พิมพ์พลอยหญิงสาววัยสิบสี่ปีขับรถยนต์คันเล็กที่มาจากน้ำพักน้ำแรงของตนกลับเองกลับมาจากงานเลี้ยงสิ้นปีของบริษัทที่เธอแอบออกมาก่อนงานจะเลิกเพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดยาวและชลวิทย์แฟนหนุ่มของเธอบอกว่าจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดพรุ่งนี้เช้า
หญิงสาวอยากเอาเครื่องนวดเท้าอัตโนมัติที่ซื้อมาเมื่อหลายวันก่อนเธออยากจะฝากให้เขาเอาไปให้มารดาของเขา
เธอกับชลวิทย์คบหากันมาได้หนึ่งปีแล้ว ช่วงครึ่งปีหลังทั้งสองไม่ค่อยมีเวลาให้กันเท่าไหร่เพราะเขาออกไปดูไซต์งานที่ต่างจังหวัดอยู่บ่อยๆ แต่ก็ยังโทรศัพท์คุยกันอยู่เกือบทุกวัน
พิมพ์พลอยขับรถมาจอดหน้าคอนโดหรูที่ชลวิทย์เช่าอยู่หญิงสาวเอาคีย์การ์ดที่คนรักของเธอเคยให้ไว้เพื่อเข้าลิฟต์ไปยังห้องของชายหนุ่มที่อยู่ชั้น 19 เธอไม่ได้บอกเขาล่วงหน้าเพราะโทรศัพท์ของเธอแบตหมดตั้งแต่อยู่ในงานเลี้ยงเมื่อช่วงหัวค่ำ
พิมพ์พลอยเปิดประตูห้องเขามาก็ตกใจจนกรี๊ดออกมาจนสุดเสียง หญิงสาวรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังพังทลายลงเพราะภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้ามันเกินกว่าเธอจะรับไหว เมื่อชลวิทย์แฟนหนุ่มของเธอที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บนเตียงกว้าง
หญิงสาวอยากจะกรี๊ดเป็นครั้งที่สองแต่เสียงก็ถูกกลืนหายไปในลำคอและจุกจนพูดอะไรไม่ออกเมื่อผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงนั้นคือกัญญาวีร์หรือการ์ตูนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เธอไว้ใจที่สุด เสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นมันตอกย้ำให้ทุกอย่างชัดเจนว่าทั้งสองคนกำลังทำเรื่องเลวร้ายที่สุดเท่าที่เธอจะจินตนาการถึง
“พี่วิทย์ พี่ทำอะไรลงไป แล้วแก...การ์ตูนแกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง” พิมพ์พลอยตะโกนถามด้วยความโมโห ดวงตาเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ ความเสียใจและผิดหวังเกินจะทนรับไหว น้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่เพราะไม่คิดว่าคนรักทั้งสองหักหลัง
ชลวิทย์สะดุ้งสุดตัวเขารีบผละออกจากร่างของกัญญาวีร์และดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดร่างกายเอาไว้ ใบหน้าของเขาซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
“พลอยใจเย็นๆ ก่อนนะ มันไม่ใช่แบบที่พลอยคิดนะ เรื่องนี้พี่อธิบายได้” ชลวิทย์พยายามอธิบายเสียงตะกุกตะกัก สมองกำลังคิดหาวิธีพูดกับคนรัก
“เห็นตำตาแบบนี้พี่วิทย์จะอธิบายว่ายังไงคะ” พิมพ์พลอยหัวเราะออกมาทั้งน้ำตาราวกับคนเสียสติ
“คือ....”
“ยังคิดหาคำพูดไม่ถูกเหรอคะ หรือพี่กำลังจะบอกว่าพลอยตาฝาด” เธอพูดแล้วมองไปยังผู้หญิงอีกคนที่นอนเงียบอยู่บนเตียง
“ไม่เอาน่าพลอยมันก็แค่สัมพันธ์ทางกาย” ชลวิทย์พูดด้วยความเห็นแก่ตัวเพราะถ้าต้องเลือกระหว่างผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงกับพิมพ์พลอยเขาก็ตัดสินใจเลือกได้ไม่ยาก
คนหนึ่งเขาได้เธอมาเป็นของเขาแล้วส่วนอีกคนเขายังคงรอคอยให้ถึงวันนั้นและคนอย่างเขาจะไม่ยอมเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์เพียงแค่อาจจะใช้เวลารอคอยนานไปหน่อยเท่านั้น
“พี่วิทย์พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”
“อย่าเพิ่งพูดอะไรได้ไหมการ์ตูน” ชลวิทย์หันไปทำเสียงดุใส่
“ทำไมถึงห้ามล่ะคะ นั่นเพื่อนสนิทที่สุดของพลอยเลยนะ จะไม่ให้เราทักทายกันหน่อยเหรอ การ์ตูนแกมีอะไรจะพูดกับฉันไหม”
“พลอยแกฟังฉันก่อนนะ ฉันขอโทษ” กัญญาวีร์ไม่คิดมาก่อนว่าพิมพ์พลอยจะรู้เรื่องของเธอกับชลวิทย์นานกว่าที่คิดไว้
“แกจะไม่ต้องพูดคำว่าขอโทษถ้าแกคิดให้ดีก่อนจะหักหลังฉัน มันนานแค่ไหนแล้วที่แกกับพี่วิทย์ทำเรื่องแบบนี้” พิมพ์พลอยพูดออกมาด้วยความเสียใจ กัญญาวีร์เคยเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของพิมพ์พลอยแต่ตอนนี้เธอกลายเป็นคนที่น่ารังเกียจที่สุดในสายตาเธอ
กัญญาวีร์ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงเพราะสิ่งที่เธอทำลับหลังเพื่อนนั้นมันผิดเกินจะให้อภัยได้
“ฉัน....”
“แกไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันไม่อยากจะฟังคำแก้ตัว ฉันกับแกจบกันตรงนี้ จากนี้ฉันหวังว่าแกจะคิดได้ว่าไม่มีผู้ชายดีๆ ที่ไหนนอนกับเพื่อนสนิทของแฟนหรอกนะ”
พูดจบพิมพ์พลอยก็เดินออกจากห้องนอนไปทันที
“เดี๋ยวสิพลอยคุยกับพี่ก่อน” ชลวิทย์ตะโกนไล่หลังเขาลงจากเตียงแล้วคว้าผ้าขนหนูมาพันรอบเอวก่อนจะรีบวิ่งตามพิมพ์พลอยออกไป
ชายหนุ่มคว้าข้อมือของหญิงสาวไว้แน่น เขาจะไม่ยอมให้เธอออกไปจาที่นี่ถ้าหากยังคุยกันไม่รู้เรื่อง
“ปล่อยพลอยนะ อย่าเอามือสกปรกมาจับ” เธอหันมาบอกด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร
“เราต้องคุยกันก่อนนะครับพลอย พี่ขอโทษพี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะยกโทษให้พี่นะครับที่รัก” เขาทำเสียงอ้อนที่มักทำกับเธอเป็นประจำ
“จะต้องคุยอะไรอีกเหรอคะ ก็เห็นกันอยู่แล้วนี่”
“โธ่พลอย ก็อย่างที่บอกไงว่ามันก็แค่สัมพันธ์ทางกายพี่ไม่คิดอะไรกับการ์ตูนเลยนะ เราสองคนก็แค่สนุกกัน ยังไงพลอยก็คือคนที่พี่รักคนเดียวนะครับ”
ชลวิทย์พ่นคำหวานเพราะคิดว่ายังไงพิมพ์พลอยก็ต้องใจอ่อนเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอจับได้ว่าเขามีคนอื่น
“ถ้าคนที่นอนอยู่ในห้องนั้นไม่ใช่การ์ตูนเพื่อนที่สนิทที่สุดของพลอย พลอยอาจจะแกล้งทำเป็นตาบอดหูหนวกก็ได้นะคะ แต่บังเอิญว่ามันไม่เป็นแบบนั้น”
“พี่จะเลิกยุ่งกับการ์ตูนอย่างเด็ดขาด” ชลวิทย์รีบให้สัญญา
“ถ้าพี่คิดจะเลิกกับการ์ตูนแล้วพลอยจะให้อภัย พี่วิทย์คิดผิดค่ะ พลอยคิดว่าระหว่างเรามันคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกต่อไปแล้วค่ะ โชคดีนะคะ” หญิงสาวยิ้มให้เขาทั้งน้ำตา เธอถอยออกมาสายตามองชลวิทย์ด้วยความว่างเปล่าหากแต่มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเหมือนถูกมีดกรีดลงบนหัวใจ
พิมพ์พลอยไม่เคยคิดเลยว่าคนที่เธอรักและไว้ใจที่สุดจะสามารถหักหลังเธอได้อย่างเลือดเย็นถึงขนาดนี้ ความทรงจำเก่าๆ ที่เคยมีความสุขผุดขึ้นมาในห้วงความคิด ทั้งเสียงหัวเราะ คำสัญญาหวานซึ้งทุกอย่างกลายเป็นภาพหลอนที่ตอกย้ำความโง่ของตัวเอง เธอไม่รู้เลยว่าโดนเขาหลอกมานานแค่ไหนแล้ว
หญิงสาวเสียงปิดประตูห้องอย่างแรงและเดินออกมาด้วยความรู้สึกผิดหวังและเสียใจมากกว่าครั้งไหน เธอจะไม่สนใจอะไรอีกแล้วไม่ว่าจะเป็นเสียงเรียกของชลวิทย์ที่ตามหลังมาหรือสายตาของคนที่เดินผ่านและมองมาด้วยความสงสัย
พิมพ์พลอยกลับมาที่ห้องของตนเองและนอนจมอยู่กับกองน้ำตา เธอไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป ความเจ็บปวดนี้มันหนักหนาสาหัสเกินกว่าที่เธอจะรับไหว พิมพ์พลอยได้แต่หวังว่าเมื่อตื่นขึ้นมานี่จะเป็นเพียงฝันร้าย แต่ความเป็นจริงกลับไม่ใช่แบบนั้น
ความสัมพันธ์ระหว่างพิมพ์พลอยกับนายหัวธนธรรศนับวันยิ่งพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นอย่างช้าๆ แต่สม่ำเสมอ แม้จะยังคงอยู่ในสถานะคู่นอนที่พิมพ์พลอยเป็นฝ่ายกำหนด แต่การกระทำของนายหัวธนธรรศกลับบ่งบอกถึงความรู้สึกที่มากกว่านั้น เขาไม่ได้มาแค่ที่ร้านแต่ยังชวนเธอไปทานอาหารค่ำที่บ้านของเขาอยู่หลายครั้ง โดยอ้างว่าให้เธอไปช่วยงานเรื่องบัญชีของสวนปาล์ม ซึ่งพิมพ์พลอยเองก็เต็มใจที่จะช่วยเพราะเธอมีความรู้ด้านนี้อยู่แล้วทุกครั้งที่พิมพ์พลอยไปที่บ้านของนายหัวธนธรรศ น้าอัมพรก็จะคอยมองแล้วยิ้มแต่ไม่พูดอะไร น้าอัมพรเองก็สังเกตเห็นถึงความสัมพันธ์ที่พิเศษระหว่างหลานสาวกับเจ้านายหนุ่มของเธอ แววตาที่นายหัวธนธรรศมองพิมพ์พลอย ความเอาใจใส่ที่เขามีให้ มันไม่ใช่แค่ความสัมพันธ์ในแบบคนรู้จักทั่วไปแต่ดูเหมือนจะมีอะไรที่ลึกซึ้งกว่านั้นมากนัก แต่ด้วยความเป็นผู้ใหญ่และรู้กาลเทศะ น้าอัมพรจึงไม่กล้าที่จะถามตรงๆเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของเจ้านาย เธอจึงเลือกที่จะเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ และคิดว่าจะรออีกสักพักค่อยถามพิมพ์พลอยเมื่อเห็นว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองชัดเจนขึ้นวันนี้เป็นวันพุธพิมพ์พลอยไม่ได้เข้าเมืองไปซื้อของเหมือนทุกครั้ง
หญิงสาวดิ้นทุรนทุรายร้องขอ นายหัวหนุ่มเองก็กัดฟันกรอดเขาพยายามดันตัวต้นเข้าไปทีละนิด พลางก้มลงจูบหญิงสาวอย่างปลุกเร้า สองมือคลึงขยี้เต้างามปรนเปรอทุกสัดส่วนให้หญิงสาวผ่อนคลาย ก่อนที่จะกระแทกเข้าทีเดียวจนสุดลำ“อ๊ะ!....”พิมพ์พลอยกรีดครางสะดุ้งทั้งเจ็บและจุกไปในคราเดียวกัน“อ่าพลอย มันแน่นมาก ผมขยับนะ”หญิงสาวบิดกายไปมาช่องทางรักของเธอก็บีบรัดจนนายหัวหนุ่มทนไม่ไหวเขาขยับสะโพกกดย้ำในจังหวะตื้นๆ เพื่อให้เธอได้ปรับตัวกับความใหญ่โตของตนเองเขาเริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้นไปตามอารมณ์ปรารถนา ยิ่งขยับเท่าไหร่ความคับแน่นก็ตอดรัดมากขึ้น ช่องทางรักของพิมพ์พลอยทั้งตอดทั้งลึกและดูดเขาราวกับข้างในนั้นเป็นสุญญากาศ ธนธรรศขยับสะโพกกดนวดก่อนจะเน้นจังหวะรัวเร็ว“นายหัวแบบนั้นค่ะ แรงๆ เลยค่ะนายพลอยเสียว อื้อ...นายหัวขาพลอยเสียวมาก”พิมพ์พลอยครางเสียงกระเส่า ดวงตาฉ่ำปรือ ใบหน้าแดงก่ำไปด้วยไฟพิศวาสเธอจิกปลายนิ้วลงบนแผ่นหลังของเขาอย่างแรง สองขาก็เกี่ยวรัดสะโพกแกร่งของเขาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยหญิงสาวไม่หลงเหลือความอับอายอีกต่อไปแล้ว เธอร้องขอให้เขากระแทกแก่นกายเข้าหาอย่างห้ามไม่อยู่ ทุกจังหวะท่อนเอ็นเข้ามาลึกเธอก็รู้ส
นายหัวธรธรรศเข้าใจความต้องการของพิมพ์พลอยเป็นอย่างดีเขายิ้มและเพิ่มแรงบีบที่เต้าอีกข้าง ขณะที่ปากอีกข้างก็ดูดดึงอย่างเร่าร้อนจนควบคุมตัวเองไม่อยู่“อ๊ะ!....อื้อ....”หญิงสาวร้องครางหวาน ร่างกายแอ่นโค้งเข้าหานายหัวหนุ่ม เมื่อเขาดูดดึงแรงขึ้น ความเสียวซ่านก็แล่นพล่านไปทั่วร่างจนหญิงสาวควบคุมตัวเองไม่อยู่ มือเล็กๆ ของเธอกรีดไปบนผิวแน่นของนายหัวธนธรรศจนขึ้นรอยแดง แต่ชายหนุ่มไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด ความรู้สึกร้อนรุ่มในกายของเขากำลังถูกจุดให้ลุกโชนไปด้วยไฟปรารถนา“ชอบให้ผมกินตรงนี้ไหม”เขาถามเสียงแหบพร่า สอดลิ้นเลียยอดถันอย่างช่ำชอง“พลอยชอบ นายหัวกินนมพลอยนะคะ นายหัวขาพลอยชอบที่สุด”หญิงสาวร้องขอเหมือนคนสติหลุดออกจากร่าง ทุกสิ่งที่แสดงออกมันมาจากจิตใต้สำนึกที่เธอควบคุมมันไม่ได้อีกต่อไป“อื้อ....นายหัว”นายหัวธนธรรศดูดกินเต้าคู่งามของพิมพ์พลอยจนพอใจ ก่อนจะลากปลายลิ้นร้อนลงมายังหน้าท้องน้อยของเธอ เขาดูดดึงขบเม้มผิวขาวเนียนอย่างเมามัน ทุกครั้งที่เขาขบเม้ม พิมพ์พลอยก็ครางสะท้าน เสียงของหญิงสาวช่างไพเราะราวกับเสียงดนตรีที่เขาชอบฟังปากร้อนยังคงขบเม้ม ขณะที่มืออีกข้างที่ว่างก็จับเรียวขาของเธอให้แ
“นายหัวคะขับเร็วอีกนิดได้ไหมคะ” พิมพ์รู้สึกว่าตัวเองมีอาการแปลกๆ จึงอยากไปให้ถึงที่พัก“พลอยเป็นอะไรหรือเปล่า เมาใช่ไหม” เขาถามอย่างห่วงใย“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ พลอยดื่มไปไม่กี่แล้วเองนะคะไม่น่าจะเมาหรอกค่ะ แต่พลอยรู้สึกร้อนมาก พลอยอยากอาบน้ำค่ะ” หญิงสาวปรับแอร์ในรถให้เย็นลงแต่มันไม่ช่วยอะไรเลยนายหัวธนธรรศรีบเหยียบคันเร่งตามที่เธอบอก ไม่นานทั้งสองก็มาถึงคอนโดของเขาเมื่อประตูห้องเปิดพิมพ์พลอยก็รีบวิ่งเข้าห้องของตัวเองและเปิดฝักบัวอาบน้ำแต่ยิ่งอาบก็กลับยิ่งร่างกายกับร้อนรุ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะเป็นแบบนี้มาก่อน ยิ่งปลายนิ้วสัมผัสลงบนผิวของตัวเอง ความร้อนก็ยิ่งแผดเผาจนรู้สึกเหมือนจะหลอมละลายพิมพ์พลอยคิดว่าสายน้ำคงไม่ช่วยอะไรมากหญิงสาวจึงรีบแต่งตัวและใส่ชุดนอนออกมาหาน้ำเย็นเพื่อดับร้อน“พลอยอาบน้ำแล้วดีขึ้นไหม”“ไม่เลยค่ะตอนนี้พลอยอยากได้น้ำเย็นๆ มากกว่า” พิมพ์พลอยตอบด้วยเสียงที่สั่นพร่า ดวงตาฉ่ำปรือบ่งบอกถึงความทรมาน เธอเดินตรงไปยังตู้เย็น เปิดออกแล้วคว้าน้ำดื่มเย็นเฉียบออกมา แต่เพียงแค่จิบเข้าไปความเย็นนั้นกลับไม่ช่วยอะไรเลยแม้แต่น้อย ความร้อนยังคงคุกรุ่นอยู่ข้างในจนเธอแ
นายหัวธนธรรศขับรถพาพิมพ์พลอยมานั่งดื่มที่ผับของธนัท เพื่อนสนิทของเขาในตัวเมืองกระบี่ บรรยากาศในผับคึกคักไปด้วยเสียงเพลงและผู้คนมากมาย ตั้งแต่กลับมาจากกรุงเทพพิมพ์พลอยก็ไม่ได้มาเที่ยวผับแบบนี้เลยหญิงสาวจึงรู้สึกสนุกและผ่อนคลายบ่อย“พลอยครับ นี่ธนัท เจ้าของผับนี้และเป็นเพื่อนสนิทของผมครับ” นายหัวธนธรรศแนะนำพิมพ์พลอยให้รู้จักกับธนัทชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าคมเข้มที่มีรอยยิ้มเป็นมิตร“สวัสดีค่ะคุณธนัท”“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณพลอย ได้ยินไอ้ธรรศพูดถึงคุณบ่อยๆ เลยครับ” ธนัทเอ่ยทักทายพร้อมกับยิ้มกว้าง“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะคุณธนัท” พิมพ์พลอยยิ้มรับด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร เธอรู้สึกดีใจที่เขาพามาแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนของเขา“แล้วนี่นายดิวครับ เพื่อนสนิทอีกคนของผม” นายหัวธนธรรศแนะนำพิมพ์พลอยให้รู้จักกับฐิติธัชช์ครูหนุ่มที่ดูเรียบร้อยกว่าเพื่อนทั้งสองคน“สวัสดีครับคุณพลอย ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ฐิติธัชช์ยิ้มทักทายอย่างสุภาพ“สวัสดีค่ะคุณดิว ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ” พิมพ์พลอยรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเมื่อได้พูดคุยกับเพื่อนๆ ของนายหัวธนธรรศ พวกเขาดูเป็นกันเองและเป็นมิตร ทำให้เธอรู้สึกสบายใ
หลังจากเหตุการณ์คืนนั้นพิมพ์พลอยก็ยังไม่ได้เจอกับนายหัวธนธรรศเลยแต่เขาและเธอก็ยังคงโทรศัพท์คุยกันอยู่เป็นประจำจนกระทั่งวันอังคารนายหัวก็มาหาเธอที่ร้านในเวลาบ่ายซึ่งเป็นเวลาที่เขารู้ดีว่าไม่มีลูกค้ามากเท่าไหร่ทำให้ได้คุยกับพิมพ์พลอยนานกว่าเวลาปกติซึ่งจะมีลูกค้าเข้ามาแทบจะตลอดเวลา“ทำอะไรอยู่พลอยกินข้าวหรือยัง” คำทักทายธรรมดาแต่ทำให้คนฟังดีใจที่ได้เจอกับเขาอีกครั้ง“สวัสดีค่ะนายหัวพลอยกินข้าวแล้วค่ะ” หญิงสาวรู้สึกประหม่าเล็กน้อยที่ได้เจอกับเขาอีกครั้งแต่ก็พยายามรักษาสีหน้าและท่าทางให้เป็นปกติคำพูดที่บอกเขาว่าเธอกับเขาจะเป็นคู่นอน มันทำให้สถานการณ์ค่อนข้างอึดอัดแต่หญิงสาวก็ตัดสินใจแล้วว่าจะคบกับเขาแบบนี้ไปก่อนเพราะยังกลัวความสัมพันธ์แบบผูกมัด“แล้วนายหัวล่ะคะวันนี้มาซื้ออะไร”“จริงๆ อยากจะมาซื้อแม่ค้านะแต่คงสู้ราคาไม่ไหวหรอก” เขาพูดพลางหัวเราะ“ถึงนายหัวสู้ราคาไหวก็ไม่มีใครขายให้นายหัวหรอกค่ะ”“นั่นสินะ โกรธไหมที่ผมพูดแบบนี้”“ไม่หรอกค่ะพลอยรู้ว่านายหัวพูดเล่น แล้วตกลงที่มาวันนี้มาทำอะไรคะ”“จะชวนเข้าเมืองครับ”“แต่พุธนี้พลอยไม่มีอะไรที่จะต้องซื้อเลยค่ะ” เธอ“ก็ไม่ได้ชวนไปซื้อของสักหน่