ตอนที่ 1 จุดแตกหัก

 

พิมพ์พลอยหญิงสาววัยสิบสี่ปีขับรถยนต์คันเล็กที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของตนกลับเองกลับมาจากงานเลี้ยงสิ้นปีของบริษัทที่เธอแอบออกมาก่อนงานจะเลิกเพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดยาวและชลวิทย์แฟนหนุ่มของเธอบอกว่าจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดพรุ่งนี้เช้า

หญิงสาวอยากเอาเครื่องนวดเท้าอัตโนมัติที่ซื้อมาเมื่อหลายวันก่อนเธออยากจะฝากให้เขาเอาไปให้มารดาของเขา

เธอกับชลวิทย์คบหากันมาได้หนึ่งปีแล้ว ช่วงครึ่งปีหลังทั้งสองไม่ค่อยมีเวลาให้กันเท่าไหร่เพราะเขาออกไปดูไซต์งานที่ต่างจังหวัดอยู่บ่อยๆ แต่ก็ยังโทรศัพท์คุยกันอยู่เกือบทุกวัน

พิมพ์พลอยขับรถมาจอดหน้าคอนโดหรูที่ชลวิทย์เช่าอยู่หญิงสาวเอาคีย์การ์ดที่คนรักของเธอเคยให้ไว้เพื่อเข้าลิฟต์ไปยังห้องของชายหนุ่มที่อยู่ชั้น 19 เธอไม่ได้บอกเขาล่วงหน้าเพราะโทรศัพท์ของเธอแบตหมดตั้งแต่อยู่ในงานเลี้ยงเมื่อช่วงหัวค่ำ

พิมพ์พลอยเปิดประตูห้องเขามาก็ตกใจจนกรี๊ดออกมาจนสุดเสียง หญิงสาวรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังพังทลายลงเพราะภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้ามันเกินกว่าเธอจะรับไหว เมื่อชลวิทย์แฟนหนุ่มของเธอที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บนเตียงกว้าง

หญิงสาวอยากจะกรี๊ดเป็นครั้งที่สองแต่เสียงก็ถูกกลืนหายไปในลำคอและจุกจนพูดอะไรไม่ออกเมื่อผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงนั้นคือกัญญาวีร์หรือการ์ตูนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เธอไว้ใจที่สุด  เสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นมันตอกย้ำให้ทุกอย่างชัดเจนว่าทั้งสองคนกำลังทำเรื่องเลวร้ายที่สุดเท่าที่เธอจะจินตนาการถึง

“พี่วิทย์ พี่ทำอะไรลงไป แล้วแก...การ์ตูนแกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง” พิมพ์พลอยตะโกนถามด้วยความโมโห ดวงตาเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ ความเสียใจและผิดหวังเกินจะทนรับไหว น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เพราะไม่คิดว่าคนรักทั้งสองหักหลัง

ชลวิทย์สะดุ้งสุดตัวเขารีบผละออกจากร่างของกัญญาวีร์และดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดร่างกายเอาไว้ ใบหน้าของเขาซีดลงอย่างเห็นได้ชัด

“พลอยใจเย็นๆ ก่อนนะ มันไม่ใช่แบบที่พลอยคิดนะ เรื่องนี้พี่อธิบายได้”  ชลวิทย์พยายามอธิบายเสียงตะกุกตะกัก สมองกำลังคิดหาวิธีพูดกับคนรัก

“เห็นตำตาแบบนี้พี่วิทย์จะอธิบายว่ายังไงคะ” พิมพ์พลอยหัวเราะออกมาทั้งน้ำตาราวกับคนเสียสติ

“คือ....”

“ยังคิดหาคำพูดไม่ถูกเหรอคะ หรือพี่กำลังจะบอกว่าพลอยตาฝาด” เธอพูดแล้วมองไปยังผู้หญิงอีกคนที่นอนเงียบอยู่บนเตียง

“ไม่เอาน่าพลอยมันก็แค่สัมพันธ์ทางกาย” ชลวิทย์พูดด้วยความเห็นแก่ตัวเพราะถ้าต้องเลือกระหว่างผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงกับพิมพ์พลอยเขาก็ตัดสินใจเลือกได้ไม่ยาก

คนหนึ่งเขาได้เธอมาเป็นของเขาแล้วส่วนอีกคนเขายังคงรอคอยให้ถึงวันนั้นและคนอย่างเขาจะไม่ยอมเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์เพียงแค่อาจจะใช้เวลารอคอยนานไปหน่อยเท่านั้น

“พี่วิทย์พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”

“อย่าเพิ่งพูดอะไรได้ไหมการ์ตูน” ชลวิทย์หันไปทำเสียงดุใส่

“ทำไมถึงห้ามล่ะคะ นั่นเพื่อนสนิทที่สุดของพลอยเลยนะ จะไม่ให้เราทักทายกันหน่อยเหรอ การ์ตูนแกมีอะไรจะพูดกับฉันไหม”

“พลอยแกฟังฉันก่อนนะ ฉันขอโทษ” กัญญาวีร์ไม่คิดมาก่อนว่าพิมพ์พลอยจะรู้เรื่องของเธอกับชลวิทย์นานกว่าที่คิดไว้

“แกจะไม่ต้องพูดคำว่าขอโทษถ้าแกคิดให้ดีก่อนจะหักหลังฉัน มันนานแค่ไหนแล้วที่แกกับพี่วิทย์ทำเรื่องแบบนี้” พิมพ์พลอยพูดออกมาด้วยความเสียใจ กัญญาวีร์เคยเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของพิมพ์พลอยแต่ตอนนี้เธอกลายเป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุดในสายตาเธอ

กัญญาวีร์ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงเพราะสิ่งที่เธอทำลับหลังเพื่อนนั้นมันผิดเกินจะให้อภัยได้

“ฉัน....”

“แกไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันไม่อยากจะฟังคำแก้ตัว ฉันกับแกจบกันตรงนี้ จากนี้ฉันหวังว่าแกจะคิดได้ว่าไม่มีผู้ชายดีๆ ที่ไหนนอนกับเพื่อนสนิทของแฟนหรอกนะ”

พูดจบพิมพ์พลอยก็เดินออกจากห้องนอนไปทันที

“เดี๋ยวสิพลอยคุยกับพี่ก่อน” ชลวิทย์ตะโกนไล่หลังเขาลงจากเตียงแล้วคว้าผ้าขนหนูมาพันรอบเอวก่อนจะรีบวิ่งตามพิมพ์พลอยออกไป

ชายหนุ่มคว้าข้อมือของหญิงสาวไว้แน่น เขาจะไม่ยอมให้เธอออกไปจาที่นี่ถ้าหากยังคุยกันไม่รู้เรื่อง

“ปล่อยพลอยนะ อย่าเอามือสกปรกมาจับ” เธอหันมาบอกด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร

“เราต้องคุยกันก่อนนะครับพลอย พี่ขอโทษพี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะยกโทษให้พี่นะครับที่รัก” เขาทำเสียงอ้อนที่มักทำกับเธอเป็นประจำ

“จะต้องคุยอะไรอีกเหรอคะ ก็เห็นกันอยู่แล้วนี่”

“โธ่พลอย ก็อย่างที่บอกไงว่ามันก็แค่สัมพันธ์ทางกายพี่ไม่คิดอะไรกับการ์ตูนเลยนะ เราสองคนก็แค่สนุกกัน ยังไงพลอยก็คือคนที่พี่รักคนเดียวนะครับ”

ชลวิทย์พ่นคำหวานเพราะคิดว่ายังไงพิมพ์พลอยก็ต้องใจอ่อนเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอจับได้ว่าเขามีคนอื่น

“ถ้าคนที่นอนอยู่ในห้องนั้นไม่ใช่การ์ตูนเพื่อนที่สนิทที่สุดของพลอย พลอยอาจจะแกล้งทำเป็นตาบอดหูหนวกก็ได้นะคะ แต่บังเอิญว่ามันไม่เป็นแบบนั้น”

“พี่จะเลิกยุ่งกับการ์ตูนอย่างเด็ดขาด” ชลวิทย์รีบให้สัญญา

“ถ้าพี่คิดจะเลิกกับการ์ตูนแล้วพลอยจะให้อภัย พี่วิทย์คิดผิดค่ะ พลอยคิดว่าระหว่างเรามันคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกต่อไปแล้วค่ะ โชคดีนะคะ” หญิงสาวยิ้มให้เขาทั้งน้ำตา เธอถอยออกมาสายตามองชลวิทย์ด้วยความว่างเปล่าหากแต่มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเหมือนถูกมีดกรีดลงบนหัวใจ

พิมพ์พลอยไม่เคยคิดเลยว่าคนที่เธอรักและไว้ใจที่สุดจะสามารถหักหลังเธอได้อย่างเลือดเย็นถึงขนาดนี้ ความทรงจำเก่าๆ ที่เคยมีความสุขผุดขึ้นมาในห้วงความคิด ทั้งเสียงหัวเราะ คำสัญญาหวานซึ้งทุกอย่างกลายเป็นภาพหลอนที่ตอกย้ำความโง่ของตัวเอง เธอไม่รู้เลยว่าโดนเขาหลอกมานานแค่ไหนแล้ว

หญิงสาวเสียงปิดประตูห้องอย่างแรงและเดินออกมาด้วยความรู้สึกผิดหวังและเสียใจมากกว่าครั้งไหน เธอจะไม่สนใจอะไรอีกแล้วไม่ว่าจะเป็นเสียงเรียกของชลวิทย์ที่ตามหลังมาหรือสายตาของคนที่เดินผ่านและมองมาด้วยความสงสัย

พิมพ์พลอยกลับมาที่ห้องของตนเองและนอนจมอยู่กับกองน้ำตา เธอไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป ความเจ็บปวดนี้มันหนักหนาสาหัสเกินกว่าที่เธอจะรับไหว พิมพ์พลอยได้แต่หวังว่าเมื่อตื่นขึ้นมานี่จะเป็นเพียงฝันร้าย แต่ความเป็นจริงกลับไม่ใช่แบบนั้น