ตอนที่ 80.ภีมเคยกับนายภูมินทร์หลายเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องแม่ที่เขาเพิ่งรู้ ถามว่าดีใจไหมที่อยู่ๆ เขามีแม่...แน่นอน วูบแรกตกใจ ครั้นความตกใจจางหาย เขาก็ดีใจตามมาเขารู้สึกได้ว่าเขาก็มีแม่...และแม่ไม่ได้ตามไปกับชู้ดังที่พี่ๆ บอกเขาคุณพุดพูดจาโพนทะนา ประจานเขาคุณพิมไม่พูด แต่นิ่งเฉยและปลอบโยน แต่นั่นเหมือนจะบอกว่าที่คุณพุดพูดเป็นจริง ทำให้เขาเจ็บแปลบเสมอมาและเมื่อเขารู้ข่าวแม่ตาย...ภีมก็ฝังเรื่องราวของแม่ลงลึกตัวการแท้จริงคือคุณพิม...เธอเองหรือ...เขาประหลาดใจภาพแสนดีราวแม่พระ...ไม่ใช่เลยเป็นภาพลวง...เธอไม่ใช่คนดี เธอสร้างภาพขึ้นมาทั้งหมดคุณพิมท้องตั้งแต่วัยรุ่นแตกเนื้อสาว...นายภูมินทร์ผิดหวังมาก...ลูกสาวคนโตทะนุถนอมกันมา..ท้องกับผู้ชายที่ต่ำต้อยและเธอต่อต้านคนเป็นพ่ออย่างหนักยิ่งถูกพรากเธอยิ่งมากไปด้วยฤทธิ์ สุดท้ายเธอยอมจำนน ลูกเธอกลายเป็นน้องชายอย่างไม่มีทางอื่นอีก คนรักของเธอจากไป...เธออยู่ในฐานะพี่คนโตของน้องอีกสามคน ซึ่งเป็นลูกชายของเธอเสียหนึ่งเธอเก่งมากที่เก็บงำความลับไว้ได้อย้างแน่นหนา เนียน...สนิทมากและเขานึกชมป๋าที่ไม่เคยปริปาก...ป๋าต้องเลี้ยงหลานเสมอลูก...และไม่เคย
ตอนที่ 79.ชายหนุ่มหัวเราะ “นึกว่ากลัวหรือ เธอกล้าตีผมหรือ ตัวแค่นี้ผมจับหักมือ จะตีผมได้อีกหรือ”“ต้องถามต่อค่ะ ว่ากล้าหักมือนันหรือคะ”ภีมเอามือเกาหัว “เออ จริงด้วย หักมือเมีย ทีนี้ เมียจะเอามือที่ไหนมากอด”เขาชวนหล่อนออกไปจากที่นี่ กำลังจะเดินไปถึงรถเมื่อลงมาที่ลานจอดรถที่แอบเอาไว้ก็ได้ยินเสียงเรียก...“นันๆๆๆ” เสียงเรียกรัวกระชั้น...นันทาหันไปมอง ทำท่าตื่นเต้น“เมธา...”“นันจริงๆ ด้วย ไม่เจอกันนานเลย”“นานอะไร แค่สามเดือนเอง”“ตั้งสามเดือน หายไปไหน เราโทรไปก็ไม่รับ”เมธาเอ่ยถาม แต่มองไปยังภีมเหมือนระแวง ภีมมองออกถึงสายตานั้น เขาเดินอ้อมรถไปอีกด้าน ก่อนจะไขกุญแจรถขึ้นไปนั่งรอ เมธาเบยถามเบาๆ “ใครนะ นัน”“สามี”เมธาทำท่าตกใจ “ใครนะ”“สามีฉัน”“พูดเป็นเล่นนะ นัน” เขาหน้าเสีย “พูดจริงจ้ะ”“เธอมีแฟน”“สามี” เสียงย้ำ”“แต่ว่า...”“เราแต่งงานกันเงียบๆ จดทะเบียนสมรส”เมธาอ้าปากค้าง เพราะตอนแรกที่นันทาบอก เขาคิดว่าเป็นเรื่องของการขายบริการ...หรือการผูกพันชั่วคราว..ไม่ได้จริงจังอะไร งานไซด์ไลน์มีมากมายสำหรับสาวๆ และอย่าว่าแต่สาวๆ แม้แต่ผู้ชายก็ยังทำ...เพราะเรื่องนี้เขารู
ตอนที่ 78.“ยิ่งกว่านิยายหรือละครน้ำเน่าทางทีวี” ภีมพึมพำและนันทาก็เห็นด้วยแต่ไม่ได้เปิดปากพูด“ใช่ ป๋าไม่รู้ว่าทำผิดหรือถูก เหมือนแม่มัน แต่พิมฉลาดกว่าที่เงียบ และป๋าเพิ่งมาจับได้หลายอย่างว่าพิมร้ายเงียบแค่ไหน พิมทำให้ป๋าเสียใจเรื่องแม่ของแกด้วยนะ ภีม”“แม่ผม...ทำไมครับ หรือคุณพิมมีส่วนกับการตายของแม่”ภีมถามเสียงต่ำ“เปล่า...”“แล้วทำไมป๋าเสียใจ”“เพราะแม่แกยังไม่ได้ตาย”ภีมเบิกตากว้าง“ป๋า”“แต่แม่พิมพูดจาให้ป๋าทำตัวโง่ๆ หลงเชื่อ จนเกิดเข้าใจผิด...ป๋าเลยแยกแม่พิมจากผัวยังไง แม่พิมก็ใช้วิธีย้อนศรแยกแม่ของแกไปจากป๋าแบบนั้น...แกเข้าใจไหม ป๋าเป็นคนทำให้แม่แกต้องไป ป๋าผิดเอง”“แม่ยังอยู่?”“และตอนนี้ ป๋ารู้ว่าแม่แกกลับมาเมืองไทยแล้ว ภีม...แกจะให้อภัยป๋าไหม”ชายหนุ่มเงียบไป นันทาช่วยบีบมือเขาแรงๆ...“คุณภีม”“ป๋า” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาในที่สุด “ทำไมป๋าถามผมแบบนี้ ทำไมคิดว่าผมจะเกลียดหรือโกรธป๋า ผมรักป๋า ไม่มีคำว่าให้อภัย เพราะผมไม่เคยคิดโกรธป๋าเลย...แม่ผมอยู่ไหน ป๋าอยากให้แม่เข้าใจหรือเปล่า บอกผมว่าแม่อยู่ไหน ผมจะพาแม่กลับมาหาป๋า หากป๋ายังต้องการแม่...ผมสัญญาครับ”แม่เขาเป็นใค
ตอนที่ 77.ชายหนุ่มจูบแก้มเมียรักแรงๆ อีกหน ก่อนจะออกรถไปจากที่นี่...เขารีบพานันทาไปยังจุดหมาย และเขาไม่ได้ใช้รถคันนี้เข้าไปที่โรงพยาบาลที่บิดาพักรักษาตัว เพราะชายหนุ่มแวะที่คอนโดฯใหม่ที่เขาเพิ่งเช่าเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา...เขาทิ้งรถตัวเองไว้ที่นั่น คอนโดฯกลางเก่ากลางใหม่ยานชานเมืองที่คนรอบตัวเขาย่อมคาดไม่ถึงว่าคนอย่างเขาจะแวะไปพัก แน่นอนว่ามันแวดล้อมด้วยความพลุกพล่านแบบสุดๆ มีทางเข้าออกหลายทางอย่างยิ่งอาจจะมีคนเห็นรถเขา และจำได้แต่จะไม่มีคนรู้เลยว่าเขาจะมุ่งไปไหนเพราะยากต่อการคาดเดาด้วยเหตุว่าย่านนี้มีสถานที่มากมายจนเดาได้ยากต่อจุดหมายปลายทาง มีคอนโดฯ หลายแห่ง เขาขึ้นไปบนห้องพัก และสักพักก็ลงมาเรียกหารถแท๊กซี่จากใกล้ๆ กันนั้นไปยังโรงพยาบาล เรียกรถใหม่ๆ ฟิล์มเข้มๆ เขาก็ไปถึงโรงพยาบาลโดยบอกให้รถไปจอดใกล้กับทางประตูเข้าทางห้องอาหารที่อยู่ด้านหลัง และเขาพานันทาเข้าไปในตัวอาคารอย่างรวดเร็ว โดยทางประตูใกล้ห้องอาหารไม่ผ่านผู้คนเลยที่นี่เป็นโรงพยาบาลไม่ใหญ่มากนัก ขนาดกลาง ราคาค่อนข้างแพง และรักษาเฉพาะทาง...คนไข้ที่ไม่มีอาการทางจิตประสาทจะไม่มารักษา ดังนั้นการจะพบเจอผู้คนรู้จักย่อมค่อ
ตอนที่ 76.แน่นอนว่าภีมไม่ได้ตอบคำถามของจักราเมื่อเพื่อนโทรถามว่าเขาไปไหน เขาบอกว่าเขามีนัดกับรสา ยังกินข้าวกับรสา และยังบ่นว่ารสามีอคติกับนันทา จักรายังให้คำแนะนำกับเขาอย่างหวังดี“แล้วไปไหนต่อวะ”“อาจจะพาเมียไปแปลงโฉม...ดูเหมือนคุณเล็กจะคอยข่มนันทา ฉันคงยอมไม่ได้”“ไม่ตามหาป๋าหรือ”“ฉันให้เป็นหน้าที่นักสืบแล้ว จ้างไปแพง นายละ เพื่อนนายได้ข่าวไหม”“ไม่มีเลย แต่แปลกนะ ภีม ป๋ารักนายมาก ไม่ส่งข่าวเลยหรือ”“ไม่มี ไม่แปลกหรอก แต่แปลกตรงที่ป๋าไม่บอกคุณพิมเลย” เขาแกล้งทำเสียงซื่อ “ป๋ารักคุณพิมมากสุด นายลืมหรือว่าในบ้านอำนาจสูงสุดป๋ามอบให้ใคร”เหมือนจักราจะเงียบไป“เหมือนป๋าอยากอยู่คนเดียว อาจจะมีอะไรในใจ ฉันไม่คิดว่าป๋าถูกลักพาตัวนะ”“นายแน่ใจหรือ”“คนแก่...บางทีก็อาจจะอยากอยู่ลำพัง”“ไม่จริงมั้ง ภีม คนแก่ต้องการการเอาใจนะ”“ป๋าฉันเหมือนใครที่ไหน” ภีมตอบแบบดึงดัน “ฉันว่าพอป๋าเบื่อ ป๋าจะกลับมาเอง”“นายคิดแบบนั้นหรือ”“ใช่ แล้วป๋าจะกลับมา...ทำใจนิ่งๆ...ฉันว่าป่านนี้ป๋าอาจจะแอบไปหาอีหนู จิบไวน์ อยูในที่แอร์เย็นฉ่ำ มีคลื่นเต้นระบำตรงหน้าก็ได้”“ผมเชื่อแล้วว่าเขาจะต้องเอาเรื่องนี้ไปรายง
ตอนที่ 75.“คุณแม่คะ ผู้หญิงคนนั้น ถูกเก็บตกมาจากข้างถนน และไม่มีค่าใดๆ คู่ควรกับเขา”คนเป็นแม่ถอนใจเบาๆ “ใครบอกเล็กอย่างนั้น และเล็กเอาอะไรไปประเมิน ทำไมเล็กไม่มองว่านั่นคือคน ศักดิ์ศรีความเป็นคนเท่าเทียมกันกับเล็ก นั่นมากพอแล้วไม่ใช่หรือ”“หยุดเทศนาเล็กเถิดค่ะ เพราะเล็กตั้งใจมั่นแล้ว เป็นคนดี เป็นแม่พระ แล้วได้อะไร”“ที่ผ่านมา เล็กพยายามทำตัวเป็นคนดี ทั้งที่เล็กไม่ได้เป็นจริงตะหาก หากเล็กเป็นจริง ป่านนี้เล็กจะต้องสงบแล้ว ยินดีกับความสุขของเขาและหาความสุขของเล็กให้ได้”นั่นถือเป็นคำพูดรุนแรงมาก รสาเกือบจะรับอีกไม่ไหว“คุณแม่อยากเจอเล็ก เพราะอยากตำหนิเล็กมากกว่าจะเห็นด้วยกับสิ่งที่เล็กทำใช่ไหมคะ” เธอถามเสียงเย็น “เล็กคิดว่ามีคุณแม่ไว้พึ่งได้เสียอีก”“อย่าพูดแบบนั้นกับแม่”“หรือไม่จริงคะ คุณแม่เป็นแม่ของเล็กนะคะ แต่เข้าข้างพวกเขาตะพึดตะพือ แล่นมารายงานอะไรก็ด่วนเข้าข้างไปเสียทั้งหมด”“คนบางคนเขาเป็นบัวไม่พ้นน้ำเสียแล้ว แก้ไขก็ยาก แต่เราละ เล็ก เราทำตัวเราได้ ปฏิบัติดีได้ ปฏิบัติชอบได้ ทำไมเราไม่ทำต่อไป”รสาเผลอยักไหล่ “เพราะเล็กเบื่อการเป็นคนดีและพลาด และต้องผิดหวังเสียเต็มประ