1.อดีตนางงาม (2)

เสียงที่ได้ยินแว่วมาจากมุมหนึ่งของลานจอดรถมืดๆ ไม่สามารถทำให้ขายาวลดระดับความเร็วลงหรือเรียกความสนใจจากเจ้าของร่างสูงใหญ่เช่นเพชรได้ เขารีบเพราะอยากนอนสักสองสามชั่วโมงก่อนตื่นไปขึ้นเครื่อง

“นี่มันหมายความว่ายังไงคะพี่นิดหน่อย เนี่ยนะคะ งานที่พี่บอกว่าจะแนะนำให้ศศิ”

“พี่ก็พามาฝากเนื้อฝากตัวกับเสี่ยดิลกแล้วไง งานพรีเซนเตอร์ตอนนี้โดนแคนเซิลหมด เสี่ยเขากว้างขวางในช่อง เดี๋ยวพอมีละครให้เล่นงานก็เข้ามาเอง ใครเขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ แค่เอาใจเสี่ยเขาหน่อย”

คิ้วเข้มเหนือดวงตาคมขมวดนิดๆ เพราะเสียงนั้นยังแว่วมาในระยะที่ได้ยิน แต่เพชรไม่อยากยุ่งเรื่องคนอื่น แถมยังนึกรำคาญใจด้วยซ้ำที่บังเอิญมาได้ยินเข้า

หลังจากแยกย้ายกันเพื่อนเขาต่างไปต่อกับสาวๆ บางคนก็มองเพชรตาละห้อย เขาเป็นคนเดียวที่ยังไม่เปิดโอกาสให้พวกหล่อนได้มีค่ำคืนด้วยเลยสักครั้ง แม้ในช่วงสามสองเดือนที่ผ่านมาชายหนุ่มมาที่นี่บ่อยเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการลุงทุน

“ที่ว่าเอาใจ พี่นิดหน่อยหมายถึงอะไร”

“อย่ามาทำอินโนเซนส์หน่อยเลยค่า เชื่อพี่สิ คนนอนคุยกันมันง่ายกว่านั่งคุยตั้งเยอะ”

เสียงห้าวที่บีบดัดดูไม่ค่อยสบอารมณ์แต่ก็พยายามกล่อมอีกฝ่าย

“ครั้งที่แล้วศศิบอกไปแล้วนี่คะว่าไม่ทำแบบนี้ คิดว่าพี่จะหยุด แต่เปล่าเลย”

เสียงหวานนั้นเหมือนไม่อยากเชื่อทั้งยังคล้ายจะสั่นๆ

“โถๆ ๆ ๆ ไม่เอาน่า...หึ!”

อีกฝ่ายเหมือนจะปลอบแต่ช่วงท้ายกลับเอ่ยเสียงหยัน

“ในเมื่อคุณน้องทำเงินจากละครกับโฆษณาให้พี่ไม่ได้ ก็ต้องมาสายนี้แหละค่ะ แถมยังเป็นคุณดิลกด้วย รับรองงานเข้าตรึม”

“แล้วมันเป็นเพราะใครล่ะคะ พี่นิดหน่อย ศศิจะไม่ทนแล้วนะ ศศิไม่...”

“เล่นตัวเหลือเกินนะ เงินเป็นแสนๆ อย่าบอกนะว่าคุณน้องไม่อยากได้"

เสียงห้าวดัดเริ่มเข้มขึ้น

“เงินใครๆ ก็อยากได้ค่ะ แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้”

เสียงของหญิงสาวค่อยๆ เบาลงเพราะเพชรเดินห่างออกมา

“แบบนี้หมายถึงอะไร หมายถึงหนูไม่ชอบแบบเสี่ยใช่ไหม เสี่ยไม่ยอมนะอานิดหน่อย เสี่ยจ่ายล่วงหน้าไปตั้งครึ่งหนึ่งแล้ว ยังไงวันนี้หนูศศิคนสวยก็ต้องไปกับเสี่ย”

อยู่ๆ เสียงบุคคลที่สามก็ดังแทรกขึ้น

“ไม่ใช่ค่าเสี่ย ไม่ใช่ๆ”

สาวประเภทสองรีบปฏิเสธ

“ไม่ใช่ งั้นก็หนูศศิไปขึ้นรถเสี่ยสิ มามะ หนูศศิคนสวยของเสี่ย คืนนี้ถ้าทำให้เสี่ยสนุกสุดเหวี่ยง เสี่ยให้เพิ่มอีกสองเท่า...”

มาถึงตรงนี้ร่างสูงของเพชรก็อยู่ไกลจนแทบจะจับใจความอะไรไม่ได้แล้ว ชายหนุ่มส่ายหน้าพลางถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย ที่แท้ก็พวกที่ชอบเรียกร้องความสนใจจากเสี่ยบุญทุ่มเพื่ออัปราคา

ระหว่างนั้นป้าของเขาโทรมาชายหนุ่มจึงคุยด้วยครู่หนึ่งก่อนจะขับรถออกมายังสวนด้านหน้าโรงแรม เห็นรถคันหนึ่งขับช้าๆ จึงเร่งแซง แล้วอยู่ๆ ก็มีร่างระหงโค้งเว้าสวยงามโผล่ออกมาจากหลังพุ่มไม้ท่าทางทุลักทุเล เธอเห็นแสงไฟจึงขยับชิดขอบ ชายหนุ่มขับผ่านไปทว่าจังหวะนั้นเขาเหลือบมองกระจกด้านข้างเห็นใบหน้าของคนที่เหลือบมามองรถของเขาด้วยสีหน้าหวาดระแวง ก่อนจะดูโล่งใจแล้วหันไปมองด้านหลังราวกับต้องการเช็กเพื่อความแน่ใจ

‘อดีตนางงามข่าวฉาวคนนั้นนี่’

เพชรคิด รถของตนเคลื่อนผ่านหญิงสาวมาแล้ว แต่สีหน้าวิตกกังวลอย่างมากทั้งยังท่าทางเร่งรีบของเธอก็ทำให้เขาสะดุดใจ มือชายหนุ่มหักพวงมาลัยเข้าข้างทางพร้อมเท้าก็เหยียบเบรกก่อนจะทันได้ตัดสินใจด้วยซ้ำ สัญชาตญาณเพื่อนมนุษย์ทำให้เขามองกระจกหลัง เห็นว่ามีร่างสวยกำลังตรงมาหา แต่เหมือนเธอจะหวั่นเกรงอยู่ไม่น้อยหลังจากเห็นเขาจอดรถ เพราะเปลี่ยนเส้นทางวิ่งข้ามไปชิดอีกฝั่งทันที ทำให้เพชรตัดสินใจเปิดกระจกชะโงกหน้าออกไปพูดกับอีกฝ่าย

“ถ้าตอนนี้คุณกำลังต้องการไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ผมแนะนำให้ขึ้นรถผม”

อีกฝ่ายชะงัก สีหน้าที่มองมายังเขาแสดงความไม่ไว้ใจอย่างชัดเจน เท้าหญิงสาวยังก้าวต่อไม่หยุด เพชรจึงเคลื่อนรถตามด้วยความหงุดหงิดใจ

“ผมจะถามอีกครั้งเดียวนะ”

เขาบอกด้วยน้ำเสียงวางอำนาจและไม่ชอบการรอคอย

“จะให้ผมช่วยพาไปจากที่นี่ไหม”

หญิงสาวดูเคร่งเครียดและไม่สบายใจ กระทั่งด้านหลังมีเสียงแตรรถดังลั่น เธอจึงสะดุ้งหันไปมองพร้อมๆ กับที่เพชรก็เหลือบมองเช่นกันแล้วจึงหันกลับมายังคนที่ตัดสินใจไม่ได้อีกครั้ง

คราวนี้ใบหน้าสวยซีดเผือด ดวงตาเบิกกว้างขึ้นหญิงสาวสบตากับเขา เพียงชั่ววินาทีที่ประสานสายตา แววมั่นคงจริงจังในดวงตาคมทำให้เธอตัดสินใจวิ่งข้ามฝั่งกลับไปยังรถของเขา

เพชรชะลอรถและปลดล็อกให้หญิงสาว ก่อนที่ร่างระหงจะพุ่งพรวดขึ้นรถเขาอย่างรวดเร็ว มือบางปิดประตูด้านหลังฉับ ล้อรถคันหรูของเพชรก็หมุนออกในทันทีราวพายุ

=====