อยากจูบอีกครั้งจัง

​ขวัญเมษารับงานนักร้องงานแต่งมาหลายครั้งหลายหน และเพลงที่คู่บ่าวสาวรีเควสแทบทุกงานก็คือเพลง ‘ขอให้เหมือนเดิม’ ซึ่งก็จัดว่าเป็นเพลงเก่าเพลงแก่ที่เธอหัดร้องมาตั้งแต่เด็ก คืนนี้เธอจึงเลือกขับร้องเพลงที่ตัวเองชำนาญเป็นเพลงแรก โดยไม่ลืมที่จะส่งยิ้มหวานพร้อมกล่าวทักทายแขกผู้มีเกียรติในงาน

​“ก่อนที่เราจะไปฟังบทเพลงสนุกๆ เรามาฟังบทเพลงเพราะๆ ซึ้งๆ กันก่อนนะคะ ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าเมษ์เป็นเพื่อนกับเจ้าสาว แล้วก็รู้จักเจ้าบ่าวมาสักระยะหนึ่งเหมือนกัน เมษ์ขออวยพรให้ทั้งสองคนมีความสุขกับชีวิตคู่ วันแรกรักกันยังไงวันต่อไปก็ขอให้ความรักที่มีคงอยู่เหมือนเดิมค่ะ”

​นักร้องสาวพูดจบเสียงดนตรีบรรเลงเพลง ‘ขอให้เหมือนเดิม’ ก็ดังขึ้น

“ไม่ต้องรักฉันจนล้นฟ้า ไม่ต้องหาถ้อยคำหวานๆ อย่างที่เคยบอกกันก็ยังซึ้งอยู่ ขอแค่รักคำเดียวเท่านั้น หมายถึงฉันคนเดียวเท่านี้ อยากจะฟังอีกทีว่าเธอรักฉัน...”

​ขวัญเมษาเปล่งเสียงหวานออกไป เรียกเสียงปรบมือและเสียงชื่นชมจากแขกเหรื่อได้เป็นอย่างดี หลายคนเริ่มลุกขึ้นมายืนฟังเธอในระยะใกล้ติดขอบเวที ในมือถือแก้วแชมเปญ บ้างก็พูดคุยกัน บ้างก็ฮัมเพลงอย่างเพลิดเพลิน นี่คงเป็นความสุขของนักร้องทุกคนที่ได้เห็นว่าคนฟังมีอารมณ์ร่วมไปกับเพลง

​แต่แล้วสายตาของเธอก็กวาดมองไปเห็นใครคนหนึ่ง ผู้ชายรูปหล่อตัวสูงที่เดินออกมาจากโต๊ะพร้อมโปรยยิ้มหวานที่ทั้งเจ้าเสน่ห์และเจ้าเล่ห์ในคราเดียว

เมื่อนั้นเสียงร้องที่เคยหวานก็กลายเป็นเหินขึ้นฟ้าจนแทบจะจับคีย์ไม่ถูก “ไม่ต้องรักเท่าฟ้า แต่ขอให้รักเท่าเดิม ไม่ต้องมีเพิ่มเติม แต่รักไม่น้อยลงไปไม่ต้องรักจนชั่วนิรันดร์ ตามที่ฉันนั้น!...เอ่อ ยังหายใจ ขอให้เหมือนเดิม ขอให้เหมือนเดิม”

​เพลงน่ะยังเหมือนเดิม แต่ตอนนี้เธอต่างหากที่ไม่เหมือนเดิมแล้ว หัวใจเจ้ากรรมดันเต้นแรงผิดจังหวะเพราะความตื่นเต้นดีใจ หนุ่มใหญ่ที่เจอในคืน Aprill Fool’s Day เจ้าของรสจูบซ่านหวานที่ทำให้เธอเฝ้าละเมอเพ้อถึงมาแทบจะทุกวินาที ตอนนี้เขามาอยู่ตรงนี้แล้ว ตรงหน้าเวทีแล้วก็กำลังมองเธออย่างยิ้มๆ

​คนบ้าอะไรก็ไม่รู้ ทั้งที่รู้ว่าเธอหลงจะตายอยู่แล้วยังจะมาทำหน้าทะเล้นใส่อีก! แถมคืนนี้เขายังสวมใส่ชุดสีครีม เซตผม โกนหนวดเครา หล่อสะอาดสะอ้านเสียจนสาวทั้งงานหันไปมองเขาเป็นตาเดียว เธอรู้มาตลอดว่าผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้าม แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะดาเมจรุนแรงขนาดนี้ ยิ่งสายตาที่มองเธอมาอย่างคาดเดาได้ยากนั่นอีก มันปลุกความกล้าในตัวเธอขึ้นมาอีกครั้ง

​คืนนี้ไม่ใครสักคนหนึ่งจะต้องเข้าหาเขาเป็นแน่ แล้วเธอก็จะไม่ยอมปล่อยให้สาวๆ พวกนี้แตะต้องเขาเป็นอันขาด!

ขวัญเมษาจะไม่ยอมเสียโอกาสนี้ไปอีกครั้ง ไหนๆ โชคชะตาก็ดลบันดาลให้เธอกับเขากลับมาเจอกันอีก เธอจะขอลุยจีบเขาอีกสักตั้งก็แล้วกัน

​ตุ้บ! ขวัญเมษาตัดสินใจเดินลงจากเวที ในขณะที่ยังคงร้องเพลงอยู่ดังเดิม พยายามควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติ ไม่สิ...เธอตั้งใจร้องให้เสียงตัวเองหวานไพเราะน่าฟังมากขึ้นเป็นเท่าตัว พร้อมกับสายตาที่ยังคงมองจับจ้องไปยังหนุ่มใหญ่คนเดิม เวลานี้เขาเองก็สบตาเธอไม่ต่าง….ราวกับท้าทายให้เธอเดินเข้าไปหา

​ซึ่งไม่ต้องท้าเธอก็ทำอยู่แล้ว!

​“เพลงต่อไปอยากชวนทุกคนลุกขึ้นมาโยกตัวกับจังหวะเพลงช้าๆ ไปด้วยกันนะคะ” ขวัญเมษาพูดขึ้นพร้อมกับเดินสาวเท้าเข้าไปใกล้ชายหนุ่ม

​หมับ! เธอโอบกอดเอวเขาอย่างถือวิสาสะ ส่วนเขาก็มองเธออย่างอึ้งๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าจะปฏิเสธอะไรทั้งนั้น จนเธอได้ใจเริ่มแนบชิดตัวเองกับกายสูงใหญ่มากขึ้น ในขณะที่เพลงก็บรรเลงอย่างต่อเนื่อง ขวัญเมษาแทบไม่มีสมาธิร้องเพลง ยิ่งได้กลิ่นน้ำหอมจากคนตัวสูงมันยิ่งทำให้เธอเกิดอาการหลงมัวเมาชอบกล

​“กอดพี่แบบนี้เดี๋ยวสาวๆ ในงานก็หนีพี่หมดหรอก” เมธากรอาศัยจังหวะช่วงดนตรีบรรเลงกระซิบข้างหูคนตัวเล็กที่ลวนลามเขาอย่างไม่เกรงใจ แต่ถามว่าชอบไหม...บอกตามตรงว่าโคตรชอบ!

​อาจเพราะไม่คิดว่าจะได้เจอเธออีก พอมาได้เจอก็เลยรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาก็เป็นได้

​“คืนนี้ไม่ใช่ Arill Fool’s Day แล้ว ลุงจะบอกความจริงเมษ์ได้ยังคะว่าตกลงลุงยังโสดอยู่หรือเปล่า” หญิงสาวกระซิบกลับ ไม่ลืมที่จะเย้าแหย่ด้วยสรรพนามแบบที่ทำให้คนข้างๆ อยากจะหยุมหัวเธอ

​“หึ เรียกลุงแบบนี้คืออะไร อยากเป็นหลานพี่หรือไง” ไม่รู้ทำไมการได้ต่อปากต่อคำกับเธอในคืนนี้มันถึงทำให้เมธากรสนุกปากอย่างบอกไม่ถูก ทั้งที่ความจริงเขาควรจะโกรธที่ยัยเด็กปีนเกลียวขยันกวนประสาทกัน ทว่าตอนนี้เขาไม่โกรธเคืองอะไรทั้งนั้น มีแต่จะอยากแกล้งให้เธอทำหน้าตาตัดพ้อใส่

​เพราะมันน่ารัก...ยิ่งคืนนี้นักร้องสาวสายร็อคดันกลายร่างเป็นสายหวาน มันยิ่งทำให้เธอดูน่ารัก น่าทะนุถนอมจนคนแก่อย่างเขากำลังจะได้ชื่อว่าหลงเด็กเข้าจนได้

​“ก็ถ้าลุงมีแฟนแล้วเมษ์ยอมเป็นหลานก็ได้ แต่ถ้าไม่มี...เมษ์จะได้จีบเป็น...” ขวัญเมษาหยุดคำพูดแต่เพียงเท่านี้ สายตาเธอเลื่อนต่ำลงมองปากหยักที่รู้ดีว่ามันร้ายกาจและสร้างความปั่นป่วนให้เธอมากแค่ไหน

​อยากจูบอีกจัง...

​“หึ”

​