สายตาคาร์ลอสมองรูปร่างภรรยาสาวอย่างชื่นชม อัญญานั้นเป็นผู้หญิงตัวเล็กเอวของเธอคอดกิ่ว แต่สะโพกกับหน้าอกกลับตรงกันข้าม ทั้งอวบอิ่มและงอนงาม ผิวขาวเนียนไปทั่วทุกสัดส่วน เขาหลงใหลทุกตารางนิ้วบนกายของหญิงสาว“ที่รักครับ คุณเป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยไปทุกส่วนจริงๆ” คนชมเสียยงแหบพร่าร่างกายร้อนดังเปลวเพลิง โดยเฉพาะเมื่อเห็นเต้างามกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจแล้วก็ยากที่จะอดกลั้น“อืมมม อ่าสส์ คาร์ลอส อืมมม” เสียงของอัญญาเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อสามีหนุ่มครอบครองทั้งสองเต้าด้วยมือและปากสลับกับลิ้นร้อนที่ปัดป่าย ความเสียวซัดสาดไปทั้งสรรพางค์กาย“อัญจ๋า เต็มไม้เต็มมือดีจัง อืมมม” เสียงแหบพร่า“แล้วชอบไหมคะ ชอบของอัญหรือเปล่า” เสียงหวานถามยั่วยวน“ที่รักผมชอบทุกส่วนของคุณ และตอนนี้ผมก็อยากจะกินคุณไปทุกส่วน”“อ๊ะ” อัญญาสะดุ้งเฮือกเมื่อปลายลิ้นร้อนสัมผัสเกสรของกุหลาบดอกงาม คาร์ลอสบดริมฝีปากเคล้าคลึง ขบเม้มตามอารมณ์รักและแรงปรารถนา ทุกการกระทำเรียกเสียงครางกระเส่าออกจากปากหญิงสาวครั้งแล้วครั้งเล่าหญิงสาวส่ายสะโพกร่อนขึ้นลงตามอารมณ์ที่ปะทุร้อนขึ้นจนถึงจุดไคลแม็กซ์ ร่างของเธอเกร็งกระตุกถี่ยิบน้ำ
เช้าวันแรกของการแต่งงานหรือจะเรียกบ่ายวันแรกก็คงจะไม่ผิดนักเพราะกว่าคู่บ่าวสาวจะตื่นก็เลยเวลาอาหารเที่ยงไปแล้วอัญญาปวดระบมไปทั่วร่างเมื่อพยายามจะลุกจากเตียง เมื่อคืนเธอไม่รู้ว่าคาร์ลอสไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน เพราะบทรักที่เขามอบให้นั้นมันทั้งเร่าร้อนและยาวนานกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา และเธอเองก็มีความสุขมากกว่าทุกครั้ง หญิงสาวมองร่างของตัวเองใต้ผ้าห่มแล้วใบหน้าก็ร้อนผ่าว เนื้อตัวของเธอตอนนี้มีแต่รอยที่เขาฝากไว้เต็มไปหมด“ผมทำเสียงดังจนคุณตื่นหรือเปล่า”“เปล่าค่ะ คุณตื่นนานแล้วเหรอคะ ทำไมไม่ปลุกกันบ้าง ดูสิแต่งงานวันแรกอัญก็ตื่นซะบ่ายเลย”“ไม่เห็นเป็นไรเลยที่รัก”เขาเข้าสวมกอดเธอที่ร่างกายเปลือยเปล่าส่วนเข้านั้นอยู่ในชุดลำลองเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนสีอ่อน จมูกโด่งกดลงบนแก้มของเธออย่างรักใคร่“อย่าค่ะ อัญยังไม่ได้อาบน้ำเลย”“ก็ผมชอบกลิ่นคุณ” เขาสูดมันเข้าเต็มปอดอีกครั้งอย่างที่ชอบทำเป็นประจำ“อัญขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ”“คุณหิวไหม ผมว่าจะสั่งรูมเซอร์วิสสักหน่อย กว่าจะถึงเวลานัดกับแม่อีกตั้งหลายชั่วโมง”“ค่ะ คุณสั่งให้อัญเลยนะคะ” หญิงสาวก้าวลงจากเตียงอย่างช้าๆ ตอนนี้เธอเจ็บแปลบไปทั่วทั้งหว่างขา บทรั
“พี่ดีใจด้วยนะคะน้องอัญ อาจารย์คาร์ลอสแล้วกำหนดวันแต่งหรือยังคะ”“ยังไม่ได้กำหนดเลยค่ะ แต่น่าจะอีกสองเดือนคาร์ลอสอยากให้แม่ของกับน้องสาวมาร่วมงานด้วยเลยต้องหาเวลาที่เหมาะอีกที”“เวลาแค่สองเดือนอย่าคิดว่ามันนานนะน้องอัญ พี่ว่ารีบเตรียมงานแต่เนิ่นๆ จะดีกว่า อย่างพี่มีเวลาเตรียมตัวเกือบครึ่งปี ยังทำอะไรแทบไม่ทันเลยนะคะ” เบญญาภาเล่าประสบการณ์ของตัวเองให้รุ่นน้องฟังเพราะอยากให้งานแต่งงานของรุ่นน้องเป็นงานแต่งที่สมบูรณ์แบบที่สุด“ขอบคุณนะครับพี่เบญ คิดว่างานนี้อาจต้องปรึกษาพี่เบญกับคาร์ลอสบ่อยๆ แน่ครับ”“คาร์ลอส คุณก็รู้นะว่าโทรหาผมได้ทุกเมื่อ” อีริคตบไหล่เขาเบาๆเมื่อแยกจากเบญญาภาและอีริคแล้วคาร์ลอสก็พาอัญญากลับไปที่มหาวิทยาลัยอีกครั้ง เพราะตอนออกมาเขาแค่เอกสารที่จะใช้จดทะเบียนสมรสมาเท่านั้นส่วนเอกสารอื่นและโน้ตบุ๊กชายหนุ่มทิ้งไว้บนโต๊ะในห้องทำงาน“คุณจะลงไปกับผมหรือรอที่นี่”“อัญรอในรถดีกว่าค่ะ คุณคงไปไม่นานใช่ไหมคะ”“ครับ” แล้วเขาก็เดินหายเข้าไปในตึกอัญญามองไปรอบๆ ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายนักศึกษาจึงขึ้นเรียนกันไปหมดแล้ว บรรยากาศจึงค่อนข้างเงียบเธอไม่คิดเลยว่าครั้งหนึ่งเธอกับเขาเคยมีอะไรกันที่
เช้าวันอาทิตย์อัญญาก็ต้องแปลกเมื่อเห็นว่าคาร์ลอสกำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารอยู่ในส่วนของห้องครัวที่น้อยครั้งมากที่มันจะถูกใช้งาน“มอร์นิ่งครับที่รัก” เขากล่าวทักทายก่อนจะหันไปสนใจกับกระทะอย่างตั้งใจอัญญาเดินเข้ามาดูว่าเขากำลังทำอะไรกันแน่ และเมื่อเห็นไข่สีเหลืองนวลที่อยู่ในจานก็ต้องตาโตด้วยความประหลาดใจมากขึ้นไปอีก“คุณทำเองเหรอคะ”“ครับ ผมฝึกทำอยู่นานเลยกว่าจะได้แบบนี้” เขาภูมิใจกับออมเล็ตฝีมือตัวเอง“น่ากินมากๆ ค่ะ นี่ไปฝึกทำมาตอนไหนคะ”“อันที่จริงผมเคยทำกินเองตอนที่ยังเรียนอยู่แต่พอมาอยู่ที่นี่แทบไม่ได้เข้าครัวเลย มีอีกหลายอย่างที่ผมทำได้ เอาไว้คุณคอยเป็นคนชิมนะครับ” เขายกจานออมเล็ตกับขนมปังปิ้งหอมกรุ่นมาวางบนโต๊ะอาหารและจากนั้นก็ตามมาด้วยกาแฟอีกสองแก้ว“อัญจะรอชิมนะคะ แต่อย่าทำอร่อยมากนะคะเดี๋ยวอัญจะอ้วน”“พอคุณพูดเรื่องนี้ทำให้ผมนึกได้ ผมว่าตอนนี้คุณผอมลงไปกว่าแต่ก่อนเยอะเลย”“ค่ะ อัญน้ำหนักลดไปนิดหน่อย" อันที่จริงก็ลดไปเกือบ 3 กิโลกรัม“ถ้าอย่างนั้นคงต้องกินเยอะๆ เดี๋ยวกลางวันนี้เราไปซื้อของกันดีไหม ผมจะได้ทำอาหารให้คุณกินทุกวัน”“ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้นะคะ แค่งานสอนกับงานที่ปรึ
“อัญไม่อยากไปเลยค่ะ” หญิงสาวพูดเนือยๆ เมื่อคาร์ลอสชวนเธอไปงานแต่งงานของอาจารย์ศศิกานต์ที่เป็นเพื่อนร่วมงานของเขา“แต่ผมอยากให้คุณไปด้วยนะครับ”“ปกติคุณไม่ชอบไปงานแบบนี้ไม่ใช่เหรอคะ”“ผมก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่งงานนี้มันเลี่ยงไม่ได้จริงๆ คุณไปกับผมหน่อยนะ” เสียงออดอ้อนของเขาเริ่มทำให้หญิงสาวใจอ่อน“แต่อัญยังไม่มีชุดเลยนะคะ คิดว่าอีกสองวันคงเตรียมไม่ทันแน่ๆ” เธอพยายามหาข้ออ้างเพราะเธอเองก็ไม่ได้อยากไปเลยสักนิด“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาเลย ผมเตรียมไว้ให้คุณแล้ว”“ดูท่างานนี้อัญจะปฏิเสธไม่ได้แล้วใช่ไหมคะ”เสียงหัวเราะของเขาดังมาตามสายสนทนา จากนั้นเธอกับเขาก็คุยกันต่ออีกไม่น่านก็ต้องรีบวางสายเพราะเลยว่าลาพักเที่ยงของหญิงสาวแล้วแม้วันนี้จะเป็นวันหยุดแต่อัญญาก็ตื่นนอนแต่เช้าเพราะเธอคิดว่าตัวเองคงต้องไปเข้าสปาเพื่อขัดผิวสักนิดก่อนที่ไปร่วมงานแต่งงานเย็นนี้ แม้จะค่อนข้างมั่นใจในผิวพรรณของตัวเองแต่ชุดที่จะใส่วันนี้ก็ดูเปิดเผยจนเธอต้องเพิ่มความมั่นใจออกจากสปาเธอก็ตรงไปยังร้านทำผมที่เอาแบบชุดที่จะสวมให้เจ้าของร้านดูทางร้านก็จัดการทุกอย่าง หญิงสาวมองตัวเองในกระจกแล้วก็ดูแปลกตาเพราะปกติแล้วเธอจะปล่อ
คาร์ลอสมองไปที่ประตูห้องของอัญญา เขาอยากจะเปิดมันเข้าไปอีกครั้ง แต่ก็อยากให้เวลาเธอได้อยู่กับตัวเองสักพัก เขาแวะบอกรปภ.ให้โทรศัพท์หาเขาทันทีถ้าเห็นผู้ชายมาหาอัญญา ไม่ว่าคนนั้นจะใครก็ตามคาร์ลอสมองไปที่ประตูห้องของอัญญา เขาอยากจะเปิดมันเข้าไปอีกครั้ง แต่ก็อยากให้เวลาเธอได้อยู่กับตัวเองสักพัก เขาแวะบอกรปภ.ให้โทรศัพท์หาเขาทันทีถ้าเห็นผู้ชายมาหาอัญญา ไม่ว่าคนนั้นจะใครก็ตามตอนนี้เรื่องราวของเขากับอาจารย์อธิชาดูจะกลายเป็นประเด็นร้อนในที่ทำงานเพราะอธิชาบอกใครต่อใครว่าเธอกับเขาไปด้วยกันไม่ได้และเธอเป็นฝ่ายที่ทิ้งเขาไป ทุกสายตาต่างมองคาร์ลอสด้วยความสงสาร แต่เขาไม่สนใจเลยสักนิดเพราะมันไม่ได้เป็นแบบนั้น เขาคงไม่คิดที่จะอธิบายถึงเรื่องราวต่างๆ เพราะมันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยที่ผ่านเข้ามา คาร์ลอสเชื่อว่าไม่นานคนก็จะลืมเรื่องทุกอย่างไปเองคาร์ลอสสอนนักศึกษาคาบเรียนสุดท้ายเสร็จก็รีบขับรถตรงไปยังที่ทำงานของอัญญา เขารอจนเห็นเธอเดินลงมา และขับรถตามหญิงสาวไปจนถึงคอนโดมิเนียมของเธอก่อนที่ตัวเองจะกลับคอนโดมิเนียมของตัวเองตลอดหลายวันมานี้เขาคอยตามดูอัญญาอยู่ห่างๆ และโทรศัพท์ไปคุยกับเธอทุกวันจนกลายเป็นเรื่