คำตอบ

“…2วันต่อมา…”

@คอนโดV

ก๊อกๆๆ

“มีอะไรวะ!!”

“เฮียครับเพื่อนเฮียมาครับ”ผมทำหน้าเซ็งเมื่อรู้ว่าตัวเองต้องตื่นขึ้นมาเจอกับไอพวกส้นตีนที่ตั้งใจมากวนประสาทผมแต่เช้า

“เออให้พวกมันเข้ามา”

“ครับเฮีย”

“เป็นไงบ้างครับไอวีเพื่อนรักหายหัวไปตั้งหลายวันไม่มาแดกเหล้ากับเพื่อนกับฝูงมัวแต่ติดใจเด็กที่ไหนอยู่รึเปล่าครับ”

“เสือก”

“เอ้าไอเหี้ยนี่แม่งก็พวกกูสงสัยเห็นมึงพาน้องปลายฟ้าออกไปจากผับละมึงก็หายไปตั้งแต่วันนั้นไม่ยอมโผล่หัวมาเลยไอสัสนึกว่าตายห่าไปละ”ไอไนท์เอาแต่ถามผมเรื่องปลายฟ้าส่วนไอกายกับไอเจย์ไม่ได้ถามแต่แม่งจ้องอย่างกับผมไปทำอะไรผิดมา

“……”

“มึงรู้จักปลายฟ้าหรอวะไอวี”

“เออกูรู้จัก”

“แต่เด็กนั่นดูเด็กมากมึงไปรู้จักได้ไง”

“น้องสาวริน”

“เฮ้ยไอเหี้ยวีนั่นน้องเมียมึงนะเว้ย!!!”

“แล้วไง”

“ถ้ารินรู้ขึ้นมามึงจะทำยังไง”

“ไม่เห็นกูจะต้องทำอะไร”รู้ก็รู้ไปดิผมไม่เห็นว่ามันจะมีปัญหาอะไรรินญาเองก็ไม่ได้ต่างอะไรกับคนอื่นที่เป็นแค่ของเล่นน้องสาวของเธอก็ด้วย

“แล้วปลายฟ้าหละถ้ารินรู้มันไม่เอาตายเลยหรอวะขนาดผู้หญิงคนอื่นที่มายุ่งกับมึงมันยังไม่ยอมแล้วนี่น้องสาวเลยนะเว้ยไอวีปลายฟ้าได้โดนยัยรินฆ่าตายแน่ๆ!!”

“ก็แค่เอาเล่นๆพวกมึงจะอะไรกับกูนักหนา”

“มึงเอาน้องแล้วหรอไอวี”

“อืม”

“โถ่น้องปลายฟ้าช่างน่าสงสารจริงๆมึงต้องทำรุนแรงกับน้องแน่ๆเลยใช่มั๊ยไอวี”

“ไอสัสไนท์มึงนี่พูดมากชิบหาย!!!”

“ก็ดีถ้ามึงแค่เอาเล่นๆ”อยู่ๆไอเจย์ก็พูดขั้นมาทำให้ผมต้องหันไปมองมันนี่ผมกับมันยังไม่ได้เคลียร์กันเลยนะที่วันนั้นมันไปช่วยไอภัทรขอเบอร์ปลายฟ้า

“มึงจะพูดอะไรกับกูไอเจย์ กูยังไม่ได้เคลียร์กับมึงเลยนะที่คืนนั้นมึงช่วยไอภัทร”

“มันจริงจัง”

“…”

“มึงเองก็คงมองออก”ใช่ผมมองออกว่าไอภัทรมันถูกใจปลายฟ้า

“ก็แค่ชอบมันไม่มีทางได้ปลายฟ้า”

“เด็กนั่นสำคัญ?”ไอกายที่เงียบมาตลอดเอ่ยถามผม

“พูดเหี้ยไรของมึงไอกาย”

“งั้นไอภัทรก็คงจีบได้?”

“ถ้ากูยังไม่เบื่อมันก็ไม่มีสิทธิ์”

“หึกูจะรอดู”

“รอดูเหี้ยไรวะไร้สาระกันชิบหาย”ถึงผมจะดูออกว่าไอภัทรมันชอบปลายฟ้าแต่ผมไม่มีทางปล่อยยัยเด็กนั่นไปง่ายๆหรอกถ้ามันอยากจะได้จริงๆมันก็คงต้องรอจนกว่าผมจะเอาปลายฟ้าจนเบื่อหวะ

“…v talk end…”

“…อีกด้านหนึ่ง…”

@Coffee

กิ๊งง

“ยินดีต้อนรับค่ะรับอะไรดีคะ”

“……”

“เอ่อคุณลูกค้ารับอ๊ะพี่ภัทร”ฉันเงยหน้าขึ้นมองลูกค้าที่เดินเข้ามาที่เคาน์เตอร์แต่ไม่ยอมสั่งอะไรแต่พอเห็นหน้าของคนที่ยืนอยู่ฉันก็จำเค้าได้ทันทีเป็นพี่ภัทรเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มเดียวกับพี่วีวันนั้นแล้วทำไมเค้าถึงมาอยู่ที่นี่หละเค้าไม่ได้มากับคนใจร้ายด้วยใช่มั๊ย

“มองหาใครคิดว่าฉันมากับมัน”พี่ภัทรเหมือนจะเดาออกก็เลยพูดแบบนั้น

“เปล่านะคะแล้วทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่หละคะ”

“มาหาเธอ”

“มาหาฟ้าหรอคะ?”

“อือ”

“แล้วพี่รู้ได้ยังไงคะว่าฟ้าทำงานอยู่ที่นี่”

“ก็เธอให้เบอร์ใครมาฉันก็รู้มาจากคนนั้น”เค้ารู้แล้วสินะ

“เอ่อคือพี่มีอะไรกับฟ้าหรอคะ”

“ฉันมาทวงเบอร์เธอ”

“คะ? คือว่าฟ้า”นี่เค้ามาทวงเบอร์โทรศัพท์ฉันหรอเค้าจะเอาไปทำอะไรกันทำไมต้องอยากได้มากขนาดนั้นด้วย

“ฉันขอเบอร์เธอไม่ใช่เบอร์ผู้จัดการ”

“คือฟ้าขอโทษจริงๆค่ะฟ้าคิดว่าให้เบอร์ผู้จัดการไปก็คงจะไม่เป็นไรฟ้าไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งหรือว่ากวนประสาทพี่ภัทรนะคะ”

“พูดมาก”

“……”

“เอาเบอร์เธอมา”เค้ายื่นโทรศัพท์มาให้ฉันส่วนฉันเองก็รับมาแต่ยังไม่ได้กดเบอร์ให้หรอกนะเพราะฉันเองก็สงสัยว่าทำไมเค้าถึงต้องอยากได้เบอร์ฉันขนาดนั้นด้วย

“พี่จะเอาเบอร์ฟ้าไปทำไมกันคะ”

“ถามเยอะรีบๆพิมมา”

“ไม่ค่ะจนกว่าพี่จะบอกว่าจะเอาไปทำไม”

“ฉันจะจีบเธอแค่นี้จะให้ได้รึยัง”

“พะ…พี่หมายความว่ายังไงนะคะ”

“เธอนี่แม่ง เอาเบอร์มาสักทีดิ๊ลูกค้าเธอมาต่อคิวละมัวแต่พูดมากอยู่ได้!!!”

“เอ่อค่ะๆ”ฉันมองไปด้านหลังของพี่ภัทรก่อนจะเห็นว่ามีลูกค้ายืนต่อแถวอยู่สองคนแถมดูหงุดหงิดฉันเลยรีบพิมพ์เบอร์โทรศัพท์ของตัวเองให้พี่ภัทรแล้วส่งโทรศัพท์คืนให้เค้าไป

“อือไว้ฉันจะโทรหา”เค้าบอกก่อนจะเดินออกจากร้านไปนี่เค้ามาเพื่อเรื่องแค่นี้จริงๆหรอแล้วเรื่องที่พูดว่าชอบฉันหละเค้าพูดจริงหรือพูดเล่นกันแน่หน้าเค้านิ่งจนฉันดูไม่ออกเลยแถมเค้ากับผู้ชายใจร้ายคนนั้นยังเป็นเพื่อนกันอีกด้วยฉันจะเชื่ออะไรพวกเค้าได้บ้าง

“…เวลาต่อมา…”

ฉันกลับมาบ้านด้วยความรู้สึกเหนื่อยและล้ามากกว่าปกติคงเป็นเพราะวันนี้ลูกค้าที่ร้านเยอะเลยทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้ฉันล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆของตัวเองเวลาที่ฉันเหนื่อยมากๆการที่ฉันได้นอนบนเตียงนุ่มๆคงเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุดแล้วหละ

“ฟุบบ!!!”

“เฮ้อ เหนื่อยจัง”ฉันตั้งใจว่าจะงีบหลับสักพักแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำเพราะตอนนี้เปลือกตาของฉันมันเริ่มปิดลงมาอยู่แล้วแต่ยังไม่ทันที่จะได้หลับเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้นจนทำให้ฉันต้องบ่นกับตัวเองเบาๆ

“เฮ้อให้พักหน่อยไม่ได้หรอ”

“กริ๊งงง กริ๊งงงง”

“พี่ภัทรงั้นหรอ”เพราะเบอร์ที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์เป็นเบอร์ที่ฉันไม่ได้เมมเอาไว้แล้วตอนที่อยู่ที่ร้านเค้าก็บอกว่าจะโทรมาหาฉันเลยคิดว่าคงจะเป็นพี่ภัทรแน่ๆถึงได้กดรับไปอย่างไม่คิดอะไร

“ฮัลโหลค่ะนั่นพี่ภัทรใช่มั๊ยคะ”

“……”ปลายสายเงียบและไม่ตอบอะไรกลับมาจนทำให้ฉันเริ่มหวั่นใจ

“พี่ภะ…”

“หึไอภัทรงั้นหรอ”

“พี่วี!!!!”ฉันกดตัดสายทันทีที่รู้ว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นของผู้ชายคนนั้นทำไมพี่วีถึงได้มีเบอร์โทรศัพท์ของฉันหละเค้าไปเอามันมาจากไหน ตั้งแต่วันนั้นที่หน้าบ้านเค้าก็หายไปเลยแล้วอยู่ๆวันนี้เค้าก็โทรมามันทำให้ฉันรูสึกไม่สบายใจเลย

“ติ๊ง!!”

(กดตัดสายผัวแบบนั้นไม่ดีเลยนะปลายฟ้ารับสายฉันเดี๋ยวนี้)ข้อความจากเบอร์แปลกที่ถูกส่งมามันยิ่งทำให้ฉันมั่นใจว่าต้องเป็นเค้าแน่ๆ

“กริ๊งงง กริ๊งงงง”ฉันปล่อยให้เสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นอยู่แบบนั้นโดยที่ไม่คิดจะกดรับก่อนที่สายของมันจะถูกตัดไป

“ติ๊ง!! ติ๊ง!! ติ๊ง!!”

(เธอคงอยากลองดีกับฉันใช่มั๊ย)

(คลิป)

(ยังจำนี่ได้อยู่ใช่รึเปล่าเธอคงอยากจะให้ฉันปล่อยมันสินะถึงได้ดื้อกับฉันแบบนี้)พี่วียังคงส่งข้อความมาอีกครั้งและคราวนี้ข้อความของเค้ามันก็ทำให้ฉันเลือกที่จะโทรกลับไปหาเค้าทันที

“พี่วีฮึก”

“พอรู้ว่าเป็นฉันไม่ใช่ไอภัทรเธอก็เลยตัดสายฉันงั้นหรอ”

“ฮึกเปล่านะคะ”

“คงจะผิดหวังมากสินะที่เป็นฉันไม่ใช่มัน”

“ไม่ใช่นะคะพี่วีฮึกฟ้าไม่ได้คิดแบบนั้น”

“หึ คลิปนั่นเธออยากจะเก็บไว้ดูเล่นก็ได้นะ”

“ฮึกฟ้าขอโทษค่ะพี่อย่าปล่อยคลิปนะคะ”

“ถ้าเธอไม่คิดจะดื้อด้านกับฉันฉันก็จะไม่ทำแบบนั้นหรอกปลายฟ้า”

"ฮึก ฟ้าขอโทษค่ะฟ้าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”ฉันตอบและพยายามกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองเอาไว้

“ฉันโทรมาทวงคำตอบจากเธอเตรียมคำตอบดีๆไว้ให้ฉันรึยัง”

“ฮึกคือฟ้า”ฉันจะทำยังไงดีฉันยังไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยฉันไม่อยากไปอยู่กับผู้ชายใจร้ายอย่างเค้า

“ยังไม่ได้เตรียมคำตอบให้ฉันสินะฉันจะทำยังไงกับเด็กอย่างเธอดีปลายฟ้า”

“ฟ้าขอเวลาหน่อยได้มั๊ยคะ”

“ฉันไม่ได้ใจดีจนเธอจะมาขออะไรก็ได้ฉันต้องการคำตอบเดี๋ยวนี้”พี่วีพูดเสียงเรียบแต่ฉันรู้ดีว่าฉันไม่มีทางเลือกนอกจากไปอยู่กับเค้าถ้าฉันไม่ไปพี่วีก็คงจะใช้คลิปนั้นบังคับฉันอยู่ดี

“ฟ้ามีสิทธิ์เลือกอะไรด้วยหรอคะฮึก”

“เหอะงั้นถ้าเธอรู้ตัวก็ดีพรุ่งนี้ฉันจะเข้าไปรับเตรียมคำตอบไว้ให้ครอบครัวเธอซะ”

“พรุ่งนี้หรอคะฮึกแต่ฟ้ายังไม่พร้อม”

“เธอไม่มีสิทธิ์เลือกจำเอาไว้ว่าตอนนี้ชีวิตเธอเป็นของฉัน!!!”

“ตู๊ดๆๆ”

“ฮื่อออทำไมฉันถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย”แล้วฉันจะบอกพ่อยังไงดี

“…v talk…”

“เพล้ง!!!”

“เหอะพี่ภัทรงั้นหรอวะ ปลายฟ้าเธอนี่แม่งน่าหงุดหงิดชิบหาย!!”แก้วไวน์ในมือของผมถูกปาลงกับพื้นจนแตกละเอียดด้วยความโมโหยัยเด็กนั่นกล้าตัดสายผมแถมตอนที่คุยกับผมก็เอาแต่ร้องไห้ส่วนตอนที่พูดชื่อไอเหี้ยภัทรน้ำเสียงแม่งสดใสฉิบหายคงรอให้มันโทรมาอยู่สินะคงจะผิดหวังมากที่ผมเป็นคนโทรไปไม่ใช่มันทีกับผมแม่งทำเป็นกลัวทีกับผู้ชายคนอื่นแม่งระริกระรี้

“ฉันจะทำให้เธอรู้สึกผิดหวังมากกว่านี้อีกแน่”

“…เช้าวันต่อมา…”

วันนี้เป็นวันที่ผมจะได้เจอยัยเด็กดื้อของผมแล้วสินะไม่รู้ว่ายัยนั่นจะโกหกพ่อแม่ว่าอะไรแต่ไม่ว่าจะโกหกว่าอะไรยังไงวันนี้ปลายฟ้าก็ต้องมาอยู่กับผมอยู่ดี

“…v talk end…”

“…อีกด้านหนึ่ง…”

ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ

“คุณพ่อคะอยู่ในห้องรึเปล่าคะ”

“อยู่ลูกเข้ามาก่อนสิ”

“ค่ะ”

“มีอะไรรึเปล่า”คุณพ่อที่เห็นฉันเอาแต่ยืนนิ่งเอ่ยถามฉันตั้งใจจะเข้ามาบอกท่านเรื่องที่จะย้ายไปอยู่ที่อื่นแต่คงจะต้องโกหกท่านฉันรู้สึกผิดที่ตัวเองจะต้องโกหกแบบนี้

“คือหนูจะมาขอคุณพ่อไปค้างบ้านหนิงสักพักค่ะ”

“หนิงที่เป็นเพื่อนลูกหนะหรอ”

“ใช่ค่ะ คือที่บ้านหนิงไปต่างประเทศหนิงเลยอยากให้ฟ้าไปนอนไปเพื่อนค่ะคุณพ่ออนุญาตเถอะนะคะ”ขอโทษนะยัยหนิงที่ฉันต้องอ้างชื่อแกแบบนี้ฉันคิดไม่ออกแล้วจริงๆว่าควรจะทำยังไงดี

“ได้สิลูกฟ้ากับหนิงก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน แล้วลูกจะไปอยู่กับหนิงนานมั๊ย”

“ฟ้ายังไม่รู้เลยค่ะคุณพ่อ”

“แล้วเราจะไปวันไหนหละ”

“เอ่อ วะ…วันนี้ค่ะ”

“ทำไมกะทันหันอย่างนี้หละแต่เอาเถอะดูแลตัวเองดีๆนะลูกพ่อเป็นห่วง”

“ค่ะฮึก”

“ร้องทำไมหืมลูกพ่อ”

“หนูต้องคิดถึงคุณพ่อแน่ๆเลยค่ะฮึก”ฉันพูดออกไปแบบนั้นทั้งๆที่จริงๆแล้วฉันไม่ได้อยากไปเลยสักนิดฉันไม่อยากไปอยู่กับผู้ชายใจร้ายคนนั้นแต่ฉันไม่มีทางเลือกฉันถึงต้องทำแบบนี้

“…เวลาต่อมา…”

“นี่แกจะย้ายออกไปอยู่กับเพื่อนแกจริงๆหรอ”

“ค่ะคุณแม่”ฉันตอบคุณแม่ออกไปตอนนี้คุณพ่อบอกคุณแม่กับพี่รินเรื่องที่ฉันจะออกไปอยู่ข้างนอกแล้วแต่เหมือนว่าคุณแม่จะไม่เชื่อในสิ่งที่คุณพ่อบอกถึงได้ถามฉันอีกครั้ง

“แน่ใจหรอว่าแกจะไปอยู่กับเพื่อนไม่ใช่นัดผู้ชายที่ไหนเอาไว้”

“ฟ้าเปล่านะคะพี่ริน”ฉันได้แต่ปฏิเสธไปทั้งๆที่ฉันเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองกำลังโกหกแต่ฉันไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้มากกว่านี้จริงๆ

“แล้วเรื่องที่แกหายหัวออกไปจากบ้านเป็นวันแกจะอธิบายยังไงหาถ้าไม่ได้หายไปอยู่กับผู้ชายมา”

“ยัยรินทำไมถึงพูดกับน้องแบบนั้น”

“ยัยรินอาจจะพูดถูกก็ได้นี่คะคุณ”

“ยัยฟ้าไม่มีทางทำอะไรแบบนั้น!!”

“งั้นก็ให้มันบอกมาสิคะว่ามันหายไปไหนมา!!!”

“เมื่อวันก่อนลูกหายไปไหนมาปลายฟ้า”คุณพ่อเองก็คงจะสงสัยเหมือนกันท่านถึงได้หันมาถามฉันแต่ฉันจะตอบท่านว่ายังไงดีหละ

“ว่ายังไงยัยฟ้า!!”

“คือ ฟ้า”

“เอ่อ ขอโทษนะครับแต่ผมเข้ามารบกวนรึเปล่าครับ”ก่อนที่ฉันจะได้ตอบอะไรออกไปเสียงผู้ชายที่ดังมาจากทางด้านหลังก็ทำให้ฉันต้องหันไปมองเป็นพี่วีที่เข้ามา ฉันไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจดีที่เค้าเข้ามาในเวลานี้การที่เค้ามาอยู่ที่นี่ในตอนนี้มันยิ่งตอกย้ำคำพูดของเค้าเมื่อคืนว่าวันนี้เค้าจะเข้ามารับฉันแต่เค้าจะทำแบบนั้นได้ยังไงพี่รินจะต้องไม่พอใจแน่ๆถ้าเค้าทำแบบนั้น

“อ้าวตาวี”

“ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะนะครับพอดีผมไม่รู้ว่าทุกคนกำลังคุยกันอยู่”

“ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอกค่ะวี แล้วทำไมวีจะมาถึงไม่โทรบอกรินก่อนหละคะ”

“พอดีผมเอาขนมเข้ามาฝากคุณพ่อคุณแม่หนะครับรินเดี๋ยวผมก็เข้าบริษัทต่อแล้วเลยไม่ได้โทรบอก”

“อ้าวหรอคะวีรินก็นึกว่าวีจะอยู่นานซะอีก”

“ผมมีงานหนะริน”

“งั้นฟ้าขอตัวก่อนนะคะคุณพ่อคุณแม่”ฉันรีบขอตัวก่อนเพราะถ้าอยู่นานกว่านี้มันคงไม่ดีกับตัวฉันแน่ๆ

“อ้าวจะไปแล้วหรอลูก”

“ค่ะพ่อพอดีฟ้านัดหนิงเอาไว้ที่ห้างฟ้ากลัวว่าหนิงจะรอนานฟ้าขอตัวก่อนนะคะ”

“รีบๆไปซะได้ก็ดี!!!”พี่รินหันมามองฉันก่อนจะแสดงสีหน้าพอใจส่วนฉันก็ทำได้แค่ลุกและเตรียมที่จะเดินออกมาจากตรงนั้นแต่ก็ต้องชะงักเพราะคำพูดของพี่วี

“นี่น้องฟ้าจะออกไปข้างนอกหรอครับ”

“ยัยฟ้าจะย้ายไปอยู่กับเพื่อนที่ชื่อหนิงสักพักหนะ”ฉันไม่ได้เป็นคนตอบคำถามของเค้าแต่เป็นคุณพ่อที่พูดแทน

“งั้นให้พี่ออกไปส่งมั๊ย”ฉันตกใจกับคำพูดของพี่วีมากทำไมเค้าถึงพูดแบบนี้เค้าไม่คิดถึงพี่รินเลยรึไง ฉันมองหน้าพี่วีก่อนจะปฏิเสธออกไปแต่พี่วีกลับมองหน้าฉันนิ่งๆแล้วหันไปคุยกับคุณพ่อแทน

“วีคะ!!!”

“มะ ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวฟ้าเดินออกไปเรียกแท็กซี่เอาก็ได้ค่ะ”

“ถ้าคุณพ่อไม่ว่าอะไรเดี๋ยวผมไปส่งน้องให้ก็ได้นะครับผมออกไปก็ผ่านห้างอยู่แล้ว”

“ก็ดีนะลูก หนูจะได้ไม่ต้องเดินออกไปเรียกรถไง”

“แต่พ่อคะ ไม่นะคะวีฟ้าไม่ให้วีไปส่งมันเด็ดขาด!!!”

“ไม่เป็นไรค่ะฟ้าไปเองได้”

“แกก็รีบๆไปสักทีสิ!!”

“รินทำไมคุณถึงได้ใจร้ายกับน้องสาวตัวเองแบบนี้”

“ก็รินเกลียดมันไปจากบ้านนี้ได้ก็ดี!!”

“ริน!!!”

“นี่วีขึ้นเสียงกับรินหรอคะ!!!”

“คุณช่วยมีเหตุผลหน่อยสิ”

“อีปลายฟ้าเพราะแกวีถึงได้ขึ้นเสียงใส่ฉัน!!”

“โอ๊ย พี่รินปล่อยฟ้าก่อนนะคะ”พี่รินตรงเข้ามากระชากผมของฉันอย่างแรงแต่พี่วีก็เข้ามาดึงพี่รินออกไปแล้วลากแขนฉันออกจากบ้านทันที

“นี่รินหยุดเดี๋ยวนี้คุณทำให้ผมผิดหวังจริงๆริน ไปกันเถอะเดี๋ยวพี่ออกไปส่ง ผมลานะครับคุณพ่อ”

“อ๊ะ”

“...Linya talk...”

“วีกลับมาเดี๋ยวนี้นะคะ!!!”ฉันตะโกนเรียกวีที่เดินลากแขนยัยฟ้าออกไปแต่เค้าก็ไม่หันกลับมามองฉันเลยสักนิด

“อีปลายฟ้าแกทำให้ฉันกับวีต้องทะเลาะกัน!!!”

“หยุดบ้าได้แล้วยัยรินน้องแกยังไม่ได้ทำอะไรเลยแฟนแกต่างหากที่อาสาไปส่งยัยฟ้า”

“รินไม่สนเป็นเพราะมันวีถึงได้กล้าเดินหนีรินแบบนี้”

“ถ้าแกอยากจะเป็นบ้าอยู่แบบนี้ก็ตามใจ”ฉันไม่สนหรอกว่ามันจะยืนอยู่เฉยๆหรือว่าทำอะไรแต่วีไม่ควรจะไปส่งมันและตะคอกฉันแบบนี้เค้าก็น่าจะรู้ว่าฉันเกลียดมันยิ่งกว่าอะไรแต่ก็ยังทำแบบนั้น ฉันเกลียดมันที่สุดยิ่งมันออกจากบ้านนี้ไปได้ก็ดีเพราะฉันเองก็ไม่เคยอยากจะอยู่ร่วมบ้านเดียวกับมันยิ่งหายไปจากชีวิตฉันได้ฉันก็ยิ่งมีความสุข

“...Linya talk end...”

“พี่วีฟ้าเจ็บปล่อยฟ้านะคะ”ฉันบอกพี่วีที่ลากแขนฉันออกมาเค้ากำแขนของฉันและบีบมันอย่างแรง

“เธอคิดจะหนีฉันงั้นหรอปลายฟ้า”

“ฟ้า”

“คิดจะเดินหนีฉันออกมาแบบนั้นไม่น่ารักเลยนะรู้มั๊ยหืม”

“ฟ้าขอโทษค่ะฟ้าแค่ไม่อยากทำให้พี่รินโกรธ”

“หึ แต่ตอนนี้พี่สาวเธอคงจะโกรธแล้วใช่มั๊ย”

“พี่วีทำแบบนั้นทำไมคะ”

“หมายถึงอะไร”

“พี่ทำให้พี่รินโกรธแบบนั้นทำไมคะ”

“ก็แค่โกรธ”

“แต่”

“แค่ฉันเอาพี่สาวเธอเดี๋ยวพี่สาวเธอก็หายโกรธฉันเอง พี่สาวเธอหนะง่ายจะตายเธอไม่รู้รึไง”

“หยุดพูดถึงพี่รินแบบนั้นนะคะพี่วี”

“กับพี่สาวเธอฉันจัดการได้สบายอยู่แล้ว ห่วงตัวเองก่อนดีกว่ามั๊ยปลายฟ้า”

“......”ฉํนได้แต่เงียบไม่ตอบอะไรเพราะฉันเองก็ไม่รู้ว่าการที่พี่วีต้องการให้ฉันไปอยู่ด้วยเค้าต้องการอะไรจากฉันกันแน่

“เธอกับฉันยังมีเรื่องต้องเคลียร์กันอีกเยอะ เตรียมคำตอบดีๆไว้ให้ฉันด้วยหละ”

“พี่หมายถึงเรื่องอะไรคะฟ้าทำตามที่พี่บอกทุกอย่างแล้วพี่ยังต้องการอะไรจากฟ้าอีกคะพี่วี”

“หึ”ฉันไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยจริงๆเค้าต้องการอะไรจากฉันกันแน่

“แล้วจะยืนอีกนานมั๊ยขึ้นรถดิอยากให้พี่สาวเธอตามออกมากระชากหัวอีกรึไงเธอนี่แม่งโครตโง่เลยหวะปลายฟ้ายืนนิ่งให้พี่สาวตัวเองรังแกอยู่ได้”

“ก็เป็นเพราะพี่ไม่ใช่หรอคะ”ฉันเถียงกลับไปด้วยความรู้สึกหงุดหงิดนิดๆเอาแต่หาว่าฉันโง่แต่ก็เพราะเค้าไม่ใช่หรอที่ทำให้ฉันต้องโดนพี่รินกระชากหัวแบบนั้น

“นี่ปลายฟ้า!!!”

“หรือว่าไม่จริงคะก็เพราะพี่พูดแบบนั้นพี่รินถึงได้โกรธฟ้า”

“ถ้าเธอไม่ยอมหยุดพูดฉันจะเอาคลิปเข้าไปให้พี่สาวเธอดูเดี๋ยวนี้”

“ทำไมต้องขู่ฟ้าด้วยคะก็ฟ้าพูดเรื่องจริงนี่”

“ปลายฟ้า”

“ค่ะไม่พูดแล้วก็ได้”พี่วีหันมามองฉันนิ่งๆทำให้ฉันต้องยอมหยุดพูดแล้วนั่งเงียบๆ

“...v talk end...”

เด็กอะไรวะแม่งพูดมากฉิบหายแถมยังกล้าเถียงผมอีกถ้าผมไม่ทำหน้านิ่งๆใส่ปลายฟ้าก็คงไม่ยอมหยุดพูดง่ายๆ รักพี่สาวตัวเองมันก็ดีอยู่หรอกแต่ยอมพี่สาวตัวเองไปซะทุกเรื่องจนต้องเจ็บตัวแบบนี้แม่งโง่รึเปล่าวะดูไม่ออกรึไงว่าพี่สาวตัวเองเกลียดมากแค่ไหนผมนี่นับถือยัยเด็กนี่จริงๆถ้าไม่มีใครช่วยก็คงจะยอมให้พี่สาวทำอยู่ฝ่ายเดียวสินะนี่ผมคิดถูกหรือคิดผิดวะที่จะเอายัยเด็กนี่ไปอยู่ด้วย

______________________________

อิพี่มันเอาน้องไปอยู่ด้วยแล้วติดใจน้องใช่มั๊ย555

คอมเมนท์เป็นกำลังใจได้นะคะ