Chapter 7

16.05 น.

ปรินทร์เงยหน้ามองยุรนันท์ที่เดินเข้ามาในห้องทำงาน ในมือเพื่อนรักถือถุงกระดาษติดแบรนด์หรูขึ้นชื่อสองใบ อีกใบเป็นถุงร้านรองเท้า

“แล้วทรายล่ะ ไหนบอกว่าจะมาด้วยกัน” ตอนแรกที่รู้ว่า บุหงันไว้วานให้ยุรนันท์พาพราวฟ้าไปซื้อเสื้อผ้า ปรินทร์อดแปลกใจไม่ได้ที่ยุรนันท์ตกปากรับคำ เพราะนิสัยของเพื่อนคนนี้คือ ไม่นิยมพาสาวเดินเที่ยวห้าง ยิ่งไปช้อปปิ้งยิ่งน้อยครั้งมาก สาวสวยที่ยุรนันท์ติดพันหรือเลี้ยงดู หากอยากได้สิ่งใดก็จะให้เงินไปซื้อเองมากกว่า แต่เข้าใจว่า คงขัดย่าตนไม่ได้

“ทรายคุยกับเพื่อนอยู่ข้างนอก เดี๋ยวทรายตามเข้ามา” ยุรนันท์ตอบพร้อมวางของลงบนโต๊ะเข้าชุดกับโซฟารับแขก

“ตอนที่คุณย่าโทรมาบอกฉันว่า วานให้นายพาทรายไปซื้อเสื้อผ้าทั้งที่เย็นนี้ฉันตั้งใจพาทรายไปซื้อของ ฉันทั้งตกใจและแปลกใจนะที่นายรับปากคุณย่า นิสัยแกไม่ชอบพาผู้หญิงเดินซื้อของ แล้วก็ไม่ค่อยสนิทกับทรายสักเท่าไหร่ ฉันขอบใจนายมากนะ” ปรินทร์ไม่รู้ว่า แท้จริงแล้วยุรนันท์เสนอพาพราวฟ้าเอง เป็นเพราะบุหงันกลัวจะมีใครเข้าใจผิด นางจึงบอกหลานรักเช่นนี้