ซื้อของไปขายเพิ่ม

“ภรรยาขับรถดี ๆ นะครับ ผมเป็นห่วง” ฉางเล่ยเตือน เพราะเขาไม่ได้ไปด้วยจึงห่วงซูเมี่ยวจินมากเป็นพิเศษ

“ฉันรู้ค่ะ ฉันจะระวัง คุณอย่ากังวลมากเลยนะคะ” ซูเมี่ยวจินปลอบ

หลังมื้อค่ำผ่านไป พวกเขาก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำพักผ่อน ฉางเซียงจูยังคงนั่งอ่านหนังสือต่อเหมือนเช่นทุกวัน เธอไม่กล้าเกียจคร้าน เพราะเธอเป็นความหวังเดียวในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของครอบครัว

สายวันต่อมา ซูเมี่ยวจินนับเงินในกระเป๋าเพื่อเตรียมเดินทางเข้ามณฑลไปซื้อของกลับมาขายที่ร้าน เสียงระบบเอาแต่รบเร้าให้เธอแลกเปลี่ยนทองที่มันเก็บอยู่เป็นเงินเพิ่มอีกเพื่อใช้ลงทุนค้าขาย เพราะหลังจากที่ซูเมี่ยวจินได้รับโฉนดร้านค้า ระบบก็มอบความสามารถพิเศษให้แก่ซูเมี่ยวจินแล้ว มันอยากให้ซูเมี่ยวจินไปทดลองใช้ความสามารถพิเศษในการซื้อหินหยก น่าเสียดายที่ซูเมี่ยวจินไม่สนใจ

[อย่าพูดมากน่า ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา รอให้ฉันจัดการร้านค้าเสร็จก่อน ฉันจะพาฉางเล่ยไปเมืองชายแดนเพื่อซื้อหินหยกเอง]

[เจ้านายสัญญานะครับว่าจะไปจริง ๆ]

[อะไรของนายเนี่ย ฉันไม่จำเป็นต้องสัญญาหรอก ถึงเวลาฉันจะไปเอง]

ซูเมี่ยวจินถึงจะสงสัยว่าทำไมระบบรบเร้าเธอเรื่องนี้นัก รอให้ร้านค้ามีของมาขายและพ่อแม่ขายของคล่องแคล่วเสียก่อน เธอถึงจะเดินทางไปหาซื้อหินหยกมาขายต่อให้ร้านขายเครื่องประดับในมณฑล

ฉางเล่ยเห็นซูเมี่ยวจินออกมาจากบ้าน เขาเตือนให้เธอดูแลตัวเองแล้วเปิดประตูให้ซูเมี่ยวจินขับรถออกไป พ่อฉางที่กำลังทำชั้นวางช่วยลูกชายมองดูทั้งสองด้วยรอยยิ้ม เขาดีใจที่เห็นลูกชายและลูกสะใภ้รักกันดี

หลิวเอ้อหลิงเช้านี้ยุ่งอยู่กับการต้อนรับลูกค้าที่มากันตั้งแต่เช้าก่อนเข้างาน เธอไม่รู้ว่าพวกเขาไปได้ข่าวมาจากไหน ทำให้คนมารุมดูนาฬิกาและแย่งกันซื้อจนเธอแทบจะขายของไม่ทัน โชคดีที่พอใกล้เวลาเข้างาน พวกเขาก็รีบแยกย้ายกันไปโรงงานของตัวเองเสียก่อน ทำให้เธอได้พักหายใจหายคอบ้าง หลิวเอ้อหลิงไม่ลืมที่จะจดราคาขายที่เพิ่งขายลงในสมุดบัญชีเพื่อรอให้ซูเมี่ยวจินมาตรวจในตอนเย็น

ซูเมี่ยวจินไปถึงตลาดค้าส่งในเวลาต่อมา เธอไปที่ร้านขายนาฬิการ้านใหญ่ก่อนเพื่อเลือกดูนาฬิการาคาถูกแบบที่พ่อแม่สามีเคยซื้อมา ครั้งนี้เธอซื้อมากถึง 20 เรือน เป็นเพราะว่านาฬิกาเหล่านั้นมีคนสนใจมากกว่าแบบอื่น

“โอ้! วันนี้คุณผู้หญิงเหมานาฬิกาไปมากกว่าคราวก่อนอีกนะครับ” เจ้าของร้านแปลกใจไม่น้อยที่เห็นซูเมี่ยวจินซื้อของไปมากกว่าครั้งก่อน

“นาฬิการุ่นนี้ขายดีมากที่ร้านค่ะ ครั้งนี้เลยต้องซื้อมากหน่อย ไม่ทราบว่าทั้งหมดราคาเท่าไหร่คะเถ้าแก่” ซูเมี่ยวจินตอบ

“ผมคิดราคาพิเศษให้ทั้งหมด 600 หยวนครับ” เจ้าของร้านยิ้มตอบ

“อืม… ลดอีกสักหน่อยได้ไหมคะ ถ้าขายหมดเร็ว ฉันจะมาซื้อมากกว่าเดิมค่ะ”

“อ่า… ถ้าอย่างนั้นผมลดให้ได้ 50 หยวน คุณจ่ายแค่ 550 หยวนเป็นยังไงครับ”

“ตกลงค่ะ ขอบคุณที่ลดราคาให้นะคะ” ซูเมี่ยวจินนับเงินจ่ายให้เจ้าของร้าน และยืนรอพนักงานนำนาฬิกาทั้งหมดใส่กล่อง

ซูเมี่ยวจินรับถุงใส่นาฬิกาทั้งหมดมาแล้วจึงบอกลาเจ้าของร้าน เธอยังต้องไปหาซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้าอีกหลายอย่าง ซูเมี่ยวจินเดินไปถึงร้านเครื่องใช้ไฟฟ้าร้านใหญ่ที่เคยเทียบราคาเอาไว้

พนักงานเห็นซูเมี่ยวจินถือถุงหลายถุงเข้ามาในร้านก็รีบเข้าไปต้อนรับและแนะนำเครื่องใช้ไฟฟ้าในร้านอย่างสุภาพ

“สวัสดีครับคุณผู้หญิง วันนี้ที่ร้านมีเครื่องใช้ไฟฟ้าใหม่ ๆ เข้ามาเยอะมาก ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงสนใจสินค้าชนิดไหนครับ” พนักงานบอกพร้อมรอยยิ้มกว้าง

“ฉันขอดูวิทยุ พัดลมกับกาน้ำร้อนสักหน่อยค่ะ รบกวนคุณแนะนำให้ด้วยนะคะ อ้อ! ไม่ทราบว่าที่ร้านจะให้ราคาพิเศษได้หรือเปล่าถ้าซื้อเป็นจำนวนมาก” ซูเมี่ยวจินถามราคาไว้ก่อน เธอกลัวว่าเงินที่นำมาจะไม่พอซื้ออุปกรณ์ทำอาหารให้แม่สามี

“แน่นอนครับ ถ้าคุณผู้หญิงซื้อจำนวนมากก็จะได้ลดราคามากเช่นกันครับ ผมจะพาไปดูวิทยุก่อนนะครับ รุ่นที่มาใหม่รอบนี้รูปลักษณ์ทันสมัยที่สุดเลยครับ” พนักงานนำหน้าซูเมี่ยวจินไปยังชั้นวางวิทยุเพื่อให้เธอเลือกดู

ซูเมี่ยวจินมองดูแล้วเห็นว่าแต่ละอันเป็นอย่างที่พนักงานบอก เธอสอบถามราคาวิทยุแต่ละแบบและชี้บอกว่าเธอต้องการซื้อวิทยุอันไหนบ้าง

พนักงานไม่คิดว่าลูกค้าท่านนี้จะซื้อวิทยุมากถึง 7 เครื่องในคราวเดียว เมื่อเขาพาซูเมี่ยวจินไปดูพัดลมต่อเป็นอย่างที่สอง และอีกครั้งที่ซูเมี่ยวจินเลือกพัดลมเพิ่มอีก 7 เครื่อง กระทั่งตอนที่พาเธอไปเลือกกาต้มน้ำ ซูเมี่ยวจินครั้งนี้เลือกซื้อมากถึง 10 อัน ทำให้พนักงานขายต้องรีบนำรถเข็นของร้านมาใส่ของทั้งหมดให้เธอแทบไม่ทันเลยทีเดียว

“คุณพาฉันไปดูทีวีสักหน่อยได้หรือเปล่าคะ” ซูเมี่ยวจินนึกได้ว่าเธอยังต้องซื้อทีวีไปตั้งไว้ในร้านเพื่อเพิ่มความสนใจให้ลูกค้าที่แวะมาชมเครื่องใช้ไฟฟ้า

“ได้ครับ เชิญทางนี้เลยครับคุณผู้หญิง” พนักงานยิ้มแป้นเดินนำไปพร้อมรถเข็น

เมื่อไปถึงบริเวณที่ตั้งทีวี ซูเมี่ยวจินมองดูราคาทีวีขาวดำซึ่งอยู่ระหว่าง 550-700 หยวน และเปรียบเทียบกับราคาทีวีสีซึ่งมีราคาประมาณ 1,500-2,000 หยวน เธอในตอนนี้หากซื้อทีวีสีสักหนึ่งเครื่องก็ไม่นับเป็นอะไร เพียงแต่ซูเมี่ยวจินคิดว่าทีวีขาวดำนั้นน่าจะมีคนสนใจสั่งซื้อมากกว่า

“รบกวนสอบถามหน่อยนะคะว่าถ้าต้องการติดตั้งทีวีขาวดำยังต้องใช้อุปกรณ์อะไรรับสัญญาณคะ” ซูเมี่ยวจินไม่แน่ใจว่าที่ร้านมีอุปกรณ์ติดตั้งขายด้วยหรือเปล่า

“มีครับคุณผู้หญิง อุปกรณ์รับสัญญาณทั้งชุดราคา 70 หยวน คุณสามารถนำไปติดตั้งเสาสัญญาณเองที่บ้านได้เลยครับ” พนักงานอธิบายให้ฟังพร้อมทั้งชี้ไปยังเสาสัญญาณและสายต่าง ๆ ให้ซูเมี่ยวจินดู

“ถ้าอย่างนั้นฉันเอาทีวีเครื่องนั้นกับอุปกรณ์รับสัญญาณทั้งชุดเลยค่ะ” ซูเมี่ยวจินชี้ไปที่ทีวีขาวดำขนาดกลางเครื่องหนึ่งที่ราคา 580 หยวน

“ได้ครับ ๆ คุณผู้หญิงรอสักครู่ ผมจะนำขึ้นรถเข็นให้เลยครับ” พนักงานกุลีกุจอยกทีวีขาวดำเครื่องนั้นใส่รถเข็นพร้อมกับอุปกรณ์รับสัญญาณกล่องหนึ่ง

“คุณเลือกตู้เย็นให้ฉันสักเครื่องด้วยนะคะ แล้วเอาของทั้งหมดไปคิดเงินได้เลยค่ะ ไม่ทราบคุณมีบริการนำไปส่งที่รถให้หรือเปล่าคะ” ซูเมี่ยวจินบอกพนักงาน

“มีครับ ๆ ผมจะให้คนส่งของทั้งหมดไปที่รถให้คุณผู้หญิงเองครับ เชิญไปจ่ายค่าสินค้าด้านหน้าเลยครับ ตามผมมา” พนักงานเข็นรถเข็นนำทางซูเมี่ยวจินไปที่โต๊ะคิดเงินด้านหน้าซึ่งตอนนี้ไม่มีลูกค้ามาคิดเงิน เขากลับไปเลือกตู้เย็นราคา 500 หยวนเข็นมาเพิ่ม

ซูเมี่ยวจินพยักหน้ารับคำและเดินตามหลังพนักงานไปไม่ห่าง เธอมองดูพนักงานอีกคนนำสินค้าแต่ละอย่างวางบนโต๊ะคิดเงินไปเรื่อย ๆ กระทั่งเห็นตู้เย็นถูกเข็นตามมา

เจ้าของร้านคิดไม่ถึงว่าหญิงสาวหน้าตาสวยดุคนนี้จะซื้อของจากร้านเธอมากมายถึงขนาดนี้ กว่าที่เจ้าของร้านจะคิดราคาทั้งหมดเสร็จก็เกือบครึ่งชั่วโมง

“ราคารวมทั้งหมด 2,010 หยวนค่ะ ฉันเห็นคุณซื้อของจากร้านเยอะ ฉันจะลดให้คุณอีก 10% นะคะ ราคาลดแล้วเหลือ 1,809 หยวน คุณจ่ายฉันแค่ 1,800 หยวนก็พอค่ะ”

“ได้ค่ะ รบกวนให้คนตามฉันนำของไปส่งที่รถด้วยนะคะ นี่ค่ะเงิน 1,800 หยวน”

ซูเมี่ยวจินไม่คิดว่าเจ้าของร้านจะลดราคาให้โดยที่เธอยังไม่ได้เอ่ยปากต่อรองเลยด้วยซ้ำ นับว่าครั้งนี้ต้นทุนเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ซื้อมาไม่แพงอย่างที่เธอกังวล

เจ้าของร้านรับเงินมานับและสั่งคนงานขนของตามไปส่งลูกค้าที่รถทันที วันนี้ซูเมี่ยวจินเป็นลูกค้ารายใหญ่รายแรกของร้านเธอเลยทีเดียว เธอจึงกล้าให้ส่วนลดที่มากกว่าเคยให้ลูกค้ารายอื่น

ซูเมี่ยวจินนำทางคนส่งของสองคนที่เข็นรถเข็นสองคันตามหลังมาไปจนถึงรถที่จอดเอาไว้ เธอเปิดผ้าใบท้ายรถออกและให้คนงานนำตู้เย็นกับทีวีซึ่งมีขนาดใหญ่เข้าไปก่อน จากนั้นเครื่องใช้ไฟฟ้าอื่น ๆ ก็ถูกทยอยนำขึ้นรถจนหมด