ตอนที่ 3 พี่สาวน้องสาว

บรืนนนนนนน~~~ บรืนนนนนนน~~~

เสียงเครื่องยนต์ที่ดังสนั่นหวั่นไหวบวกกับความเร็วของรถหรู ที่กำลังขับเคลื่อนอยู่บนท้องถนนบีบหัวใจดวงเล็กของดอกรักจนแทบจะหายใจไม่ออก! ใบหน้าสวยหวานซีดลงเรื่อยๆเมื่อคนที่กำลังบังคับพวงมาลัยรถ!..เหยียบคันเร่งจนไมล์ที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอแทบจะทะลุออกมาข้างนอก! ดอกรักรีบกำสายเบลล์ที่คาดกลางลำตัวแน่น!..อีกใจก็ภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวงให้ช่วยคุ้มครอง พาตัวเองกลับถึงคฤหาสน์ตระกูล เรนย์ อย่างปลอดภัยและครบสามสิบสอง!

“เป็นอะไรไปคะน้องสาว..หรือยังไม่ชินกับอากาศของที่นี้หรอ?”เสียงหวานอารมณ์ดีของพี่สาวคนสวย ที่พึ่งไปรับเธอกลับจากสนามบินคราวน์ด้วยตัวเองเอ่ยขึ้น ก่อนจะกระชากแว่นกันแดดสีดำแบรนด์ดังออกจากใบหน้าสวยเซ็กซี่ของตัวเอง พร้อมกับเอียงศีรษะมาถามไถ่เธอด้วยความห่วงใย กลัวว่าน้องสาวอย่างเธอจะไม่ชินกับสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าว!..ราวกับซ่อมตกนรกของประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง

“พี่เฟร์ควรจะลดความเร็วลงหน่อยนะคะ..รักว่าอีกนิดเดียวเราคงได้ทะลุไปเที่ยวยมโลกแล้วละค่ะ”ดอกรักส่ายศีรษะทุยเล็กดุ๊กดิ๊ก..ก่อนจะตัดสินใจออกปากเตือนพี่สาวคนสวยของเธอให้ชะลอตีนผีลง เพราะเธอกลัวว่าจะได้ล่วงหน้าไปสวัสดียมทูตแทนสวัสดีพ่อบุญธรรมและแม่บุญธรรม..ที่กำลังตั้งตารอเธออยู่ที่คฤหาสน์หลังใหญ่

“อิๆ..พูดได้เจ็บปวดหัวใจจังเลยนะคะคุณน้องสาว…พี่อยากเป็นนักแข่งรถนะ!..เพราะฉะนั้นต้องหัดฝึกไว้..เป็นยังไงบ้างคะลีลาการขับของพี่สาวคนสวยของรัก” แต่พี่สาวจอมดื้อของบ้านหรือจะยอมสลด!..กลับแวะมาฉีกยิ้มหน้าบานเป็นจานกระด้ง พร้อมกับเหน็บแนมเธอกลับอย่างไม่คิดจะชะลอตีนผีของตัวเองลงตามคำขอของเธอเลยสักนิด หนำซ้ำยังโชว์ลีลาการขับรถฉวัดเฉวียนปาดหน้ารถคันอื่นๆบนท้องถนนให้เธอดูได้หน้าระรื่น..สมกับที่เป็นลูกสาวมาเฟียใหญ่ผู้ไม่เคยเกรงกลัวต่อสิ่งใด!

“ท้านรกมากค่ะ”ดอกรักทอดถอนใจเบาๆ..พร้อมกับใช้หลังมือปาดเหงื่อตามขมับออกอย่างลวกๆ ก่อนจะพึมพำประชดประชันพี่สาวคนสวย..ที่ตอนนี้เปลี่ยนอารมณ์มาจัดคอนเสิร์ตเทย์เลอร์ สวิฟต์ นักร้องคนโปรด!..ผู้แต่งเพลงมอบให้กับแฟนเก่าของตัวเองทุกคนอย่างมีความสุข!

“ดอกรัก..!” แม้เพลงจะดังสนั่นลั่นห้องโดยสารแค่ไหนก็ตาม แต่คนหูทิพย์อย่างพี่สาวคนสวยก็ย่อมได้ยินคำพูดประชดประชันของเธออยู่ดี พร้อมทั้งยังเรียกชื่อเล่นของเธอเสียเต็มยศ..ทำเอาร่างกายที่ไม่ชินกับเสียงดังสะดุ้งโหย่งเป็นกุ้งถูกน้ำร้อนลวก แน่นอนว่าท่าทางตกใจของเธอ..มันสามารถเรียกเสียงหัวเราะขบขันจากคนเส้นตื้นได้เป็นอย่างดี

“ไหนตอนเด็กพี่เฟร์บอกรักว่าจะเป็นเจ้าของร้านดอกไม้ต่อจากคุณแม่เพียงละคะ”ดอกรักตีหน้ายุ่งจนพี่สาวคนสวยยอมหยุดหัวเราะ พร้อมกับเอื้อมมือมาจับแก้มซาลาเปาของเธอเล่นเหมือนตอนเด็กๆ..ที่เจ้าหล่อนมักจะเล่นแก้มของเธอเป็นประจำ ลมหายถูกพ่นออกมาเฮือกใหญ่ก่อนดอกรักจะหันไปถามความฝันตั้งแต่เด็กของพี่สาวคนสวย ที่มักบอกเธอว่าโตขึ้นจะเป็นเจ้าของร้านช่อดอกไม้เพียงรักต่อจากมารดาตัวเอง..ซึ่งเธอก็ถูกเจ้าตัวดึงไปสานฝันดังกล่าวนั้นด้วยเช่นกัน และแน่นอนว่าตัวเธอเองนั้นก็ย่อมเต็มใจกับทุกสิ่งที่ทุกคนเห็นว่าสมควร เพราะตระกูล เรนย์ มีพระคุณกับเธอมาก หากพวกเขาอยากให้เธอทำอะไร..เธอก็พร้อมจะทำตามอย่างไม่ขัดศรัทธาใดๆอยู่แล้ว

“โตแล้วความฝันก็เปลี่ยนกันได้..ถ้าให้ดูแลร้านดอกไม้ต่อจากคุณแม่จริงๆ..พี่คงได้เหี่ยวเฉาตายพอดีสิ!..ไหนๆรักก็กลับมาแล้ว..งั้นยกให้น้องสาวไปเลยละกันนะคะ”เสียงเจื้อยแจ้วสดใสของพี่สาวคนสวยดังขึ้น ดึงดอกรักออกจากห้วงภวังค์แห่งความนึกคิดของตัวเอง ก่อนจะตั้งใจฟังพี่สาวคนสวยสาธยายถึงความฝันและความเป็นจริงของตัวเองให้เธอได้ฟัง และตบท้ายด้วยการยกกิจการร้านช่อดอกไม้เพียงรัก..ที่ตอนนี้เติบโตจนมีสาขาอยู่หลายๆประเทศให้เธอดูแลแทนซะอย่างนั้น ‘อ้าเฮ้ย~ นี่มันไม่เหมือนที่คุยกันไว้ที่หน่าา~’

“ไหงเป็นแบบนี้ไปได้ละคะ” ดอกรักที่ได้ฟังคำพูดของพี่สาวคนสวยถึงกับส่ายศีรษะทุยไปมา..ก่อนจะหันขวับไปถามพี่สาวอย่างรวดเร็ว

“ก็พี่เบื่อนิคะ!..ร้านดอกไม้ไม่เห็นมีอะไรเจริญหูเจริญตาเลย”ซึ่งเจ้าตัวก็เพียงไหวไหล่แล้วตอบกลับมาเพียงสั้นๆแต่ได้ใจความ

“แล้วเจริญหูเจริญตาของพี่เฟย์คืออะไรคะ”ดอกรักที่ยังไม่เข้าใจกับคำพูดของพี่สาวคนสวยสักเท่าไหร่ รีบเอียงศีรษะทุยเข้าไปถามสิ่งนั้นกับพี่สาวด้วยความอยากรู้ เพราะบางทีเธออาจจะช่วยพี่สาวได้บ้างเล็กน้อยก็ยังดี..อย่างเช่นหาสิ่งเจริญหูเจริญตาที่ว่า..มาประดับไว้ที่ร้าน

“ผู้ชายหล่อๆค่ะ”

กึกก!!

“0.0!!พี่เฟย์!..รักฟ้องคุณพ่อคุณแม่ได้ไหมคะเนี่ย”ทันทีที่ได้ฟังคำตอบนั้น!..ดอกรักถึงกับสำลักน้ำลายตัวเองหน้าแดงก่ำ พอเห็นใบหน้าที่จริงจังนั้นเธอถึงกับต้องขู่จะฟ้องเรื่องนี้กับพ่อแม่บุญธรรมทันที

“ใยน้องรักถึงได้ใจร้ายกับพี่เช่นนี้ละคะ?”เฟรย่ารีบหันขวับมากระพริบตาปริบๆเรียกคะแนนความน่าสงสารจากน้องสาวสุดที่รัก..ที่เธอรู้ดีว่านิสัยของเจ้าตัวนั้นอ่อนโยนมากแค่นั้น และนั้นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอ คุณแม่และปะป๋าตัดสินใจยื่นคำขาดให้ดอกรักกลับมาอยู่เป็นดอกไม้คู่กับตระกูล เรนย์..เพื่อที่จะได้อยู่ในสายตาของทุกคน!

“ก็เราเป็นผู้หญิง..ต้องรักนวลสงวนตัวค่ะ”เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ ทำเอาเฟรย่าถึงกับกรอกตามองบน! ก็เพราะถูกสอนแบบนี้ไงเธอถึงได้อยู่เป็นโสดไร้มลทินมาจนถึงอายุสามสิบ! ด้วยภาพลักษณ์ที่มีบอดี้การ์ดชุดดำตามติดเป็นพรวน! ไหนจะมีคุณพ่อและน้องชายฝาแฝดที่หน้าดุเสียยิ่งกว่ายักษ์กลับมาชาติมาเกิดอีก! แล้วแบบนี้เธอจะได้มีคู่ชีวิตกับเขาตอนไหนละ!!

“ตำราไหนคะเนี่ย!!..อย่าบอกนะว่าตำราเดียวกันกับพี่!!”เฟร์ย่าทอดถอนหายใจออกมาออกอย่างปลงตก ก่อนจะเอ่ยถามดอกรักออกไป..ทั้งที่รู้ดีว่าตำราที่ว่าคงมาจากมารดาคนสวยของเธอเอง! ที่พร่ำสอนให้เธอและน้องสาวสุดที่รัก!..รักนวลสงวนตัว!..และไม่ให้กระทำอะไรที่ไม่เป็นการไม่ให้เกียรติตัวเอง! (ซึ่งเธอในตอนนี้นั้น..อยากจะเสียเกียรติที่ว่าเป็นที่สุด!)

“ทำไมหรอคะ”ดอกรักกระพริบตาปริบๆด้วยความงุนงงปนสงสัย ก่อนจะเอียงศีรษะไปถามพี่สาวคนสวยด้วยความอยากรู้ในเหตุผลของอีกฝ่าย เผื่อว่าบางทีเธออาจจะช่วยหาทางออกให้กับพี่สาวคนสวยได้บ้าง

“ก็ต้องเหี่ยวเฉาเป็นดอกไม้ไม่มีแมลงมาผสมเกสรแบบพี่สาวของเธอยังไงละคะ!!” แต่แล้วเหตุผลที่พี่สาวคนสวยของเธอตอบกลับมานั้น ก็ทำเอาผู้เป็นน้องสาวอย่างเธอถึงกับแก้มแดงปลั่งเป็นลูกตำลึงสุก เพราะเธอไม่ได้ไร้เดียวสาถึงขั้นที่จะตีความหมายของคำพูดพี่สาวคนสวยไม่ได้

“กะ..ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนิค่ะ..รักมีความสุขดีออกค่ะ”ดอกรักกระแอมเบาๆในลำคอราวกับเรียกสติสัมปชัญญะเข้าร่าง ก่อนจะเอ่ยตามความจริงที่ว่าทุกวันนี้เธอก็มีความสุขอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องดิ้นรนขวนขวายหาความวุ่นวายเข้ามาในชีวิตเลยสักนิด แค่มีความรักที่ครอบครัวมอบให้..เธอก็ไม่สนใจสิ่งอื่นใดอีกแล้ว

“เฮ้อออ~ ไร้เดียงสาจริงๆเลยเราเนี่ยนะ..!”

“^.^”

เวลาต่อมา

ร้านอาหารไทยชื่อดัง

บรืนนนนนนน~~ บรืนนนนนนน~~~

“ไหนบอกรักว่าจะตรงกลับบ้านเลยไงคะ?” เกือบสิบห้านาทีต่อมาเสียงหวานใสก็ตั้งคำถามขึ้นท่ามกลางคอนเสิร์ตเทย์เลอร์ สวิฟต์ เมื่อเห็นพี่สาวคนสวยเลือกตบไฟเลี้ยวเข้ามาในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งริมแม่น้ำเจ้าพระยา แทนที่จุดหมายปลายทางจะเป็นคฤหาสน์ ตระกูล เรนย์ ที่ตั้งอยู่ชานเมือง

“ก็ท้องพี่หิวอะ..และที่สำคัญรักก็คงจะหิวแล้วด้วย”พี่สาวคนสวยหันมาบอกพร้อมทั้งลูบหน้าท้องแบนราบของตัวเองประกอบคำพูด โดยที่ท้ายประโยคนั้นไม่ลืมที่จะดึงเธอเข้าไปเอี่ยวด้วย

“ไม่ค่ะ..รัก..”ซึ่งเธอก็รีบส่ายศีรษะทุยเล็กปฏิเสธกลับไปทันครัวเช่นกัน แต่ดูเหมือนเจ้ากระเพาะน้อยๆของเธอในวันนี้จะเลือกอยู่ข้างพี่สาวคนสวย ถึงได้รีบส่งเสียงร้องประท้วงขึ้นมาขายหน้าเธอจริงๆ

จ๊อกกกก~~ จ๊อกกกก~~~

“เด็กเลี้ยงแกะ~ อิๆ ไปค่ะ!..ไปหาอะไรหม่ำๆลงท้องกัน”ไม่นานเสียงแค่นหัวเราะชอบใจก็ดังขึ้น พร้อมทั้งพยักพเยิดใบหน้าไปยังร้านอาหารไทยเรื่องชื่อที่ตั้งตระหง่านอยู่ข้างออก แล้วเอ่ยชักชวนเธอลงไปหาอะไรเคลือบกระเพาะ..ก่อนที่จะตรงกลับคฤหาสน์ไปหาครอบครัวที่แสนอบอุ่นด้วยกัน

“แต่คุณแม่กับคุณพ่อต้องจะเป็นห่วงเอานะค่ะ”ไม่แคล้วที่ดอกรักจะเป็นกังวลใจ เพราะเรื่องที่เธอกลับไทยคนเดียวตอนนี้คงจะถึงหูของพวกท่านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอจึงรีบรั้งแขนเรียวของพี่สาวเอาไว้..แล้วตีหน้าเศร้าเล่าความกังวลใจออกไป

“อยู่กับพี่คุณแม่กับปะป๋าไม่ห่วงหรอกค่ะ”แต่อีกฝ่ายก็ทะลายความกังวลของเธอลงด้วยประโยคแสนรวบรัดตัดตอนนั่น

“ยิ่งแล้วใหญ่เลยสิคะ”จนดอกรักทนไม่ไหวที่จะลอบพึมพำบ่นเบาๆกับตัวเอง

“ดอกรัก!”แต่ก็ไม่อาจพ้นหูของฟาร์ย่าไปได้้เช่นเดียวกัน เจ้าตัวหันขวับมาจ้องเขม็งกดดันพร้อมทั้งเรียกชื่อเธออย่างช้าๆ

อึกก!!

“อิๆ~ รักหยอกค่ะ..งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะรักหิวแล้ว”

“มันต้องแบบนี้สิ~~”

…………………………………………..

🥰 ชอบความพี่สาวน้องสาวจังเลย เขียนแล้วละมุนมากก~~🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀