บทที่ 1

“คุณป้าคะ ฉันอยากยกเลิกสัญญาค่ะ คุณเคยบอกไว้ว่าถ้าภายในห้าปี ฟู่ถิงเซินไม่ได้รักฉัน สัญญาก็จะเป็นโมฆะ”

“ใช่ ฉันเป็นคนพูดเอง แต่พวกเธอก็มีเสี่ยวชูแล้วไม่ใช่เหรอ? เธอรักเสี่ยวชูมากขนาดนั้น จะยอมให้เขาเรียกคนอื่นว่าแม่ได้ลงคอเหรอ?”

“ยอมได้ค่ะ” หลินซูหรานพูดประโยคนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย

“ยังไงการแต่งงานระหว่างฉันกับถิงเซินก็เป็นเพียงแค่สัญญาอยู่แล้ว เด็กคนนี้ก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของสัญญา”

“อีกอย่าง ตอนนี้โจวลั่วหนิงกลับประเทศแล้ว และถิงเซินกับลูกก็ไม่ต้องการฉันอีกต่อไปแล้ว”

ตลอดห้าปีที่ผ่านมา เธอก็เคยเผลอมีใจให้เขา แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับเป็นความผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า

เมื่อแม่ฟู่นึกถึงเรื่องที่ลูกชายก่อขึ้นก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ

เธอกล่าวว่า “สัญญายังเหลืออีกเจ็ดวัน เธอเซ็นชื่อไว้ก่อน เจ็ดวันหลังจากนี้ ตระกูลฟู่จะคืนอิสระให้กับเธอ”

เมื่อหลินซูหรานได้ยินดังนั้น เธอก็เซ็นชื่อลงบนสัญญาโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินออกไปจากประตูใหญ่ของบ้านตระกูลฟู่

ขณะขับรถ เธอก็ได้รับรูปถ่ายที่ทางโรงเรียนอนุบาลส่งมา

ฟู่ถิงเซินในรูปยิ้มอย่างร่าเริง ร่างกายเอนไปหาโจวลั่วหนิงโดยไม่ตั้งใจ ส่วนฟู่ชูก็จับมือของโจวลั่วหนิงไว้แน่น

และเสื้อผ้าที่ทั้งสามคนสวมใส่อยู่นั้นเป็นชุดครอบครัวที่หลินซูหรานตั้งใจซื้อมาเพื่อใส่ในงานกีฬาสีของฟู่ชูโดยเฉพาะ

ตอนนี้ไม่เพียงแต่โจวลั่วหนิงไปงานกีฬาสีแทนเธอเท่านั้น แม้แต่ชุดครอบครัวก็ยังใส่แทนเธออีกด้วย

..........

ความรักของฟู่ถิงเซินและโจวลั่วหนิงช่างอึกทึกครึกโครม

เขาเป็นคุณชายตระกูลร่ำรวยที่มีทรัพย์สินหลายร้อยล้าน ส่วนเธอเป็นดาราน้องใหม่ที่ลาออกจากโรงเรียนกลางคันเพื่อโลดแล่นในวงการบันเทิง

คนสองคนที่แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน กลับได้มาอยู่เคียงข้างกันเพราะความรัก

แต่เมื่อโจวลั่วหนิงโด่งดัง เธอก็ขอเลิกกับฟู่ถิงเซิน โดยให้เหตุผลว่าเพื่ออาชีพของเธอ

หลังจากนั้น ฟู่ถิงเซินก็แทบจะเสียสติ เขาดื่มเหล้าเมามายทั้งวัน และถึงกับคิดจะฆ่าตัวตาย

ข่าวคุณชายใหญ่ตระกูลฟู่จะฆ่าตัวตายเพราะความรัก ขึ้นเทรนด์ในโซเชียลในคืนนั้นทันที

และในขณะเดียวกัน พ่อของหลินซูหรานก็นอนอยู่ในห้องผ่าตัด ค่าผ่าตัดที่สูงลิ่วทำให้เธอตกอยู่ในที่นั่งลำบาก

แม่ฟู่ได้พบกับหลินซูหรานในตอนนั้น

เธอสัญญาว่าตราบใดที่หลินซูหรานตกลง เธอก็จะช่วยจ่ายค่าผ่าตัดให้

และเงื่อนไขก็คือหลินซูหรานต้องแต่งงานเข้าตระกูลฟู่ เพื่อช่วยฟู่ถิงเซินให้หลุดพ้นจากสภาพนั้น โดยมีระยะเวลาห้าปี

หลังจากวันนั้น แม่ฟู่ก็ได้แนะนำหลินซูหรานต่อหน้าฟู่ถิงเซิน และพูดถึงเรื่องที่จะให้เธอแต่งงานเข้าตระกูลฟู่

“ถิงเซิน แกยินดีที่จะแต่งงานกับเสี่ยวหรานไหม?”

ทั้งสองคนต่างก็กระวนกระวายใจมาก ถ้าฟู่ถิงเซินไม่ตกลง สัญญาก็จะไม่เกิดขึ้น

แต่ฟู่ถิงเซินกลับพยักหน้า และพูดอย่างหมดอะไรตายอยากว่า “แล้วแต่เลย ถ้าไม่ใช่เธอ จะเป็นใครก็ได้”

พวกเขาได้รู้จักกันเพราะสัญญา ซึ่งเดิมควรจะเป็นเพียงแค่ความสัมพันธ์เพื่อผลประโยชน์เท่านั้น แต่ความผิดพลาดก็คือ หลินซูหรานกลับเผลอมีใจให้เขาเนื่องจากดูแลเขาอย่างเอาใส่ใจทุกวัน

แต่ฟู่ถิงเซินกลับเย็นชาเสมอมา และไม่เคยแม้แต่จะมองเธอเต็มตาเลยสักครั้ง

แม้แต่ใบทะเบียนสมรสที่เป็นสิ่งเดียวที่พิสูจน์ความสัมพันธ์ของพวกเขา เขาก็ยังอ้างว่างานยุ่งและยังไม่ได้ไปจดทะเบียนสักที

จนกระทั่งเช้ามืดวันหนึ่ง ฟู่ถิงเซินกลับมาในสภาพมึนเมา และมองหลินซูหรานด้วยสายตาที่พร่ามัว

“เรามามีลูกกันเถอะ”

คืนนั้น พวกเขาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขทั้งคืน

เธอคิดว่าคืนนั้นคือจุดเริ่มต้นของความรักของพวกเขา แต่ภายหลังเธอจึงได้รู้ว่าความจริงแล้ววันนั้นโจวลั่วหนิงได้เปิดตัวแฟนหนุ่มของเธอ

แต่หลังจากมีฟู่ชู ฟู่ถิงเซินก็ไม่เย็นชาเหมือนเดิมอีกต่อไป และไม่เมยเฉยกับความทุ่มเทของหลินซูหราน

เดิมทีเธอคิดว่าจะเป็นแบบนี้ตลอดไป จนกระทั่งโจวลั่วหนิงประกาศว่าเลิกกับแฟน

และในคืนวันนั้น เธอก็ถูกนักข่าวถ่ายภาพได้ขณะเดินจับมือกับฟู่ถิงเซินที่ริมแม่น้ำ โดยพาดหัวข่าวว่า สงสัยว่าอาจจะคืนดีกัน

หลังจากนั้น ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ยิ่งสนิทสนมกันขึ้นเรื่อย ๆ ฟู่ถิงเซินถึงกับพาโจวลั่วหนิงกลับมาที่บ้าน

และลูกชายผู้เย็นชาของเธอก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนหลังจากได้เจอกับโจวลั่วหนิง

เขากลายเป็นคนขี้อ้อน และอยากจะเล่นกับโจวลั่วหนิงอยู่ตลอดเวลา

รูปถ่ายรวมของทั้งสามคนในบ้านก็มากขึ้นเรื่อย ๆ

ก่อนหน้านี้ เพราะฟู่ถิงเซินไม่ชอบถ่ายรูป ตลอดห้าปี พวกเขาจึงแทบจะไม่มีรูปถ่ายคู่กันเลย

แต่นับตั้งแต่ที่โจวลั่วหนิงมาเป็นแขกประจำของบ้าน ฟู่ถิงเซินไม่เพียงแต่ซื้อกล้องรุ่นใหม่ล่าสุดเท่านั้น เขายังตัดหนังสือพิมพ์กอสซิปที่แอบถ่ายพวกเขามาเก็บรวบรวมไว้อย่างดี

สำหรับเธอ เขามีข้อยกเว้นเสมอ

ในที่สุดหลินซูหรานก็เข้าใจแล้วว่า ไม่ว่าจะให้เวลาเขามากแค่ไหน เขาก็ไม่มีวันตกหลุมรักเธอได้เลย

เพราะในใจของเขา มีเพียงโจวลั่วหนิงคนเดียวเท่านั้น

แต่ก็โชคดีที่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงแค่สัญญา

เจ็ดวันหลังจากนี้ เธอก็จะสามารถไปจากบ้านที่ทำให้เธอไม่มีศักดิ์ศรีหลังนี้ได้สักที แล้วไปไล่ตามความฝันในการเป็นนักเขียนที่ต่างประเทศ

เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วติดต่อสำนักพิมพ์ในต่างประเทศ จากนั้นจองตั๋วเครื่องบินที่จะออกเดินทางในอีกเจ็ดวันข้างหน้า

เมื่อกลับถึงบ้าน เธอขับรถไปยังที่จอดรถที่เธอจอดประจำ

แต่วินาทีต่อมา รถของโจวลั่วหนิงกลับแย่งจอดก่อน และคนที่นั่งอยู่ในรถคันนั้นก็คือสามีและลูกชายของเธอ