07

เออ กูมีไรจะถามอยู่พอดีเลย// เขตพูดขึ้น

สรุป เมื่อคืนไปส่งไอส้มป่ะ// เมื่อเขตพูดจบ ทุกสายตาของเพื่อนๆจับจ้องมาที่ผม พร้อมจะเอาคำตอบ

มึงก็ตอบๆไปดิ ไอโก้// รันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคือง

ไม่ได้ไปส่ง กูไปนอนห้องพี่เมล// คำตอบของผมทำเอาทุกคนประหลาดใจ

เหี้ยย จริงดิ // เขตอุทานออกมาด้วยความตกใจ

ทำไมวะ// ผมถามต่อ

ก็อีส้มตัวร้ายมึงไง พูดกับใครๆไปทั่วละ ว่าไปกับมึง// รันพูดสวนทันที

เชี่ยย ใครรู้ก็ได้นะเว้ย ที่ไม่ใช่พี่เมล แล้วงานเลี้ยงรุ่นก็จะเริ่มไวๆนี้ละ// ผมยิ่งกังวลเข้าไปอีก

ไอสัส ไหนมึงบอกกูว่ามึงจริงจังกับพี่เขาไง แล้วทำไมมึงต้องทำแบบนั้นกับพี่เขาด้วยวะ// รันพูดด้วยอารมโมโหก่อนจะลุกเดินออกไปทำเอาคนอื่นงง ตามๆกัน

ข้อความ

เมล: โก้ เดี๋ยวพี่จะไม่อยู่ 3วันนะ

โก้: เอ้า พี่จะไปไหน หรือว่าเป็นเพราะผม

เมล: เปล่า พี่จะไปต่างจังหวัดนะ ไปงานศพของเพื่อนแม่ เขาเสีย พี่ต้องไปกับแม่กับเฮีย

โก้: อ๋อครับ แล้วไม่บอกผมก่อน

เมล: พี่ก็พึ่งรู้เหมือนกันคับ เลยพึ่งบอก เก็บของก่อนนะ ว่างๆจะโทรหา

โก้: ครับ เดินทางปลอดภัยครับ

เมื่อจบบทสนทนา ผมนึกในใจเล็กๆว่าเป็นเพราะการกระทำของผมเมื่อคืนเองรึเปล่า ที่ทำให้พี่เมล ต้องไปต่างจังหวัดแบบนี้ แต่ผมพยายามเชื่อใจพี่เมล และไม่คิดมากจนเกินไป ตกเย็นหลังเลิกเรียน ผมกะว่าจะชวนไอรันไปผับสักหน่อย แต่ไม่เห็นหัวมันเลย กลับไปถึงคอนโดเจอแต่ข้อความทิ้งไว้บนหัวเตียงผม ผมหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน

“ กูต้องกลับบ้านก่อนนะ ตอนนี้กูยังไม่อยากคุยกับใคร โทรศัพท์กูพัง ฝากบอกอาจาร์ยด้วย กูอาจจะกลับบ้านไปสักพักนึง ไม่ต้องห่วง”

ผมที่ได้อ่านข้อความก็นึกเป็นห่วงมันอยู่ไม่น้อย แต่ก็แอบสงสัย ว่าทำไม พี่เมลกับไอรัน ถึงหายไปพร้อมกันแบบนี้ โดยที่ไม่บอกผมร่วงหน้าเลยสักนิด หรือมันเป็นเพราะทั้งคู่มีอะไรกันรึเปล่า แถมวันนี้ไอรันทำตัวแปลกๆกับผมอีก แม่ง ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว ผมแม่งโคตรหวงพี่เขาเลย ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับพี่เขาเลยจริงๆ

ฝั่งของรัน

เมื่อคืน ผมเจอกับพี่ชายของพี่เมลอีกรอบขณะที่เข้าห้องน้ำอยู่ พวกเราคุยกันไปเรื่อยจนไปจบที่ว่า พวกผมเป็นเพื่อนบ้านกันที่จังหวัดระนอง แม่ผมและแม่พี่เมลเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาล ซื้อบ้านติดกัน ผมเป็นเพื่อนเล่นกับพี่เมลมาโดยตลอด โดยที่เรียกชื่อพี่เขาว่าพี่หมวย เพราะเสียงคล้ายกับคำว่าเมล ผมแอบชอบพี่เค้าตั้งแต่สมัยเด็กๆ จนถึงตอนที่พี่เมลย้ายไปเรียนมอปลายที่ชลบุรี ผมถึงไม่ได้ติดต่อเธอเลย แต่พึ่งมารู้จากเฮียแม็กว่าพี่ชายของผมริช ติดต่อพูดคุยกับพี่เมลอยู่ตลอดโดยที่ผมไม่เคยรู้มาก่อน เมื่อผมรู้เรื่องของพี่เมลในคืนนั้น ก็รู้สึกเสียใจเอามากๆ เพราะที่ผ่านมา เธอได้เห็นแต่ด้านแย่ๆของผมอยู่เสมอ แถมผมยังยุให้ไอโก้กับพี่เมลคบกันอีก ถ้าผมรู้ว่าพี่เมลคือคนที่ผมชอบ ผมคงจะไม่ปล่อยให้เธอ ไปกับคนอื่นหรอก พอยิ่งผมเห็นการ กระทำของไอโก้ที่ทำกับส้มๆแล้วผมยิ่งไม่พอใจ

จนมาถึงวันที่ชีวิตของผมจะปลี่ยนไป………..

แม่ของผม เสียชีวิตกระทันหันเมื่อคืน เพราะรถชน ผมพึ่งได้รับข่าวเมื่อเช้า จากพี่ชาย ผมเหลือแค่แม่และพี่ชาย ที่ยังสานต่อธุรกิจของพ่อ จนกระทั่งแม่ผมมาจากไปกระทันหัน ใจผมแตกสลายแยกออกจากกัน ผมทำตัวไม่ถูก ร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะปาโทรศัพท์ทิ้งจนแตก

ผมออกเดินทางเพื่อกลับมาหาพี่ชายที่ ระนอง ใช้เวลานั่งเครื่องบินชั่วโมงกว่า ทันทีที่มาถึง ผมแทบจะเขาทรุด ผมแม่งโคตรเสียใจที่แม่ผมจากไปเร็วขนาดนี้

บ้าน

พี่ริช…/ / ทันทีที่ผมเห็นหน้าพี่ชายที่เศร้าหมอง ผมก็น้ำตาไหลออกมาทันที รู้สึกตัวอีกที ก็มีหญิงสาวตัวเล็กมาโอบกอดผมไว้ จุดนั้นผมไม่ไหวจริงๆ ผมที่ไม่เคยร้องไห้ กลับร้องออกมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกของผมมันเจ็บที่หัวใจเอามากๆ นี่นะหรอ ความรักเมื่อต้องสูญเสีย

ไม่เป็นไรนะรัน พี่อยู่ตรงนี้ ไม่เป็นไรนะ// ใช่ ฉันเอง เมลเอม ฉันพึ่งรู้ว่าเพื่อนสนิทของม๊า คือแม่ของรัน เมื่อฉันมาถึงบ้านของเขาและเห็นรูปภาพครอบครัวขนาดใหญ่แขวนอยู่กลางบ้าน แม่ของฉันและน้า รัก เป็นเพื่อนสนิทกันมานานตั้งแต่สมัยเรียน ฉันพึ่งรู้ว่าเด็กน้อยที่ชอบมาเล่นกับฉันแต่ก่อนคือรัน เพราะแต่ก่อนรันเป็นเด็กอ้วนผิวแทน แตกต่างจากตอนนี้เป็นอย่างมาก และริชก็ไม่เคยเล่าเรื่องของรันให้ฉันฟังเลย

ไม่เป็นไรแล้วนะ น้ารักเขาไปสบายแล้ว// ฉันพูดปลอบใจเด็กคนนี้พร้อมลูบหัวของเขาอย่างเบาๆ ก่อนที่เขาจะเริ่มใจเย็นและออกจากอ้อมกอดฉัน

อืม เลิกร้องได้แล้ว มึงร้องไป แม่จะเสียใจเปล่าๆ// ริชพี่ชายของรันพูดขึ้น

ขึ้นไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวกูดูแลแขกของแม่เอง// พี่ริชพูดพร้อมดันตัวให้รันขึ้นห้องไป

ขอโทษด้วยนะเมล ที่ไอรันมันไปกอดแบบนั้นอ่ะ// ริชพูดขอโทษฉันยกใหญ่

ไม่เป็นไร // ฉันพูดตอบอย่างใจเย็น

งั้นขึ้นไปข้างบนกันเถอะครับ ผมจะพาไปพักที่ห้อง// ริชพูดพร้อมเดินนำไป

แต่เรื่องแย่ๆก็ยังไม่จบลงเท่านี้ เพราะห้องรับแขกเหลือเพียง1 ห้อง จึงทำให้ เฮียแม็กต้องไปนอนกับรัน

เฮียโอเคมั้ย// ริชถาม

มึงจะให้กูตอบตรงๆป่ะ

ครับ

ไม่โอเครสัส เมลไปนอนกับรันไป เฮียนอนกับม๊าเอง // ทุกคนคงสงสัยใช่มั้ยคะ ว่าทำไมพี่ชายสุดที่รักของฉันถึงไล่ฉันไปนอนกับผู้ชาย เพราะน้ารัก เขาเอ็นดูเฮียแม็กมากก จนเรียกเฮียแม็กว่าลูกอยู่หลายครั้ง แล้วเฮียเป็นคนกลัวผีเอามากๆ เลยไม่อยากนอนกับรันเพราะกลัวน้ารักจะมาหานั้นเอง

จะดีหรอเฮีย หรือเมลจะมานอนกับเรามั้ยอ่ะ// ริชถามด้วยความเป็นห่วง

นอนกับรันไปนั้นแหละ ดูใจน้องมันหน่อย เคยเล่นอาบน้ำกันมาตั้งแต่เด็กไม่รู้จะอายอะไร// ม๊าพูดแทรกขึ้นมา แต่ฉันก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรแต่อย่างใด

ยังไงก็ได้// พูดจบ ฉันก็ลากกระเป๋า เดินเข้าห้องของรันไป ทำเอาริชมองตามไม่ละสายตา เมื่อเข้ามาถึงภายในห้อง ห้องที่ตกแต่งด้วยรูแภาพอนิเมะ คุมโทนสีดำ เป็นที่พึ่งพอใจฉันเอามากๆ ก่อนที่ฉันจะเห็นชายหนุ่มหน้าคม นอนหลับอยู่บนเตียงไปด้วยคราบน้ำตา ฉันตัดสินใจ ไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมตัวไปงานของน้ารัก

เมื่อจัดแจงตัวเองจนเสร็จเรียบร้อย มีเวลาว่างเหลือ จึงนั่งทำงานต่อ รอบนี้ฉันตั้งใจเขียนนิยายเรื่องนึงขึ้นมา เกี่ยวกับชายหนุ่มคนนึง ผู้เป็นเสาหลักของบ้านเปรียบเหมือนข้อความที่คอยแจ้งเตือนทุกสิ่งรอบตัว ฉันอ้างอิงบุคคลนี้มาจากริช พี่ชายของรัน หรือเพื่อนสมัยเด็กของฉันนั้นเอง ฉันเขียนเรื่องของเขาอยู่นานพอสมควร ก่อนที่จะมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

เมล เมล

อืม ว่า// เมื่อเปิดประตูออกไปพบว่าคนตรงหน้าคือริช

นึกว่าหลับ ใกล้จะไปกันแล้ว เลยมาตามให้เตรียมตัวน่ะ// ริชพูดบอกฉัน

อืม เสร็จแล้วเดี๋ยวลงไปข้างล่างเลยก็ได้// ฉันพูดจนก็เดินออกจากห้องไปทันที

19:30น พระเริ่มสวด แขกในงานค่อนข้างมากมาย ฉันนั่งไม่ได้สนใจใครตั้งแต่แรก แต่ก็ยังเห็นรัน ร้องไห้น้ำตาซึมอยู่

เมื่อพระสวดเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกลับบ้าน แขกไปที่บ้านของน้ารักเป็นจำนวนมากเพราะไปทานอาหารและพูดคุยหารือ ส่วนมากเพื่อนเป็นของม๊า ทั้งนั้น จังหวะนั้นฉันโคตรอึดอัด นึกว่างานรวมญาติ

จึงหนีขึ้นมาบนห้องก่อน ทันทีที่อาบน้ำเสร็จอีกรอบ ก็หาที่สงบๆและเขียนนิยายต่อ ผ่านไป2 ชั่วโมงได้ ริชและรันก็ขึ้นห้องมา

โทษนะเมล พอดีเราต้องนอนด้วย น้าเปรมเขาขอพักที่บ้านเราเลยให้น้าเปรมนอนห้องเรา// ริชพูดด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล

อื้ม ไม่เป็นไร นอนด้วยกันนี่แหละคนเยอะ อบอุ่นดีมั้ง// พูดจบฉันก็ก้มหน้าเขียนนิยายต่อ พี่น้องทั้งสอง ต่างพากันไปอาบน้ำ ก่อนจะมานั่งคุยกัน

พี่เมล// เสียงเรียกของรันดังขึ้น

พี่บอกโก้รึยังว่ามาบ้านผม

ไม่ได้บอกอ่ะ ไม่เห็นโก้ทักมา เลยไม่ได้ทักไปกวน// ฉันพูดตอบก่อนที่จะปิดโน๊ตบุ๊คและเดินไปขึ้นเตียง

ดูหนังมั้ย// ฉันถามทั้งคู่

เอาดิ// ริชพูดตอบ

ทุกคน ถ้าฉันเป็นคนบ้าผู้ชาย จังหวะนั้นที่มีผู้ชายหล่อ2 คนนอนประกบอยู่ข้างๆจะทำยังไง คงเขินกันสินะ แต่ฉันไม่เป็นแบบนั้นเลย กลับรู้สึกสงสารซะมากกว่าเพราะใบหน้าที่หล่อเหล่า แฝงไปด้วยแววตาที่เศร้าหมอง

ผ่านไปไม่ถึงครึ่งเรื่องรันก็หลับไป

อืมเมล// เสียงริชเรียกฉันขึ้น

ว่า

เป็นไงบ้าง มีแฟนรึยัง

ก็มีคนที่ชอบแล้วนะ ทำไมหรอ

เราถามไปงั้นแหละ

ริชชอบเราหรอ// ฉันถามเขาอย่างตรงไปตรงมา ก่อนที่ รันจะพลิกตัวหันมาทางฉัน และฉันก็สังเกตุเห็นว่าเขายังไม่หลับดี แต่นอนฟังเรื่องของฉันกับริชอยู่

อื้ม ชอบ ชอบมาตั้งนานแล้วด้วย แต่เรารู้อยู่แล้วแหละว่าเมลคงไม่ชอบเราหรอก เพราะเราเป็นเพื่อนกันนิเนาะ// ริชพูดพร้อมยิ้มออกมาอย่างเศร้าๆ

เป็นเพื่อนกันดีกว่า เรารักกันแล้วความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่มันหายไปนะริช เรารักริชนะ รักริช ที่ริชเป็นเพื่อนของเรา เราไม่คิดที่จะให้สถานะอื่นได้เลย //. คำพูดของฉันทำเอาคนที่นอนอยู่ข้างๆน้ำตาไหลซึมออกมา ฉันทำได้แต่เพียงหันไปปลอบใจของเขาด้วยการลูบไปที่แขนของเขาเบาๆ ก็ทำให้ริชยิ้มออกมาได้

นอนเถอะ// ริชพูดขึ้นพร่างเช็ดน้ำตาไปด้วย

ครืดดดดดดด ครืดดดดด// เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ฉันแทรกขึ้นมา

ว่าไง

พี่ถึงรึยัง

ถึงแล้ว บอกไปในแชดแล้วนะ

แล้วพี่ไปงานศพใครหรอ

งานแม่ของรัน// ฉันพูดตอบพร้อมหันไปมองเด็กที่นอนหลับตาอยู่ข้างๆ แต่น้ำตาของเขายังคงไหลออกมาอยู่เลื่อยๆ

ไม่เห็นมันบอกผมเลย งั้นพี่พักผ่อนเถอะผมนอนก่อน………..โก้// ทันทีที่สิ้นสุดคำพูด ปลายสายของโทรศัพท์ ก็มีเสียงเรียกชื่อของคนที่ฉันรักดังขึ้น น้ำเสียงเป็นผู้หญิง ทำเอาเด็กหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆ ลืมตาขึ้นมามอง ก่อนที่ฉันจะตัดสายไป

นอนกันก่อนเลย ยังไม่ง่วงเดี๋ยวลงไปหาของหวานกินก่อน// ฉันพูดบอกริชก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกจากห้องไป

ฉันเดินมานั่งที่ริมสระว่ายน้ำของบ้านรัน พี่ชายฉันยังไม่ได้ขึ้นนอนเห็นฉันท่าทางเศร้าสร้อยจึงมานั่งเป็นเพื่อนด้วย

มีอะไร เล่าให้เฮียฟังได้นะ// น้ำเสียงของเฮียแม็กทั้งอ่อนโยน และนุ่มนวล ทำเอาฉันฟังแล้วรู้สึกโล่งใจเอามากๆ

ขอบคุณนะเฮีย หนูแค่ ทำตัวไม่ถูก// ฉันพูดก่อนจะเงียบไป

เรื่องอะไรละ เล่าให้เฮียฟังได้ป่าว// เฮียแม็กพูดขึ้นพร้อมเอามือลูบมาที่หัวของฉัน

เห้อ เมลแค่ไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง โก้เขาก็ดูเป็นคนดีนะ แต่เขาทำให้เมลไม่สบายใจเรื่องผู้หญิงอยู่ตลอดเลย ความสัมพันธ์ก็ไม่ชัดเจน แถมวันนี้ริชก็มาบอกชอบอีก…….หนูผิดมั้ยเฮีย

ไม่หรอก อย่าบอกนะ ว่านอนกับโก้แล้ว เลยเป็นแบบนี้

อื้ม หนูรู้สึกไม่ดีเลยเฮีย ทำยังไงดี

ไม่เป็นไร ใครจะรักไม่รักเมลก็ตามนะ แต่เฮียป๊าม๊ารักเมล ถ้ารู้สึกว่าตัวเองรู้สึกไม่ดีกับความสัมพันธ์นั้นก็ถอยออกมาดีกว่า ดีกว่าทนอยู่ต่อไปแล้วตัวเองเจ็บอยู่ตลอด ริชมันก็เป็นคนดีมาตลอดแต่เมลคงไม่อยากข้ามเส้นคำว่าเพื่อนใช่มั้ยละ งั้นก็ลองมองคนที่เขาทำดีกับเราบ้าง ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม // เฮียพูดจบฉันก็ได้คิดทบทวนอะไรหลายอย่างเลยทีเดียว

อื้ม ขอบคุณนะเฮีย รักเฮียนะ// พูดจบฉันก็ทั้งกอดทั้งหอมแก้มพี่ชาย

งั้นเมลไปนอนก่อนนะ

อะกินสักหน่อยจะได้หลับสบายไม่ต้องคิดไรเยอะ// เฮียยื่นขวดไวน์มาให้ฉัน ในขวดเหลืออยู่เพียงครึ่ง ฉันรับมาจากมือของเฮียก่อนที่จะยกขึ้นกระดกเข้าปากไปอย่างนั้น

เห้ยๆๆใจเย็นดิ// เฮียห้ามปรามฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้สนก่อนจะดื่มจนหมดขวดไป

ขึ้นไปนอนก่อนนะ// ฉันลุกขึ้นยกมือโบกลาพี่ชายก่อนจะเดินเข้าบ้านไป อาการยังไม่เมานัก แต่มันมาหลังจากนี้แน่

ฉันขึ้นมาถึงห้องพบว่าริชหลับไปแล้งเหลือเพียงรันที่ยังนั่งเหมือนรอใครสักคนอยู่

ยังไม่นอนอีกหรอ// ฉันถามรันขึ้นมา

นอนไม่หลับ

ไปหาอะไรกินไปจะได้นอนหลับ// ฉันพูดพร้อมคลานขึ้นมาบนเตียง

ถ้าแม่ยังอยู่ เวลาที่ผมนอนไม่หลับ แม่จะชอบลูบหัวผมอยู่เสมอ………..แต่ชั่งมันเถอะพี่// รันพูดพร้อมกับล้มลงนอน

เห้อออ// ฉันถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะเอามือไปควงแขนของริชและรัน. พร่างลูบเบาๆให้ทั้งคู่หลับไป รู้สึกอีกทีริชก็นอนพลิกข้างหันมากอดแขนฉันก่อนจะพูดเบาๆว่า

ขอบใจนะ

ผ่านไปไม่ถึง10นาทีฉันก็หลับ ตื่นเช้ามาอีกที รู้สึกปวดเมื่อยร่างกายไปหมด เพราะไอสองคนที่นอนอยู่ข้างๆ มันนอนกอดฉันเป็นหมอนข้างเลยทีเดียว ก่อนที่ฉันจะค่อยๆจับแขนและขาของทั้งคู่ออก ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ

พอออกมาจากห้องน้ำทั้งคู่ก็ตื่นกันขึ้นมาแล้ว แต่บรรยากาศกลับเปลี่ยนไป ภายในห้องดูมีแต่ความขุ่นเคือง

เป็นอะไรกัน ทะเลาะอะไรกัน// ฉันถามขึ้นหร้อมทำหน้านิ่วคิ้มขมวด

เปล่าไม่มีไรหรอกเมล// ริชพูดตอบ

เมื่อคืนพี่ริชบอกชอบพี่ใช่มั้ย // รันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขัง

อืม ทำไมอ่ะ

ผมก็ชอบพี่เหมือนกัน เพราะผมไม่กล้าบอกพี่มาตลอดทุกอย่างแม่งเลยเป็นแบบนี้ ผมต้องปั้นหน้าแสดงความยินดีกับไอโก้ทุกอย่าง// รันพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงขึงขัง แต่แววตาของเขาดูเศร้าเป็นอย่างมาก

อืม ไม่เป็นไรนะรัน พี่ก็ยังรักเราเหมือนน้องคนนึงอยู่เสมอ ไม่ต้องไปทำตัวไม่ดีใส่โก้นะรู้มั้ย พี่รู้ว่ารันน่ารักขนาดไหน ไม่มีอะไรสำคัญไปมากกว่าเพื่อน เพราะงั้น อย่าให้ตัวพี่เองไปทำลายความสัมพันธ์ของรันกับโก้เลย// ฉันพูดขึ้นพร้อมลูบไปที่หัวของเขาเบาๆ