตัวเมียด้วย มีไรก็เคลียร์แค่กับกูดิ อย่าดึงผู้หญิงมาเกี่ยว มันดูกระจอก!” เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน และถ้าไม่มีใบชา พวกเขาคงไม่แค่ยืนคุยกันแบบนี้แน่...“หึ…” อีกฝ่ายกระตุกมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะหันไปให้ความสนใจบุคค
[ กล้าไหม...? ที่จะต้องตัดใครบางคนออกไป ]เจ้าของใบยุ่งเหยิงราวกับมีพายุลูกใหญ่ในอกก้มมองจี้ห้อยคอแวบหนึ่ง แล้วเลื่อนมือขึ้นสัมผัสแผ่วเบา ขณะก้าวเดินไปตามทางเท้าข้างมหาวิทยาลัยเป็นเวลาหลายเดือนที่คนมอบสิ่งนี้ให้ไม่ปรากฏตัวเลย การโทรก็เว้นระยะห่างไปมาก อดคิดไม่ได้ว่าเขาตั้งใจหลบเลี่ยง เช่นเดียวกับที่เธอกำลังทำกับรุ่นพี่วิศวะจอมวุ่นวายนั่น“ทานตะวัน...?” เธอหลุดพึมพำอย่างคนเลื่อนลอย มีหลายครั้งที่เธอเผลอนึกถึงเขา นายภูตะวันแน่นอนว่ามีการตั้งสมมติฐานและเขาคือหนึ่งบุคคลที่น่าสงสัย เธอพบสิ่งผิดปกติแต่ไม่พบแกทเชื่อมโยง ความเป็นได้ก็ไม่มากพอจะปักใจเชื่อ อีกอย่างความสมเหตุสมผลแทบจะเป็นศูนย์คนที่เป็นคู่อริมีความจำเป็นอะไรต้องมาให้ความช่วยเหลือครอบครัวศัตรู บ้าไปแล้ว....คิดอะไรอยู่เนี่ยแกต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ฌาริดา!กึก!ความคิดหยุดลงกะทันหัน การเคลื่อนไหวก็ด้วย เท้าเล็กเปลี่ยนเป็นขยับถอยไปทางเดิม เมื่อรับรู้ถึงอันตรายที่ก
ความจริงก็แค่หวังจะใช้ชีวิตแบบสงบสุขจนกว่าจะเรียนจบเท่านั้นเอง แต่ทำไมพระเจ้าต้องส่งตัวป่วนมาด้วย กลัวหนทางแห่งความสำเร็จมันจะง่ายเกินไปสินะ!คิดแล้วพ่นลมออกปากอย่างเหนื่อยหน่าย“เหรอ เข้าใจว่าไงอะ”ประโยคแรกที่เธอจงใจเน้นย้ำกลับถูกละเลย ตะวันดันไปโฟกัสเรื่องเข้าใจผิดของคนอื่นๆ แทน“ก็เข้าใจว่าพี่มาจีบฉันไง” ขณะตอบก็แอบภาวนาให้เขาร้องโวยวายว่ามันไม่ใช่ความจริง แต่แสงสว่างก็ดับวูบด้วยวลียอมรับแบบอ้อมๆ โดยไร้การไตร่ตรอง“งั้นก็ไม่ผิดนะ”“ฮะ…” ใบหน้าสวยปรับเปลี่ยนเป็นเหลอหลาพูดไม่ออก ก็มีตะขิดตะขวงใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นความจริงไง!“ทำไมอะ เธอก็ไม่มีแฟนนิ”นายภูตะวันอาจเป็นที่หมายปองสำหรับใครหลายคน แต่หนึ่งในนั้นไม่ใช่ฌาริดาอย่างแน่นอน“ไม่มีแฟน ไม่ได้แปลว่าจีบได้เนอะ กรุณาเข้าใจใหม่ด้วย เพราะงั้นล้มเลิกความคิดนั้นซะ เสียเวลาเปล่า”ความเงียบเข้าปกคลุมทันทีที่ประโยคเด็ดขาดของหญิงสาวจบลง จังหวะทั้งสองสบตากันโดยบังเอิญ ใ
[ กลัวไหม...? ถ้าผลลัพธ์ที่ได้มันไม่เป็นอย่างใจหวัง ]ครืด! ครืด!ใบชาเคลื่อนสายตาไปดูหน้าจอมือถือแวบหนึ่ง แล้วเผยเป็นยิ้มกว้าง ก่อนจะคว้ามันขึ้นมาเลื่อนสไลด์แนบหูด้วยความเร่งรีบ เหมือนเธอจะไม่อยากให้คนโทรมาต้องรอเลยสักนาที สิ่งนี้ทำให้เพื่อนรวมโต๊ะซึ่งลอบสังเกตการณ์อยู่ขมวดคิ้วสงสัย สาบานได้เลยว่าหากใครเห็นเหมือนเพลงพิณในตอนนี้ก็ต้องเข้าใจว่าสาวสวยตรงหน้ากำลังมีหนุ่มแหงๆและยังไม่ทันที่เจ้าของเครื่องจะได้เอ่ยทักทาย อีกฝ่ายก็รัวคำถามใส่ราวกับเป็นผู้ปกครองท่านหนึ่ง[ออกไปเที่ยวเล่นที่ไหน ไปกับใคร แอบเกเรเหรอ]“เปล่านะคะ ไม่ได้เที่ยวเล่นซะหน่อย ใบมาอ่านหนังสือที่หอสมุดต่างหาก”[...] เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ได้ยินเพียงเสียงหัวเราะหึในคอเบาๆ“คุณอยู่ที่บ้านใบเหรอ”[อือ แวะเอาของมาให้ ฝากไว้ที่แม่ละ]“ของ...อะไรคะ” ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอก็ยังตื่นเต้นทุกครั้งกับการที่เขาสรรหา
รถประจำทางใช้เวลากว่าหนึ่งชั่วโมงในการพาใบชามาถึงจุดหมายปลายทางซึ่งเป็นแหล่งอโคจรที่เธอเพิ่งมาเมื่อคืนใบหน้าสวยหันมองซ้ายทีขวาที ท่าทางลุกลี้ลุกลนจนผมหางม้าที่มัดไว้ลวกๆ สะบัดไปมา เธอเห็นว่าประตูทางเข้าออกหลักมีโซ่คล้องไว้อย่างดี ก็เลยเดินเลาะไปข้างตึกอย่างถือวิสาสะ“ยัยหนู!”ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกก่อนหมุนตัวกลับมาตามเสียงเรียก พบชายสูงวัยในชุดผู้รักษาความปลอดภัยปรี่เข้ามาด้วยท่าทางขึงขัง “จะไปไหนน่ะ”“อ้อ พอดีหนูจะมาสมัครงานค่ะ” ก็ไม่ได้โกหก...แค่มีความจริงอยู่นิดหน่อย“ไม่มีใครอยู่หรอก หนูต้องมาตอนคลับเปิด”“อ้าว...เหรอคะ”“ไปๆ กลับไปก่อน”ใบชาพยักหน้าเข้าใจ พร้อมกับเดินตามคุณลุงรปภ. ออกไปด้วยความเหงาหงอย ในใจก็พานตั้งคำถามไปเรื่อยเปื่อย ไม่วายหันมองตึกสูงอีกครั้ง เธอกำลังข้องใจว่าข้างบนนั้นไม่มีคนอยู่จริงเหรอ เพราะมันดูเหมือนมีห้องพักสังเกตได้จากคอยล์ร้อนของแอร์ที่ติดรายล้อมนับสิบตัวสำคัญคือบางตัวมันทำงานอยู่ด้วย...ใบชาเลือกตัดสิ่งที่
[ คิดไหม...? ว่าจะให้ใจใครบางคนโดยที่ไม่รู้แม้แต่ตัวตนของเขา @คฤหาสน์เดชาพิพักษ์พรึบ!ตะวันสะดุ้งโหยงหลังย่องเบาเข้าห้องนอนตัวเองแล้วไฟทุกดวงดันสว่างโร่ราวกับติดตั้งด้วยระบบอัตโนมัติ“มี๊...”ใบหน้าหล่อเหลาถอดสีซีดเผือดเมื่อหันไปเห็นนายหญิงผู้กุมอำนาจสูงสุดแห่งตระกูลเดชาพิพักษ์ ยืนกอดอกพิงกำแพงอยู่ข้างประตูตอนตีสองกว่าดึกขนาดนี้ยังไม่ยอมนอน คิดดูเหอะ…ชะตาขาดแน่กู!“น้องกลับมาตั้งนานแล้ว ไอ้ลูกหมาของมี๊ไปไหนมาเหรอ”สายตาคมกริบที่ตวัดมองบวกน้ำเสียงเย็นยะเยือกเสมือนธารน้ำแข็งขั้วโลกของมารดาผู้ให้กำเนิดทำลูกกระเดือกคนถูกถามกดต่ำจากการกลืนก้อนน้ำลายลงคออึกใหญ่“ก็...ไปเล่นเกมบ้านไอ้หมอก” อึกอักตอบพลางตั้งท่าก้าวถอย เพราะหญิงสูงวัยเริ่มเขยิบเข้าหา“เหรอ?”“ครับ”“ให้ตอบอีกที” แววตาคู่นั้นส่อแววจริงจัง ตะวันรู้ในทันทีว่าถูกจับโกหกได้ และเมื่อถึงคราวจนมุม นึกอะไรไม่ออกก็เบี่ยงไปเวย์ง่วงไว้ก่อน หนุ่มเจ้าเล่ห์แสร้งอ้าปากหาวหวอดๆ“หาว....ง่วงจัง ไปนอนกันเถอะ”ช่วงขายาวขยับก้าวได้เพียงไม่เท่าไหร่ก็ต้องชะงักเพราะคนเป็นแม่ขยับมายืนขวางหน้า“อย่ามาเนียน”เจ้าของห้องลอบถอนหายใจ ก่อนจะตอบไปแบ
Comments