บทที่ 7

            “เปล่านะคะ เพียงแต่ดิฉันเห็นว่าคุณไม่มีอะไรจะใช้แล้ว ก็เลยคิดว่าควรจะออกไปทำงานที่ค้างไว้ต่อ”

            “เหรอ... แต่หน้าเธอมันบอกว่าเธอไม่อยากอยู่กับฉัน” เสียงทุ้มๆ นั้นเข้มขึ้นตามอารมณ์ของผู้พูด

            “เจ้านายอย่าคิดว่า ความคิดความรู้สึกของเจ้านายนั้นถูกหมดทุกอย่างนะคะ” สาวน้อยเริ่มไม่พอใจ ที่เขาหาเรื่องรวนเธอ

            ชวนนท์ยืนขึ้น ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานมาหยุดอยู่หน้าหญิงสาว ห่างกันแค่มือเอื้อมถึง ความสูงใหญ่ของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองยิ่งเล็กลงไปอีก

            “เธออย่าปฏิเสธฉันเลยดลลดา ตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ามา ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าเธอกลัวฉัน”

            “ดิฉันไม่มีเหตุผลอะไรต้องกลัวคุณ” หญิงสาวเชิดหน้าตอบ

            “แน่ใจเหรอ”

            “ค่ะ”  แล้วลำแขนเรียวกลมกลึง ก็ถูกมือใหญ่กระชากเข้าหาตัวชายหนุ่ม จนทรวงอกนุ่มหยุ่นแนบชิดกับอกกว้างแข็งแรงของเขา

            ดลลดาขืนตัวเอาไว้เต็มกำลังที่มี แม้จะเหลืออยู่น้อยนิดก็ตาม ดวงตาคู่สวยมองสบดวงตาคมกริบด้วยความหวาดกลัว

            “นั่นไง เธอกลัวฉันจริงๆ” ชวนนท์เห็นความกลัวในดวงตาของหญิงสาว

            “เจ้านาย ปล่อยค่ะ” เสียงใสๆ นั้นสั่นระรัว

            ชวนนท์ก้มหน้าลงไปจนริมฝีปากเกือบจะแนบชิดกับริมฝีปากอิ่มของหญิงสาว ตอนนี้อารมณ์ของเขากำลังตื่นเพริดกับร่างอรชรอ้อนแอ่น แต่อวบอิ่มไปทั้งเนื้อทั้งตัวของหญิงสาว อีกทั้งกลิ่นกายของเจ้าหล่อนก็ช่างหอมหวนชวนให้อยากดอมดม

            แล้วเขาก็ห้ามใจไม่อยู่ ชวนนท์แนบริมฝีปากร้อนผ่าวกับริมฝีปากอิ่มของดลลดาเบาๆ ก่อนจะเพิ่มแรงกดลงไปอีก

            ดลลดารัวกำปั้นน้อยๆ ของตัวเอง ไปที่อกแกร่ง แต่เขาก็หาแสดงความเจ็บปวดออกมาไม่ จนกำปั้นน้อยๆ นั้นต้องคลายออก เมื่อชวนนท์ใช้ชั้นเชิงและประสบการณ์ที่มีมากกว่าหลายเท่าตัวนัก ทำให้ริมฝีปากอิ่มเผยอออกรับเรียวลิ้นเข้าไปชอนไชหาความหวานที่อยู่ข้างใน และมีเพียงเขาคนเดียวที่รู้ว่ามันหวานล้ำแค่ไหน

            “ดลลดา เธอทำอะไรกับฉันกันนี่ยัยแม่มดตัวน้อย” ชายหนุ่มพึมพำชิดริมฝีปากอิ่ม เมื่อถอนเรียวลิ้นออกมา ริม-ฝีปากและจมูกของเขาทำท่าจะซุกไซ้ลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่น อย่างต้องการจะลิ้มรสความหวานให้ทั่วร่างงาม

“คุณฌอห์น อย่าค่ะได้โปรด” ดลลดาใช้กำลังเฮือกสุดท้ายเปล่งเสียงห้ามปรามชายหนุ่มแผ่วเบา

อารมณ์ที่กำลังตื่นเพริดทำให้ชวนนท์ไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น ชายหนุ่มซุกไซ้ใบหน้าลงกับซอกคอขาวผ่อง มือหนาปลดกระดุมเม็ดแรกของเสื้อเชิ้ตสีชมพูหวานตามด้วยเม็ดที่สองและสามตามลำดับ สติสัมปชัญญะของดลลดาถูกฉุดรั้งให้จมดิ่งลงในวังวนปรารถนา หญิงสาวอยากต้านท้าน อยากปฏิเสธ แต่ร่างกายของเธอกลับเรียกร้องสัมผัสจากเขาให้มากยิ่งขึ้นไปอีก มือบางเปลี่ยนเป็นวางไว้บนบ่ากว้างเฉยๆ ไม่ผลักดันหรือขวางกั้นอีก

ชวนนท์กวาดเอกสารบนโต๊ะไปกองรวมกันอยู่ด้านหนึ่ง ก่อนจะช้อนร่างบางขึ้นวางลงบนโต๊ะทำงาน  แทรกร่างกำยำของตนเข้าไปยืนอยู่กลางหว่างขาที่ถูกแยกออกจนกว้าง ชายกระโปงร่นสูงขึ้นไปอยู่ที่โคนขาอ่อน ชวนนท์บดขยี้ริม-ฝีปากอิ่มอีกครั้ง อย่างกระหายในความหวานที่ได้ลิ้มชิมรสและติดใจยิ่งนัก ปลายลิ้นสากร้อนตวัดเกี่ยวเรียวลิ้นเล็กๆ ที่ซุกซ่อนอยู่ข้างในโพรงปากนุ่ม หลอกล่อด้วยชั้นเชิงให้เรียวลิ้นนั้นตอบรับอย่างแสนหวาน ก่อนจะไล้ไปตามกระพุ้งแก้ม ไรฟัน และหวนกลับมาดูดดื่มความหวานของเรียวลิ้นเล็กอีกครั้ง

ชายหนุ่มกอบกุมทรวงอกอวบใหญ่เต็มมือ และบีบเคล้นเบาๆ สลับกับหนักหน่วง ริมฝีปากร้อนผ่าวถอนออกจากเรียวปากนุ่มอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะเลื่อนต่ำผ่านลำคอระหงลงมายังทรวงอกอวบที่มีปราการชิ้นน้อยขวางกั้นอยู่ มือใหญ่อ้อมไปด้านหลังเพื่อปลดตะขอบราเซียสีหวานออก จากนั้นรั้งบราเซียขึ้นไปอยู่เหนือทรวงอกอวบ

ชวนนท์ต้องครางออกมาในลำคอ เมื่อได้ยลโฉมความงามของปทุมถันที่ปลายยอดประดับด้วยเม็ดสีชมพูสวย ชายหนุ่มก้มลงแตะปลายลิ้นร้อนชื้นกับยอดทรวงสีสวย เม็ดยอดแข็งตัวขึ้นเป็นไตชูช่อตอบรับสัมผัสนั้นทันที มือใหญ่นวดคลึงเบาๆ โดยมีสายตาคมกริบจ้องมองอย่างหื่นกระหาย ก่อนจะทาบริมฝีปากดูดกลืนเม็ดยอดสีสวยเข้าปาก

ดลลดากลั้นเสียงครางของตัวเองเอาไว้ แต่ก็ยังมีหลุดรอดออกมาจากลำคอบ้างเล็กน้อย ใบหน้านวลใสแหงนเงยไปด้านหลัง ร่างบางแอ่นหยัดโค้งดุจคันศร มือบางเท้าลงกับโต๊ะเพื่อช่วยในการทรงตัว ไฟพิศวาสที่ชายหนุ่มจุดขึ้น กำลังแผดเผาร่างบางให้มอดไหม้ ห้องทำงานของท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่ กลายเป็นห้องทำงานที่ร้อนระอุไปด้วยเพลิงเสน่หา

ชวนนท์ใช้ปลายนิ้วเรียวกดเครื่องอินเตอร์คอม ก่อนจะผละใบหน้าจากยอดทรวงอย่างเสียดาย

“คุณอร ห้ามให้ใครเข้ามาในห้องของผมตอนนี้ จนกว่าผมจะอนุญาต” เขากรอกเสียงลงไป และได้ยินเสียงตอบรับกลับมาทันที

ชวนนท์ก้มลงดูดกลืนเม็ดยอดสีสวยอีกข้าง อย่างไม่ให้น้อยหน้ากัน มือใหญ่ลูบไล้ต้นขาเรียวงามขึ้นลง ก่อนจะสอดเข้าหาส่วนกลางลำตัวของหญิงสาว ฝ่ามือหนาทาบทับเนินสวาทที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ภายใต้แพนตี้ตัวน้อย ความอบอุ่นและอวบอูม ทำให้เขาต้องครางออกมาในลำคออีกครั้ง ชายหนุ่มไม่คิดเลยว่าร่างบอบบางที่เห็นในชุดทำงานหรือแม้แต่ในเวลาที่สวมชุดนักศึกษา จะซ่อนรูปได้มากมายขนาดนี้