08

ครับ// เมื่อได้ยินเขาตอบเช่นนั้นฉันก็สบายใจขึ้นบ้าง แต่ในใจยังคงสับสนกับทุกสิ่ง

งั้นก็ได้พูดมันออกมาแล้วเนาะ สบายใจแล้วรึยังละ ถ้าทั้งคู่สบายใจกันแล้วก็ไปอาบน้ำได้แล้วจะได้ลงไปกินข้าว// ฉันพูดจบ พร้อมกับไปยิบผ้าเช็ดตัวให้ทั้งคู่ก่อนที่ริช จะลุกขึ้นไปอาบน้ำอย่างว่าง่าย

ฉันมองไปที่รัน เขาก็มองหน้าของฉันด้วยความสงสัย

มีอะไรอยากพูดอีกมั้ยละ// ฉันถามเด็กตรงหน้าขึ้น

พี่ชอบไอโก้มันจริงๆใช่มั้ย// เด็กตรงหน้าถามด้วยท่าทีที่จะร้องไห้

พี่ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่าแบบนี้มันคือความรักมั้ย// ฉันตอบไปพร่างก้มหน้า

งั้นพี่เลิกยุ่งกับมันได้มั้ยถ้าพี่ไม่ได้ชอบมัน

ให้พี่เลิกกับโก้แล้วมาคบกับรันหรอ ถ้าทำแบบนั้นริชกับโก้จะรู้สึกยังไง // ฉันถามรันด้วย อารมณ์ที่สับสน

ก็ไม่ต้องรู้สึกยังไง ก็อยู่มันแบบนี้แหละ ผมพอใจแบบนี้ กับริชผมยอมได้ แต่คนอื่นผมยอมไม่ได้วะ // จังหวะนั้นความรู้สึกของฉันมันบอกว่า เหี้ยไรวะเนี๊ยะ โคตรสับสน โคตรงง โคตรวุ่นวาย

อืม โอเคร สบายใจขึ้นรึยัง// ฉันถามรันขึ้นด้วยน้ำเสียงความเป็นห่วง

สบายใจขึ้นเยอะแล้ว งั้นผมลงไปอาบน้ำข้างล่างก่อน ค่อยตามไปกินข้าว// เด็กหนุ่มพูดก่อนที่จะลุกขึ้นไปอย่างว่าง่าย เล่นเอาฉันปวดหัวอยู่ไม่น้อย

ทุกอย่างเรียบร้อยดี เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ระหว่างทานอาหารกัน ทุกคนยิ้มแย้มให้กัน ก่อนที่ฉันจะพูดขึ้นแทรก

เดี๋ยวจะออกไปสูดอากาศข้างนอกนะ // ทันทีที่ฉันพูดจบ ทั้งริชและรัน หน้างอคอตกกันเลยทีเดียว เฮียแม็กมองเกมออกทุกอย่างจึงเอ่ยถามขึ้น

โอเครมั้ย

ก็โอเคร แค่คิดไรไม่ค่อยออกว่าจะไปนั่งเล่นแถวทะเลเฉยๆ// ฉันพูดก่อนมองไปทางริชและรัน

จะไปด้วยมั้ยละ สหาย// เมื่อฉันพูดจบทั้งริชและรัน ก็ยิ้มออกมาพร้อมพยักหน้าอย่างแข็งขัน เพราะสมัยก่อนตอนยังเด็กฉันมักจะทำตัวเป็นผู้นำของทั้งสองอยู่เสมอ และมักเรียกทั้งคู่ว่าสหาย

เมื่อเราเตรียมตัวกันเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ออกเดินทางไปยังทะเล บ้านเราอยู่ไม่ไกลจากทะเลมากนัก 30 กิโลก็ถึงแล้ว

ฉันตั้งใจจะไปนั่งวาดรูปปล่อยให้ใจ นำพาตัวเองไป ส่วนรันก็เอากล้องมาถ่ายรูปวิวต่างๆ ริชก็เป็นพ่อบ้านที่ดี ค่อยช่วยเหลือและอำนวยความสะดวกให้ทุกอย่าง

รูปที่ฉันวาดออกมาได้ตอนนั้นเป็นเพียงดอกไม้ ดอกหนึ่งรูปร่างเป็นดอกลีลาวดี สีทอง ที่ลอยอยู่กลางทะเลอันกว้างใหญ่โดยมีเต่าสองตัวนำทาง ส่วนรันก็ถ่ายรูปไปเรื่อย เหนื่อยก็พัก พอทุกคนปล่อยใจไปกับธรรมชาติ ทุกอย่างมันดูดีไปหมดและสนุกอีกด้วย

วันนี้จบด้วยดี ทุกคนดูสนุกเหมือนพวกเราแต่ก่อน ไม่คิดเรื่องฉันมาให้ปวดหัว พอตกเย็นก็กลับมาถึงบ้าน เพื่อไปงานของน้ารักต่อ ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิมเหมือนคืนก่อน รันยังคงเศร้า สภาพจิตใจเขาไม่คงที่ แทบจะเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยก็ว่าได้ เมื่อกลับมาถึงบ้าน วันนนี้ฉันไม่ได้ทานอาหารค่ำกับคนอื่นจึงหนีขึ้นมาบนห้องเพียงคนเดียว ก่อนจะอาบน้ำและทำงานต่อ รอบบนี้ฉันเป็นฝ่ายโทรไปหาโก้ก่อน

ตรู๊ดดดดดดดดดดด

ฮัลโหล// โก้รับสายด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย

หลับแล้วหรอ

อืออ

งั้นนอนก่อนก็ได้ พี่ไม่กวนแล้ว

ครับ……..ใครโทรมาคะโก้// เสียงสาวเล็ดรอดโทรศัพท์ของฉันออกมา ทำเอาใจฉันสั่นแทนสลาย จนทำให้ฉันไม่อยากจะทนมันอีกแล้ว ว่าระหว่างที่ฉันไม่อยู่โก้ทำอะไรอยู่กันแน่

ก๊อกๆๆ

พี่เมลครับ ผมเข้าไปนะ

อื้อ

ทำไรอยู่พี่ ไม่กินข้าวหรอ

ไม่อ่ะ อิ่มแล้ว

งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ

อืม เออ…..รัน// ฉันตัดสิ้นใจที่จะพูดเรื่องนี้ขึ้นกับรัน

ครับ?// รันหันมาพร้อมกับทำหน้าตาสงสัย

พี่ขอกลับกรุงเทพได้มั้ย พอดีพี่มีเรื่องนิดหน่อย// ฉันพูดกับรันด้วยหน้าตาที่เป็นกังวล

ไปไหนครับ // รันคิ้วขมวดมองมาทางฉัน

พอดีว่า พี่สงสัยว่าโก้อยู่กับใคร// ฉันพูดด้วยหน้าตาที่เศร้าสร้อย

งั้นผมไปด้วย พี่จะไปคืนนี้เลยมั้ย// รันพูดด้วยท่าที ที่จริงจังมาก แต่ฉันยังคงสับสน และนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น

งั้นพี่เก็บกระเป๋านะครับ ผมอาบน้ำก่อน แล้วเราค่อยไปกัน// รันพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่คอนข้างดุและจริงจัง

ตัดมาที่โก้

เชี่ย ไอเหี้ยรันไปไหนไม่เคยบอก ชวนพวกไอเขตไปผับดีกว่า// ผมคิดในใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ทักหาคนอื่น เพื่อนชวนไปผับแถวมอ เมื่อชวนสำเร็จผมก็ไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะไปที่ผับนั้น

มาไวจังวะไอเขต// ทันทีที่ผมมาถึงโต๊ะวีที่จอง ก็เจอคนอื่นๆนั่งรออยู่

เหงาแหละ เลยมาไว// เขตพูดตอบ วันนี้คนที่มาด้วยที่ผมรู้จักมีแค่ไอเขตแล้วก็ไอคิว ส่วนคนอื่นๆ เป็นคนที่ผมไม่รู้จัก

เออนี่ โม ฟ้า นีน่า เพื่อนกูเอง// คิวพูดขึ้น ผมเพียงพยักหน้าตอบรับ

ผมนั่งดื่มไปสักพัก// ก่อนที่นีน่าจะขยับตัวมาใกล้ผมมากขึ้น

นี่โก้เรียนอะไรอยู่อ่ะ//เธอขยับหน้ามาใกล้ๆผมเพื่อถาม

อ๋อเรียนนิติ. นีน่าอ่ะ// ผมถามเธอกลับตามมารยาท

เราเรียนครุ แต่เริ่มไม่ค่อยไหวแล้วอ่ะเหนื่อย5555// พวกเราทั้งคู่พูดคุยกันสนุกสนาน ก่อนที่จะดื่มกันจนเมา และแยกย้ายกลับบ้าน ผมเรียกให้คนขับรถมารับ ระหว่างรอรถ ก็เห็นนีน่านั่งอยู่ข้างทางแถวนั่น

เอ้า กลับไงอ่ะ// ผมพยุงเธอขึ้นพร้อมกับถาม

ไม่รู้ดิ ว่าจะนอนไหน เพื่อนควงผู้ไปด้วยละ5555 นีน่าจองโรงแรมแปป ไหนวะ// ท่าทีของเธอโก๊ะเอามากๆ ทำผมหลุดขำออกมา

งั้นไปพักคอนเราก่อนป่ะล่ะ // โก้ถามนีน่าด้วยท่าทีที่ ประหม่า

อือ ได้ เรื่องมากเดี๋ยวไม่มีที่ให้นอน // สักพักทั้งคู่ก็ขึ้นรถเพื่อ กลับไปยังคอนโด โก้

คอนโด

ขอบคุณนะ ที่ให้เราพักที่นี่// นีน่าพูดจบก็ เดินตรงไปยังเตียง ของผม และนั่งลงอย่างให้ท่า ด้วยความเมา ผสมปนกับคิดถึงพี่เมลอยู่ก้ทำให้ผม เผลอทำเรื่องบนเตียงขึ้นกับเธอ พวกผมนอนกอดกันจนถึงเช้า แต่เหมือนว่าผม จะเจอเข้ากับตัวที่จัดการได้ยากแล้ว เธอดูอยากเป็นเจ้าเข้าเจ้าของผมสุดๆๆ ผมจึงไม่สามารถติดต่อกับพี่เมลได้บ่อยนัก เพราะกลัวว่าเจ้าตัวจะรู้เรื่องของเรา

เรื่องมันมาแดงก็คือวันที่2 นีน่า เธอยังไม่ยอมไปไหน โดยให้เหตุผลว่า เพื่อนเธอยังไม่กลับมา จนตกดึก ผมและนีน่า นั่งดูหนังกันที่ห้องอย่างสนุกสนาน หัวเราะชอบใจกัน จนผมอาจจะเผลอมีใจให้เธอเพียงเล็กน้อย ไปชั่วครู่

ติ๊ดๆๆๆๆ เสียงประตูดังขึ้นบ่งบอกว่า มีคนกำลังเปิดประตูเข้ามา ผมไม่ได้เอะใจหรือสงสัยเพียงแต่อย่างใด คิดในใจว่าคงเป็นไอรัน ที่กลับมาจาก ธุระ

ไง กลับมาแล้วหรอมึง // ผมพูดถามขึ้นทันที ที่เห็นเพื่อนเดินเข้ามา

ทำไมมึงทำแบบนี้วะ // รันถามผมขึ้น ผมรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย พอคิดได้ก็เดินลุกขึ้นไปดู ผมเห็นพี่เมล ยืนอยู่หน้าประตูห้อง เธอไม่ยอมเดินเข้ามาตั้งแต่ เห็นรองเท้าของนี่น่า ที่ถอดอยู่ภายในห้องเลย ไม่ยอมเดินเข้ามา

พี่เมล คือผม อธิบายได้นะ // ผมพูดด้วยความประหม่า แต่พี่เมลยังคงดูใจเย็นและดูสง่าอยู่เสมอ

อืมม พี่เข้าใจ เรายังไม่ได้เป็นไรกันมันเป็นสิทธิ์ของโก้ โก้อยากทำอะไรก็ทำ แต่ถ้าถึงเวลาที่พี่ทำบ้าง โก้อย่าโวยวายนะ//. คำพูดของเธอ ที่ไม่โวยวาย ไม่เสียงดัง พูดด้วยความใจเย็น กลับน่ากลัวและจริงจังอย่างบอกไม่ถูก เรื่องมันยิ่งเลวร้ายขึ้นไปอีก เมื่อ….

ใครคะ โก้//. นีน่าเดินมาถามขึ้น

เพื่อน ไม่มีอะไรจ๊ะ// ฉันยิ้มตอบรับสาวตรงหน้า

อ๋อ นึกว่าเด็กในสังกัดโก้อีกคน //. เธอพูดพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาที่ดูหยาบคาย

งั้นไม่กวนแล้ว พักผ่อนกันเถอะ รันขอบคุณที่มาส่งนะ ไปกินข้าวห้องพี่มั้ย พี่ทำไรให้กิน// ฉันพูดพร้อมหันไปมองหน้ารัน รันไม่ตอบ เพียงแค่เดินออกมาจากห้องของเขา และมายืนรอที่หน้าห้องของฉัน

ฉันเดินมาเปิดประตูห้องแบบไม่ทันได้พูดอะไร รันก็เดินเข้าไปอย่างเงียบๆ ทั้งฉันและรัน เราไม่มีบทสนทนาอะไรกันเลยสักนิด

วันนี้ กินบะหมี่ไปก่อนนะรัน พี่ปวดหัวนิดหน่อย// ฉันยกชามมาให้เด็กที่นั่งอยู่ตรงหน้า

ครับ//

อืม พี่เมล พี่ไม่คิดที่จะให้ผมเป็นเครื่องมือแก้นแค้น ไอโก้หรอกใช่มั้ย // รันถามฉันขึ้น ด้วยน้ำตาคลอ เหมือนจะร้องไห้

ไม่ ทำไมถึงคิดแบบนั้นละ พี่กับโก้ไม่ได้เป็นอะไร กันเลยด้วยซ้ำ// ฉันพูดขึ้นคนตรงหน้าก็ดูเหมือนไม่สบายใจ

ฉันจึงเดินเข้าไปหารันใกล้ๆ แล้วรูปหัวเขาเบาๆ ก่อนที่เขาจะปล่อยน้ำตาออกมา // ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงพูดของโก้ขึ้นมา

ทำอะไรกันอ่ะ // ไม่ทันได้ตอบ โก้ก็ซัดเข้าไปที่ปากของรัน เต็มแรง

หยุด โก้ พี่บอกให้หยุดไง !!// ฉันไปดึงแขนของโก้ออกมาจากรัน ก็จะเข้าไปดูรันว่า บาดเจ็บตรงไหนมั้ย ภาพตรงหน้าทำเอาโก้ถึงกลับไม่ยอม ฉันเห็นท่าไม่ดี จึงดึงโก้เข้าไปในห้องนอนเพื่อปรับอารมณ์

นั่งลง//

ใจเย็นก่อนได้มั้ย//

พี่มีอะไรกับมันลับหลังผมนานยัง // เขาถามฉันด้วยสีหน้าที่ดูจริงจัง

นานแล้ว หลายปีแล้ว// คำพูดของฉันทำเอาคนที่อยู่ตรงหน้า งง งวย ฉันจึงเริ่มเล่า เรื่องของฉันกับรัน ให้โก้ฟังทั้งหมด ตั้งแต่เรื่องที่บ้านอยู่ติดกัน เป็นเพื่อนกันสมัยเด็ก และตอนที่รันบอกชอบฉัน ฉันเล่าให้เค้าฟังทั้งหมด

งั้นผมเองสินะที่มาทีหลัง//เขาพูดเชิงตัดพ้อ ก่อนที่ฉันจะเดินไปจูงมือรันเข้ามา

พี่ไม่อยากให้เรื่องทั้งหมดมันเป็นอย่างนี้นะ ถ้าเราทั้งคู่จะต้องเลิกเป็นเพื่อนกัน งั้นขอเป็นพี่เองดีกว่าที่ต้องหายไป//คำพูดของฉัน ทำเอาทั้งคู่ตกใจและลังเลอยู่มาก ก่อนที่เขาจะตัดสินใจ และเปิดใจคุยกัน โดยขอให้ฉันไปนั่งรออยู่ด้านนอก

มึงเอาไงอ่ะมึงมาก่อนกู//โก้ พูดกับรัน

กูไม่รู้ว่ะ แต่พี่เมลเค้าชอบมึงมากกว่า// รันพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย

แล้วมันเป็นไปไม่ได้เหรอวะที่เราจะอยู่ด้วยกันสามคน // คำพูดของโก้ ทำเอารันที่ฟังอยู่ถึงกับเงียบและพูดไม่ออก

กูก็ไม่อยากเสียพี่เมล ไปนะเว้ย และกูก็ไม่อยากเสียเพื่อนด้วย// โก้พูดขึ้น

แล้วจะให้กูทำยังไง กูไม่สามารถแบ่งคนที่กูรักกับใครได้หรอกนะ // รัน พูดด้วยความน้อยเนื้อเชื่อใจ

แต่กูมีอะไรกับพี่เขาแล้วนะ//

เรื่องนั้นกูไม่มีปัญหา กูกับมึงแบ่งกันกินอยู่เสมอ แต่กูแค่ไม่ชอบ ที่เห็น คนที่กูรอมาหลายปี ต้องมาเป็นของคนอื่นกูอยากให้เค้าตัดสินใจไปเลยว่ะ ว่าเขาเลือกใครระหว่างมึงกับกู// รัน พูดอย่างเอาจริงเอาจัง ก่อนที่โก้จะเดินไปตามฉันเข้ามา แล้วเขาก็พูดเรื่องทั้งหมดที่คุยกันให้ฉันฟัง เพื่อให้ฉันเป็นคนตัดสินใจ

ในเมื่อถ้าอยากให้พี่เลือก พี่ขอไม่เลือกใครเลย เธอสองคนจะทำอะไรก็ตามใจ พี่ยังคงอยู่ตรงนี้เป็นพี่ที่ดีคอยดูแลพวกเธออยู่ ถ้าเศร้าเมื่อไหร่ก็มาหาพี่ได้//คำพูดของฉันเหมือนทำให้พวกเขาฉุดคิดได้ ก่อนที่โก้จะเดินกลับเข้าห้องไป เหลือเพียงรัน ที่ยังคงนั่งอยู่ภายในห้องฉัน

ไปกินข้าวเถอะรัน เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน คืนนี้ นอนที่นี้ก็ได้ พี่ไม่ว่าอะไร รบกวนเธอมาเยอะแล้ว//ฉันพูดเสร็จก็ไปอาบน้ำเพื่อมานอนพักผ่อน และคลายสมองกับเรื่องบ้าบ้าพวกนี้

แม่ฉันทำธุระเสร็จฉันก็มานั่งเขียนงานต่อ รันก็ไปเก็บถ้วยชามและไปอาบน้ำอย่างว่าง่าย พอเขาเรียบร้อยจากตรงนั้น เขาก็เดินมาขึ้นเตียงนอนของฉัน ก่อนจะนอนพลิกตัวไปมา พร่างคิดอะไรอยู่ไปเรื่อย ฉันเห็น ก็ รู้ทันที ว่าเขานอนไม่หลับ ฉันจึงหยุดที่จะทำงาน แล้วเดินไปปิดไฟ ก่อนที่จะขึ้นเตียงนอนไป

นอนไม่หลับหรอ//ฉันพูดถามเขาขึ้น

ครับ คิดอะไรไปเรื่อย //

แล้วคิดอะไรอยู่ละ พี่ถามได้มั้ย //

ผมแค่ หวงพี่มากๆ ไม่อยากให้พี่เป็นของใคร แต่ผมก็กลัวเสียเพื่อนรักไปเหมือนกัน พี่ก็รู้ว่าโก้มันอยากให้อยู่กัน3คน แต่ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอก // เขาพูดด้วยอารมณ์ที่ดูสับสนในใจ

งั้นก็ดูกันไป พี่ก็ดูแล เราอยู่ตรงนี้นี่แหละ ไม่ไปไหนหรอก พวกเราเบื่อพี่เมื่อไหร่ค่อยไปนะ //ฉันพูดปลอบใจเด็กที่อยู่ตรงหน้า ก่อนที่เขาจะค่อยๆ หันมากอดฉัน อย่างกล้าๆเกร็งๆ