เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 6 ตั้งใจหลง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-26 21:04:11“ผมนึกว่าคุณแค่อยากจะลองตัด” ฐากูรถามหญิงสาวหลังจากเธอช่วยคนงานตัดพวงองุ่นมานานเกือบครึ่งชั่วโมง
“เนสว่ามันสนุกดีค่ะ คุณฐาสนใจรับคนงานเพิ่มอีกสักคนไหมคะ จ้างเนสได้นะคะ”
“ค่าจ้างที่นี่คงไม่พอกับค่าครีมกันแดดที่คุณต้องจ่ายหรอกนะ”
“แต่วันนี้เนสทำงานไปครึ่งชั่วโมงแล้วเนสควรได้ค่าจ้างนะคะ”
“เอาล่ะ ผมว่าคุณถอยออกมาก่อนแล้วให้คนงานเขาทำงานกันดีไหม ผมไม่ได้บอกว่าคุณทำงานไม่ดีนะแต่ให้คนที่เขาชำนาญทำจะเร็วกว่า”
เพราะเขาพูดถูกเนสิตาเลยส่งกรรไกรคืนให้กับคนงานแล้วเดินตามเขามายังใต้ต้นไม้ใหญ่
“เหนื่อยใช่ไหม” ฐากูรถามพลางหยิบขวดน้ำที่แช่ไว้ในถังน้ำแข็งใบใหญ่ส่งให้
“ก็นิดหน่อย ชอบคุณค่ะ” หญิงสาวเปิดขวดแล้วดื่มอย่างกระหาย
“ค่อยๆ กินสิเดี๋ยวก็ได้สำลัก”
“เพิ่งรู้สึกว่าน้ำเปล่าอร่อยก็วันนี้ ไม่รู้เพราะเนสเหนื่อยหรือเพราะเป็นน้ำที่คุณฐาเอาให้กันแน่”
ฐากูรส่ายศีรษะกับคำพูดของหญิงสาวที่เหมือนจำมาจากละครเรื่องไหนสักเรื่อง
“ผมว่าตอนนี้แดดเริ่มร้อนมากแล้วคุณน่าจะกลับไปนั่งในห้องแอร์เย็นที่ร้านอาหารมากกว่า”
“คุณไล่เนสเพราะรำคาญเหรอคะ” เธอทำเสียงเหมือนเสียใจที่เขาพูดแบบนั้น
“ไม่ใช่นะ” ฐากูรเห็นท่าทางของเธอก็รีบปฏิเสธ
“งั้นเนสขออยู่ต่อ”
“ผมว่าจะพาคุณไปลองชิมอาหารร้านผมบ้าง สนใจไหมล่ะ” เพราะคิดว่าถ้าเธออยู่ที่นี่ต่อก็คงลงไปตัดองุ่นกับคนงานอีกแน่และคนที่ไม่เคยได้ทำงานหนักกลางแดดคงจะไม่เท่าไหร่
“สนใจค่ะ”
“งั้นคุณไปรอที่ร้านนะ ผมสั่งงานคนงานก่อนแล้วจะตามไป”
“เนสจำทางกลับไม่ได้ค่ะ รอขับรถตามคุณฐาไปดีกว่า” หญิงสาวกลัวว่าเขาจะหลอกให้เธอออกไปจากที่นี่
หลังจากสั่งงานลูกน้องเรียบร้อยแล้วฐากูรก็ขับรถเอทีวีช้าๆ เพื่อนำทางเนสิตามายังร้านอาหารและเครื่องดื่มเล็กๆ ที่อยู่ด้านหน้าของไร่ ตัวร้านถูกตกแต่งอย่างเรียบง่ายดูสบายตา มีระเบียงไม้เปิดโล่งให้เห็นทิวทัศน์ของไร่องุ่นทอดยาวสุดลูกหูลูกตา เป็นภาพที่งดงามเกินกว่าที่เนสิตาจะจินตนาการได้
“เนสขอนั่งข้างนอกนะคะ” ตอนแรกเธออยากนั่งในห้องแอร์แต่พอเห็นบรรยากาศของร้านหญิงสาวก็เปลี่ยนใจ
เมื่อเธอนั่งลงพนักงานก็ตรงมารับออเดอร์
“มีเมนูไหนแนะนำบ้างคะ”
“อยากทานอาหารแนวไหนล่ะ”
“อะไรก็ได้ที่ร้านเนสไม่มีค่ะ” เนสิตาพลิกเมนูอยู่หลายหน้าแต่ก็ยังตัดสินใจไม่ได้
“ทานเผ็ดได้ไหม”
“ได้นิดหน่อยค่ะ”
ฐากูรสั่งย้ำรวมมิตรทะเลเส้นบุกแบบเผ็ดน้อย ต้มย้ำไก่บ้าน ไข่เจียวกุ้งสับ ผัดผักรวมและต้มแซ่บเอ็นแก้วเพราะคิดว่าเมนูพวกนี้หญิงสาวน่าจะทานได้
ระหว่างนั่งรออาหารเนสิตาก็รู้สึกได้ถึงสายตาหลายคู่ที่จับจ้องมายังโต๊ะของพวกเขา เธอสังเกตเห็นคนงานและพนักงานในร้านบางคนแอบมองมาทางเธอและฐากูรคงเพราะสงสัยที่เจ้านายของตนมาทานอาหารกับผู้หญิง
“ที่นี่สวยจังเลยค่ะคุณฐาบรรยากาศดีมากๆ เลยนะคะ ตอนแรกเนสคิดว่าจะร้อนแต่ลมพัดแบบนี้ลืมห้องแอร์ไปเลยค่ะ” เธอชวนเขาคุยขณะกวาดสายตามองไปรอบๆ
“เพราะที่นี่เรามีต้นไม่เยอะก็เลยไม่ร้อน”
“น่าอิจฉาคุณฐานะคะที่ได้นั่งทานอาหารวิวสวยแบบนี้ ผิดกับที่ร้านของแม่เลยค่ะ”
“ผมไม่ค่อยมาทานที่นี่”
“คุณคงอึดอัดกับสายตาคนอื่นที่จ้องมาใช่ไหมคะ”
“ก็ประมาณหนึ่งครับ”
“เนสอยากแนะนำคุณฐาว่าอย่าสนใจสายตาคนอื่นเลย แต่ก็ดีนะคะที่คุณไม่ชอบให้คนมองมันเลยให้เราได้เจอกัน”
“ครับ” ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนพูดกับเขาในลักษณะนี้มาก่อน มันทำให้เขาทำตัวไม่ถูก เพราะนอกจากสายตาของพนักงานและนักท่องเที่ยวแล้วเขายังต้องคอยหลบสายตาที่ซุกซนของเนสิตาด้วย
ระหว่างรออาหารเนสิตาก็พยายามชวนเขาคุยเรื่องไร่ การดูแลองุ่นหรือแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อย่างสภาพอากาศวันนี้ แม้เขาจะตอบแบบนั้นแต่เธอก็ชอบที่จะฟังเสียงเขาเวลาตอบหรือบางครั้งเขาก็หัวเราะเบาๆ กับเรื่องไร้สาระที่เธอถาม
“นั่นน้าชายของคุณมาแล้ว” ฐากูรดีใจที่ไม่ต้องทานอาหารกับเธอแค่สองคน
“ทางนี้พี่พล” ฐากูกวักมือเรียกรุ่นพี่ที่ทำหน้าที่ผู้จัดการไร่มาตั้งแต่เขายังไม่มารับช่วงต่อจากบิดา
“หลานสาวพี่ไปรบกวนคุณฐาหรือเปล่า” นวพลถามเจ้านายด้วยความเกรงใจ
“ทำไมถามแบบนั้นคะน้าพล หนูไม่ได้กวนอะไรเลยจริงไหมคะคุณฐา” หญิงสาวอ้อนน้าชายเสียหวาน
“ไม่หรอกพี่พลเธอก็แค่ขับรถหลงไปท้ายไร่”
“หลงเหรอ แล้วทำเป็นเก่งบอกว่ามีแผนที่มีจีพีเอส ดีนะที่ไม่หลงออกไปทางน้ำตกนู่น”
“ก็แผนที่มันปลิวไปแล้วนี่คะ ดูจีพีเอสก็ไม่รู้เรื่อง ว่าแต่ที่นี่มีน้ำตกด้วยเหรอคะน้าพล”
“ไม่ใช่น้ำตกหรอกมันก็แค่ทางน้ำไหลผ่านโขดหินเองไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก” เขารีบบอกเพราะกลัวว่าหลานสาวจะขอให้พาไปที่นั่นซึ่งทุกคนในไร่รู้ว่าเป็นที่ส่วนตัวของเจ้านาย
“น้าพลพูดแบบนี้หนูเลยคิดว่ามันน่าสนใจ พาหนูไปหน่อยสิคะ นะคะน่าพลสุดหล่อของหนู”
“น้าพาไปไม่ได้หรอก”
“ทำไมล่ะคะ”
“คือที่นั่นมันเป็นที่ส่วนตัว”
“ของใครคะ”
“ของผมเอง”
“ของคุณฐาเหรอคะ ถ้างั้นคุณฐาพาเนสไปได้ไหม เนสอยากเล่นน้ำ”
“ผมขอคิดดูก่อนนะแต่คงยังไม่ใช่เร็วๆ นี้เพราะผมไม่ว่าง”
“ตอนนี้ยังไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่ะ แต่คุณฐาต้องสัญญานะคะว่าจะให้เนสไปที่นั่น”
“ครับ” เขารับปากไปแบบส่งๆ เพราะคิดว่าสักพักเธอก็จะลืม
“น้าว่าหนูรบกวนคุณฐาเขามากไปแล้วนะ”
“เนสไมได้บังคับสักหน่อยก็แค่ขอร้อง คุณฐาเป็นผู้ใหญ่ใจดีใช่ไหมคะ”
“อาหารมาแล้วเรารีบทานกันก่อนเถอะ” เมื่อเห็นท่าทางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเจ้านายนวพลก็เลยต้องรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
เมื่อทั้งสามคนทานอาหารกลางวันเสร็จ ฐากูรก็ขอตัวไปทำงานส่วนเนสิตาก็ตามน้าชายของไปยังแปลงองุ่น
บทล่าสุด
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 15 อยากให้มาแต่ไม่กล้าชวน
สามวันแล้วที่เนสิตาไม่ติดต่อมาหาหลังจากวันที่เขาจูบกับเธอที่น้ำตกท้ายไร่ ฐากูรรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับเธอแต่ในตอนนั้นบรรยากาศและอารมณ์มันพาไป เขาอยากจะเจอเนสิตาและขอโทษเธอแต่จะโทรศัพท์ไปหาแต่ก็ละอายใจเกินกว่าจะทำแบบนั้นเขาคิดว่าบางทีตอนนี้เนสิตาอาจจะโกรธเขาจนไม่อยากจะคุยกับเขาแล้วก็ได้เพราะปกติเธอมักจะโทรศัพท์หาเขาในเวลาหัวค่ำทุกวัน แต่นี่มันก็ผ่านมาสามวันแล้วที่เขาไม่ได้ยินเสียงของเธอเลยจากที่เป็นคนชอบความสันโดษชอบอยู่คนเดียวเงียบๆ แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อเนสิตาเข้ามาในชีวิต เขารู้สึกชอบในความสดใสชอบเสียงคุยเจื้อยแจ้วที่คุยอยู่ข้างหูมันทำให้ความรู้สึกเหงาหายไปจนหมดสิ้นฐากูรต้องคุยเรื่องที่เกิดขึ้นกับเนสิตาให้รู้เรื่องเขาต้องขอโทษเธออย่างจริงจังต่อหน้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เขาจัดการเคลียร์งานทุกอย่างในไร่จนเสร็จจากนั้นก็ขับรถมาอย่างร้านอาหารของคุณนีรนุชเพื่อหวังว่าจะได้เจอกับเนสิตาอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะวันนี้หญิงสาวไม่ได้มาทำงานฐากูรนั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ ลูกค้าในร้านค่อนข้างเยอะทำให้เขาไม่มีโอกาสถามถึงเนสิตาเลย เมื่อมื้ออาหารจบลงเขาก็เดินออกจากร้านมาด้วยความผ
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 14 ทุกอย่างมันไวมาก
ทั้งสองเหมือนตกอยู่ในภวังค์เนิ่นนานกว่าจะผละออกจากกัน“ผมขอโทษ” เขาพูดอย่างสำนึกผิดก่อนจะประคองหญิงสาวกลับมาที่รถเนสิตานั่งเงียบมาตลอดทางเพราะกำลังสับสนกับความรู้สึกของตนเอง“จะกลับเลยเหรอ”“ค่ะเนสต้องรีบกลับไปอาบน้ำ”“เจ็บอยู่ไหมขับรถไหวหรือเปล่า” เขาถามอย่างห่วงใย“ไม่ค่ะ ไปก่อนนะคะ”“ขับรถดีๆ นะ” เขามองตามหลังรถคันเล็กของเธอไปจนสุดสายตาเนสิตาขับรถออกมาจากไร่ของฐากูรพอพ้นเขตรั้วได้ไม่นานหญิงสาวก็จอดรถข้างทาง ตอนนี้เธอแทบไม่มีสมาธิขับรถเลยเพราะสมองคิดถึงแต่จูบของฐากูรเมื่อครู่จูบแรกในชีวิตของเธอมันเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งกับผู้ชายที่เธอรู้จักมาได้ไม่นานนัก แต่กลับรู้สึกผูกพันอย่างประหลาด ความรู้สึกที่เพิ่งได้รับนั้นไม่ใช่แค่การแตะต้องกันของริมฝีปาก แต่มันคือการเปิดโลกใบใหม่ที่ไม่เคยรู้จักเป็นประตูสู่ความรู้สึกที่ซับซ้อนและลึกซึ้งยิ่งกว่าที่เคยเข้าใจตอนนี้ในใจของเนสิตาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีความสุขที่เอ่อล้นจนอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนั้น ความกลัวที่อาจจะเกิดขึ้นกับการถูกรุกรานไม่มีอยู่เลย มีแต่ความรู้สึกปลอดภัยและอ่อนโยนที่แผ่ซ่านมาจากสัมผัสของเขา ความรู้สึกว่าโลกทั
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 13 สัมผัสแรก
วันนี้เนสิตาตื่นเต้นและดีใจมากที่จะได้ไปเที่ยวที่ไร่องุ่นของฐากูร เธอขับรถเก๋งคันเก่าของมารดาเข้าสู่ถนนสายเล็กที่มุ่งหน้าสู่ไร่องุ่นของฐากูรอีกครั้ง กลิ่นหอมจางๆ ของดินและองุ่นที่คุ้นเคยลอยมาปะทะจมูกตั้งแต่ก่อนจะเห็นรั้วไร่เธอไม่ได้ติดรถเขามาอย่างเคย แต่การได้ขับรถมาด้วยตัวเองแบบนี้กลับให้อิสระและรู้สึกเหมือนตัวเองโตขึ้นกว่าเดิมเมื่อรถจอดสนิทที่หน้าออฟฟิศทางด้านหลังของร้านอาหารนวพลก็เดินออกมาต้อนรับหลาน“น้านึกว่าเนสจะหลงไปที่อื่นแล้ว ทำไมถึงช้าจัง”“ก็สองข้างทางวิวดีมากนี่คะหนูเลยขับช้า วันนี้น้าพลยุ่งไหมคะ”“ไม่เท่าไหร่ อยากดูเขาทำไวน์ใช่ไหม”“ใช่ค่ะแต่หนูไม่รบกวนน้าพลหรอกค่ะหนูนัดกับคุณฐาไว้แล้ว” เนสิตาบอกกับน้าชายเพราะเมื่อวานเธอโทรศัพท์มานัดกับฐากูรไว้แล้ว“แน่ใจนะว่านัดไว้แล้ว”“แน่ค่ะ แล้วตอนนี้คุณฐาอยู่ที่ไหนคะ”“อยู่ในห้องทำงาน ห้องนั้นไง” นวพลชี้ไปยังห้องหนึ่งที่อยู่อีกด้านของออฟฟิศ“หนูขอตัวก่อนนะคะ”“อย่าไปกวนเขามากล่ะ” เขากำชับหลานสาวแต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะฟังคำเตือนของเขาหรือเปล่าหญิงสาวเคาะประตูพอเขาอนุญาตก็รีบเปิดเข้าไป เธอยิ้มทักทายเจ้าของห้องที่นั่งทำงานเอกสารกองโตอยู
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 12 เพราะเขาน่าสนใจ
เช้าวันใหม่เนสิตาตื่นตั้งแต่เช้า เธอเลือกสวมชุดที่เน้นความสบายคล่องตัวแต่ยังคงความน่ารักอย่างที่ชอบ เสื้อกล้ามคอกลมผ้าคอตตอนสีขาวซึ่งเป็นสีโปรดจากนั้นสวมทับคาร์ดิแกนสีเบจตัวบางเหมาะสำหรับอากาศที่ร้อนอบอ้าว ท่อนล่างกางเกงผ้าลินินสีเบจขาสั้นเหนือเข่าเผยให้เห็นเรียวขาสวยรับกับรองเท้าผ้าใบสีขาวคู่โปรดที่เธอสวมอยู่เป็นประจำผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบขึ้นเป็นหางม้าสูงปล่อยปอยผมบางส่วนหลุดลุ่ยลงมาข้างแก้มอย่างเป็นธรรมชาติ วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อนๆ เผยผิวหน้าใสรับริมฝีปากที่เจือสีระเรื่อจากลิปออยด์สีหวานทำให้เธอดูมีเสน่ห์ตามวัยอย่างน่ามอง หญิงสาวหมุนตัวหน้ากระจกจนมั่นใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยก็ออกมาช่วยมารดาเอาแซนด์วิชลงกล่อง“ถึงแล้วโทรบอกแม่ด้วยนะลูก”“ได้ค่ะแม่หนูรู้ว่าแม่เป็นห่วง”เมื่อรถของฐากูรเล่นเข้ามาหน้าบ้านสองแม่ลูกก็จัดแซนด์วิชลงกล่องเสร็จพอดีฐากูรดับเครื่องและเดินลงมาจากรถวันนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นถึงข้อศอกกับกางเกงยีนสบายๆ เหมือนกับทุกวันจะต่างก็ตรงรองเท้าเพราะวันนี้เขาสวมรองเท้าผ้าใบแทนที่จะเป็นรองเท้าบูตเหมือนตอนที่อยู่ในไร่ชายหนุ่มยังไม่ทันได้กดออดที่หน้าบ้านคุณนีรนุชและลูกส
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 11 โอกาสวิ่งเข้าหา
แม้ตอนนี้เนสิตาจะหายจากอาการไข้แล้วแต่มารดาของเธอก็ยังไม่ให้ไปช่วยงานที่ร้านด้วยเหตุผลที่ว่าอยากให้เธอได้พักผ่อน แต่ดูเหมือนเนสิตาจะไม่ได้คิดแบบนั้นเลย สองวันมานี้เธออยู่บ้านและรู้สึกเหงามากแม้ตอนกลางวันจะโทรศัพท์ไปคุยกับเพื่อนและดูซีรี่ส์เรื่องโปรดแต่มันก็ไม่สนุกเลยเมื่อเทียบกับการออกไปที่ไร่องุ่นของฐากูรเมื่อวานหญิงสาวโทรศัพท์ไปชวนเขาคุยในเวลาหัวค่ำแต่ก็คุยได้ไม่นานเพราะฐากูรขอตัวไปทำงานก่อนหญิงสาวไม่รู้ว่าทำไมเขายังจะต้องทำงานอะไรกลางคืนอีกแต่ถ้าเจอกันครั้งหน้าเธอจะต้องถามเขาให้ได้ว่าที่เขาชอบพูดว่าขอตัวไปทำงานนั้นเพราะเขาไม่อยากจะคุยกับเธอหรือเพราะเขามีงานที่จะต้องทำจริงๆเหตุผลที่ไม่ถามทางโทรศัพท์ก็เพราะอยากจะเห็นสีหน้าและท่าทางของเขาขณะตอบคำถามของเธอด้วยว่ามันมีความจริงใจหรือกำลังโกหกถึงกันแน่เนสิตานอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงจนกระทั่งได้ยินเสียงรถของมารดาที่ขับเข้ามาในบริเวณบ้านในเวลาเกือบจะสี่ทุ่มหญิงสาวรีบเปิดประตูต้อนรับทันที“เหนื่อยไหมคะแม่วันนี้ลูกค้าเยอะไหม”“เยอะจ้ะลูกค้าเต็มทุกโต๊ะเลย”“กินน้ำเย็นๆ ก่อนนะคะแม่ กินข้าวมาหรือยังคะ” เนสิตารีบเอาน้ำในตู้เย็นมาให้มารดาแล้
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 10 รู้สึกผิดที่ดูแลไม่ดี
หลังจากจัดการงานทุกอย่างที่ไร่เสร็จแล้วฐากูรก็ยกลังไวน์ขึ้นหลังรถกระบะก่อนจะขับรถเข้ามาในเมืองวันนี้เขาต้องส่งไวน์ให้กับร้านอาหารของคุณนีรนุชลูกค้าประจำ“สวัสดีค่ะคุณฐา คุณวันนี้มาส่งเองเหรอคะ”“สวัสดีครับคุณนุช ผมจะเข้ามาทานข้าวที่นี่อยู่แล้วก็เลยเอาไวน์มาส่งเองจะได้ไม่เสียเที่ยวครับ” เขาพูดขณะยกกล่องไวน์เข้าทางหลังร้าน“ขอบคุณนะคะที่เอาไวน์มาส่งก่อนเวลา ช่วงนี้ลูกค้าสั่งไวน์กันเยอะก็เลยต้องสั่งด่วน”“ไม่เป็นไรครับ ลูกค้าคุณนุชเยอะผมเองก็ขายไวน์ได้เยอะ” เขายิ้มก่อนจะยกไวน์ลังสุดท้ายเข้าไปวางในห้องครัวจากนั้นก็เดินออกมาด้านหน้าเลือกโต๊ะนั่งประจำของตนเองก่อนจะสั่งเมนูคุ้นเคยมาทานระหว่างรออาหารนีรนุชก็มาชวนคุย“เมื่อวานลูกสาวฉันไปกวนอะไรคุณฐาหรือเปล่าคะ”“ไม่หรอกครับเธอก็เหมือนนักท่องเที่ยวทั่วไป”“ถ้าลูกสาวของฉันไปกวนคุณฐาบอกมาได้เลยนะคะ เนสยังเด็กไม่ค่อยรู้กาลเทศะเท่าไหร่บางครั้งก็ติดจะพูดมากไปหน่อย ฉันกลัวคุณฐาจะรำคาญค่ะ”“ไม่เป็นไรหรอกครับแล้วนี่เจ้าตัวไปไหนล่ะ ปกติผมจะเห็นมาคอยรับออเดอร์”“ไม่สบายค่ะ”“อ้าวเป็นอะไรล่ะครับ”“ก็คงตากแดดทั้งวันน่ะค่ะก็เลยเป็นไข้”“ผมขอโทษนะครับที่พาล
บางทีคุณอาจจะชอบ
บอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี49.4K viewsมีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร
จันทร์ส่องแสง16.6K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน113.8K viewsภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น40.7K viewsเด็กก็รักเป็นไหมพี่
Plearn92.0K viewsเกมรักร้อนซ่อนใจยัยตัวร้าย
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง337 viewsของหวงท่านประธาน
baiboau-เนื้อนวล1.1K viewsข้านี่แหละฮูหยินรสแซ่บ
องค์หญิงโนเนม2.3K views
