LOGIN“พี่หมอกเล่นสมบทบาทเหมือนกันนะคะ” น้ำเสียงขวัญเมษาเบาราวกับเสียงกระซิบที่ฟังดูเซ็กซี่และยั่วยวนที่สุดเท่าที่เจ้าของเสียงเคยรู้สึก
เธอไม่ได้ตั้งใจอ่อย…และก็ไม่ได้มีนิสัยขี้อ่อย หากแต่อารมณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นตัวชักนำให้เธอชื่นชอบสัมผัสเขาเสียจนไม่อาจปิดบังได้
“แล้วชอบไหม” อารมณ์ของแพทย์หนุ่มใหญ่พุ่งกระฉูดเพียงแค่ได้สบตากับคนตัวเล็กที่มองเขาด้วยสายตาฉ่ำเยิ้มราวกับเจ้าตัวกำลังส่งสัญญาณให้กัน ไม่พอแค่นั้น มือเล็กที่เคยลูบไล้แผ่นอกก็เริ่มซุกซนหนักข้อขึ้นด้วยการเปลี่ยนเป้าหมายมาลูบที่หน้าขาแกร่งของเขาแทน
กลายเป็นว่าเวลานี้ทั้งเขาและเธอกำลังลูบไล้ล้วงกันอย่างไม่มีใครห้ามใคร
และไอ้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ก่อนหน้านี้เคยมีอยู่สูงทะลุเพดานก็ได้พังทลายกลายเป็นต่ำเตี้ยเรี่ยดิน เมธากรไม่อยากสนใจอะไรอีกแล้วนอกจากสาวสวยตรงหน้า
ไม่สนว่าเธอคือคนแปลกหน้า ไม่สนว่ากำลังเล่นละคร เขาสนแต่อารมณ์หื่นกระหายที่กำลังถูกปลุกเร้าด้วยสายตาและสัมผัสจากคนข้างๆ เท่านั้น
“ชอบค่ะ เมษ์ชอบ…มาก”
สิ้นคำตอบของเธอ มือหนาก็คืบคลานเข้าไปภายในกระโปรงสั้นจิ๋ว สัมผัสกับเนื้อผ้าบางเบาที่เป็นเกราะป้องกันจุดอ่อนไหวที่สุดของเธอเอาไว้ แม้ใจจะอยากเขี่ยขยี้ให้ร่างเล็กบิดเร่าไปมามากเท่าไหร่ ทว่าเมธากรก็ไม่ใช่คนใจร้อน…
เขาใช้นิ้วเกี่ยวที่สายกางเกงชั้นในของเธออย่างจงใจจะยั่วกัน
“ชอบใส่จีสตริงเหรอ” เสียงแห่บพร่าถามออกไปพลางจินตนาการถึงความขาวผ่องภายใต้กางเกงชั้นในแสนยั่วยวนชิ้นนี้
“แหม แค่นี้ก็รู้เลยเหรอคะ แปลว่าพี่หมอกประสบการณ์คงเยอะน่าดู” หญิงสาวพูดอย่างติดตลก แต่ในใจกลับคิดจริงว่าชายหนุ่มที่อายุเข้าเลขสี่อย่างคนตรงหน้าคงจะผ่านเรื่องอย่างว่ามาจนเด็กไร้ประสบการณ์อย่างเธอต้องขอยอมแพ้
หัวใจของนายแพทย์หนุ่มใหญ่เต้นแรงจนคล้ายกับคนที่กำลังหัวใจวาย! เด็กบ้านี่ปลุกกำหนัดเขาได้ดีไปเสียทุกอย่างจนเขาอยากจะจับเธอกดให้จมโซฟาไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด
ทว่า…เสียงยมบาลที่นรกส่งมาก็ดังขึ้น
“แฮ่ม ขอโทษที่ขัดจังหวะว่ะ” เจ้าของผับที่นั่งดูเพื่อนตัวร้ายกำลังคั่วอยู่กับนักร้องของร้านอยู่นานทนไม่ไหว ยอมขัดจังหวะสวรรค์เพื่อนชั่วขณะ เพื่อให้มันมีความสุขได้ต่อยาวๆ ในค่ำคืนนี้
คนอย่างเมธากรผู้ยึดมั่นในวาจาของตัวเองว่าจะไม่ยอม One Night Stand กับใคร มันคงไม่ได้พก ‘สิ่งจำเป็น’ ที่สุดในค่ำคืนนี้ติดตัวมา และภาคย์ก็ขอรับบทเป็นเพื่อนที่ดี ช่วยให้เพื่อนสนิทได้สัมผัสประสบการณ์เสียวข้ามคืนกับสาวสวยคนนี้เสียหน่อย
“อะ กูให้ทั้งกล่องเลย” ภาคย์ยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมยื่นกล่องถุงยางอนามัยให้กับเมธากร ก่อนจะรีบเดินจากไปด้วยไม่อยากให้ขวัญเมษาตกใจ
เพราะเวลานี้หญิงสาวมองมาด้วยใบหน้าแดงก่ำบ่งบอกได้ว่าเจ้าตัวคงเขินอายอยู่ไม่น้อย หากแต่ภาคย์ไม่รู้เลยว่าการกระทำของเขามันไม่ได้ทำให้เมธากรนึกคึกขึ้นมา ซ้ำยังเป็นการเรียกสติเขาต่างหาก!
ใช่…เขาไม่ควรทำมาเรื่องบ้าๆ ที่นี่ โดยเฉพาะกับเด็กที่อายุห่างกับเขาเกือบยี่สิบปีเช่นนี้!
“เอ่อ พี่ว่าแค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนะ” มือที่เคยเกี่ยวรั้งขอบจีสติงของสาวน้อย รีบชักกลับออกมาอย่างรวดเร็วจนขวัญเมษาหน้าเสีย และไม่นานเธอก็ยิ้มหวานให้ชายหนุ่มต่อจนใจที่เคยแข็งเริ่มกลับมาเหลวไม่เป็นท่าอีกครั้ง เมธากรไม่เข้าใจตัวเองเสียจริง เกิดมาจนจะค่อนชีวิตอยู่แล้วทำไมถึงได้กลายเป็นไก่อ่อนเพียงแค่นั่งสบตา และมองรอยยิ้มยัยเด็กหัวชมพูตรงหน้านี้ด้วย
“แต่ธนายังไม่เลิกมองมาที่เราเลยนะคะ”
เออจริง! เมธากรหันไปมองนักร้องหนุ่มบนเวทีที่เอาแต่จ้องมองมายังโต๊ะของเขาด้วยสายตาไม่พอใจและไม่เป็นมิตร
“พี่ช่วยเมษ์อีกนิดไม่ได้เหรอคะ นะ…” ขวัญเมษาชักไม่แน่ใจแล้วว่าที่เธออยากขอให้เขาช่วยเป็นแฟนหลอกๆ เป็นเพราะอยากทำให้ธนาเลิกตามตอแยเธอเสียที หรือเป็นเพราะแท้จริงแล้วเธอกำลังติดใจหนุ่มใหญ่คนนี้กันแน่
แค่มือที่สัมผัสกับผิวกายเธออย่างแผ่วเบาก็สามารถสร้างความเสียวกระสันจนขนในกายลุกซู่ขึ้นมา แล้วถ้า ‘ส่วนอื่น’ ของเขาสัมผัสเธออย่างแนบชิด มันคงจะวิเศษจนขวัญเมษาจินตนาการไม่ออกแน่ๆ
“มันดึกแล้ว พี่ต้องกลับ พรุ่งนี้พี่มีงาน” ข่มใจไว้ไอ้หมอ! ชายหนุ่มขบกรามแน่นบอกตัวเองว่าเขาต้องไม่ยอมแพ้ต่ออุดมการณ์
“แต่คืนนี้เป็นวันเกิดเมษ์ พี่หมอกไม่อยู่ฉลองกับเมษ์หน่อยเหรอ”
“พี่ก็เลี้ยงเหล้าเราแล้วไง เราเองก็ดื่มไปเยอะขนาดนี้ เมาแล้วรู้ตัวไหม ฮึ” ว่าพลางจับไหล่บอบบางเขย่าเบาๆ เพื่อให้เธอได้สติ บางทีไอ้ที่เธอกำลังใช้น้ำเสียงยั่วยวนเขาเช่นนี้อาจมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็เป็นได้
ซึ่งเขาเองก็ไม่ต่างกัน! เขาอยากกลืนกินเธอมากแบบที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน และแน่นอนว่าครั้งนี้เขาขอโยนความผิดทั้งหมดให้กับแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป
“รู้ค่ะ แต่เมษ์ก็มีสติดีอยู่”
“มีสติดี แต่ปล่อยให้พี่ล้วงขนาดนี้ แล้วถ้าพี่อดใจไม่ไหวจะทำยังไง” น้ำเสียงเมธากรเข้มขึ้นไม่ต่างจากกำลังดุเด็กดื้อคนหนึ่ง และเป็นอีกครั้งที่ยัยตัวแสบไม่กลัวแถมยังยิ้มกระล่อนกลับมา
“ก็ไม่ต้องอดใจสิคะ”
“เห้อ…ตัวแสบ เรานี่มันจริงๆ เลยนะ” ชายหนุ่มผลักศีรษะคนตัวเล็กเบาๆ อย่างมันเขี้ยว หากเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงมองว่าอีกฝ่ายกำลังอยากจะสนุกด้วยกันตามประสาคนรักสนุก แต่กับขวัญเมษาตั้งแต่ที่นั่งคุยกับเธอมาร่วมชั่วโมงเขารับรู้ได้ถึงความใสซื่อบางอย่างในตัวเธอ และแน่นอนว่าผู้ใหญ่อย่างเขาย่อมไม่ชอบเอาเปรียบใคร เพราะบางทีเธออาจจะทำไปเพราะความเมาก็เป็นได้
หรือว่าเป็นแค่การแสดงในวัน Aprill Fool Day ของยัยนักร้องนี่กันวะ?
หลังจากหนึ่งเดือนผ่านพ้นไป แป้งหวานก็น้ำหนักลดฮวบจนคุณดาริกาเธออดเป็นห่วงไม่ได้ ว่างเมื่อไหร่จึงต้องรีบมาช่วยเลี้ยงหลาน วันนี้พอเข้ามาถึงก็เห็นแม่ของหลานนั่งสัปหงกอยู่ตรงโซฟา ส่วนเขมกรก็ต้องออกไปประชุมตั้งแต่เช้า “แป้งไปพักเถอะ เดี๋ยวแม่จะกล่อมยัยหนูนอนเอง” หลังจากบอกลูกสะใภ้ให้ไปพัก สองมือของผู้เป็นย่าก็กอดประคองหนูน้อย ‘เดียน่า’ เอาไว้พร้อมกับยิ้มพริ้มอย่างมีความสุข “โตขึ้นมาต้องสวยเหมือนย่าแน่นอนลูก” คุณดาริกามั่นใจ เขมกรหน้าเหมือนแม่ และลูกสาวเขาก็หน้าเหมือนเขา เพราะฉะนั้นหนูน้อยคนนี้จึงมีหน้าตาเหมือนคุณย่าเป๊ะ… คุณย่าผู้ซึ่งไปบนบานขอหลานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และตอนนี้ก็กำลังลุ้นให้ลูกชายอีกสองคนได้เมียในเร็ววัน“ไม่รู้เมื่อไหร่ตาเมธกับตาณัฐจะเจอเนื้อคู่ซะที!” คุณดาริกาบ่นกับแป้งหวานอยู่เป็นประจำ แป้งหวานเลยใช้วิธีให้พวกคุณลุงได้ช่วยเลี้ยงยัยหนูบ้าง เผื่อว่าจะรู้สึกอยากมีลูกเป็นของตัวเอง ส่วนพ่อกับแม่แท้ๆ ของแป้งหวานที่อยู่ต่างจังหวัดตั้งแต่รู้เรื่องก็ไปป่าวประกาศทั่วหมู่บ้านว่าลูกสาวได้สามีเป็นถึงหมอไฮโซเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ลูกกตัญญูอย่างแป้งหวานไม่ถือสาหรอก หญิงสาวส่งเ
๒๒คุณแม่แป้งหวานนับตั้งแต่วันแรกที่แป้งหวานรู้ตัวว่ามีเจ้าตัวน้อยกำลังเติบโตอยู่ในท้อง เธอก็คิดเพียงว่าจะดูแลเขาให้ดีที่สุด และวินาทีที่ได้ยินเสียงหัวใจดวงน้อยๆ อีกดวงกำลังเต้นอยู่ในตัวเธอ มันคือวินาทีมหัศจรรย์ที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้เขมกรนั่งอมยิ้มมองใบหน้าแม่ของลูก สลับกับมองผลงานของตัวเองที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอด้วยความภาคภูมิใจ น้ำยาดีชะมัด ครั้งเดียวก็ติดเลย สิบเอ็ดสัปดาห์แล้ว… เจ้าตัวน้อยก็มีรูปร่างเหมือนทารกแล้ว และแป้งหวานก็ละสายตาไปจากภาพอัลตราซาวด์บนหน้าจอไม่ได้เลยจริงๆ น่ารักจัง… แม้ตัวจะยาวแค่เพียงหนึ่งนิ้วครึ่งก็เถอะ“ลูก… ลูกของเรา” เสียงหวานพึมพำแผ่วเบา ทว่าเขมกรยังไม่ทันจะพูดอะไรออกมา ก็มีใครบางคนเลื่อนบานประตูห้องตรวจขัดจังหวะเข้าซะก่อน ประตูห้องอัลตราซาวด์ถูกเปิดออกจนสุดด้วยฝีมือของ…. เจ้าของโรงพยาบาล“ป๊า” เขมกรหันไปดูผู้มาเยือนด้วยความตกใจ นี่พ่อของเขาโผล่มาที่นี่ได้ยังไงกัน “แม่” พ่อคนเดียวไม่พอ ตอนนี้คุณดาริกากำลังก้าวตามสามีเข้ามาติดๆ ใบหน้าที่โบกด้วยเครื่องสำอางราคาแพงของภรรยาเจ้าของโรงพยาบาลระบายไปด้วยรอยยิ้มชื่นมื่นประหนึ่งวันนี้ที่รอคอยมาถึงแล้ว “พ
ณ บ้านหลังเล็กๆ ทว่าเต็มไปด้วยความอบอุ่น แป้งหวานนั่งร้องเพลงสากลที่เคยฮิตติดชาร์ตในอดีตพร้อมกับปั้นบัวลอยไปด้วย บัวลอยสีสวยจากธรรมชาติน่ากินสุดๆ สีเขียวจากใบเตย สีม่วงจากน้ำดอกอัญชัน สีเหลืองจากฟักทอง และสีส้มจากแครอทนึ่งสุก แถมยังใส่เนื้อมะพร้าวอ่อนลงไปเพิ่มรสชาติความอร่อยหอมมัน สอบก็เสร็จแล้ว แบบนี้ก็ยิ่งว่างเพราะพ่อของลูกไม่ยอมให้ออกไปทำงาน งั้นก็ทำอาหารแก้เบื่อไปก่อนละกัน จากนั้นก็ค่อยไปงีบหลับหรือไม่ก็นอนอ่านหนังสือสำหรับคุณแม่มือใหม่ วันนี้ตอนไปเดินห้างแป้งหวานแวะซื้อหนังสือติดมือมาหลายเล่ม เน้นที่วิธีการเลี้ยงเด็กในช่วงวัยต่างๆ โดยเฉพาะช่วงทารก เพราะดูๆ ไปแล้วไม่น่าจะมีคุณย่าคุณยายมาช่วยเลี้ยงหลานสักคน หลังจากปั้นบัวลอยเสร็จก็พักไปตำน้ำพริกก่อน วันนี้แป้งหวานมีความสุขมากเพราะเพิ่งจะถอยครกใบใหม่เข้าบ้าน โชคดีที่มีแม่บ้านไปคอยช่วยถือ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะหิ้วของกลับบ้านไม่ไหวแน่ๆ ตอนที่คุณดาริกากับหมอณัฐกรขับรถมาจอดอยู่หน้าบ้าน แป้งหวานก็ดันไม่ได้ยินเสียงรถ เพราะเสียงตำน้ำพริกของเธอดังกลบทุกเสียง คนสองคนเดินเข้ามาในบ้านอย่างเงียบเชียบ เนื่องจากบ้านหลังนี้เป็นบ้านของเธอ คุณดาริ
๒๐ว่าที่ลูกสะใภ้อีกฟากฝั่งของโรงพยาบาล หมอณัฐกำลังรับโทรศัพท์จากคุณดาริกาผู้เป็นมารดาที่นัดหมายกันไว้ดิบดีว่าวันนี้จะออกไปสืบหาว่าที่สะใภ้เล็กของบ้านด้วยกันทุกคนอยากจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นมีตัวตนอยู่จริงหรือเปล่า แล้วเธอเป็นใครมาจากไหนกัน โดยเฉพาะคุณดาริกาที่มีลูกชายเป็นหมออินดี้ถึงสามคน อินดี้ในรูปแบบที่ไม่ยอมมีลูกมีเมียเป็นเรื่องเป็นราว ทั้งๆ ที่อายุอานามก็มากโขแล้ว เพื่อนรุ่นเดียวกันหลายคนก็ส่งลูกเข้าโรงเรียนกันแล้ว เหลือแต่พวกลูกชายของเธอที่ไม่รู้ว่าจะหวงความโสดกันไปถึงไหน ในขณะที่แม่อยากอุ้มหลานใจจะขาด และพ่อก็อยากจะได้หลานมาสืบทอดธุรกิจของครอบครัวจะแย่ คุณดาริกาอยากมีหลานหลายๆ คน ทว่าแค่คนเดียวก็ยังไม่โผล่มาสักที เฮ้อ!! “ครับแม่ ตอนนี้เขมติดประชุมอยู่ ทางสะดวก เราไปกันเลยนะ” หมอณัฐเอ่ยบอกคนต้นสายพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ผุดพรายอยู่บนใบหน้า เขาเป็นลูกชายคนกลางที่สนิทกับแม่มากที่สุด และพอแม่ชวนไปก็รีบรับปากทันที “โอเค ณัฐขับรถมารับแม่ที่บ้านได้เลย เราจะไปที่บ้านหลังนั้นกัน” คุณดาริกากดวางสายพร้อมกระตุกยิ้มแน่วแน่ ลูกชายคนเล็กของเธอรักๆ เลิกๆ กับไฮโซมาหลายคน จนผู้เป็นแม่เลิกหวัง
๑๙มันไม่ใช่อุบัติเหตุเจ้าของใบหน้าหล่อเหลานิ่งงันไปชั่วครู่ ส่วนใบหน้าเปื้อนยิ้มก็จ้องเขาแน่นิ่งพร้อมกับตั้งคำถามขึ้นมาถามเขาด้วยน้ำเสียงหวานใสชวนฟัง ไหนๆ เธอก็เป็นฝ่ายรุกมาโดยตลอด งั้นก็ขอรุกต่อไม่รอแล้วนะ ขี้เกียจรอแล้ว พ่อของลูกเธอเขาลีลาเยอะ มัวแต่อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นั่นแหละ ซุปในชามเย็นหมดแล้วยังไม่ยอมพูดซะที “หมอเคยบอกแป้งว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนข้ามปีมันเป็นอุบัติเหตุ แล้วเมื่อคืนนี้… มันเป็นอุบัติเหตุด้วยหรือเปล่าคะ” แป้งหวานใจเต้นตึกตักรอคอยคำตอบ ทว่าผู้ชายตรงหน้ากลับนั่งนิ่งอยู่ในความเงียบ คิ้วหนาขมวดเข้าหากันก่อนจะพ่นคำพูดที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจอย่างล้นเหลือ “แป้ง…. นี่แป้งรู้ แป้งรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือผมเหรอ!?” “ตอนแรกแป้งก็ไม่รู้หรอกค่ะ แต่แป้งก็ไปหาทางทำให้รู้จนได้ คำตอบมันถูกกล้องวงจรปิดในเรือลำนั้นบันทึกไว้” เขมกรจ้องมองสายตาเจ้าเล่ห์ของคนตัวเล็กแล้วส่ายหน้าเบาๆ คนที่เป็นฝ่ายโดนหลอกคือเขาไม่ใช่เธอแม่ของลูกเขานี่ร้ายไม่ใช่เล่น มิน่าล่ะ… เห็นพูดจาแปลกๆ ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว โดยเฉพาะตอนที่บอกว่าอยากให้ลูกหน้าเหมือนเขา! ตอนนี้ไม่แปลกใจแล้ว“เรื่องเมื่อคืนมันไม่ใช่อุบัต
๑๗ไออุ่น“แป้ง คือผมมีอะไรจะบอก” เสียงทุ้มซ่อนความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่ แป้งหวานเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน หรือว่าเขาจะยอมรับแล้วว่าเขาเป็นพ่อของลูกเธอ “อะไรเหรอคะ หมออยากจะบอกอะไรแป้ง” “เอ่อ เราไปร้องคาราโอเกะกันเถอะ ผมอยากฟังแป้งร้องเพลง” เขมกรขอฟังเพลงให้ผ่อนคลายขึ้นอีกสักนิดก่อนก็แล้วกัน “… Take me to your heart, take me to your soul… Give me your hand and hold meShow me what love is, be my guiding star.It's easy take me to your heart” เขมกรนั่งจิบวิสกี้ฟังแม่ของลูกร้องเพลงสากลที่เขาชอบ เธอร้องเพลงเก่าอีกแล้ว ไม่นึกเลยว่าจะมีเด็กสาวรุ่นนี้ที่ชอบร้องเพลงเก่าๆ และเมื่อได้ฟังภาพของเธอในคืนนั้นก็ล่องลอยมา สาวสวยในชุดซานตี้ที่สื่ออารมณ์ผ่านทางบทเพลงอยู่บนเวทีนั้นยากจะถอนสายตา ทว่าเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มลักยิ้มแก้มบุ๋มที่ไม่ได้แต่งหน้าแล้วใส่เพียงชุดเดรสผ้ายืดเรียบง่ายคนนี้กำลังจู่โจมเข้ามายึดครองหัวใจของเขา… เขมกรรู้สึกว่่าตัวเองอยากจะค้างที่นี่ เขาไม่อยากกลับบ้าน อยากจะอยู่ที่นี่ต่อ อยากจะตื่นขึ้นมาแล้วเห็นหน้าเธอคนนี้ ก็แล้วทำไมเขาจะทำแบบนั้นไม่ได้… ก็บ้านหลังนี้คือบ้านของเขา ส่ว







