ซ่อนรักซาตานเถื่อน วีxปลายฟ้า “เป็นชู้กับแฟนพี่สาวมันก็น่าตื่นเต้นดีนะเธอว่ามั๊ย” ผู้ชายคนนี้ยัดเยียดสถานะชู้และมอบความเจ็บปวดให้กับฉัน โดยไม่สนว่าสิ่งที่ตัวเองกำลังทำมันจะผิดหรือถูกขอแค่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ต่อให้เป็นวิธีที่เลวร้ายแค่ไหนผู้ชายคนนี้ก็ทำ และถึงแม้ฉันจะรู้ว่ามันผิดแต่สุดท้ายหัวใจของฉันมันก็ถลำลึก ไปรักแฟนของพี่สาวตัวเอง ฉันไม่สามารถรักผู้ชายที่เป็นของพี่สาวตัวเองได้ ฉันไม่อยากทำร้ายพี่สาวของตัวเอง “ฮึกทำไมพี่ถึงได้เลวขนาดนี้คะ” ผมเลวได้มากกว่าที่ผู้หญิงคนนี้คิดเพราะไม่ว่าผมจะต้องใช้วิธีสกปรกแค่ไหน ถ้ามันแลกกับการที่ผมจะได้เธอมาครอบครองผมก็จะทำ เพราะสำหรับผมผู้หญิงมันก็แค่ของเล่นที่เอาไว้รองรับอารมณ์ก็แค่นั้น ถึงใครจะมองว่าผมเลวแค่ไหนผมก็ไม่สน ช่วยไม่ได้ที่ยัยนี่ดันเข้ามาในชีวิตผมเอง ถ้าอยากจะโทษก็คงต้องโทษโชคชะตาที่ทำให้ผมกับเธอได้เจอกัน __________________________________________ *ขออนุญาติเจ้าของภาพ* ภาพที่นำมาใช้เป็นเพียงภาพประกอบบุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับนิยายเรื่องนี้ *นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรงโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
View Moreณ สถานบันเทิงแห่งหนึ่ง ย่านสีลม
ท่ามกลางบรรยากาศที่ครึกครื้นของเสียงเพลงที่เหล่านักเที่ยวเที่ยวต่างชาติกำลังเต้นกันอย่างสนุกสนานนั้น ก็มีร่างสูงใหญ่ของหนุ่มหล่อสไตล์โรมัน ที่หน้าคมเข้มหล่อเหลาราวกับเทพบุตรในนิยายนั้นกำลังนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องวีไอพีส่วนตัวด้านบนด้วยสีหน้าที่ดุดัน นั่นก็คือ “ลูก้า โรเรนโซ่” หนุ่มมาเฟียที่มีอิทธิพลมากๆในแถบยุโรป เพราะเขามีคาสิโนควบคุมไปเกือบทุกประเทศในแทบยุโรป และตอนนี้ก็กำลังแผ่ขยายอำนาจมาทางเอเชีย และตอนนี้เขาก็กำลังอยู่ที่ประเทศไทย เพื่อมาจัดการกับธุระสำคัญของเขา
“ผมดีใจมากๆเลยครับที่คุณลูก้ายอมร่วมลงทุนกับผมที่ไทย...ผมมั่นใจว่าธุรกิจของเราจะทำเงินเป็นกอบเป็นกำไม่แพ้กับที่อื่นที่เราร่วมลงทุนด้วยกันเลยครับ” ราเชนพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกไป เพราะเขาลงทุนทำคาสิโนที่ชายแดนต่างประเทศร่วมกับมาเฟียต่างชาติมานานแล้ว และครั้งนี้เขาก็จะแอบลงทุนในไทยเพราะพนันออนไลน์กำลังบูม
“ผมก็หวังให้เป็นแบบนั้น แต่ทางการไทยตรวจเข้มเรื่องพนันออนไลน์อยู่ คุณแน่ใจนะว่าคุณจะเปิดธุรกิจของเราที่ไทยได้จริงๆ....เพราะถ้าผมต้องเสียเงินโดยไม่ได้อะไรกลับมา คุณรู้ใช่ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับคุณ” เสียงเข้มๆเรียบๆของลูก้าพูดออกมาพร้อมกับสายตาที่มองฝ่ายตรงข้ามแบบดุดัน
“รู้ครับ...แต่ที่นี่ถ้าเงินเราถึง ส่งให้พวกตำรวจกินตลอด มันไม่มีปัญหาอะไรแน่นอนครับ ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับธุรกิจของเราด้วย...อีกอย่างพ่อผมก็เป็นนักการเมืองใหญ่ ถ้าเกิดอะไรขึ้น พ่อผมช่วยได้แน่นอนครับ...” ราเชนพูดบอกไปด้วยรอยยิ้ม เพราะถ้าเขาได้เงินทุนจากมาเฟียคนนี้มา เขาจะสามารถทำเว็บพนันออนไลน์ที่ใหญ่ที่สุดของประเทศเลยก็ว่าได้ เพราะแหล่งเงินจะอยู่ที่นอกประเทศ ซึ่งมันปลอดภัยสำหรับเขา
“อืม...ถ้าคุณมั่นใจแบบนั้นผมก็จะเชื่อใจคุณ ผมจะลงทุนกับคุณก็แล้วกัน..หวังว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวังนะคุณราเชน...” ลูก้าพูดบอกไปแล้วยิ้มมุมปากออกมา
“ไม่แน่นอนครับ..คุณลูก้าไว้ใจผมได้เลยครับ....ยินดีที่ได้ทำธุรกิจร่วมกันนะครับ” ราเชนพูดไปด้วยรอยยิ้ม แล้วยกแก้วขึ้นมายกดื่มอย่างพอใจสุดๆ
“อืม...” ลูก้ายกแก้วตอบแล้วก็ยกขึ้นมาดื่มแล้วมองราเชนด้วยรอยยิ้มเช่นกัน เพราะตอนนี้ถือว่าธุรกิจของเขานั้นกำลังจะแผ่ขยายไปอีก
“วันนี้เป็นวันดีๆที่เราได้ลงทุนด้วยกัน...ผมมีสาวมาให้คุณด้วยนะครับ...คัดมาแบบเด็ดๆเลย เป็นดาราที่กำลังดังมากๆในไทยตอนนี้เลยนะครับ ถ้าคุณสนใจคืนนี้ให้เขามาดูแลดีไหมครับ รับรองเลยว่าคุณจะหลงรักลีลาของสาวไทยแน่ๆ...” ราเชนพูดบอกไปแบบเอาใจมาเฟียหนุ่ม
“หึ...ผมผ่านมาจนอายุขนาดนี้แล้ว คุณคิดว่าผมจะหลงรักลีลาของสาวไทยงั้นเหรอ...เซ็กส์...จะผู้หญิงที่ไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ...” ลูก้าพูดแสยะยิ้มออกมาทันทีที่ได้ยินแบบนั้น คนอย่างเขาไม่เคยรู้จักความรัก เพราะมันไม่มีอยู่จริง ผู้หญิงที่อยู่รอบๆตัวเขาก็อยู่เพราะเงินและผลประโชยน์กันทั้งนั้น
“ก็จริงครับ...งั้นคุณลูก้าก็คิดแค่ขำๆสนุกๆก็พอครับ...ไหนๆผมก็ตั้งใจหามาให้แล้ว คุณลูก้าลองพิจารณาดูหน่อยดีกว่าครับ เผื่อจะถูกใจ...” ราเชนพูดบอกไปเพราะอยากจะเอาใจมาเฟียหนุ่ม
“อืม...เรียกมาสิ...” ลูก้าตอบไปด้วยสีหน้านิ่งๆ เพราะสำหรับเขาแล้วแค่กระดิกนิ้วผู้หญิงก็อ้าขารอให้เขาเสียบแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องมองหา เขามีหน้าที่แค่เลือกว่าจะเอากับใครเท่านั้น
“พาคุณแพมเข้ามาหน่อยสิ...” ราเชนหันไปบอกลูกน้องของตัวเองทันที ก่อนจะหันมายิ้มให้มาเฟียหนุ่มไป
จากนั้นดาราสาวสวบที่ราเชนเตรียมไว้ให้ลูก้าเลือกก็เดินเข้ามาด้วยความสวยออร่าสุดๆ เขาก็หวังว่าดาราสาวคนนี้จะสวยถูกใจมาเฟียหนุ่ม
“สวัสดีค่ะคุณลูก้า...คืนนี้ขออนุญาตให้แพมดูแลคุณนะคะ...” แพมเอ่ยพูดออกไปแล้วยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างยั่วยวน เพราะเขาหน้าตาหล่อมากๆ หล่อจนเธออยากจะปรี่เข้าไปเอาใจเขาซะตอนนี้เลย ราเชนยอมจ้างเธอมาเป็นล้านเพื่อมาเอาใจหนุ่มฝรั่งคนนี้โดยเฉพาะ ก็แสดงว่าเขาก็ต้องรวยมากแน่ๆ ดังนั้นเธอต้องดูแลให้ถึงอกถึงใจหน่อยแล้วล่ะ
“อืม...” ลูก้าก็กวาดสายตามองแล้วรู้สึกเฉยๆกับผู้หญิงคนนี้ เขาก็ตอบไปสั้นๆเพราะถึงจะสวยแค่ไหนแต่ว่าไม่ได้มีอะไรน่าสนใจเลยสำหรับเขาเลย แต่ในเมื่อราเชนตั้งใจเลือกมาเอาใจเขา เขาก็จะรับเอาไว้
จากนั้นดาราสาวก็เข้าไปเอาอกเอาใจชายหนุ่มทันที เธอก็ยั่วยวนแล้วก็ถึงเนื้อถึงตัวของชายหนุ่มแบบเชิฐชวนสุดๆ จนราเชนยิ้มพอใจที่ดาราสาวคนนี้เอาใจหุ้นส่วนคนสำคัญของเขา เพราะถ้าลูก้าพอใจมากแค่ไหน เขาก็ยิ่งจะราบรื่นมากขึ้นเท่านั้น
อีกมุมหนึ่งของคลับ
ร่างบางในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำแบบเซ็กซี่กำลังนั่งดื่มเหล้าอยู่นั้น ก็ส่งสายตาของเธอที่สอดแนมมองหาบุคคลที่เธอกำลังตามหาตัวอยู่
“ไอ้โก้...แกแน่ใจนะว่าคุณแพมเขามาที่นี่น่ะ...ฉันนั่งจนราดจะงอกแล้วยังไม่เห็นคุณแพมเลยเนี่ย...” ภาริตาหรือเบน นักข่าวสาวเอ่ยถามออกไปเพราะเธอกำลังตามตัวดาราสาวเพื่อทำข่าวก็อตซิปอยู่ แต่ยังไม่เห็นวี่แววของดาราสาวเลยสักนิด
“แน่ใจสิเจ้เบน ก็ผมขับรถตามคุณแพมเขามาถึงที่นี่เลย พอเขาเข้ามาในนี้ผมก็รีบโทรหาเจ้นี่ไง...แต่วันนี้เจ้โคตรแจ่มเลย...สวย เซ็กซี่ ซูซ่าสุดๆ...ฮ่าๆ....” โก้พูดตอบไปก็เอ่ยชมรุ่นพี่นักข่าวที่ทำงานร่วมกับเขาแบบแซวๆ เพราะปกติภาริตาไม่ได้แต่งตัวแบบนี้เท่าไหร่
“เดี๋ยวเถอะไอ้โก้ ฉันจะฟาดกระบาลแกเข้าให้...ฉันแต่งแบบนี้เพราะมาทำงานไหมยะ...สถานที่หรูขนาดนี้ให้ฉันใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์เข้ามาหรือไง...ฉันคงได้โดนการ์ดไล่ตะเพิดออกไปกันพอดีสิ...” ภาริตาด่ารุ่นน้องของตัวเองไปแบบอดไม่ได้ที่มันมาล้อเธอแบบนี้
“ฮ่าๆ ก็แค่หยอกเล่นน่าเจ้ ถ้าเจ้แต่งตัวแบบนี้บ่อยๆนะ ผมเชื่อเลยว่าเจ้ต้องมีคนมาสอยลงไปจากคานทองแน่ๆ...เนี่ยๆ ดูสิ หนุ่มๆในนี้เขามองเจ้กันใหญ่เลยนะ ไม่สนหนุ่มไฮโซหน่อยเหรอครับ” โก้พูดไปด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
“ไอ้โก้...ถ้าแกยังไม่หยุดกวนโมโหฉันนะ ฉันจะไล่แกให้ไปอยู่กับลันนา เอาให้มันโขกสับแกไม่ให้เหลือชิ้นดีเลยดีไหม” ภาริตาพูดขู่ไปเพราะลันนาเพื่อนรักของเธออยู่ฝ่ายข่าวอาญชกรรม ซึ่งเป็นฝ่ายงานที่ทำงานหนักกว่าสายบันเทิงแบบเธอ
“อย่านะครับเจ้...ผมยังอยากมีเมียมีลูก...ยังไม่อยากจะไปตกนรกแบบนั้น...ถ้าผมไปทำงานกับเจ้าลันนา ผมขอตายซะดีกว่า...วันหยุดก็ไม่มี วันๆทำแต่งาน...ผมไม่ไหว....พูดแล้วก็ขนลุกเลย..” โก้ส่ายหน้าทันทีแล้วพูดบ่นไป เพราะลันนาบ้างานมากๆ ถ้าเขาไปอยู่ด้วยคงไม่ได้หยุดได้พักแน่ๆ แล้วเขาจะเอาเวลาที่ไหนไปหาแฟนของเขาล่ะ แค่นี้ก็แทบจะไม่มีเวลาให้กันแล้ว
“งั้นก็อย่าพูดมาก...รีบหาคุณแพมเดี๋ยวนี้เลย...ได้ข่าวของคุณแพมแล้วเราจะได้รีบกลับ...” ภาริตาบอกไปแล้วก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมาแล้วแกล้งจิบเบาๆ แล้วเธอก็กวาดสายตามองหาทันที
“เห้ยเจ้....พูดถึงก็มาแล้วนั่นไง....เดินมากับผู้ชายฝรั่งหล่อด้วยนะเจ้ ดูสิ....” โก้พยักหน้าไปแล้วสายตาก็มองไปด้านบนพอดี เขาก็เห็นแพมเดินกอดแขนฝรั่งหล่อๆออกมาพอดี
“มัวแต่มองอยู่นั้นแหละ แกรีบเอากล้องแอบถ่ายไว้สิไอ้โก้...” ภาริตาพูดไปก็ตีไหล่ของรุ่นน้องหนุ่มทันที แล้วเธอก็เงยหน้ามองไปที่ชั้นบนเธอก็เห็นตามหลังไป
“ถ่ายได้นิดหน่อยอ่ะเจ้ ไม่ค่อยชัดเลย” โก้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายทันที แล้วเขาก็พูดบอกไปแล้วก็ถือโทรศัพท์เอาไว้ เพราะในนี้เอากล้องถ่ายรูปเข้ามาด้วยไม่ได้ ทำได้เพียงใช้แค่โทรศัพท์
“งั้นก็รีบตามคุณแพมออกไป แล้วแกก็แอบถ่ายรัวๆเลย...ป่ะ รีบตามไปเร็วเข้า...” ภาริตาพูดไปแล้วก็รีบเดินแทรกตัวออกไปทันที
“อ่าวอีเจ้...ผมไม่ได้ตัวเล็กแบบเจ้นะที่จะไวขนาดนั้นน่ะ รอกันด้วยสิเจ้...” โก้ตะโกนพูดไปก็ไม่ทันเพราะเสียงเพลงมันดังเกินไป ภาริตาก็เดินนำโด่งไปนู้นแล้ว
“เดี๋ยว...เมื่อกี้ผมเห็นคุณถ่ายรูปไว้ ขอตรวจหน่อยครับ” การ์ดเดินเข้ามาขวางหน้าโก้เอาไว้ แล้วยื่นมือมาพร้อมกับสีหน้าตึงๆ
“อ่อ ผม..แค่ถ่ายเล่นๆไม่ได้อะไรเลย จะมาขอดูโทรศัพท์ของผมทำไม” โก้พูดบอกไปแล้วทำหน้าตึงๆใส่การ์ดทันที
“ที่นี่ห้ามถ่ายภาพครับ...ช่วยให้ความร่วมมือด้วยครับ...ไม่อย่างนั้นพวกผมคงต้องใช้กำลัง...” การ์ดพูดด้วยเสียงเข้มแล้วเอามือตีกระบองขู่แบบนัยๆ
“อ่อครับ....” โก้ก็มองมองแล้วกลืนน้ำลายแบบกลัวๆเลยทันที ก่อนจะมองไปทางภาริตาที่อยู่หน้าประตูแล้วเธอหันมามองเขา เขาก็ยิ้มแห้งๆออกไปแล้วยื่นโทรศัพท์ส่งให้การ์ดไป โดยที่ภาริตาก็มองอยู่แบบให้รู้ว่าเขาโดนจับได้เรียบร้อยแล้ว
“โอ้ยไอ้โก้...แกเอาอีกแล้วนะ....ฉันคงต้องลุยเดี่ยวอีกแล้วสิเนี่ย...เฮ้อ....” ภาริตาที่กำลังจะออกไปพอหันกลับมาหารุ่นน้องก็เห็นโก้กำลังโดนการ์ดยิดโทรศัพท์เธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจทันที ก่อนจะพูดบ่นแล้วก็ทำมือส่งสัญญาณให้โกมันจัดการทางนี้ไป แล้วเธอก็รีบเดินออกไปทันทีเพราะนาทีนี้ต้องรีบตามดาราสาวให้ทัน เนื่องจากเธอควงกับหนุ่มฝรั่งออกไปแล้ว
พอภาริตาออกมานอกคลับแล้วเธอก็เห็นดารากำลังควงแขนจะขึ้นรถของฝรั่งคนนั้น เธอก็รีบเอาโทรศัพท์มากดถ่ายภาพรัวๆเลย แล้วเธอก็รีบวิ่งไปที่รถของตัวเองแล้วก็รีบขับตามไปแบบห่างๆ
ด้านบรูโน่ที่มีหน้าที่คุ้มกันเจ้านายอยู่ห่างๆนั้นก็เห็นรถขับตามรถของเจ้านายอยู่ เขาก็รายงานเปาโลที่นั่งไปในรถคันเดียวกับเจ้านายของเขาทันที พอเปาโลรับทราบก็วางโทรศัพท์ลงแล้วเอียงหน้าไปหาเจ้านายทันที
“มีอะไร....” ลูก้าเอ่ยถามเป็นภาษาอิตาลีเพื่อไม่ให้หญิงสาวที่นั่งออเซาะเขารับรู้ว่าเขาพูดอะไร
“มีรถคันหนึ่งขับตามเรามาตั้งแต่ออกจากคลับแล้วครับนาย...จะให้จัดการยังไงดีครับ” เปาโลรายงานไปตามตรงแล้วรอฟังคำสั่งของเจ้านาย
“ให้บรูโน่จับตัวมันมาเค้นถามว่ามันเป็นคนของใคร...แล้วมันตามฉันเพราะอะไร....ระวังด้วยล่ะ ตำรวจไทยหูตามันไว อย่าทำอะไรที่ทำให้วุ่นวาย...” ลูก้าพูดบอกไปเสียงเข้ม เพราะเขาทำธุรกิจแบบนี้ศัตรูเขามีรอบด้าน ดังนั้นแค่มีคนขับรถตามเขาแค่นี้ ไม่หลุดรอดพ้นสายตาของลูกน้องของเขาหรอก...
“ครับนาย ผมจะให้บรูโน่จัดการทันทีครับนาย” เปาโลตอบไปอย่างรับคำสั่ง แล้วเขาก็กดส่งข้อความไปบอกบรูโน่ทันที
“มีอะไรเหรอคะ ทำไมหน้าเครียดจังเลยคะ...ให้แพมทำให้คุณอารมณ์ดีขึ้นไหมคะ” ดาราสาวพูดไปแล้วเอามือวางที่ขาของชายหนุ่มไว้ แล้วเธอก็ลูบไล้ที่หว่างขาของเขาเบาๆ
“อือ....จุ๊บ.....อือ....อื้อ....” ลูก้าไม่ตอบอะไรไป แต่เขากลับดึงดาราสาวมาจูบอย่างดูดดื่มเลย แล้วดาราสาวก็จูบตอบมาอย่างเผ็ดร้อนจนลิ้นแลกลิ้นไปมาอย่างเร่าร้อน แล้วลูก้าก็เอามือดันตัวของดาราสาวออก แล้วเขาก็เอามือปลดซิปกางเกงของเขาออก
“อื้อ...ใจร้อนจังเลยนะคะ....คุณอยากจะให้ฉันอมให้ตอนนี้เลยเหรอคะ...” แพมมองเขาปลดซิปกางเกงด้วยสีหน้าตื่นเต้น เพราะหนุ่มฝรั่งคนนี้เร่าร้อนมาก นี่เขาจะให้เธออมให้ทั้งๆที่ลูกน้องของเขาก็นั่งอยู่ข้างหน้างั้นเหรอ แพมคิดไปแล้วยิ้มออกมาอย่างยั่วยวนเลย
"ติ๊งงงง ติ๊งงงง ติ๊งงงง"ฉันมองเบอร์ที่ปรากฏบนหน้าจอก่อนจะกดรับสายเพื่อนรักของตัวเอง "ฮัลโหลหนิง" "ยัยฟ้าสรุปคืนนี้แกว่าไง"ฉันรู้อยู่แล้วว่ายัยหนิงต้องโทรมาทวงคำตอบจากฉันแน่ๆเพราะเมื่อกลางวันยัยหนิงดันโทรมาชวนฉันออกไปข้างนอกเป็นเพื่อนแต่ชวนไปไหนไม่ชวนดันชวนฉันไปผับนี่สิ "เอ่อ...ฉันยังไม่ได้ขอพี่วีเลยอะ" "งั้นฉันขอให้เอาปะถือซะว่าออกไปเที่ยวบ้างไงแก" "พี่วียังไม่กลับจากบริษัทเลยอะหนิงเค้ากลับดึกเพราะพี่วีบอกว่าเค้าจะไปหาเพื่อนด้วย" "งั้นแกรีบๆแต่งตัวออกมาเลยนะยัยฟ้าเดี๋ยวฉันไปรับ เออว่าแต่มิรันฉันหละ" "อ่อพ่อพี่วีมารับมิรันไปตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้วอะบอกว่าอยากนอนกับหลาน" "ฮ่าๆๆงั้นก็ทางสะดวกเลย" "แล้วแกหละหนิงบอกพี่คิวรึยัง" "ไม่ได้บอกอะเค้าก็ไม่ได้สนใจฉันอยู่แล้วนี่" "ระวังตัวไว้เถอะเดี๋ยวก็โดนพี่คิวเค้าดุเอาหรอก" "ช่างเค้าสิให้เค้ารู้ก่อนค่อยเคลียร์เร็วๆนะรีบแต่งตัวเดี๋ยวฉันไปรับอ่อแล้วก็แต่งตัวให้มันแซ่บๆด้วยหละไม่งั้นฉันจะไปแต่งตัวให้แกเอง!!" "โอเคๆฉันรู้แล้ว" "งั้นแค่นี้นะ" “อือ"ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่มั๊ยว่าฉันกำลังจะหนีเที่ยวก็ยัยหนิงหนะสิดันทะเลาะกับพี่คิวแล้วก็อยากออกไปเ
“...4เดือนต่อมา...” @คอนโดV “...v talk...” “พี่วีไม่เห็นต้องประคองหนูขนาดนี้เลยค่ะหนูเดินเองได้”ปลายฟ้าพูดกับผมในตอนที่ผมประคองเธอมานั่งที่โซฟา “ก็พี่เป็นห่วงหนูนี่กลัวจะล้มท้องหนูโตขนาดนี้”จะไม่ให้เป็นห่วงได้ยังไงก็เมียผมตัวเล็กนิดเดียวแต่ท้องดันใหญ่ขนาดนี้แต่มันก็คงจะเป็นเรื่องปกติเพราะตอนนี้ปลายฟ้าก็ท้องได้9เดือนแล้วอีกหนึ่งสัปดาห์ก็จะถึงกำหนดคลอดแล้วผมกำลังจะได้เจอหน้าลูกของตัวเองแล้ว “แต่พี่แทบจะไม่ยอมให้หนูทำอะไรเลยนะคะ” “หนูจะบ่นพี่ทำไมนักหนาหนูบ่นพี่ทุกวันไม่เหนื่อยบ้างรึไง” “นี่พี่วีหาว่าหนูขี้บ่นหรอคะ!!!”ฉิบหายเมื่อกี้ผมเผลอพูดแบบนั้นออกไปได้ไงวะ “เอ่อปลายฟ้าคือพี่” “พรึ่บ!!!”ปลายฟ้าสะบัดมือของเธอออกจากผม “ไม่ต้องมายุ่งกับหนู!!” “ปึง!!!”ผมได้แต่ยืนมองคนตัวเล็กที่เดินหนีผมเข้าห้องไปผมแม่งไม่น่าไปพูดกับน้องแบบนั้นเลยหวะเอาไงดีวะ “โอ๊ยยยย” “ปลายฟ้า!!!”ในตอนที่ผมกำลังคิดว่าตัวเองควรจะง้อคนตัวเล็กยังไงดีอยู่ๆเสียงร้องของปลายฟ้าก็ดังมาจากในห้องเลยทำให้ผมรีบวิ่งเข้าไปอย่างเร็วด้วยความร้อนใจก่อนจะเห็นคนตัวเล็กที่ยืนใช้แขนท้าวโต๊ะเครื่องแป้งเอาไว้ใบหน้าเล็กที่มีเหงื่ออกม
“...วันต่อมา...” “...v talk...” @บริษัท วันนี้เป็นอีกวันที่ผมต้องเข้ามาเคลียร์งานที่บริษัทแต่ที่น่าแปลกคือคนที่ผมเห็นตรงหน้าคือไอพีทที่กำลังยืนสั่งงานลูกน้องคนอื่นอยู่ผมรู้ว่าหลังจากที่ผมเข้าไปคุยกับมันมันจะต้องกลับมาทำงานในสักวันหนึ่งแต่ไม่คิดว่ามันจะกลับมาเร็วขนาดนี้ “ไงมึง” “เฮีย” “กูดีใจที่เห็นมึงกลับมาทำงาน”ผมรู้สึกแบบที่ผมพูดกับมันจริงๆผมดีใจที่เห็นไอพีทมันกลับมาใช้ชีวิตปกติได้แต่เรื่องหัวใจของมันผมเองก็ไม่รู้ว่ามันต้องใช้เวลามากแค่ไหนกว่าที่มันจะรักษาแผลให้กับหัวใจของมันเองได้มันคงจะไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับคนอย่างมันผมยังมองไม่ออกว่าหลังจากนี้จะมีใครที่สามารถเข้ามาในหัวใจของมันได้อีกรึเปล่า “ขอบคุณนะครับเฮียที่พูดให้ผมคิดได้” “กูแค่อยากเห็นมึงกลับมาเป็นคนเดิมหวะ”ผมตบไหล่มันเบาๆก่อนจะเดินเข้าห้องทำงานของตัวเองการที่อพีทมันกลับมาไม่ใช่แค่การที่ผมได้ลูกน้องคนสนิทกลับมาแต่มันยังทำให้ผมได้คนที่เปรียบเสมือนน้องชายของตัวเองกลับมาด้วย “...v talk end...” “...1เดือนผ่านไป...” @โรงแรม วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขที่สุดอีกวันนึงเลยเพราะว่าวันนี้เป็นวันแต่งงานของฉันกับพี่วีที่จริ
"...2เดือนผ่านไป..." “อึก อ้วกกก!!” “แหวะอึก!!” “ฉันเป็นอะไรไปเนี้ย”ฉันบ่นกับตัวเองในขณะที่เดินออกมาจากห้องน้ำแล้วมานั่งพักที่โซฟาเพราะวันนี้ฉันเป็นอะไรก็ไม่รู้อยู่ๆฉันก็อ้วกแล้วก็เวียนหัวตั้งแต่ตื่นมาแถมวันนี้พี่วีก็ออกไปประชุมตั้งแต่เช้าทำให้ฉันกับพี่วียังไม่ได้เจอกันเลยแต่ก็ดีแล้วหละเพราะวันนี้ฉันนัดกับยัยหนิงเอาไว้ว่าจะให้เธอพาให้ไปซื้อของขวัญวันเกิดพี่วีล่วงหน้าเพราะว่าพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันเกิดของเค้าแล้วปกติเวลาที่พี่วีไม่มีงานเค้าก็จะอยู่กับฉันตลอดจะไปไหนเค้าก็ต้องเป็นคนพาไปทำให้ฉันต้องเลือกวันนี้ที่เค้าต้องไปประชุมไปหาซื้อของขวัญไว้ให้เค้าล่วงหน้าถ้าไม่อย่างงั้นฉันคงไม่มีทางได้เซอร์ไพรส์เค้าแน่ๆอีกอย่างฉันนัดกับพวกเพื่อนๆของพี่วีเอาไว้แล้วด้วยว่าจะจัดงานวันเกิดให้พี่วีพรุ่งนี้ “...เวลาต่อมา...” “ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ” “แกร๊ก” “ฟ้าหนิงขอโทษนะที่มาช้าพอดีว่าหนิง...”พอฉันเปิดประตูห้องออกมาก็เจอกับหนิงที่กำลังทำหน้ารู้สึกผิดแล้วก็เอาแต่ขอโทษฉันที่ตัวเองมาช้าโดยที่ข้างกายของหนิงก็มีพี่คิวยืนอยู่ข้างๆฉันยืนฟังหนิงที่กำลังจะอธิบายแต่อยู่ๆหนิงก็เงียบไปเหมือนกำลังคิดว่าควรจะพูดดีรึเ
"...30นาทีผ่านไป..." "เจย์"เสียงของใครคนนึงดังขึ้นในตอนที่พวกเราทุกคนกำลังนั่งรอคุณหมอซึ่งฉันจำเสียงนั้นได้ดีมันคือเสียงของพี่รินพี่สาวฉันเองแล้วฉันจะทำยังไงดีถ้าพี่รินเห็นว่าฉันอยู่ที่นี่พี่รินจะต้องสงสัยแน่ๆ "ริน!!" "เธอมาที่นี่ได้ไงวะ" "ฉันรู้เรื่องจากลูกน้องวีทำไมพวกนายถึงไม่บอกฉันว่าวีขับรถชนนี่ฉันเป็นแฟนของเพื่อนพวกนายนะไม่คิดจะบอกกันเลยรึไง!!"พี่รินคุยกับกลุ่มพี่เจย์โดยที่ไม่ทันได้สังเกตุว่ามีฉันยืนอยู่ด้วย "เฮ้อ" "แล้วนี่วีอยู่ไหนเป็นยังไงบ้าง" "อยู่ในห้องฉุกเฉินหมอยังไม่ออกมา"พี่รินพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ก่อนจะหันมาทางที่ฉันยืนอยู่พอดี "อีปลายฟ้า!!" "แกมาทำอะไรที่นี่ห๊ะแกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!"พี่รินตรงเข้ามากระชากแขนฉันอย่างแรงก่อนจะตะหวาดฉันเสียงดังด้วยความไม่พอใจ "พะ..พี่รินฮึก..ฟ้าเจ็บ" "นี่พี่รินปล่อยเพื่อนหนิงนะ"หนิงที่เห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ดีจึงพยายามจะช่วยฉันจากพี่รินแต่ก็ไม่วายโดนพี่รินตะหวาดกลับมา "เพื่อนแกแต่มันเป็นน้องฉัน ฉันถามว่าแกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงอีปลายฟ้า!!" “ฮึกฟ้า”ฉันจะตอบพี่รินยังไงดีให้เค้าไม่สงสัย "รีบๆตอบมาได้แล้วว่าแกมาทำอ
“...v talk...” @คอนโดV “ไอวีกูได้ภาพจากกล้องวงจรปิดแล้ว”ผมเดินไปหาไอเจย์ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเพราะตอนนี้มันได้ภาพจากกล้องวงจรปิดตั้งแต่ที่รินญาพาปลายฟ้าออกไปจากห้างมาแล้วตอนนี้ทุกคนกำลังอยู่ที่ห้องผมเหลือแค่ไอพีทที่มันกำลังจะมาที่นี่ดีที่พ่อไอเจย์มันเป็นตำรวจทำให้ผมได้ภาพจากกล้องวงจรปิดในเวลาที่ไม่นานแล้วผมก็จะได้รู้ว่ารินญาเป็นคนพาปลายฟ้าไปที่ไหนคราวนี้ผมคงไม่ปล่อยรินญาไปเหมือนครั้งก่อนแน่ต่อให้ไอพีทมันจะขอร้องผมอีกครั้งผมก็คงปล่อยยัยนั่นให้กลับมาทำร้ายผู้หญิงที่ผมรักซ้ำอีกไม่ได้ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่รินญาจะมีโอกาสแตะต้องปลายฟ้า “เมียกูอยู่ที่ไหน” “เหมือนจะเป็นตึกร้างแถวถนนX” “ปึง!!”ในจังหวะที่ทุกคนกำลังดูหน้าจอคอมอยู่เสียงประตูห้องก็เปิดออกพร้อมกับลูกน้องคนสนิทที่ผมมองมันเป็นน้องชายของผมคนนึงมันเดินเข้ามาในห้องก่อนจะก้มหัวให้ผมแต่แค่ผมเห็นหน้ามันผมก็ทนไม่ไหวเดินเข้าไปซัดหน้ามันทันทีเพราะมันปล่อยให้ผู้หญิงของมันมายุ่งกับเมียของผมได้ “ไอเหี้ยพีท!!” “ผลั๊วะๆๆ!!” “อั่กก อึก!!” “ไอวีมึงหยุดก่อน” “เฮ้ยเดี๋ยวไอพีทมันก็ได้ตายกันพอดี”เสียงของเพื่อนผมพร้อมกับมึอของพวกมันเข้ามาล็
Comments