Novels by ไดโนที่ชอบอมยิ้ม

ครับ// เมื่อได้ยินเขาตอบเช่นนั้นฉันก็สบายใจขึ้นบ้าง แต่ในใจยังคงสับสนกับทุกสิ่ง งั้นก็ได้พูดมันออกมาแล้วเนาะ สบายใจแล้วรึยังละ ถ้าทั้งคู่สบายใจกันแล้วก็ไปอาบน้ำได้แล้วจะได้ลงไปกินข้าว// ฉันพูดจบ พร้อมกับไปยิบผ้าเช็ดตัวให้ทั้งคู่ก่อนที่ริช จะลุกขึ้นไปอาบน้ำอย่างว่าง่าย ฉันมองไปที่รัน เขาก็มองหน้าของฉันด้วยความสงสัย มีอะไรอยากพูดอีกมั้ยละ// ฉันถามเด็กตรงหน้าขึ้น พี่ชอบไอโก้มันจริงๆใช่มั้ย// เด็กตรงหน้าถามด้วยท่าทีที่จะร้องไห้ พี่ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่าแบบนี้มันคือความรักมั้ย// ฉันตอบไปพร่างก้มหน้า งั้นพี่เลิกยุ่งกับมันได้มั้ยถ้าพี่ไม่ได้ชอบมัน ให้พี่เลิกกับโก้แล้วมาคบกับรันหรอ ถ้าทำแบบนั้นริชกับโก้จะรู้สึกยังไง // ฉันถามรันด้วย อารมณ์ที่สับสน ก็ไม่ต้องรู้สึกยังไง ก็อยู่มันแบบนี้แหละ ผมพอใจแบบนี้ กับริชผมยอมได้ แต่คนอื่นผมยอมไม่ได้วะ // จังหวะนั้นความรู้สึกของฉันมันบอกว่า เหี้ยไรวะเนี๊ยะ โคตรสับสน โคตรงง โคตรวุ่นวาย อืม โอเคร สบายใจขึ้นรึยัง// ฉันถามรันขึ้นด้วยน้ำเสียงความเป็นห่วง สบายใจขึ้นเยอะแล้ว งั้นผมลงไปอาบน้ำข้างล่างก่อน ค่อยตามไปกินข้าว// เด็กหนุ่มพูดก่อนที่จะ

เออ กูมีไรจะถามอยู่พอดีเลย// เขตพูดขึ้น สรุป เมื่อคืนไปส่งไอส้มป่ะ// เมื่อเขตพูดจบ ทุกสายตาของเพื่อนๆจับจ้องมาที่ผม พร้อมจะเอาคำตอบ มึงก็ตอบๆไปดิ ไอโก้// รันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคือง ไม่ได้ไปส่ง กูไปนอนห้องพี่เมล// คำตอบของผมทำเอาทุกคนประหลาดใจ เหี้ยย จริงดิ // เขตอุทานออกมาด้วยความตกใจ ทำไมวะ// ผมถามต่อ ก็อีส้มตัวร้ายมึงไง พูดกับใครๆไปทั่วละ ว่าไปกับมึง// รันพูดสวนทันที เชี่ยย ใครรู้ก็ได้นะเว้ย ที่ไม่ใช่พี่เมล แล้วงานเลี้ยงรุ่นก็จะเริ่มไวๆนี้ละ// ผมยิ่งกังวลเข้าไปอีก ไอสัส ไหนมึงบอกกูว่ามึงจริงจังกับพี่เขาไง แล้วทำไมมึงต้องทำแบบนั้นกับพี่เขาด้วยวะ// รันพูดด้วยอารมโมโหก่อนจะลุกเดินออกไปทำเอาคนอื่นงง ตามๆกัน ข้อความ เมล: โก้ เดี๋ยวพี่จะไม่อยู่ 3วันนะ โก้: เอ้า พี่จะไปไหน หรือว่าเป็นเพราะผม เมล: เปล่า พี่จะไปต่างจังหวัดนะ ไปงานศพของเพื่อนแม่ เขาเสีย พี่ต้องไปกับแม่กับเฮีย โก้: อ๋อครับ แล้วไม่บอกผมก่อน เมล: พี่ก็พึ่งรู้เหมือนกันคับ เลยพึ่งบอก เก็บของก่อนนะ ว่างๆจะโทรหา โก้: ครับ เดินทางปลอดภัยครับ เมื่อจบบทสนทนา ผมนึกในใจเล็กๆว่าเป็นเพราะการกระทำของ

อ๋อ คนนี่เองหรอเมล// พี่กัสพูดขึ้นพร้อมทำหน้านิ่วคิ้วขมวด จนฉันกังวลใจเล็กน้อยจึงถามขึ้น มีอะไรรึเปล่าพี่ อ๋อไม่มีไร// พี่กัสหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มก่อนจะมองไปที่หน้าของส้มๆแบบตาจ้องตา จู่ๆ พนักงานก็เดินมาที่โต๊ะของฉันก่อนจะยื่น ดอกไม้ช่อโตให้ ทำเอาฉันแปลกใจอยู่มาก ส่วนโก้ที่นั่งอยู่ข้างๆก็แสดงอารมณ์ออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจ ก่อนฉันจะยิ้มแห้งและยื่นดอกไม้ไปให้พี่กัส ของพี่อ่ะ// พร้อมยัดช่อดอกไม้ไปให้เธอทันที น่าจะของพี่กัส// ฉันหันไปพูดบอกโก้ อุ๊ยมีการ์ดด้วย// พี่กัสพูดขึ้น คุณสวยจังเลยครับ เป็นไปได้ไหมที่จะเดินมาชนแก้วกับโต๊ะผมหน่อย โต๊ะ 213 // เมื่อพี่กัสอ่านจบ ทุกคนก็มองไปที่โต๊ะนั้น มันคือโต๊ะชั้นสองที่อยู่ถัดไปจากโต๊ะของพวกโก้แค่ 2 ตัว กลุ่มชายที่ดูโตกว่า ในมาดมาเฟีย ทำเอาสาวๆโต๊ะฉันจ้องกันตาเป็นมัน ส่วนฉันไม่ได้สนใจแต่อย่างใด ไม่ต้องไปนะพี่เมล // โก้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูร้อนรน ไม่ไปหรอก จะไปทำไม// ฉันพูดขึ้นก่อนจะยกแก้วในมือกระดกขึ้นดื่ม โห่พี่กินเหล้าดุจัง// ตินพูดขึ้น ฉันเพียงแค่ยิ้มแห้ง ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก ก่อนที่จะยกมาดื่มเข้าไปอีกรอบ เมลไม่ไปชนแก้วก

อย่าบอกนะว่ามึง….// รันถาม เออ// คำตอบของผมทำเอาทุกคนประหลาดใจ เชี่ยยย เอาดี// ตินตกใจมาก เมื่อได้ยินคำพูดของโก้ กินข้าวเสร็จก็กลับเข้าห้องกันนะ พี่มีแขกมาวันนี้// ฉันเดินมาพูดขัดจังหวะหนุ่มๆพอดี ทำเอาคนอื่นๆตกใจที่ฉันพูดขึ้น ใครมาหรอพี่// รันถาม พี่ชายพี่มาหน่ะ อ๋อครับ ทุกคนดูรีบกินข้าวมา คงเพราะความหิวหรือไม่ก็อาจจะกลัวฉันก็เป็นได้ ก่อนที่ฉันจะเข้าไปในห้องนอนเพื่อตรวจเช็คความเรียบร้อยก่อนว่ามีอะไรผิดปกติมั้ย จู่ๆ เสียงกริ่งห้องก็ดังขึ้น ทุกคนมองไปที่ประตูพร้อมกัน ก่อนฉันจะรีบเดินออกไปเปิดประตู เอ้าหนอน นี่มาแล้ว // ตะวันพูดขึ้นพร้อมโชว์เบียร์ที่ซื้อมาอีกตั้งหาก ทำไมมาไวจัง กลัวมาช้ากว่าเฮียแล้วจะโดนบ่น เข้ามาก่อนสิ// ฉันช่วยตะวันถือของเข้ามา เมื่อตะวันเดินเข้ามาภายในห้องของฉันบรรยากาศก็เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน เชี่ย ใครวะ โคตรหล่อ ขาวตี๋ชิบหาย// เขตพูดกระซิบกับพ้องเพื่อน นั้นดิ กูจำได้ว่าพี่ชายพี่เมลหน้าโหดๆเหมือนมาเฟียไม่ใช่หรอวะ//ตินพูดเสริมต่อ กูก็ไม่รู้// รันพูดขึ้น มึงรู้มั้ยวะไอโก้//รันหันไปถาม แต่โก้ทำหน้าคิ้วขมวดเข้าหากันแบบอารมณ์เสียสุดๆ เพื่อ

นอนได้ พี่ก็นอนกับผมไง เตียงตั้งใหญ่// เขาพูดขึ้นทำเอาฉันหวั่นใจอยู่เล็กน้อย กลัวว่าเขาจะมีอะไรกับฉันแล้วทิ้งฉันไปเหมือนเด็กคนนั้น ไม่เป็นไรดีกว่า พี่นอนพื้นนี่แหละ// ฉันพูดพร้อมปูที่นอนต่อไป สักพักได้ยินเสียงสูดน้ำมูกเบาๆมาจากด้านบนของเตียง เอ้าโก้ร้องไห้ทำไม// ฉันตกใจที่เด็กหนุ่มตัวโตด้านหน้า ร้องไห้ออกมา พี่โกรธผมใช่มั้ย พี่เลยไปนอนด้านล่าง ไม่ชะ.. เรื่องนั้นผมไม่ได้ตั้งใจผมเมา แล้วน้องเค้าก็มาลูบตรงนั้นของผมอยู่ได้ ผะผม…// ฉันลุกขึ้นไปลูบแขนเขาเบาๆ ก่อนที่โก้จะกอดมาที่เอวของฉัน พี่ไม่ได้โกรธ พี่แค่ไม่ชินที่มีคนนอนด้วย แล้วก็กลัวโก้นอนไม่สบายตัว// ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบและใจเย็น ก่อนที่เด็กหนุ่มตรงหน้าจะหันขึ้นมามอง จริงนะ// โก้ถามฉัน ก่อนที่ฉันจะพยักหน้าตอบและเอามือปาดน้ำตาให้เขา งั้นพี่ก็ขึ้นมานอนกับผม ผมถึงจะเชื่อ // ไม่รู้เพราะอะไร ทุกครั้งที่เขาขออะไรจากฉันมักจะทำตามเสมอ ไม่เคยขัดใจแม้แต่น้อย รอบนี้ก็เช่นกัน อื้ม พี่เก็บฟูกก่อนนะ// ฉันพูดบอกเด็กหนุ่มตรงหน้าพร้อมแกะมือเขาออกจากเอวอย่างช้าๆ เมื่อเอาฟูกไปเก็บก็มานั่งอยู่ข้างเตียง การแต่งตัวของฉันคืนนี้ก็ด

แต่ว่า.. // คนอายุน้อยกว่าเริ่มทำหน้าตาเศร้าใส่ฉัน พี่มีอะไรจะถาม ครับ…// เขายังคงทำหน้าเศร้าและน้ำเสียงเชิงบันทอนอยู่ไม่น้อย โก้ชอบพี่หรอ// ทันทีที่ฉันพูดจบ ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าถึงกลับหันไปทันที ทำเหมือนจะตะโกนว่าเพื่อน ไอ..// ไม่ทันที่เขาจะได้พูดที ฉันจับหน้าเขาหันมาให้ตรงกับหน้าฉัน ก่อนที่จะก้มหน้าลงไปหา ริมฝีปากของฉันประกบเข้าหาริมฝีปากหนาของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ทันทีที่ริมฝีปากแนบกัน ชายที่นั่งอยู่ก็รับริมฝีปากของฉันอย่างไม่ลดละ เขาฉุดตัวของฉันลงไปนั่งอยู่บนตักแกร่ง ก่อนที่มือทั้ง2ข้างของเขา ยังลูบไล้ไปทั้งตัวของฉันอย่างไม่เบามือ อย่างกับว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ได้เจอกัน โก้เริ่มเอามือมาสัมผัสที่หน้าอกอันอวบอิ่มของฉัน น้องชายของเขาเริ่มดันขึ้นมายังก้นของฉันที่นั่งทับมันเอาไว้อยู่ ทันทีที่รู้สึกถึงมันฉันก็ถอนจูบออกจากปากของเขา เพราะกลัวว่าเขาจะไปสายในครั้งนี้ และรันยังนั่งรออยู่ข้างนอก โก้ ไปกินข้าวนะเดี๋ยวสาย ไม่เอาครับ ผมไม่อยากไปแล้วผมอยากอยู่กับพี่// เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า กอดฉันไม่ยอมปล่อย แถมยังทำตัวงอแงใส่อีกด้วย ทำเอาคนฟังถึงกับต้องหนักใจ ไปเถอะนะ

เสือทำตาเขียวใส่ฉัน เขาดูโกรธเอามากๆ เขานิ่งและไม่พูดอะไรกับฉันเลย แต่ก็ยังหวงฉันอยู่ ทันทีที่เห็นเปรมจับมือฉัน เขาก็รีบดึงฉันให้ไปนั่งข้างๆ “ไอตัน มึงนี่ตลอดเลยนะ เรื่องความเด๋อเนี้ย” คิวดุฉัน “ขอโทษ ก็ไม่รู้อ่ะ ” “ไม่รู้เหี้ยไร ไออิ้นก็บอกอยู่ว่าจองโต๊ะนี้” พอชดุฉันขึ้น “ก็มีพนักงานมาบอกกูว่า มีคนจองแล้ว แล้วเค้าก็ให้กูไปนั่งตรงนั้น ” ฉันพูดพร้อมทำหน้ามุ้ย “ใคร?” อิ้นถามขึ้นด้วยความสงสัย ฉันเห็นท่าไม่ดี กลัวว่าเด็กคนนั้นจะโดนดุเลยปัดๆคำตอบไป ”ไม่มีไรกินเถอะๆๆๆ“ ฉันชวนทุกคนให้สนุกกับงานที่อยู่ตรงหน้า ทุกคนดื่มและมีความสุขกันมากที่ไม่ได้ปลดปล่อยกันมานาน เล่นเอาเพลียกันเลยทีเดียว พอถึงเวลาก็แยกย้ายกันกล้บบ้าน ทุกคนเรียกคนขับรถให้มารับตนกลับ ส่วนฉัน ต้องขับรถไปส่งเสือกับเปรมที่บ้านก่อน เพราะทั้งคู่ แข่งกันกินเหล้าจนเมาไม่เป็นท่า คนที่นั่งข้างๆที่คนขับคือเสือ ส่วนเปรมนั่งเบาะหลัง เมื่อไปถึงบ้านของเสือ ฉันก็พยุงร่างหนาเข้าบ้าน ก่อนแม่บ้านจะเข้ามาช่วยฉัน ”หมดสภาพเลยนะคะคุณเสือ “ แม่บ้านพูดแซว ”หนูฝากดูแลด้วยนะคะ ป้านิด พี่ๆทุกคน “ ”อ้าว หนูตันไม่นอนร้างที่นี่หรอค

ฉันยิ้มดีใจออกมาที่ทุกคนชอบฉากที่ฉันเป็นคนตั้งใจทำมันออกมา เรื่อยราวแย่ๆวันนี้หายไปทันที รอยยิ้มของฉันผุดขึ้นมาบนใบหน้า ทำเอา เสือและคิวที่กำลังแสดงละครอยู่ถึงกลับ ยิ้มออกมาตามๆกัน ฉันมองไปที่เขาทั้งคู่ ก่อนจะรู้สึกว่า เปรมได้เอามือของเขามาลูบที่หัวของฉันอย่าทะนุถนอม สัมผัสในตอนนั้นมันทำเอาฉันใจฟูเอามาๆ เปรมมองหน้าฉันแล้วยิ้มออกมา “ ดีใจมั้ย ที่คนอื่นๆชอบ ” ฉันพยักหน้าตอบเปรมทันที เขามองหน้าฉัน ยิ้มไม่หยุด เสือที่อยู่ด้านหน้าเห็นทุกกิริยาบทของเขา สีหน้าแววตาที่คมกริบ ดั่งเจ้าป่าที่จะขย้ำเหยื่อ หลุดออกมาจากสายตาของเขาทันที เมื่อทำการแสดงละครจนจบ เพื่อนๆก็มานั่งที่ของตนเอง เสือเดินตรงมายังฉันท่าทางเหมือนจะหาเรื่องเปรม เอามากๆ ฉันเห็นท่าไม่ดี เลยลุกขึ้น แล้วค่อยๆพยุงตัวไปนั่งข้างๆเสือแทน โดยตำแหน่งการนั่ง ฉันอยู่ตรงกลางระหว่าง2หนุ่ม “ มึงเป็นไรมากป่ะ ”เสือหันไปพูดกับเปรม “ก็เปล่านิ” เขาตอบพร้อมยิ้มมุมปากท่าทางเจ้าเล่ห์ไม่น้อย “อะไรเสือ อย่าหาเรื่องคนอื่น ” ฉันพูดห้ามปรามเขาทั้ง2 “ คนอื่นที่ไหน ไอเปรมไออ้วนไง ลูกพี่ลูกน้องกูอ่ะ ” เสือพูดด้วยอารมณ์ฉุนๆ ฉันนึกอยู่สักพัก จนนึกอ

วันเวลาผ่านมาจนถึงวันที่พวกเรา ออกเดินทางไปทริปกัน รถทัวร์ออกเดินทางกัน3คัน คันที่ฉันขึ้นอยู่ท้ายสุด พวกฉันถูกจับแยกกับเพื่อนๆ สลับคละกันไปหมด รุ่นพี่มาผสมปนกับรุ่นน้อง ฉันนั่งอยู่กับเปรม ส่วนดีนนั่งอยู่กับพี่กัน ทุกคนต่างพากันสนุกสนานเต็มที่มีแต่ฉันที่นั่งกินลมชมวิว “ เอาป่ะ ” ฉันยื่นซองขนมไปให้เปรม เขาก็หยิบมากินอย่างไม่เกรงใจ พอท้องเริ่มอิ่ม ตาก็เริ่มจะปิด ฉันฝากขนมไว้กับเปรม ก่อนที่จะห่มผ้าห่มเตรียมนอน ไอตัวฉันเองแหละที่เป็นตัวปัญหา ฉันหนุนที่ไหล่แกร่งของเขาทำเอาคนที่โดนพิงถึงกับเขินเล็กน้อย ก่อนที่ฉันจะหลับไป เอาเข้าจริงๆ ฉันรู้สึกไว้ใจเปรมอย่างบอกไม่ถูกแถมเขายังหน้าคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน ผ่านไป3ชั่วโมงเราก็มาถึง หัวหิน สถานที่นัดพบของพวกเรา พี่ๆเริ่มแจกกุญแจสำหรับห้องพัก ด้วยความที่ผู้หญิงที่มามีน้อย จึงทำให้ฉันต้องได้นอนรวมกับพวกรุ่นพี่ปี2ด้วย ฉันไม่ได้สนิทกับใครเลยสักคนเพราะ แต่ละคนต่างไม่ชอบฉันเพราะฉันมีแต่เพื่อนผู้ชายมารุมล้อม ฉันเดินเข้าที่พักแบบไม่พูดคุกับใคร และไม่มีใครอยากจะพูดคุยกับฉัน ทุกคนต่างมองฉันเป็นตัวประหลาด “ เห้ออ ทำยังไงดีน๊าา ไม่มีสาวคนไหนดูท

เสือมองหน้าฉัน ทำเอาฉันเขินจนทำอะไรไม่ถูกเลยก็ว่าได้ ก่อนที่เขาจะเอามือใหญ่ๆหนาๆมาจับที่ท้ายทอยคอของฉันและดึงให้ต่ำลงมา เสือสบดปากของเขา เข้าริมฝีปากบางนุ่มของฉันอย่างรุนแรง บ่งบอกว่า วันนี้เขาต้องการเป็นอย่างมาก และเหมือนจะลงโทษฉันที่ทำให้เขาต้องเสียน้ำตา เขาถอดเสื้อของตัวเองออก ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อของฉันทำให้เห็นชุดชั้นในสีดำที่ขับผิวขาวๆสุดๆ เสือปลดมันออกอย่างชำนาญ เขาใช้ปากดูดดื่มมันทันที หลังจากที่เผยให้เห็นเม็ดไตที่กำลังชูชัน มืออีกข้างขย่ำอย่างไม่ลดละ ก่อนที่เสือจะอุ้มฉันลอยไปนั่งอีกฝั่ง เขาลุกขึ้นถอดกางเกงอยู่ข้างเตียง เสือดึงขาฉันให้มาอยู่ขอบข้างเตียง เขาถอดกางเกงผ้าร่มขาสั้นของฉันออก ทำให้เราทั้งคู่เปลือยเปล่า เสือจับให้ฉันนั่งลง ก่อนที่เขาจะนั่งคุกเขา และก้มลงไปชิม น้ำรักหวานชื่น จากรูช่องแคบ “ อ๊าส์เสืออ ตรงนั้น ‘’ ฉันพยายามจะห้ามปรามชายหนุ่มที่ดูหิวโหยคนนี้มาก แต่ก็ไม่ทันได้เอ่ย ริมฝีปากและลิ้นสาก ก็มาตวัดเลียอยู่ที่เม็ดเสียวแล้ว เขาใช้นิ้วกลางถูๆที่ช่องแคบ ก่อนที่จะยัดมันเข้าไป เขากระตุกนิ้วรัวๆ ทำเอาฉันที่นอนอยู่ ดิ้นไปทั่วเตียง เหงื่อไหลไปทั้งตัว ‘’ หืมม กระตุ

เมื่อเราคุยหยอกล้อเล่นกัน ก็ทานอาหารไปด้วย จึงถึงเวลาที่ทุกคนแยกย้ายกันไปขึ้นชั้นเรียน ฉันก็แยกย้ายจากพวกที่เหนือ เขาดูเป็นคนดีพอสมควร อีโก้ไม่สูง เฟรนลี่และน่ารักเอามากๆๆ วันนี้พวกเรามีเรียนกันจนถึงแค่บ่าย3 ตกเย็นต้องมารูมกับพวกรุ่นพี่อีก ทำให้อาจารย์ปล่อยพวกเราเร็วกว่าปกติ เพื่อให้พวกเรามีเวลาว่างนั่งพักัน เป็นอาจารย์ที่เข้าใจลูกศิษย์และน่ารักจริงๆเลย พวกเราลงมารอพวกรุ่นพี่อยู่ด้านล่าง ใต้ตึกของคณะ นั่งคุยพูดเล่นหยอกล้อกันไปมา ‘’ เออวันนี้เดี๋ยวกูกลับเองนะ ‘’ ฉันพูดขึ้นก่อนเพื่อนๆจะเริ่มโวยวาย “ ทำไมอะ กลับกับกูก็ได้ จะกลับไปนอนบ้านหรอ “พอร์ชพูดถามขึ้น “ เออ ไปนอนบ้านกูมั้ยละ มึงจะไปไหนวันนี้ “ คิวถามอย่างกระตือรือร้น ส่วนเสือได้แต่ยืนเงียบไปพูดอะไร พอมองไป กรามนี่กัดกันแน่นเชียว “ เปล่า พอดีพี่ชายกูเขาซื้อคอนโดให้ใหม่ วันนี้เลยจะย้ายเข้าไปอยู่ พี่ก็ขนของไปให้เสร็จแล้วด้วย “ คำตอบของฉันทำเพื่อนๆโล่งใจ ก่อนจะยิงคำถามมาอีกรอบ ‘’ อยู่แถวไหน ตรงนั้นคนไว้ใจได้รึเปล่า “ พอร์ชพูดถามฉันด้วยความเป็นห่วง อิ้นที่มองพอร์ชอยู่ก็ถามขึ้นที่พอร์ชเอาแต่พ่นคำถามใส่ฉันมารัวๆ “ เออ เด

บรืนนนนนนน เสียงรอของคิว ขับเข้ามาจอดอย่างเร่งรีบ ทำเอาเสือที่ทำหน้าที่พ่อบ้านอยู่รู้สึก หงุดหงิดและ สงสัย “ มาทำไมอีกว่ะ เหงาหรือไง’’ ผมวางมือจากตะหลิว ก่อนจะฝากสตูเนื้อ กับป้าอ้อย แม่ครัวของเรา ผมเดินออกมาไม่ทันได้ ด่าทอเพื่อน มันก็วิ่งแจ้น ขึ้นไปที่ห้องนอนของผมทันที “ ไอสัสเอ้ย มาก็ไม่บอก ฝากตรงนี้แปปนึงนะครับป้า “ ‘’ ตัน เป็นไงบ้าง ตัวร้อนชิบหายเลย “ คิวพูดขึ้นพร้อมเอามือมาประคบที่หน้าผากของฉัน ‘’ อืมม แค่ง่วงนอน ไม่มีไร’’ “ ไอเหี้ยวคิว มึงจะขึ้นมาก็บอกกูหน่อยดิวะ” เสือวิ่งขึ้นตามมาบ่น ก่อนจะเห็นว่าคิว ดูเป็นห่วงฉันผิดปกติ เขาจึงรีบวิ่งมาดู ‘’ ตัน เป็นไร เชี่ย มึงไม่สบายหรอ ‘’ ‘’ อืม เอายามาให้กูกินหน่อย เดี๋ยวก็ดีขึ้น ‘’ ก่อนจะที่ฉันจะลุกขึ้นพยุงตัวเองขึ้นมานั่ง ‘’ แล้วมึงไม่ทำไรมาวะ เป็นไข้ ‘’ คิวถามด้วยความเป็นห่วง ฉันไม่ได้ตอบแต่อย่างใด รับยาลดไข้มาจากเสือ ก่อนจะยิ้มให้เขา ‘’ ไอเสือ มึงให้ไอตันเล่นน้ำฝนใช่มั้ย เมื่อวานฝนตก กูบอกแล้วว่าอย่าตามใจมัน มึงนี่ไม่ฟังเลย’’ คิวพูดบ่นเสือออกมาด้วยความเข้าใจผิด “ เออๆ’’ เสือตอบแบบส่งๆ ก่อนที่ฉันจะยิ้มเชิงหัวเราะออ