ตอนที่ 5 ลูกไม่ได้แต่งหลานต้องได้แต่ง

 

หลังจากทานอาหารเย็นกับคุณยายแล้วอัลเฟรโด้ก็นั่งคุยกับคุณยายต่อที่ห้องรับแขก แต่เขาไม่ได้คุยกับท่านเรื่องการแต่งงานหรือมีครอบครัวเพราะรู้ว่าการปฏิเสธก็มีแต่จะทำให้ท่านเสียใจ

“คุณยายครับเรื่องตึกที่ยายให้ผมไปสืบหาเจ้าของเมื่อวานได้เรื่องแล้วนะครับ”

“ได้เรื่องว่ายังไงเหรอ ตกลงเจ้าของเป็นใครกัน” เธอตื่นเต้นและรอคอยคำตอบด้วยสายตาเป็นประกาย

“เดิมทีตึกนั้นเป็นของครอบครัวอมรภิรมณ์ครับแต่ทางครอบครัวยกให้กับลูกสาวที่ชื่อทับทิมครับ จากนั้นก็ตกมาเป็นของลูกสาวคุณทับทิมแต่เธอเสียชีวิตไปครับ ตึกนั้นก็เลยตกเป็นของสามีของเธอ” อัลเฟรโด้เล่าไปตามที่คนของเขาไปสิบมา

“นั่นใช่ตึกของเธอจริงๆ สินะทับทิม” คุณยายราตรีพูดเบาๆ เมื่อนึกไปถึงเรื่องราวในอดีต

ทุกครั้งที่เดินผ่านตึกเพื่อนรักของคุณยายราตรีมักจะพูดอยู่เสมอว่าตึกนั้นเป็นของบิดาของเธอ แต่ตอนนั้นคุณยายราตรีไม่ได้สนใจอะไรและก็ลืมเรื่องนี้ไปแล้วด้วยซ้ำ

“คุณยายรู้จักเจ้าของเดิมเหรอครับ”

“ตอนแรกยายก็ไม่แน่ใจเพราะเวลามันผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่จากที่อัลเฟรดบอกมาตึกหลังนั้นก็คงเป็นของเพื่อนรักของยาย แต่เธอเสียไปหลายปีแล้วยายกับเธอก็ไม่ได้ข่าวคราวครอบครัวของเธออีกเลย”

“เพราะอย่างนั้นคุณยายก็เลยซื้อไว้ในราคาที่สูงกว่าราคาประเมินใช่ไหมครับ”

“ยายดูแล้วยังไงเราก็ไม่ขาดทุนหรอกเพราะตึกนั้นมันอยู่ติดถนนใหญ่ในอนาคตข้างหน้าราคาก็น่าจะสูงกว่าขึ้น”

“คุณยายมองขาดเลยครับ แม้ตอนนี้จะดูไม่คึกคักเท่าไหร่ แต่ในอนาคตที่แถวนั้นจะราคาสูงขึ้นมากแต่ผมว่ายายก็คงแค่ซื้อเก็บไว้ไม่คิดขายอีกตามเคยใช่ไหมครับ”

“ขายสิ”

“อะไรนะครับ ยายต้องล้อผมเล่นแน่เลยครับ” อัลเฟรโด้ตกใจกับคำตอบ

“ไม่ได้ล้อเล่นนะ แต่คนที่ยายจะขายให้ก็ต้องเป็นเจ้าของเดิม”

“แต่ผมที่เขาเอามาขายเพราะไม่อยากได้มันแล้วนะครับ คงยากที่เขาจะมาซื้อคืน”

“มันก็ไม่แน่หรอกนะ” คุณยายราตรีพูดแล้วยิ้มเพราะบางทีในอนาคตเมลินญาน์อาจจะหาทางมาซื้อคืนก็ได้

“ยายกับเพื่อนคนนี้สนิทกันมากเลยเหรอครับ”

“ใช่จ้ะ ยายกับทับทิมสนิทกันมาก มีอะไรเราก็คุยกันได้ทุกเรื่องตอนที่ยายลำบากทับทิมก็คอยช่วยเหลือตลอด แต่พอเราเรียนจบก็แยกย้ายกันไปมีชีวิตใหม่มีครอบครัวและเจอกันตามงานเลี้ยงบ้างแต่นั่นมันก็นานมาแล้ว” เมื่อคิดถึงเรื่องอดีตในอดีตคุณยายก็มีสีหน้าเศร้าเพราะเพื่อนรักคนนี้เคยสัญญากันเอาเป็นว่าถ้าแต่งงานมีครอบครัวก็จะให้ลูกแต่งงานกัน

แต่บังเอิญว่าคุณยายราตรีก็มีลูกเป็นลูกสาวและทับทิมเองก็มีลูกสาวแล้วความคิดบางอย่างก็จุดประกายขึ้นในเมื่อรุ่นลูกไม่ได้แต่งงานกันคุณยายราตรีเลยคิดว่าคำสัญญาที่เคยให้กันไว้อาจจะสำเร็จในรุ่นหลานก็เป็นได้

“ถ้าช่วงนี้อัลเฟลดงานไม่ยุ่งก็มากินข้าวเย็นกับยายบ่อยๆ นะ ยายกินข้าวคนเดียวก็เหงา”

“ได้สิครับคุณยาย ผมจะหาเวลามาทานข้าวกับคุณยายบ่อยๆ”

“ได้จ้ะลูก แล้วคืนนี้จะค้างกับยายที่นี่หรือเปล่า” เธอถามทั้งที่รู้ความจริงอยู่ก่อนแล้วว่าอัลเฟรโด้คงปฏิเสธ

“ไม่ดีกว่าครับผมขี้เกียจตื่นเช้า ค้างคอนโดใกล้ที่ทำงานกว่าเยอะเลย ผมจะไปแล้วนะครับยาย คุณยายก็อย่าลืมพักผ่อนให้เยอะๆ นะครับ”

“จ้ะ ขับรถดีๆ นะลูก”

“ครับคุณยาย”

เมื่อหลานชายออกจากบ้านไปแล้วคุณยายราตรีก็เดินกลับห้องของตัวเอง เธอเดินไปยังลิ้นชักข้างเตียงแล้วหยิบอัลบั้มภาพที่ด้านในมีภาพถ่ายเก่าๆ ซึ่งเคยถ่ายไว้ตั้งแต่สมัยยังสาว

มือเหี่ยวย่นเปิดอัลบั้มช้าๆ แล้วก็หยุดเมื่อเจอรูปที่ถ่ายคู่กับเพื่อนรักที่ชื่อทับทิม

“ฉันจะทำตามสัญญาที่เราเคยให้กันไว้นะทับทิม ลูกของเราไม่ได้แต่งงานกันแต่ฉันจะทำให้หลานของเราทั้งสองได้แต่งงานกัน  เธอเอาใจช่วยฉันด้วยนะ ช่วยให้เขาสองคนรักกัน” คุณยายราตรีพูดกับรูปถ่ายน้ำตาซึมออกมาทางหางตาแต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

จากการได้คุยกับเมลินญาน์คุณยายราตรีก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นเด็กดีขยันทำงานและเป็นคนมีน้ำใจ

หญิงสูงวัยเริ่มวางแผนว่าจะทำยังไงให้เมลินญาน์ยอมแต่งงานกับหลานชายของตัวเองบางทีเธออาจจะต้องยกเรื่องตึกห้าคูหานั้นมาเป็นสิ่งกระตุ้นให้เธอยอมแต่งงานเพราะดูแล้วท่าทางของเมลินญาน์ก็อยากจะได้สมบัติของมารดาคืนอยู่มาก

ส่วนอัลเฟรโด้คงจะไม่ยอมทำตามแต่เรื่องนี้คุณยายราตรีก็มีแผนที่จะรับมือกับหลานชายจอมดื้อของตัวเอง

วันรุ่งขึ้นคุณยายราตรีตื่นตั้งแต่เช้าและสอนงานเมลินญาน์ตามปกติพอช่วงสายท่านก็ให้คนขับรถพาไปยังตลาดเพื่อเริ่มเก็บเงินที่ตลาด

คุณยายพาเมลินญาน์ไปทั้งสามตลาดเพื่อแนะนำเธอกับแม่ค้าให้รู้จักกันไว้เพราะจากนี้หน้าที่เก็บจะเป็นของเมลินญาน์เพียงคนเดียวเท่านั้น

“เป็นยังไงบ้างพอจะทำไหวไหม” คุณยายราตรีถามเมื่อกลับมาถึงบ้านในเวลาบ่าย

“แค่นี้สบายค่ะ” เมลินญาน์ตอบอย่างมั่นใจ

“แบบนี้ยายก็สบายใจหน่อย นอกจากตลาดแล้วก็มีตึกแล้วด้วยนะที่หนูต้องไปเก็บ แต่ตึกแถวเก็บแค่เดือนละครั้ง ยายจะค่อยๆ บอกหนูไปทีละนิดนะ”

“ได้ค่ะคุณยาย ถ้าหนูทำไม่ถูกคุณยายก็ต้องรีบบอกนะคะ วันนี้หนูว่าจะทำบัญชีของตลาดที่ไปเก็บมาก่อน ส่วนบัญชีเดิมที่ค้างไว้หนูค่อยทำตามหลังได้ไหมคะ แต่รับรองว่าออกใบเสร็จทันสิ้นเดือนแน่นอนค่ะ”

“ยายให้หนูจัดการเองเลยนะ ถ้าไม่ทันก็ไม่เป็นไรขอแค่ต้องแจ้งยายก่อน”

“ค่ะคุณยายแต่หนูคิดว่าหนูทำทันค่ะ”