ขัดใจ

@ห้าง

“นั่งนิ่งอยู่ทำไมลงไปดิ”

“ลงหรอคะ?”

“ก็เออดิ”

“มาทำอะไรที่นี่หรอคะ”

“ปลายฟ้าทำไมเธอถึงได้ถามมากแบบนี้วะ”

“หนูก็แค่สงสัย”ผมได้แต่ทำหน้าเอือมและไม่ตอบอะไรก่อนจะลงจากรถส่วนปลายฟ้าที่เห็นว่าผมลงจากรถยัยนั่นก็รีบเดินตามลงมา

“รอด้วยสิคะ”

“.........”

“โอ๊ยย ทำไมอยู่ๆถึงหยุดเดินหละคะ”

“ก่อนจะมาโทษฉันช่วยเงยหน้าเดินก่อนมั๊ยเอาแต่เดินก้มหน้าแล้วยังจะมาโทษฉันอีก”ผมตอบกลับไปเมื่อยัยเด็กดื้อเอาแต่บ่นผมทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนเดินก้มหน้าก้มตามาชนผมเองแท้ๆที่ผมหยุดก็เพราะมันถึงที่ที่ผมจะพายัยเด็กนี่มาแล้วไงหละ

“ขอโทษค่ะแล้วพี่หยุดทำไมคะถึงที่ที่จะมาแล้วหรอ”

“เข้าไปดิ”ปลายฟ้ามองตามมือผมไปก่อนจะถามผมกลับมาด้วยความสงสัย

“ร้านเสื้อผ้าหรอคะ”

“ก็เออดิตาบอดรึไง เข้าไปได้แล้ว”

“อ๊ะ”ผมผลักปลายฟ้าให้เดินเข้าไปในร้านก่อนที่พนักงานสองคนจะเดินเข้ามาหาผมฟังไม่ผิดหรอกครับที่ยัยนั่นพูดว่าร้านเสื้อผ้า ที่ผมพาปลายฟ้ามาซื้อเสื้อผ้าก็เพราะว่าผมรำคาญเสื้อผ้าที่ปลายฟ้าใส่มันทั้งจืดชืดแล้วก็โครตเชยถ้าให้มายืนอยู่ใกล้ๆผมผมคงจะอายไม่ใช่น้อยเลยต้องพายัยนี่มาซื้อเสื้อผ้าใหม่เพราะเห็นแล้วมันโครตน่าหงุดหงิด

“คุณลูกค้าต้องการให้ทางเราช่วยอะไรมั๊ยคะ”

“เอ่อคือหนู”

“พายัยเด็กนี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ แล้วก็จัดเสื้อผ้าที่เหมาะกับยัยนี่มาอีก20ชุด”

“นี่เดี๋ยวสิ สักครู่นะคะหนูขอคุยกับเค้าสักครู่นะคะ”ปลายฟ้าลากแขนผมให้เดินออกมาห่างจากพนักงาน ผมสะบัดแขนออกแล้วยืนมองคนตรงหน้านิ่งๆ

“พี่ทำอะไรของพี่คะพี่วีหนูไม่ได้อยากได้เสื้อผ้าพวกนี้เลยนะคะแล้วหนูก็ไม่มีเงินมากมายขนาดจะซื้อเสื้อผ้าพวกนี้ได้เยอะเท่าที่พี่พวกพวกพี่พนักงานไปด้วยนี่พี่จะแกล้งหนูรึไงคะ”

“เธอมีหน้าที่แค่ใส่เสื้อผ้าพวกนั้นไม่ได้มีหน้าที่ถาม”

“แต่ว่าหนู”

“ถ้าเธอมีปัญหามากนักฉันจะให้คนมาพังร้านนี้แม่งเลยเป็นไงปลายฟ้า”

“พี่วี!!ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้ด้วยคะ”

“มาเอายัยนี่ไปแต่งตัวใหม่ซะถ้าทำไม่ได้ก็เตรียมตัวหางานใหม่กันได้เลย!!!”

“เอ่อได้เลยค่ะคุณลูกค้านั่งรอสักครู่นะคะ”

“นี่พี่วี!!!”

“มาเถอะค่ะน้องอย่าทำให้แฟนโกรธเลยนะคะ”หึแฟนหรอวะเด็กอย่างยัยนั่นผมไม่อยากได้มาเป็นแฟนหรอกแค่เอาเล่นๆก็คงพอ

“...1ชั่วโมงต่อมา...”

“ชุดนี้โอเคมั๊ยคะคุณลูกค้า”ผมมองชุดที่ปลายฟ้าใส่อยู่ในตอนนี้มันทำให้เธอดูโตก่อนไปเว้ามากเกินไปหน่อยดูไม่ค่อยเหมาะกับยัยเด็กนี่สักเท่าไหร่

“ไปเปลี่ยน”

“แต่ฟ้าเปลี่ยนชุดพวกนี้มาเป็นชั่วโมงแล้วพี่ยังไม่ชอบสักชุดเลยหรอคะฟ้าสงสารพี่พนักงานเค้านะคะ”

“เอ่อไม่เป็นไรคะถ้าคุณลูกค้ายังไม่พอใจเดี๋ยวพวกเราพาน้องไปลองชุดอื่นก็ได้ค่ะ”

“ไม่ค่ะฟ้าไม่ลองแล้วแบบนี้มันแกล้งกันชัดๆ”

“หึ”

“หมับ!!!”

“อ๊ะพี่วี”

“อย่าตามเข้ามาไม่งั้นพวกมึงเตรียมหางานใหม่กันได้เลย!!!”ผมบอกพวกพนักงานที่ยืนอยู่ก่อนจะลากปลายฟ้าให้เข้ามาในห้องลองชุดพร้อมกับชุดที่ผมหยิบติดมือเข้ามาด้วย

“พี่วีปล่อยฟ้านะคะ”

“ปึง!!!”

“อ๊ะ”

“ถอดออก”

“อะไรนะคะ”

“อยากรู้ไม่ใช่รึไงว่าเธอใช่ชุดแบบไหนแล้วฉันถึงจะชอบถ้าเธออยากรู้มากนักฉันก็จะบอกให้เธอรู้!!!”

“แควก!!!”

“อ๊ะ พี่วีพี่ทำอะไรคะหยุดเดี๋ยวนี้นะคะ”คนตรงหน้าพยายามใช้มือปัดมือของผมที่พยายามกระชากชุดของเธอออกแต่แรงแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้หรอกผมกระชากชุดที่ปลายฟ้าใสออกจนตอนนี้บนตัวของยัยเด็กนี่มีเพียงแค่บราที่ปกผิดร่างกายเอาไว้เท่านั้น

“ฮึกพี่วีหยุดได้แล้ว”

“ฉันชอบตอนที่บนตัวของเธอมีแค่บรามากที่สุด”

“ฮึก พี่มันใจร้ายอื๊ออ”ผมกดจูบลงไปที่ปากเล็กๆของปลายฟ้าอย่างแรงก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปแต่ปลายฟ้าเม้มปากเอาไว้แน่นทำให้ผมกัดปากของปลายฟ้าจนทำให้ยัยเด็กดื้อยอมเปิดปากออกผมจูบปลายฟ้าอยู่อย่างนั้นจนร่างบางตรงหน้าเหมือนจะหมดแรงผมถึงได้ยอมถอนจูบออกและก้มลงมาทำรอยไว้ตามซอกคอและเนินอกของปลายฟ้าแทน

“พี่วีหยุดนะคะฮึกอย่าทำแบบนี้ฮื่ออ”

“อืมม”

“พอได้แล้วฮื่ออ”

“หึ อย่าคิดจะลองดีกับฉันอีกปลายฟ้า”

“ฮื่ออออ”

“พรึ่บ!!!”

“ใส่ชุดนี่ซะแล้วรีบตามฉันออกมาก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนแล้วจับเธอเอาในห้องลองชุดนี่”ผมโยนชุดที่ตัวเองถือเข้ามาใส่หน้าปลายฟ้าก่อนที่จะเดินออกมารอข้างนอกเพราะขืนผมอยู่ในนั้นนานกว่านี้ผมคงได้จับปลายฟ้าเอาในห้องลองชุดตามที่บอกไปแน่เพราะเวลาที่ผมเห็นปลายฟ้าอยู่ในสภาพนั้นทีไรน้องชายของผมมันก็มักจะตื่นทุกครั้ง

“เอ่อคุณลูกค้าคะน้องผู้หญิงออกมาแล้วค่ะ”เสียงเรียกของพนักงานทำให้ผมเงยหน้ามองปลายฟ้าอีกครั้งปลายฟ้าอยู่ในชุดที่ผมเลือกให้พอชุดนั่นไปอยู่บนตัวของปลายฟ้ามันก็ยิ่งทำให้ผมพอใจ

“ชุดนี้เหมาะกับน้องผู้หญิงมากๆเลยนะคะ”

“เดินมาหาฉัน”ปลายฟ้าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาแบบนั้นคงทำให้เธอสำนึกได้บ้างว่าตัวเองควรจะทำยังไงเวลาที่อยู่กับผม

“เสื้อผ้าที่เหลือจัดการตามที่ฉันสั่ง”

“ได้ค่ะคุณลูกค้า”ผมจูงมือปลายฟ้าออกมาจากร้านทันทีเมื่อพูดจบส่วนเสื้อผ้าที่เหลือผมสั่งให้พนักงานพวกนั้นส่งไปที่คอนโดเรียบร้อยแล้วส่วนตอนนี้เด็กนี่ก็ต้องกลับคอนโดกับผมเหมือนกัน

“...v talk end...”

@คอนโดV

ตั้งแต่ตอนนั้นในร้านเสื้อผ้าจนถึงตอนนี้ฉันนั่งเงียบมาตลอดทางเพราะฉันไม่รู้ว่าถ้าเผลอพูดอะไรไม่เข้าหูผู้ชายใจร้ายคนนั้นไปแล้วฉันจะต้องเจอกับอะไรอีก ที่ร้านเสื้อผ้านั่นเค้ามีชุดที่เค้าพอใจอยู่แล้วแต่กลับให้ฉันลองชุดอื่นอยู่เป็นชั่วโมงสำหรับเค้าเค้าอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องปกติแต่สำหรับฉันพี่พนักงานเค้ายังมีลูกค้าอีกตั้งหลายคนที่กำลังรออยู่มันอาจจะทำให้เค้าต้องมีปัญหากับลูกค้าคนอื่นๆก็ได้แต่ฉันรู้แล้วว่าพี่วีเค้าไม่เคยแคร์ใครเลยนอกจากตัวเอง.....

“ลงมา”ฉันไม่ตอบอะไรพี่วีแต่เดินตามเค้าไปเค้าหยุดคุยกับผู้ชายคนนึงที่ดูเหมือนจะเป็นลูกน้องของเค้า

“เฮียกลับมาแล้วหรอครับ นั่น”

“ต่อไปถ้ารินมามึงต้องโทรรายงานกูก่อน”

“ได้ครับเฮีย แล้วของใช้ของคุณปลายฟ้าหละครับ”รู้จักชื่อฉันด้วยงั้นหรอ

“มึงไปเตรียมมาให้เรียบร้อย”

“ครับ”

“มานี่”เค้าพาฉันเดินมาเรื่อยๆจนถึงห้องๆนึงพอเข้ามาฉันถึงได้เห็นว่ามันใหญ่มากๆพี่วีเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ส่วนฉันได้แต่ยืนอยู่ที่ประตูเพราะไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำยังไงต่อ

“จะยืนโง่อยู่ตรงนั้นอีกนานมั๊ย”

“.......”

“ปลายฟ้า!!!”

“อ๊ะ”

“เธอคิดจะกวนประสาทกับฉันงั้นหรอวะ!!!”

“ปล่อยแขนฟ้านะคะ”

“คิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรเธอรึไงถึงได้กล้าเงียบใส่ฉันแบบนี้!!!”

“ฟ้าไม่ได้คิดจะกวนประสาทพี่แต่ฟ้าไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดอะไรถ้าฟ้าพูดอะไรไม่ถูกใจพี่พี่ก็จะโกรธฟ้าอีกฟ้าไม่อยากโดนแบบนั้นแล้วพี่ได้ยินมั๊ยคะฮึก”

“โถ่เว้ย!!!”

“ผลั๊ก!!”เค้าผลักฉันลงกับพื้นด้วยความหงุดหงิด

“นั่นห้องเธอเข้าไปซะแล้วอยากจะทำอะไรก็เชิญ”

“ค่ะฮึก”ฉันตอบรับก่อนจะเดินเข้ามาในห้องล้มตัวลงนอนบนเตียงตอนนี้ฉันไม่อยากจะคิดหรือว่าทำอะไรอีกแล้ว

______________________________

คอมเมนท์เป็นกำลังใจให้ไรท์กันได้นะคะเจอคำผิดแจ้งได้เลยนะงับจะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นงับ