วัยรุ่นกลัดมัน

มธากรควักเงินสดซื้อคอนโดหรูหราที่อยู่ใกล้โรงพยาบาลหนึ่งห้องให้ขวัญเมษาอยู่ และทุกคืนเขาก็จะไปหมกตัวและหมกมุ่นอยู่ที่นั่นกับแฟนสาว ตอนนี้นักร้องสาวผมชมพูคนนั้นลาออกจากงานร้องเพลงกลางคืนแล้ว และเธอก็กลายมาเป็นนักร้องส่วนตัวของเมธากร หญิงสาวมักจะร้องเพลงให้เขาฟังอย่างอารมณ์ดีหลังมีเซ็กซ์แล้วก็ตอนที่อาบน้ำด้วยกัน

“พะ พอก่อนค่ะ นี่มันห้องทำงานนะคะ รอคืนนี้ดีกว่า” ทันทีที่เขาปล่อยริมฝีปาก หญิงสาวก็รีบห้ามปราม เมื่อปากร้อนกำลังลุกลามซอกคอเธออย่างหิวกระหาย ทั้งที่เมื่อคืนนี้กว่าจะได้นอนเธอก็ถูกเขาปล่อยน้ำใส่ไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง

นี่เขาอายุสี่สิบจริงหรือเปล่า ทำไมถึงแรงดีไม่มีตกราวกับเป็นวัยรุ่นกลัดมัน

“เมษ์นะครับ...พี่อยาก” มือไม้ซุกซนเริ่มทำงานด้วยการลูบไล้ไปตามส่วนโค้งเว้าของเธอและมุ่งตรงไปยังใต้กระโปรงเพื่อควานหาสิ่งที่เขาโปรดปรานเป็นที่สุด

“อาจารย์หมอที่นี่อายุเยอะจริงปะคะเนี่ย ทำไมเซ็กซ์จัดจุดติดง่ายเหมือนเด็กแบบนี้” ลมหายใจขวัญเมษาเริ่มถี่กระชั้นเพราะเวลานี้มือหนากำลังลูบไล้ที่จุดอ่อนไหวของเธออย่างแผ่วเบา

“แล้วรู้ได้ไงว่าพวกเด็กๆ มันเซ็กซ์จัด พี่จะบอกว่าอันที่จริงมันไม่เกี่ยวกับอายุหรอกนะ เอ…หรือว่าเกี่ยว ยิ่งแก่ยิ่งแซ่บ…” ไม่รู้ทำไมเวลาเธอพูดแบบนั้นเขาถึงรู้สึกคันยุบยิบในใจ

ห้ามบูลลี่อายุกันเด็ดขาด!

“ก็เรียนมาไงคะ อารมณ์วัยรุ่นมันพลุ่งพล่านไม่ใช่หรือไง”

“อย่าเชื่อทฤษฎีมาก เพราะผู้ชายวัยพี่นี่แหละของจริง”

“อ๊ะ!” ขวัญเมษาผวาเฮือก เมื่อหนุ่มใหญ่วัยอบอุ่นจงใจสอดนิ้วเข้ามายังช่องรักของเธอ

“แค่จูบเองก็แฉะแล้วเหรอครับ” จากอารมณ์เสียเมื่อครู่นี้แปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์ดีขึ้นมาทันที

“หมอคะ หยุดก่อนเถอะนะ เมษ์ไม่อยากอู้งาน อื้อ...เดี๋ยวเมย์ไม่ผ่านโปรจะทำไง”

“มีผัวเป็นผู้บริหารโรงพยาบาลจะกลัวอะไร”

เมธากรยังคงซุกไซ้ดูดดึงที่ต้นคอขาวอย่างคนโหยหา เขาอยากจะดูดเลียทำร่องรอยตีตราเอาไว้เพื่อไม่ให้ใครกล้ามายุ่งกับเธออีก

หากแต่คนตัวเล็กเตือนเอาไว้ว่ามันจะทำให้ภาพลักษณ์ของอาจารย์หมออย่างเขาดูไม่ดี ซึ่งความจริงแล้วเมธากรก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก เพียงแต่เขายอมเพราะไม่อยากให้ขวัญเมษาลำบากใจต่างหาก

“ทำแบบนั้นคนก็ได้นินทาเมษ์แย่ หมอหยุดเถอะนะคะ”

“ไม่ชอบเลยเวลาเรียกพี่แบบนั้น อยู่กันสองคนก็เรียกพี่ว่าพี่เมธเหมือนเดิมไม่ได้ไง” เขายอมหยุด และสบตาเธออย่างจริงจัง

“ก็ต้องเรียกแบบนี้สิคะ เราอยู่ในที่ทำงาน”

“แต่ตอนนี้เราอยู่กันสองคน” เธอเด็กกว่าเขาแต่ดูโตและมีความคิดที่มีเหตุผลมากกว่าเขาเสียด้วยซ้ำ แต่แล้วไงหนุ่มใหญ่ไม่แคร์ เขาแค่ขอมีความสุขกับผู้หญิงที่รักในเวลาพักแค่นิดหน่อยจะไม่ได้หรืออย่างไรกัน

“เมษ์! พี่บอกว่าอย่าเยอะ พี่จะทำ!” น้ำเสียงเอาแต่ใจทำให้หญิงสาวได้แต่พ่นลมหายใจออกมา ขวัญเมษากรอกตามองเพดานเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อว่า

“โอเคค่ะพี่เมธ พี่เมธพอใจหรือยังคะ” คนตัวเล็กใช้แขนเกี่ยวต้นคอหนาส่งยิ้มให้เขาอย่างคนน่ารักเพราะเธอไม่อยากให้หมอหนุ่มใหญ่หน้าบูด

หลังจากคบกันอย่างจริงจังเลยทำให้ขวัญเมษาได้เห็นว่าเวลาทำงานอาจารย์หมออย่างเขาเต็มที่และเคร่งเครียดมากแค่ไหน เพราะฉะนั้นเวลาที่อยู่ด้วยกัน เธอก็อยากเป็นคนที่ทำให้ชายหนุ่มสบายใจมากที่สุด

“ยังไม่พอใจครับจนกว่าเมษ์จะอนุญาตพี่ ไม่มีอารมณ์เหรอ” เขาถามเธออีกครั้งด้วยน้ำเสียงปนเศร้าจนขวัญเมษาเริ่มลังเลใจ

“ใครจะกล้าไม่มีอารมณ์กับคุณหมอที่ทั้งหล่อแล้วก็แซ่บแบบนี้ล่ะคะ ถ้าอย่างนั้นพี่หมอกินข้าวเที่ยงก่อนได้ไหม แล้วถ้าพี่อยากได้อะไรเมษ์ให้พี่ทุกอย่างเลย”

“กินเมษ์ก่อนกินข้าวไม่ได้หรือไง” หมอหนุ่มใหญ่ต่อรอง สายตาแพรวพราวออดอ้อนเหลือประมาณ

“เก็บเมษ์ไว้เป็นของหวานตบท้ายดีกว่าค่ะ” นักเทคนิคการแพทย์สาวเดินนำหมอหนุ่มใหญ่ไปที่โต๊ะกินข้าวก่อนจะเปิดสิ่งที่เธอเตรียมมา ทำเอาเมธากรอมยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเห็น

ข้าวผัดหมูใส่ไข่ดาวสองฟอง มีผักห้าสีหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ผัดไปกับข้าว แล้วก็ผลไม้เป็นสับปะรดหนึ่งถุง

“มาสิคะรีบกิน” พอเห็นว่าเขาเอาแต่ยิ้มเธอก็รีบกระทุ้งเอวสั่ง

“นี่กะจะบำรุงพี่หรือไงครับ ทั้งไข่ ทั้งสัปปะรด” เมธากรว่าพลางนั่งลงกินอาหารตรงหน้า

“ก็ต้องบำรุงบ้าง พี่หมอเสียน้ำทุกคืน”

“น้ำพี่มันขมหรือไงเราถึงได้เอาสับปะรดมาให้พี่กิน”

“ไม่ใช่สักหน่อย เมษ์แค่เคยได้ยินมาว่าถ้ากินแล้วมันจะหวานอร่อยก็เลยอยากลองดูว่าจากที่หวานอยู่แล้วมันจะหวานขึ้นไหม” ยอมรับว่าเธอกับเขาศีลเสมอกันดีๆ นี่เอง

“งั้นเดี๋ยวพี่กินเสร็จลองดูเลยไหมล่ะ เด็กหื่น” พูดแล้วมันเขี้ยวที่สุด ไม่ใช่เขาคนเดียวที่ในหัวสมองเอาแต่คิดเรื่องอย่างว่ากับเธอ แต่เห็นอย่างนี้คู่เขาก็มีเวลาไปเดทกันตามประสาคู่รัก ไม่ได้นอนกกอยู่แต่ในห้องเสมอไป และแน่นอนว่าการมีเซ็กซ์ก็ไม่ใช่แค่กับในห้องนอนเช่นกัน

“แล้วเรากินข้าวมาแล้วเหรอ ไปกินกับใครมา”

“วันนี้เมษ์กินอะไรไม่ค่อยลงอะค่ะ รู้สึก พะอืดพะอมเลยไม่ได้กิน ไว้ค่อยกินมื้อเย็นทีเดียว”

“เดี๋ยวนะ ก็รู้อยู่ว่าไม่กินข้าวกลางวันมันไม่ดี แถมเรายังต้องทำงานใช้สมองหนัก ถึงไม่อยากก็ต้องกินนะ” คิ้วเรียวขมวดจ้องมองแฟนสาวด้วยสายตาดุไม่ต่างจากตอนที่เขาดุคนไข้ที่ดื้อไม่ยอมฟังคำหมอ

“รู้ค่ะแต่ว่ามันเหม็นนี่นา” ขวัญเมษายอมรับออกไปตามตรง ความจริงเธอเริ่มรู้สึกไม่อยากอาหารมาได้ประมาณสองสามวันแล้ว แต่วันนี้อาการมากขึ้นจนเธอกินอะไรไม่ลง

“อาการเป็นไงเล่าให้ฟังหน่อย” คราวนี้หมอหนุ่มใหญ่วางช้อนส้อมลงและเค้นเอาข้อมูลจากปากคนรักด้วยความห่วงใย

“ทำไมคะ จะตรวจอาการเมษ์หรือไง แต่ถ้าพี่หมอคนนี้ แค่ฉีดยาเมษ์ก็หายแล้ว…เข็มฉีดยาพี่หมอเหมือนของวิเศษ”

“เมษ์ พี่จริงจัง” เพราะสำหรับเขาเรื่องอาการป่วยไม่ใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่น และหากเธอเป็นอะไรขึ้นมาจะได้รีบหาทางรักษาได้ไว

หรือว่าที่ผ่านมาเขาจะรังแกเธอหนักเกินไป ก็อยากมายั่วก่อนดีนัก พอตกลงไปในหลุมแล้วก็ถอนตัวไม่ขึ้น

“โอเคค่ะ เมษ์ไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็แค่ช่วงนี้รู้สึกกินอะไรไม่ค่อยลง ได้กลิ่นแล้วมันเหม็นจะอ้วก อาจจะนอนไม่ค่อยพอหรือว่าโรคกระเพาะ”

“ประจำเดือนมาไหม” เขาถามอย่างไม่ลังเลด้วยรู้ดีว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่มีบ่อยครั้งที่ไม่ได้ป้องกัน

“อืม เหมือนจะเลื่อนได้ประมาณอาทิตย์นึงแล้วนะคะ” พอพูดมาถึงตรงนี้ทั้งสองคนต่างมองหน้ากันด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

อีกคนนึงก็อาจารย์หมอ อีกคนก็นักเทคนิคการแพทย์ โถ่! อาการแบบนี้มันไม่ได้ป่วย

ได้ทั้งลูกทั้งเมียพร้อมกันแล้วกู!

“งั้นไปแผนกสูติ!” ร่างสูงลุกขึ้นยืนจับมือคนรักให้เดินตามเขา หัวใจที่เต้นตึกตักเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

“พี่เมธคะ เมษ์...” กลัว...กลัวว่าหากเป็นจริงอย่างที่คิดแล้วเรื่องราวมันจะวุ่นวายไปกันใหญ่เพราะเขากับเธอเพิ่งคบหากันได้ไม่นาน

“ไม่ต้องห่วงนะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรพี่อยากให้เมษ์รู้ว่าพี่ตั้งใจ...”