พ่อของลูก

​“ยินดีด้วยนะคะ คุณขวัญเมษาตั้งท้องได้ประมาณสามสัปดาห์แล้วค่ะ”

​คำพูดของคุณหมอแผนกสูตินรีเวชยังคงก้องอยู่ในโสตประสาทของขวัญเมษา นี่เธอท้องอย่างนั้นเหรอ...ท้องกับอาจารย์หมอเมธากร ผู้ไม่ได้เป็นแค่หมอแต่เป็นถึงผู้บริหารโรงพยาบาลดังที่มีสาขาอยู่ทั่วประเทศไทย นี่มันยิ่งกว่าหนูตกถังข้าวสารอีก!

​ตัวเธอไม่ได้ติดใจอะไร ด้วยเป็นคนที่มีแต่ตัวและความรู้อันน้อยนิดหากเทียบกับเขา แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เคยมีสักครั้งที่ขวัญเมษาจะทำตัวไม่เอาไหน หรือเกาะผู้ชายกิน เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันเธอก็มักจะขอชายหนุ่มจ่ายค่าอาหารคืนบ้างแม้เขาจะไม่เคยยอมก็เถอะ ส่วนคอนโดราคาแพงที่เขาซื้อให้ เขาเองก็มาอยู่ด้วยทุกคืน!

​ทั้งหมดทั้งมวลเธอแค่อยากให้เมธากรรับรู้ว่าเธอไม่ได้อยากทำตัวเป็นเด็กมีเสี่ยเลี้ยง แต่เธอรักเขาจากใจจริง

​ทว่า...ความสัมพันธ์ของเธอกับเขามันเพิ่งเริ่มต้น จริงอยู่ว่าเรื่องนี้รู้กันไปทั่วในโรงพยาบาล และทุกคนต่างแสดงความยินดีต่อความสัมพันธ์ครั้งนี้ของเธอกับหมอหนุ่มใหญ่ แต่ใดๆ คือ คนสำคัญอย่างคนในครอบครัวอีกฝ่ายจะว่าอย่างไร หากลูกชายคนโตดีกรีทายาทอันดับหนึ่งอย่างเขา จะมาลงเอยกับเด็กที่ยังไม่ประสีประสาอย่างเธอ

​เธอไม่ได้คิดมาก แต่เรียกว่าอยู่ในโลกของความเป็นจริงต่างหาก

​“เป็นอะไรไปหรือเปล่า ดูหน้าซีดจัง หรือว่าเวียนหัว” ตั้งแต่รู้ว่าเธอท้อง ชายหนุ่มก็ดูแลประคบประหงมเธออย่างดี เช่น วันนี้เขาก็ขอลางานทั้งที่ปกติชายหนุ่มเป็นคนบ้างานเสียยิ่งกว่าอะไร ส่วนเธอน่ะเหรอ...โดนสั่งให้พักงานชั่วคราวซึ่งเป็นคำสั่งตรงจากอาจารย์หมอเมธากร มีหรือที่ใครจะกล้าขัดคำสั่ง

​“นิดนึงค่ะ เมษ์รู้สึกหิวแต่ว่าไม่อยากกินกับข้าวพวกนี้เลย” หญิงสาวเอ่ยไปตามตรง แม้ว่าอาหารตรงหน้าจะถูกคัดสรรมาอย่างดีสมกับที่คนรักของเธอเป็นคนหามาก็ตาม

​“อืม...ถ้าอย่างนั้นก็กินสลัด ผลไม้อะไรพวกนี้หน่อยดีไหม ถ้าไม่กินจะแย่เอานะ” เมธากรเอ่ยด้วยความเป็นห่วง ความเป็นจริงต่อให้เขาจะเป็นหมอที่เก่งแค่ไหน แต่เขาไม่เคยเป็นพ่อคนและแทบจะอ่อนหัดภาคปฏิบัติจนบางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมโลกนี้คนที่ตั้งท้องจะต้องเป็นผู้หญิงด้วยนะ

​ขวัญเมษาตัวเล็กนิดเดียว...ปกติก็กินไม่เยอะอยู่แล้ว พอท้องกลับกินอะไรไม่ค่อยลงแถมพอใกล้คลอดเธอก็จะท้องใหญ่มากๆ จนเขาอดเป็นห่วงไม่ได้

อยากท้องแทนเมียเหลือเกิน!

​“แล้วเมื่อคืนนอนหลับสบายไหม หืม”

​“ก็ดีนะคะ แต่ก็ปวดเมื่อยนิดหน่อย” เธอไม่ได้สำออยแต่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ ฮอร์โมนตกยิ่งกว่าอาการตอนประจำเดือนมาสามเท่าได้ ไหนจะไอ้ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจนั่นอีกเล่า หากเป็นปกติขวัญเมษารู้ตัวว่าเธอไม่ใช่คนคิดมากอะไร แต่ด้วยฮอร์โมนในตอนนี้มันทำให้เธอกังวลเรื่องระหว่างตัวเองกับเมธากรอยู่ตลอดเวลา

​รู้ว่าเป็นเพราะอารมณ์สวิงแต่มันห้ามไม่ได้นี่นา

​“งั้นเดี๋ยวพี่นวดให้เอาไหม” เขาเอาใจเธอทุกอย่าง เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กต้องมีเรื่องให้เหนื่อยใจ ทว่าทำเท่าไหร่เจ้าของหน้าหวานๆ ก็ยังคงนั่งหน้าบูดอยู่อย่างนั้น

​“เมษ์...เราสองคนข้ามขั้นของการเป็นแฟนกันมาแล้วนะ และตอนนี้เราก็กำลังจะมีลูกด้วยกัน เราจะเป็นพ่อแม่คนแล้ว เมษ์ไม่สบายใจอะไรเล่าให้พี่ฟังด้วยได้ไหม” คราวนี้เขาเอ่ยถามเธอออกไปตามตรง

​“เมษ์ขอโทษนะคะถ้าเมษ์ทำให้พี่เมธต้องเครียด...”

​“พี่ไม่ได้เครียดครับ พี่เป็นห่วงเมษ์”

​“เมษ์แค่ไม่สบายใจเรื่องลูกของเรา” ขวัญเมษานิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจบอกชายหนุ่มออกไปตรงๆ

​“ทำไมเหรอ เมษ์ไม่อยากมีลูกกับพี่เหรอ” หัวใจเมธากรรู้สึกหวิวไหวอย่างบอกไม่ถูก เพราะหากเป็นเช่นนั้นจริงถ้าจะบอกว่าเขาไม่เสียใจก็คงไม่ใช่ สำหรับเขาวินาทีที่หมอสูติบอกว่าขวัญเมษากำลังตั้งท้องลูกของเราได้สองสัปดาห์ มันเป็นความรู้สึกฟูฟ่องในใจด้วยไม่คิดว่าชาตินี้เขาจะได้มีโอกาสเป็นพ่อคนขึ้นมาจริงๆ

​“เปล่าค่ะ เมษ์ไม่ได้คิดแบบนั้น แต่ว่า...พี่เมธไม่คิดว่าเรื่องของเรามันเร็วไปเหรอคะ”

​“สำหรับเมษ์อาจใช่เพราะเมษ์ยังเด็ก แต่สำหรับพี่มันไม่เร็วไปหรอกเพราะพี่อายุปูนนี้แล้ว พี่อยากมีเมียมีลูกจะแย่ ถ้าจะผิดมันก็คงผิดที่พี่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจตัวเองแล้วทำอะไรให้มันถูกต้องต่างหาก” ใช่...และตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่เขาควรจะทำให้เรื่องระหว่างเธอกับเขาถูกต้องเสียที

​“พี่เมธหมายความว่าไงคะ” เธอสบตาเขาอย่างไม่เข้าใจ

​“เมษ์อยากไปเจอครอบครัวพี่ไหมครับ”

​คำถามของแฟนหนุ่มทำเอาขวัญเมษาตอบไม่ถูก ถามว่าอยากเจอพวกท่านไหมแน่นอนว่าเธออยาก

แต่อีกใจนึงก็กลัว...กลัวว่าครอบครัวเขาจะไม่ชอบเธอ

​“พ่อแม่พี่จะชอบเมษ์ไหมคะ”

​“เมษ์ของพี่น่ารักขนาดนี้ แต่ถ้าอยากรู้เมษ์ก็ต้องไปเจอท่านกับพี่นะ....”

​รวดเร็วทันใจสุดๆ หลังจากที่ตกลงกันว่าเธอจะไปเจอครอบครัวของเมธากร ชายหนุ่มก็จัดการนัดหมายทางบ้านในวันรุ่งขึ้นเลย เช้านี้ขวัญเมษาเลยมาอยู่ที่บ้านหลังใหญ่โตโออ่าของครอบครัวเขมาภิวัฒน์ และที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอก็คือ ศาสตราจารย์นายแพทย์พิพัฒน์ และคุณดาริกา พ่อกับแม่ของเมธากรนั่นเอง

​ขวัญเมษารู้แล้วว่าเมธากรได้ความหล่อนิ่งสุขุมมาจากใคร เขาดูเหมือนหมอพิพัฒน์ผู้เป็นพ่อไม่มีผิด แต่ขณะเดียวกันผิวพรรณของเขาก็ขาวสะอาดเช่นเดียวกับคุณดาริกา ยิ่งรอยยิ้มหวานพิมพ์ใจนั้นถอดแบบแม่ของเขามาชัดๆ เลย

​“พ่อครับแม่ครับ นี่เมษ์แฟนของผมเอง”

​