เข้าสู่ระบบ
ฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง
4
แชร์:
รายงาน
สามีของฉันเป็นนักศึกษาแพทย์ปริญญาเอก เขาเป็นคนยุติธรรมไม่ลำเอียง นิสัยจิตใจดี กระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง ผู้หญิงที่เขารักเสมอมาขับรถชนคนตาย เพื่อช่วยเหลือผู้หญิงที่เขารักให้พ้นผิด เขาจึงใช้ความรู้ทางการแพทย์ทั้งหมดที่มี นำร่างไร้วิญญาณไปทำเป็นหุ่นจำลอง แล้วตั้งไว้ในห้องทดลอง ขณะที่กำลังจัดการร่างไร้วิญญาณอยู่นั้น เขาก็เห็นว่าภายในท้องนั้นตั้งครรภ์เด็กทารกคนหนึ่งอยู่ เขาที่สุขุมเยือกเย็นมาตลอด ถึงกับใจเต้นไม่เป็นส่ำ ที่เขาไม่รู้ก็คือ เจ้าของร่างไร้วิญญาณนี้ก็คือฉันเอง และทารกในครรภ์ก็คือลูกของเขา...
ดูเพิ่มเติมบทที่ 1
บทที่ 1
บทล่าสุด
ฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง บทที่ 11
เพียงหนึ่งคืน ลี่จื่อเซียนก็ผมขาวโพลนไปทั้งหัว ดูแก่ลงไปสิบปีแต่เมื่อความจริงกระจ่างแจ้งออกมาแล้ว เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ได้ขอลดหย่อนโทษกับทางศาล ลี่จื่อเซียนจึงไม่ถูกประหาร แต่เปลี่ยนเป็นถูกตัดสินจำคุกยี่สิบห้าปีส่วนเมิ่งเชียนเชียนก็ถูกตัดสินประหารชีวิตจำคุกยี่สิบห้าปีก็เท่ากับจำคุกตลอดชีวิต เรื่องนี้ทำให้คุณแม่ลี่รับไม่ได้ทว่าสิ่งที่ทำให้คุณแม่ลี่รับไม่ได้ยิ่งกว่าก็คือ ลี่จื่อเซียนช่วยเมิ่งเชียนเชียนทำลายศพของฉัน ฆาตกรรมเลือดเนื้อเชื้อไขของสกุลลี่คุณแม่ลี่จับบ่าของลี่จื่อเซียนไว้แน่นพลางถามไม่หยุด “ทำไม ซินอวี๋ไปทำอะไรผิดต่อแกนักหนาเหรอ?”“ทำไมแกต้องทำแบบนี้ด้วย?!”ลี่จื่อเซียนไม่ได้ยินคำถามของคุณแม่ลี่เลยสักนิด เหมือนกับว่าเขาสูญสิ้นสติสัมปชัญญะไปหมดแล้ว ปากก็พร่ำอยู่กับตัวเองไปเรื่อยไม่สนใจใคร “ซินอวี๋ ถ้าเธอกลับมา พวกเรามาเริ่มต้นกันใหม่ดีไหม?”ไม่ดีหากชาติหน้ามีจริง ฉันจะไม่ขอพบเจอเขาอีกหลังจากลี่จื่อเซียนติดคุกได้ไม่นานร่างกายก็เริ่มทรุดโทรมลงแพทย์วินิจฉัยแล้วลงความเห็นว่าเขาเป็นโรคซึมเศร้าไม่รู้ว่าเป็นเพราะไม่เหลือความคิดที่จะมีชีวิตอยู่ต่อแล้วหรืออย่างไร เพรา
ฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง บทที่ 10
ใช้เวลาไปหนึ่งวันหนึ่งคืนลี่จื่อเซียนถึงทำใจยอมรับความจริงที่ว่าเขาเป็นคนฆ่าภรรยาและลูกของตัวเองได้จากนั้นเมื่อเขาได้สติ เขาก็รีบแจ้งกับเจ้าหน้าที่ตำรวจทันทีว่าเมิ่งเชียนเชียนเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนี้เมิ่งเชียนเชียนต่างหากถึงจะเป็นตัวการหลักที่แท้จริงในคดีนี้เขาไม่อาจตายตกทั้งที่ทุกสิ่งทุกอย่างยังไม่กระจ่างแจ้งแบบนี้ เขาต้องแก้แค้นให้ฉันให้ได้!เจ้าหน้าที่ตำรวจเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เมิ่งเชียนเชียนถูกเข้าจับกุมที่สนามบินตอนที่กำลังจะขึ้นเครื่องบินหนีออกไปนอกประเทศในที่สุด ครั้งนี้ลี่จื่อเซียนก็ได้เจอเมิ่งเชียนเชียนเสียทีลี่จื่อเซียนขอบตาลึกโบ๋ ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ เขาจดจ้องเมิ่งเชียนเชียนไม่ละสายตาถ้าไม่มีกระจกกั้นไว้อีกชั้นหนึ่งละก็ เกรงว่าเขาคงจะพุ่งตัวเข้าไปฉีกทึ้งเมิ่งเชียนเชียนออกเป็นชิ้นๆ แน่“ทำไม ซินอวี๋ทำอะไรผิดต่อเธอไว้หรือไง แถมเธอยังมาทำร้ายลูกฉันด้วย ทำไมเธอถึงต้องฆ่าแกงซินอวี๋อย่างโหดเหี้ยมขนาดนี้ ทำไมกัน!”พอรู้ว่าตนเองหมดหนทางปิดบังความจริงอีกเมิ่งเชียนเชียนจึงสารภาพทุกสิ่งทุกอย่างออกมาละเอียดยิบทันทีเมิ่งเชียนเชียนว่า “ทำไมน่ะเหรอ แน่นอนว่าเป็นเพร
ฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง บทที่ 9
คดีหุ่นจำลองเข้าสู่ชั้นศาลในไม่นานลี่จื่อเซียนถูกตัดสินให้ต้องโทษประหาร ซึ่งเขาแปลกใจไม่น้อยกับผลการตัดสินเช่นนี้ทว่าก่อนตายเขาอยากจะได้เห็นหน้าเมิ่งเชียนเชียนอีกสักครั้งเหลือเกินน่าเสียดายที่เมิ่งเชียนเชียนสุดที่รักของเขา เมิ่งเชียนเชียนที่เขารักดั่งดวงใจกลับปฏิเสธที่จะพบหน้าเขาเมื่อคุณแม่ลี่รู้ว่าลี่จื่อเซียนอยากเจอแต่เมิ่งเชียนเชียน ก็บันดาลโทสะขึ้นมาแล้วตบหน้าลี่จื่อเซียนอีกหลายฉาด “แกได้สติสักทีสิ ผู้หญิงคนนั้นมีดีอะไรให้แกต้องมานั่งคิดถึงขนาดนี้ ทั้งที่ซินอวี๋แสนดีขนาดนั้นแกก็ไม่รัก แต่ดันเอาแต่คิดถึงนางผู้หญิงใจโหดเหี้ยมคนนั้นอยู่ได้...”“แกถูกขังอยู่ในคุกนี่ตั้งหลายวัน มีสักวันไหมที่เมิ่งเชียนเชียนมาเยี่ยมแกน่ะ?”“หล่อนอยากจะรีบไปให้พ้นแกใจแทบขาด!”“เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่ได้ร่ำรวยมีเงินทอง ไม่ว่าแกจะมีเงินหรือไม่ เจ็บไข้ได้ป่วยหรือเปล่า ซินอวี๋ก็คอยอยู่กับแกไม่ห่างไปไหนมาตลอด ถ้าซินอวี๋ยังอยู่แล้วรู้ว่าแกเป็นแบบนี้ไปแล้ว ซินอวี๋จะต้องมาเยี่ยมแกแน่นอน เสียดายแต่ก็ตอนนี้ซินอวี๋ไม่อยู่แล้ว ซินอวี๋จากไปเพราะแกทำให้โมโหไง! ซินอวี๋ไม่มีทางกลับมาแล้ว!”พอลี่จื่อเซียนถูกมารด
ฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง บทที่ 8
ลี่จื่อเซียนถูกพาตัวมายังสถานีตำรวจบางทีอาจเป็นเพราะเขามีการเตรียมตัวมาก่อนแล้ว เพราะฉะนั้นตอนที่ลี่จื่อเซียนถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจทำการสอบสวนจึงไม่ได้พูดอะไรสักคำแต่ถึงเขาจะนิ่งเงียบใจเย็นแค่ไหน ก็ไม่ได้หมายความว่าเมิ่งเชียนเชียนจะใจเย็นหรือเงียบมากพอวันที่สองที่ลี่จื่อเซียนถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจควบคุมตัว เมิ่งเชียนเชียนก็ถูกตำรวจเข้าควบคุมตัวเหมือนกันเมิ่งเชียนเชียนทำตัวเป็นผู้บริสุทธิ์ บอกว่าตนเองไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นน่าขันสิ้นดี บ้านเมืองมีขื่อมีแป เธอคิดจริงๆ เหรอว่าแสร้งทำตัวเป็นผู้บริสุทธิ์แล้วก็จะหลุดพ้นจากการดำเนินการตามกฎหมายได้?ฉันเป็นเพียงดวงวิญญาณดังนั้นฉันจึงรู้ว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจสืบสวนพวกเขาทั้งสองคนอย่างไรบ้างได้อย่างง่ายดายฝั่งเจ้าหน้าที่ตำรวจเลือกลงมือกับเมิ่งเชียนเชียนที่จิตใจเปราะบางก่อน พวกเขาบอกเมิ่งเชียนเชียนว่า ลี่จื่อเซียนสารภาพออกมาหมดทุกอย่างแล้วตอนแรกเมิ่งเชียนเชียนยังคงไม่เชื่อ ทว่าเมื่อถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจซักถามอยู่สามรอบ จิตใจอันแสนเปราะบางของเมิ่งเชียนเชียนก็แตกกระเจิงเธอสะอื้นไห้ “พวกคุณไปถามลี่จื่อเซียนเถอะ เขารู้ว่าศพอยู่ที่ไหน! ไม่ใช่
ฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง บทที่ 7
ลี่จื่อเซียนสังหรณ์ใจว่าอีกไม่นานตำรวจก็จะสาวมาถึงเขาดังนั้นก่อนที่ตำรวจจะตามสาวมาถึงเขา เขาจะต้องรีบหาตัวฉันให้เจอวันนี้ลี่จื่อเซียนเจอเข้ากับผู้ช่วยของเขาที่ห้องทดลองผู้ช่วยเห็นว่าท่าทางของลี่จื่อเซียนเหมือนกับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เลยเอ่ยปากถาม “ด็อกเตอร์ลี่ ก่อนหน้านี้คุณนายลี่เอาแกงไก่มาให้คุณ แต่ไม่รู้ว่าคุณนายลี่ไปเห็นอะไรเข้า ถึงได้เอาแกงไก่มาให้ผมแทน”“ผมกินแกงไก่นั่นไปแล้ว อร่อยมากจริงๆ!” ผู้ช่วยเกาหัวแกรกๆ “ผมยังอยากถามคุณนายลี่อยู่เลยว่าแกงไก่นั่นทำยังไง อยากเรียนแล้วเอาไว้ทำให้แฟนผมกิน”เมื่อฟังผู้ช่วยพูดจนจบลี่จื่อเซียนก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้หลังจากที่ฉันกับเขาทะเลาะกันใหญ่โตแล้วหุนหันออกจากไป ต่อมาฉันก็มาหาเขาอีกครั้งที่ห้องทดลอง เพียงแต่ตอนนั้นเขากำลังวุ่นวายคุยอยู่กับเมิ่งเชียนเชียน ไม่มีเวลาสนใจฉันเขารีบไปดูบันทึกของกล้องวงจรปิดในห้องทดลองทันทีภาพจากกล้องวงจรปิดนั้นเป็นคืนวันอาทิตย์ วันนั้นฉันมาหาเขาที่ห้องทดลองเช้าวันนั้นเขากำลังร่วมประชุมออนไลน์อยู่พอประชุมออนไลน์เสร็จ เมิ่งเชียนเชียนก็เป็นฝ่ายเข้ามาหาแล้วชวนเขาไปทานข้าวผู้ช่วยแจ้งแก่เข
ฉันถูกสามีเอามาทำเป็นหุ่นจำลอง บทที่ 6
เบาะแสของตำรวจจึงขาดหายด้วยประการนี้ลี่จื่อเซียนอยู่ไม่เป็นสุขเลยสักวันทว่าหลังจากนั้นสามวัน เขากลับเจอเข้ากับหนังสือหย่าที่ฉันเตรียมให้เขาในตู้บนหัวเตียงที่ด้านล่างหนังสือหย่า มีลายมือชื่อที่ฉันเซ็นลงไปด้วยตัวเองอีกทั้งฉันยังได้แปะกระดาษโน้ตเอาไว้ ข้อความบนกระดาษเขียนไว้ว่า ‘ลี่จื่อเซียน ฉันขอให้คุณกับเมิ่งเชียนเชียนสุขสมหวังอย่างที่ต้องการนะ เราหย่ากันเถอะ’เมื่อคุณแม่ลี่เห็นกระดาษแผ่นนั้น ก็ตบหน้าลี่จื่อเซียนทันทีคุณแม่ลี่โกรธจนตัวสั่น “แม่นึกแล้วเชียวว่าแกต้องทำอะไรผิดต่อซินอวี๋แน่ๆ ไม่อย่างนั้นซินอวี๋ก็คงไม้หอบลูกหนีออกจากบ้านไปแบบนี้ แถมยังปกปิดร่องรอยจนพวกเราหาตัวไม่เจออีก!”ลี่จื่อเซียนลูบแก้มของตัวเองที่ถูกตบจนบวม “แม่ ผมต้องหาตัวซินอวี๋จนเจอให้ได้ เธอกำลังท้องลูกของผมอยู่ ไปไหนได้ไม่ไกลหรอก”อาจเป็นเพราะหนังสือหย่าของฉันทำให้เขาคิดว่าฉันจงใจไปจากเขา ทำให้เขาตามหาตัวฉันไม่เจอขณะที่เขากำลังคิดจะถอนการแจ้งความรายงานข่าวฉบับหนึ่งก็เข้าสู่สายตาของเขาเข้าเช้าวันถัดมาถุงพลาสติกบรรจุเนื้อบดถูกเจ้าหน้าที่สุขาภิบาลประจำสวนสาธารณะเจอเข้า หลังจากแจ้งไปทางตำรวจแล้ว ตำ
You may also like
ความคิดเห็น