บทที่3 ปากหวาน

บทที่3 ปากหวาน

พนิดาtalk

"มากินข้าวสิลูกคนดีของแม่"

"มามะ วันนี้มีกับข้าวที่หนูชอบด้วย มีทอดตับไก่กระเทียมแล้วก็ปลาทูทอด ปลาทูแม่แกะก้างแยกเอาเนื้อใส่จานไว้ให้เรียบร้อยแล้ว มากินร็วๆ" เสียงแม่สมใจดังแว่วอยู่ข้างนอก ท่านเสียงอ่อนเสียงหวานฃ ผิดจากที่ว่าฉันกับชบา เมื่อตอนกลางวันมาก 

"เร็วสิจ้ะ ของที่หนูชอบทั้งนั้นเลย" ถึงท่านจะปากเสีย แต่เวลาเรียกลูกทานอาหาร เรียกซะน่ารักเลย ฉันอยากมีโมเม้นแบบนี้ ฉันอยากมีแม่คอยเรียกฉันทานอาหารแบบนี้จัง แต่เชื่อไหมว่า หลังจากวันนั้นวันที่แม่ออกจากบ้าน ท่านก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย 

"อีบา" ฉันสะกิดเพื่อนเบาๆ ขณะที่มันกำลังใส่ต่างหู วันนี้มันสวยเซ็กซี่มาก ผู้ชายในคลับคงจ้องเพื่อนฉันเป็นตาเดียวแน่คืนนี้ เพราะเพื่อนฉันแซ่บไฟลุกมาก

"อืม" มันพยักหน้า

"แม่มึงเรียกกินข้าวอยู่ข้างนอกน่ะ แกเสียงอ่อนเสียงหวานเชียว เวลาไม่บ่นก็น่ารักมากๆ"

"หึ!" เพื่อนฉันแค่นหัวเราะในลำคอ "กูลืมบอกมึงอย่างหนึ่งอีนิดา"

"อะไร?"

"ที่แม่กูเสียงอ่อนเสียงหวานก็เพราะแกเรียกอีไข่ขาวไปแดกข้าวไง!"

"ไข่ขาวคือใครอะ?" ยังงงอยู่ค่ะ ไข่ขาวคือใคร หรือจะเป็นหลานแก จะว่าไปฉันมาที่นี่หลายครั้งก็ไม่เคยเจอคนที่ชื่อไข่ขาวเลย "หลานแกเหรอ?"

"หมาสีขาวเพิ่งได้มาใหม่เมื่อสองวันที่แล้ว แม่กูจะเสียงอ่อนเสียงหวานแบบนั้นแหละ" ยังไม่ได้พูดอะไรต่อเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น จะเรียกเคาะก็ไม่ถูก ต้องเรียกทุบมากกว่า

"อีชบาแดกข้าวเร็ว เรียกเพื่อนมึงออกมาแดกด้วย"

"นี่คือการเรียกกินข้าวที่แท้ทรูของแม่กู" มันหัวเราะออกมาเบาๆ "มึงคิดดูกูกับหมา ใครจะได้มรดก อีไข่ขาวมันมาแย่งความรักจากแม่กูหมดแล้ว อีกไม่นานกูกับพี่คงถูกเอาไปปล่อยที่วัด"

"บ้าบอ! มึงก็พูดเกินไป ใครจะไล่ลูกไปอยู่วัดแทนหมาล่ะ"

"ฮ่าๆ แม่คนอื่นอาจจะไม่แต่แม่ของกูไม่แน่ รีบแต่งตัวให้เสร็จ จะรีบพาไปกินพอเป็นพิธี เราต้องกินเพราะคุณนายสมใจมาเชิญถึงหน้าห้องถึงแม้ว่าจะเป็นคำเชิญที่ระคายหูมากก็เถอะ กินเสร็จจะได้จะได้ไปดื่มกัน"

"อืม" ฉันพยักหน้าแล้วรีบแต่งตัว ฉันไม่กลับบ้านแต่อาศัยเสื้อผ้าของเพื่อนสวมใส่ไปที่คลับ ฉันไม่อยากกลับไปเจอหน้าพ่อฉันไม่อยากกลับไปเจอหน้าเมียพ่อ ฉันไม่อยากจะได้ยินเรื่องที่พ่อต้องการให้ฉันแต่งงานกับไอ้เวรนั้น

ฉันไม่เคยเห็นหน้าเขา ฉันไม่เคยรู้จัก และไม่อยากรู้จัก แต่ฉันรู้จักเพื่อนพ่อคนนี้  ท่านชื่อคริสเตียนเป็นคนของตระกูลดำรงค์พงษ์เมธา

 ไม่มีใครไม่รู้จักเขา เพราะเขาเป็นมาเฟียที่ใครๆต่างเกรงขามและเกรงกลัว ชื่อเสียงของท่านในบรรดาน้องชายของท่านต่างโหดร้าย ถ้าใครคิดจะทำร้ายหรือทำให้ตระกูลนี้ไม่พอใจ นอกจะตายอย่างทรมานแล้วแม้แต่ร่างก็อาจจะไม่เจอ

ส่วนบรรดาลูกๆหลานๆของท่านฉันไม่ค่อยรู้จักหรอก เพราะไม่รู้ว่าใครเป็นใครลูกหลานตระกูลนี้เยอะจะตาย ถ้าจะให้ฉันไปนั่งนับฉันคงสับสนตายห่า 

ฉันเองก็แปลกใจหรือคนทั้งที่ฉันทำตัวเสเพลทำตัวน่ารังเกียจทุกสิ่งทุกอย่าง คนคริสเตียนยังจะให้ลูกชายมาแต่งงานกับฉัน 

ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่าผู้ใหญ่ฝ่ายนั้นกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ผู้ใหญ่ฝ่ายของฉัน ฉันรู้ว่าท่านกำลังคิดอะไรพ่อของฉันกับเมียใหม่อยากจะให้ฉันกระเด็นออกไปจากบ้าน ไปให้พ้นหน้าพ้นตา ไม่ต้องการอยู่ให้รกหูรกตา

หลังจากที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยฉันกับชบาก็ลงมาข้างล่างนั่งร่วมรับประทานอาหารอยู่กับครอบครัวของชบา 

ครอบครัวของเพื่อนไม่ใช่ครอบครัวใหญ่อะไรหรอกค่ะ ทานอาหารกันแค่ 3-4 คนส่วนบรรดาเพื่อนๆของพี่เช น่าจะกลับกันไปหมดแล้ว เพราะลงมาก็ไม่เห็น

"ไข่ขาวอร่อยไหมลูก" แม่สนใจพูดกับหมาพร้อมกับตักอาหารให้ทาน 

"มึงก็ดูสิอีนิดา แม่กูสองมาตรฐานชัดๆ ตักอาหารให้หมากินส่วนลูกจะแดกอะไรก็เชิญ ลูกรักกับลูกชังมันช่างต่างกันเหลือเกิน" ชบาพูดพร้อมกับค่อนขอดแม่ของมัน

"ใช่ไง อีไข่ขาวมันลูกรักของกู ส่วนมึงรีบแดกได้แล้วอย่าพูดมาก แล้วดูการแต่งตัวของพวกมึงสองคนสิ จะแต่งตัวล่อเสือล่อตะเข้อะไรขนาดนั้น"

"ก็คนมันสวยนี่แม่"

"สวยสยองทุกสองนาที" ท่านค่อนขอดก่อนจะหันมามองฉัน เอาแล้ว กูจะโดนด่าไปด้วยไหมนี่ "รีบกินได้แล้ว มาทำหน้าซื่อบื่ออยู่ได้ ไปเที่ยวก็อย่ากับดึกกันมาก ห้ามอะไรไม่เคยจะฟังกันเลย วันนี้จะให้ไอ้เชไปด้วย"

"ค่ะแม่สมใจ"

"ได้ไงแม่ เอาไอ้พี่เชไปด้วยก็ไม่สนุกน่ะสิ!"

"หุบปาก เดี๋ยวกูไล่ไปอยู่วัด ทีแรกกูก็เอาแต่โทษนิดามัน ที่ชวนมึงไปเสเพล แต่ที่จริงแล้วมึงก็ใช่ย่อยอีลูกเวร!"

"แม่อ่ะ"

"น้องโตแล้ว ปล่อยให้น้องไปเปิดหูเปิดตาออกไปดูโลกภายนอกบ้าง โลกในตอนนี้มันเปลี่ยนไปมากแล้วจะให้ลูกๆมาทำตัวโบราณเหมือนแม่ มันก็ไม่ได้นะครับแม่ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมดแล้ว" พี่เชพูดขึ้น

"แม่รู้ว่าทุกอย่างมันเปลี่ยน แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตามมันทุกอย่าง เป็นสาวเป็นนางไปเที่ยวสถานที่แบบนั้น ใครก็ต้องคิดเป็นธรรมดา"

"ผมจะดูแลพวกเธอเอง!" พี่เชยิ้มให้ฉัน ฉันยิ้มตอบแล้วนั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ 

พอทานอาหารเสร็จเราก็พากันมาที่คลับเปิดใหม่ โดยมีพี่เชเป็นคนขับรถให้ ฉันนั่งอยู่ที่เบาะด้านหลังกับชบา พี่เขามองฉันแทบตลอดเวลาผ่านกระจกหลัง ฉันดึงเกาะอกขึ้นก่อนจะผินหน้ามองข้างทาง

"กูโทรนัดอีขวัญตาอีนิชาแล้ว เดี๋ยวมันก็มา"

"อืม" ฉันพยักหน้าให้เพื่อนเบาๆ ผ่านไปประมาณสิบนาทีก็มาถึงคลับหรูกลางเมือง ฉันลงจากรถแล้วเดินเข้าไปข้างใน โดยมีเพื่อนเดินตาม แต่จังหวะที่ฉันจะเดินเข้าไป ร่างเล็กของฉัน ก็ชนกับร่างสูงใหญ่ของใครบางคนอย่างจัง 

ปึก

"ว้าย!" ฉันหวีดร้องอย่างตกใจ ร่างเซถลาจะล้มลง แต่เอวของฉันถูกคว้าเอาไว้ ฉันอ้าปากค้างมองคนตรงหน้า ผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่ฉันยื่นข้อเสนอให้เขานอนกับฉัน เป็นคนคว้าตัวฉันไว้ 

ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้ม ร่างกายปึกบืนสมส่วน เขาหล่อและดูดี องค์ประกอบที่รวมอยู่บนหน้า มันเพอร์เฟคไปทุกส่วน

แต่ไม่ทันที่ฉันจะได้เพลิดเพลินกับความหล่อเหลาของเขาต่อ ร่างเล็กของฉันก็ถูกปล่อยลงพื้นทันที

ตุบ

"โอ้ย!" ปล่อยลงมาได้ ก้นกบฉันหักหมดแล้วมั้ง

"ผู้หญิงแบบเธอ ฉันไม่น่าช่วยเลย เสนียดมือจริงๆ" ว่าจบก็เดินไป ทิ้งให้ฉันอ้าปากค้างอย่างงงๆ