แตกต่าง

“…v talk…”

หลังจากบทรักของผมและปลายฟ้าจบลงผมก็พาปลายฟ้ามาส่งที่บ้านก่อนที่ปลายฟ้าจะลงจากรถผมก็ขู่ปลายฟ้าด้วยคลิปของเธอกับผมเพราะผมอยากจะให้เธอย้ายมาอยู่กับผมเวลาจะทำอะไรมันจะได้สะดวกๆหน่อยปลายฟ้าคงจะตัดสินใจได้ไม่ยากว่าควรจะตัดสินใจยังไงถ้าเด็กนั่นกลัวว่าผมจะเอาคลิปนั่นไปให้ทุกคนดูเธอคงจะไม่มีทางปฏิเสธผมแน่แต่ผมไม่ได้คิดจะเอาคลิปนั่นไปให้ใครดูทั้งนั้นแหละผมแค่จะใช้มันขู่เธอไปเรื่อยๆจนกว่าผมจะพอใจเฉยๆสำหรับผมปลายฟ้ายังเด็กมากแต่ปลายฟ้ากลับทำให้ผมรู้สึกสนใจในตัวเธอ

“หึถ้าฉันจับเธอขังเอาไว้ในห้องได้ฉันก็จะทำปลายฟ้า”

ผมนั่งรอเวลาอยู่ในรถสักพักก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านเพื่อไม่ให้รินและทุกคนในบ้านสงสัย

"สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่"

"อ้าวตาวีมาหายัยรินหรอลูก"

"ครับพอดีว่าผมคิดถึงรินก็เลยแวะเข้ามาหาช่วงนี้งานที่บริษัทผมเยอะมากเลยไม่ค่อยว่างมาหาเธอเลยคุณพ่อคุณแม่สบายดีนะครับ"ผมโกหกออกไปคำโตเพราะจริงๆการมาหารินมันก็เป็นแค่ข้ออ้างผมมาส่งลูกสาวคนเล็กของพวกคุณต่างหาก

"สบายดีจ่ะวันนี้อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนมั๊ยลูก"

“นั่นสิคะวีไม่ได้เจอกันตั้งหลายวันอยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิคะ รินคิดถึงคุณจังเลยค่ะที่รักอืมมส์”รินเดินตรงเข้ามาหาผมก่อนจะดึงผมเข้าไปจูบต่อหน้าทุกคนก่อนจะถอนจูบออกไป

"ผมก็คิดถึงรินครับ"

"ยัยรินพ่อกับแม่ยืนอยู่ตรงนี้นะเกรงใจกันบางสิ"

"ขอโทษค่ะ ก็รินคิดถึงวีนี่คะวีหายไปตั้งหลายวัน"

“วีติดงานครับไว้วีจะไถ่โทษด้วยการพารินไปช็อปปิ้งโอเคมั๊ย"ผมตอบรินก่อนจะยิ้มให้เธอ

"ก็ได้ค่ะแต่วันนี้วีอยู่ทานข้าวที่บ้านนะคะ"

“ครับ”หลังจากนั้นผมและทุกคนก็เข้าไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ผมกวาดสายตามองหาร่างเล็กที่คิดว่าน่าจะอยู่แถวๆนี้แต่ก็ไม่เจอคงไม่ได้โดนขังอยู่หรอกใช่มั๊ย

"มีอะไรึเปล่าตาวี"เสียงของคุณพ่อเอ่ยถามออกมาเมื่อเห็นท่าทีแปลกๆของผม

“เปล่าครับ”

“มีอะไรรึเปล่าคะวีรินเห็นวีมองเหมือนหาอะไรเลย”

"คือผมแค่สงสัยหนะว่าปลายฟ้าน้องสาวรินไปไหนทำไมไม่มานั่งทานข้าวด้วยกันหละ"ทุกคนเงียบไปก่อนที่รินจะเป็นคนตอบผมด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์

"ยัยฟ้าหรอคะมันไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะจนป่านนี้ก็ยังไม่กลับสงสัยจะไปนอนกกอยู่กับผู้ชาย!!"คงยังไม่เจอน้องสาวตัวเองสินะ

“รินอย่าพูดถึงน้องแบบนั้น นมไปดูยัยฟ้าหน่อยถ้ากลับมาแล้วก็บอกให้ออกมาทานข้าวด้วยกัน”

“ค่ะ”

“คุณ!!”

“พ่อคะจะให้มันมานั่งกินด้วยทำไมคะ!!!”ทั้งคุณป้าและรินเหมือนจะไม่พอใจที่คุณลุงทำแบบนั้นแต่คุณลุงก็ไม่ตอบอะไรก่อนจะก้มหน้าทานข้าวต่อ

"คอยดูนะคะถ้ามันกลับมารินจะลงโทษมันให้หนักเลย!!"

"อย่าดีกว่านะรินน้องอาจจะมีธุระก็ได้"

"วี!!คุณจะไปเข้าข้างมันทำไมคะ!!!"

"ผมไม่ได้เข้าข้างน้องสาวคุณหรอกครับอย่าโมโหเลยนะรินเราทานข้าวกันดีกว่า”

“…อีกด้านหนึ่ง…”

ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ

“คุณฟ้าคะกลับมารึยังคะ”

“ฟ้ากลับมาแล้วค่ะนม”

“คุณพ่อให้นมมาตามคุณฟ้าไปทานข้าวด้วยกันค่ะ”

“ฟ้ายังไม่ค่อยหิวเลยค่ะ”ฉันยังไม่อยากกินอะไรเลยมันไม่ค่อยหิวคงจะเพราะว่าเรื่องที่ฉันกังวลมันเลยทำให้ฉันรู้สึกไม่อยากทำอะไรฉันเลยปฏิเสธนมไป

“ไปเถอะนะคะคุณฟ้าเมื่อคืนคุณพ่อโกรธมากนะคะอย่าทำให้ท่านโกรธไปมากกว่านี้เลยค่ะ”

“ค่ะงั้นเดี๋ยวฟ้าตามไปนะคะ”ฉันตัดสินใจว่าจะออกไปเพราะไม่อยากมีปัญหาก่อนจะลุกขึ้นล้างหน้าล้างตาเพื่อที่จะไปทานข้าวกับคุณพ่อนี่แทบจะเป็นการทานข้าวที่พร้อมหน้าพร้อมตาที่สุดเลยไม่กี่ครั้งเพราะปกติถ้าพี่รินกลับมาฉันก็ไม่เคยได้กินข้าวพร้อมกับทุกคนแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรวันนี้คุณพ่อถึงให้ฉันไปทานข้าวด้วย

“อ้าวมาแล้วหรอยัยฟ้า นั่งสิลูก”ผมหันไปมองคนที่กำลังเดินมาที่โต๊ะในตอนนี้ปลายฟ้ามีสีหน้าตกใจที่เห็นผมนั่งอยู่ด้วยปลายฟ้าเดินมาก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามผมเพราะมันเหลืออยู่แค่ที่เดียวเธอไม่เงยหน้ามองผมเลยสักนิด

“ค่ะ”

“สวัสดีครับน้องฟ้าจำพี่ได้รึเปล่า”

“จำได้ค่ะ”

“เห็นพี่รินบอกว่าน้องฟ้าไม่ได้กลับบ้านตั้งแต่เมื่อวานหายไปไหนมาหรอครับ”ผมแกล้งถามคนตัวเล็กพร้อมกับยิ้มให้เธออยากจะรู้ว่าเธอจะแสดงท่าทียังไงออกมาผมก็อยากจะรู้ว่าปลายว่าจะโกหกคนในครอบครัวว่าอะไรปลายฟ้ามองหน้าผมเหมือนจะร้องไห้ออกมาแต่มันสนุกดีนะว่ามั๊ยที่เห็นปลายฟ้ากำลังถูกต้อนเธอรู้อยู่แก่ใจว่าเมื่อคืนนี้เธออยู่ไหนและเธอกับผมเราทำอะไรกันไปบ้าง

“คือฟ้า ฟ้า”

“หรือว่าแกหายไปนอนกับผู้ชายที่ไหนมาทั้งคืนหละ”

“ปะเปล่านะคะพี่รินฟ้าไม่ได้”

“โอ๊ยแกจะนอนกับผู้ชายที่ไหนมันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน วีคะไม่ต้องไปถามมันหรอกค่ะเราทานข้าวกันต่อดีกว่า”

“ครับ”หึคิดจะโกหกสินะ

“…เวลาต่อมา…”

"ดึกมากแล้วผมคงต้องขอตัวกลับก่อนนะครับไว้ผมจะมาหาใหม่"

“ขับรถดีๆนะจ๊ะตาวี”

“ขอบคุณสำหรับอาหารนะครับมันอร่อยจนผมอยากจะเอากลับไปกินที่บ้านเลยครับ”ผมพูดแบบนั้นแต่ไม่ได้หมายถึงอาหารหรอกที่อยากเอากลับไปกินที่บ้านแต่เป็นผู้หญิงที่เอาแต่หลบหน้าผมต่างหากที่ผมอยากจะเอากลับไปกินที่บ้าน

“รินออกไปส่งนะคะ”

“ครับ”

“ยัยฟ้าออกไปรอปิดประตูรั้วให้แฟนยัยรินด้วย”

“ค่ะคุณแม่”กลายเป็นว่าคนที่เดินออกมาหน้าบ้านมีทั้งพี่สาวแล้วก็น้องสาวเลยสินะ

"ขับรถดีๆนะคะรินเป็นห่วง"รินเดินเข้ามาก่อนจะดันผมจนหลังผมติดกับประตูรถแล้วดึงผมเข้าไปจูบอย่างดูดดื่มและร้อนแรง

“อืมมม”ผมจูบตอบรินญาแต่สายตาของผมมองคนตัวเล็กที่เดินตามออกมาปลายฟ้ามองผมกับพี่สาวของตัวเองกำลังจูบกันก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปที่ประตูรั้วหน้าบ้านคงจะทนเห็นผมกับรินจูบกันไม่ได้สินะ

“อื๊อวีคะรินรักคุณนะคะ”

"ผมก็รักคุณไว้เจอกันใหม่นะครับแล้วเราค่อยมาทำอะไรสนุกๆด้วยกัน"

"ค่ะ รินจะไปหาคุณถึงคอนโดแล้วค่ะวี"

"โอเคครับรินเข้าบ้านเถอะ”

“งั้นรินเข้าบ้านก่อนนะคะ”

“ครับ”ผมมองรินที่เดินเข้าบ้านไปแล้วก่อนที่จะขับรถออกมาที่หน้ารั้วและหยุดมันเอาไว้มองปลายฟ้าที่มีท่าทีสงสัยว่าทำไมผมถึงหยุดรถดูเหมือนยัยเด็กนี่จะสับสนว่าควรเดินเข้ามาดีรึเปล่าแต่สุดท้ายก็ยอมเดินเข้ามาอยู่ดี

“ก๊อกๆๆ”ผมเปิดกระจกรถก่อนจะมองปลายฟ้านิ่งๆ

“ทำไมพี่วีถึงจอดรถหละคะมีอะอื๊ออออ”ผมดึงปลายฟ้าที่ก้มหน้าลงมาให้เข้ามาใกล้และประกบจูบคนตรงหน้าทันที

“อืมมม”

“อึก อื๊ออ”

“อ่าจูบเธอกับพี่สาวเธอนี่มันต่างกันจริงๆปลายฟ้า”

“ฮึกพี่”

“พี่สาวเธอทั้งจูบเก่งทั้งร้อนแรงส่วนเธอโครตอ่อนหัด”

“พี่ทำแบบนี้กับพี่รินได้ยังไงทำไมไม่สงสารพี่รินบ้างฮึก”

“ฉันทำอะไร”

“ฮึกพี่จูบกับพี่รินแต่ก็มาทำแบบนี้กับฟ้าฮึกทำไมพี่ไม่นึกถึงใจพี่รินบ้างคะ”

“หึ ก่อนจะมาบอกให้ฉันสงสารคนอื่นเธอควรจะสงสารตัวเองก่อนดีกว่านะปลายฟ้า ได้ยินแล้วใช่มั๊ยพี่เธอเค้าไม่สนใจว่าเธอจะไปนอนกับผู้ชายที่ไหน”

“แต่ไม่ใช่กับพี่พี่วีฮื่ออ”

“หึ ไว้เจอกันใหม่นะปลายฟ้าอย่าลืมเตรียมตัวเตรียมใจของเธอเอาไว้ให้ดีหละ”ยิ่งปลายฟ้าอยากจะหนีจากผมมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งสนุกมากเท่านั้น

______________________________

มาต่อแล้วงับหวังว่าทุกคนจะชอบกันนะคะ

อ่านแล้วกดไลค์คอมเมนท์เป็นกำลังใจให้ไรท์ได้นะคะแจ้งคำผิดได้เลยนะคะ