ตอนที่ 34.

คนที่กำลังถูกเข้าใจผิดลงมาจากห้องพัก นภวินท์พาร่างสูงผึ่งผายในชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงขาสั้น เดินทอดน่องอยู่ริมทะเล ผู้คนมากมายต่างสนุกสนามกับกิจกรรมริมหาดไม่มีใครสนใจใคร เสียงพูดจาภาษาท้องถิ่นของผู้คนทำให้เขาปวดหัว ชายหนุ่มเดินเล่นรอบหาดรูปเกือกม้านั่นจนเบื่อจึงเดินขึ้นมาจากหาด หาบาร์เล็กๆที่มีอยู่หลายร้านนั่งดื่มเครื่องดื่มเย็นๆแก้กระหาย ฟิลลิปทิ้งเงินให้เขาจำนวนหนึ่งนภวินท์จึงไม่เดือดร้อนเรื่องค่าใช้จ่าย

ชายหนุ่มนั่งทอดสายตามองผู้คนไปเรื่อยๆ ในสมองครุ่นคิดถึงเรื่องที่ฟิลลิปเล่าให้ฟัง ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองเป็นโรคความจำเสื่อม แต่จะเถียงก็เถียงไม่ขึ้น เมื่อเขาจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้เลย นภวินท์ใช้ปลายนิ้วคลึงรอบๆปากแก้วเล่น ไวน์ขาวชาโคลิ (Txakoli) ของที่นี่เป็นไวน์ขาวแอลกอฮอล์ต่ำ มีความซ่าเพียงเล็กน้อยทำให้ดื่มง่ายและสดชื่น มันไม่ได้ทำให้เขาเมา ทั้งที่เขาอยากเมาเหลือเกิน

“นภวินท์ ทำไมแกถึงจำอะไรไม่ได้ บ้าจริงๆ”

ชายหนุ่มคร่ำครวญอยู่ในใจ ยกไวน์ขึ้นกระดกจนหมดแก้ว ก่อนจะหยิบพินโชสจากจานเข้าปากแก้เซ็ง เขานั่งเล่นอยู่ที่บาร์แห่งนั้นครู่ใหญ่ เมื่อหายเซ็งแล้วก็เดินกลับมายังห้องพัก ทางเดิน