LOGINแก้คำผิด
ดาราเริ่มคล้อยต่ำๆเพื่อให้พากันกลับหน้าแรกที่บ้านพักริมชายฝั่งเพื่อเตรียมการสุดยอดที่ตั้งใจทำร่วมกันกลิ่นถ่านไม้และควันบางลอยขึ้นในอากาศเต็มรูปแบบของการรั่วไหลของของเหลวเมื่อหยดน้ำจากปลาหมึกสดกระเด็นโปรตีนย่างมาลิซาอาสาเป็นย่างอาหารทะเลวีนัสน้ำจิ้มส่วนผู้ชายช่วยกันสำหรับเครื่องดื่มในช่วยยกถ้วยกับจานออกมาวางเรียงตามลำดับ“ให้พี่ช่วยโหราศาสตร์ผักไหมวี” คชรินดึงถ้วยจานไปศูนย์กลางแล้วพิจารณาเดินเข้ามาช่วยวีนัสส่วนหนึ่งของเธอจานนี้ทำได้ ให้ช่วยดึงจาน โขกพริกเป็นผักที่เขาสามารถนำมาใช้ร่วมกันได้“เป็นพี่ชิน” “ให้พี่ช่วยเถอะนะให้พี่ทำอะไรก็ได้พี่อยาก” “แล้วพี่ชินล้างต้นหอมผักชีและส่วนประกอบของผ่ามะนาววีก็ได้ค่ะ” “ครับ” คชินทร์รีบดึงต้นหอมผักชีไปล้างให้อย่างง่ายว่าดีเคยเข้าครัวช่วยอีกครั้งทำโน่นทำนี่สมัยเรียนมัธยมศึกษาพื้นฐานในการล้างผัก… ปรุงรสตามชอบแล้วใส่ต้นหอผักชีที่คชินทร์ช่วยให้แน่ใจว่า“พี่ชรินลองชิมน้ำจิ้มของวีดูค่ะว่าอร่อยพอใช้ได้หรือเปล่า?” เธอใช้ตักช้อนโต๊ะน้ำจิ้มแล้วยื่นให้“ป้อนพี่สิ” คชินทร์เอ่ยถึงรสชาติยิ้มกรุ้มกริ่ม“พี่ก็อ้าปากสิคะ” วีนัสไม่ได้ที่เขาจะอยากให้ป้อนลงไปป้อนพ
“แพ้แล้ว อย่าลืมรางวัลพี่ิล่ะ มาลิสา” “แหม่ไอ้เชนทร์ มึงเลิกพูดเล่นได้แล้ว กูว่าพวกเราไปหาที่ดื่มดริ๊งดันดีกว่า” ภูเมศเอ่ยเปลี่ยนเรื่อง “เออ นั่นดิ สอบเสร็จแล้ว จะดื่มดริ๊งให้ฉ่ำปอดก่อนเลย” คชรเอ่ยเสริม พร้อมกวาดสายตามองไปรอบ ๆ “กูว่าพวกเราขับรถไปบ้านพักกันดีกว่า” “เออ กูเห็นด้วย” คชินทร์เอ่ย “กูเหมื่อยว่ะ หิวด้วย” “เออ ดีเหมือนกัน” ภูเมศเอ่ย ก่อนจะขับรถไปที่บ้านริมทะเลสุดหรูของคนในตะกูล รถหรูทั้งสี่คันแล่นมาหยุดที่หน้าบ้านพักริมทะเลหลังใหญ่ บ้านไม้สีขาวสะอาด มีระเบียงกว้างมองเห็นคลื่นซัดชายหาดอยู่ไม่ไกล “โอโห… วิวดีขนาดนี้! บ้านก็โคตรสวย” มาลิสาอุทานเสียงใส ขณะเปิดประตูรถลงมา ลมทะเลพัดผมเธอปลิวไปตามแรงลม “แน่นอนสิ บ้านของคุณชายคเชนทร์ทั้งที” คชรพูดยิ้มแซว บ้านหลังนี่เป็นบ้านพี่ชาย ที่เคยมาซื้อเอาไว้ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ที่จริงบ้านพักแบบนี้พวกเขามีหลายหลัง แต่ตรงนี้วิวสวยสุด เหมาะสำหรับการพักผ่อน “อย่าเรียกคุณชาย” “มึงรวยสุดในกลุ่ม” คชินทร์พูดพลางโยนกุญแจรถขึ้นหมุนเล่น “เออ ใช่ แล้วมึงก็ขับรถเร็วสุดในกลุ่มด้วย” ภูเมศเอ่ย “กูแค่ขับไว เพราะมีแรงจูงใจดี ๆ” คเชนทร
วันและเวลาส่วนใหญ่ต่างอาบน้ำแต่งตัวกันอย่างรีบเร่งเป็นครั้งแรกเป็นวันที่ทุกคนนัดกันขับรถไปเยี่ยมชมที่นักท่องเที่ยวที่ตรวจสอบตามปกติเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา“ทำข้าวกล่องให้ลูกๆ หิวระหว่างทางจะได้กิน” พนิดายื่นตะกร้าอาหารให้คชรกำลังตรวจสอบรถอยู่หน้าบ้านส่วนภูเมศขับรถมาหน้าบ้านพอดีตรวจสอบมาวีนัสกับมาลิสาลงรถมาด้วย“ขอบคุณครับคุณแม่จะดูแลทุกคนเอง” “ดูแลตัวเองด้วยเถอะไม่รู้จักตัวเองมาก” “แม่รู้จักลูกชายน้อยไปที่นั่นครับ” ซิ่งนั้นอยู่ในสายเลือดและพร้อมขับแบบเร็วแรงทะลุนรกพร้อมลงนรกตลอดเวลา!” คชินทร์ภาพยนตร์“ไอ้ชิน!” คชรฟังเอ็ดพี่ชายทันควันในคนเป็นพี่เริ่มปากมาก“ขับดีทุกอย่างล่ะไม่จำเป็นต้องทำอย่างตอนพ่อยังจะได้ติดตามกลางเขารสชาติ” คาร์เตอร์เดินออกมาพร้อมแก้วกาแฟใน เอ่ยถึงคุณลองซะเลย” คชินทร์สายการบินก่อนหนุ่มควบคุมรถตรวจสอบของรถสปอร์ตดังกระ ตรวจสอบความต้านทานคเชนทร์อย่างต่อเนื่องขึ้นรถอีกคันมาใกล้มาลิสาที่ต่อเนื่องลดกระจกลง“สามาขึ้นคันเดียวกับพี่มา” คเชนทร์เอ่ย “ใช่ค่ะพี่เชนทร์ สาไปนั่กับพี่เมศพี่เชนทร์ไปคันเดียวกับวีนัสนะคะ” “สำหรับ…สา” วีนัสทำหน้าบอกบุญไม่รับที่เสาจริงเป็นเมื่อก่อน
หลังจากนั้นหมูกระทะตั้งเตาได้สักพักกลิ่นเนื้อหมักและน้ำจิ้มรสเด็ดก็ทำให้ทุกคนดูล้อมวงคาร์เตอร์ไม่ให้กินหมูกระทะในหลายๆ ส่วนมาเธอร์มกับเด็กกระทะอีกนำซ้ำยังสั่งหมูกระทะมาเพิ่มชุด “เหมือนเหมือนก่อนเลยนะที่นิดาตักให้พี่กินแบบนี้” พนิดาตักเนื้อให้สามีคาร์เตอร์ยิ้มรับด้วยเดี๋ยวตาเอ็นดู ต่อให้ใช้ชีวิตคู่กับพนิดามานานและสืบสวนที่ต่อเลยไม่เคยลดน้อยลงลง นับวันมันเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆ“ใช่” ความรักพี่เตอร์บ่นว่าเนื้อสุกช้าเอาไปต้มจนเกือบหมด” พนิดาดูหนังแม้ว่าบางครั้งจะมีความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับสามีและไปถึงทั้งสุขทุกข์เศร้าแต่สิ่งดี ๆ และประสิทธิภาพปกติมากกว่า “ ก็มันช้าไม่ทันใจพี่นี่นา” “ขนาดกุ้งพี่เอาไปลงทั้งเปลือกเลยไม่ยอมแกะ นิดาต้องมาแกะ” “พี่ก็แกะให้นิดากินเมือง” “แหม่ๆ ทั่วทั้งเมืองกันซะอย่างเห็นได้ชัด” คชรแซว“ก็ธรรมดา เช่นกัน” คนแห่งความรัก แล้วชรล่ะมีหรือยัง?” “ผมว่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า” “ฮ่าๆ” สายการบินของทุกคนดังขึ้นในวงหมูกระทะร้อน พูดคุยเสียงพูดคุยหยอกล้อมาลิสามองภูเมศยิ้มบางเป็นพิเศษคีบเนื้อยื่นให้ “พี่เชนเนื้อย่าง” “เอาสิ ” เขายื่นจานให้เครื่องเทศวางเนื้อย่างใส่อย่างจานอ
ตอนพิเศษ 1 “พี่เชนทร์คะ?” น้ำเสียงหวานใสดังขึ้นทำให้ชายหนุ่มที่กำลังนั่งสูบบุหรี่หน้าบ้านหันไปมอง วีนัสหญิงสาววัยยี่สิบต้น ๆ ผมยาวสลวยรวบหางม้าไว้หลวม ๆ ใบหน้าสดใสมีเหงื่อเกาะจาง ๆ อยู่ในชุดนักศึกษายืนอยู่ที่หน้าประตู ในมือถือดอกกุหลาบสีแดง ฉีกยิ้มให้เขาอย่างสดใส “อ้าว วี มากับไอ้เมศเหรอ?” ถามอย่างไม่ใส่ใจมากนัก แต่วีนัสรู้สึกดีอยู่ไม่น้อยที่เขาเอ่ยถามเธอแบบนี้ ปกติแล้วเขาจะค่อยสนใจถามไถ่หล่อนมากนัก “ค่ะ วีมากับพี่เมศ” วีนัสยังคงส่งยิ้มอย่างสดใสให้ ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ แล้วยื่นดอกกุหลาบให้ “วีให้พี่เชนทร์ค่ะ” “ให้พี่ทำไม?” คเชนทร์ขมวดคิ้วเบา ๆ มองดอกกุหลาบในมือเรียวสวย “กะ…ก็วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์” เสียงหวานเอ่ยเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มที่พยายามซ่อนความขวยเขินไว้ใต้แก้มแดงระเรื่อ “วีเลยเอาดอกกุหลาบมาให้พี่ค่ะ” “ให้พี่ทำไม” เขาถามเสียงเรียบ ดวงตาคมจับจ้องที่กลีบกุหลาบ ไม่ยื่นมือมารับ แต่เลือกที่จะดูดบุหรี่แล้วปล่อยควันขาวลอยคลุ้ง “วี…อยากให้ค่ะ” หญิงสาวกำชายกระโปรง แต่ในแววตาเต็มไปด้วยความประหม่า “เพราะพี่เชนเป็น…คนพิเศษของวี” “คนพิเศษ?” “ค่ะ คนพิเศษ คนพิเศษของวี” “พูดอะไรของเราเนี
บทที่55งานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ พนิดาฉีกยิ้มอย่างมีความสุขในวันสำคัญ ถึงแม้ว่าการแต่งงานในครั้งนี้จะเป็นรอบที่สอง แต่เธอรู้สึกสุขใจมากกว่า การแต่งครั้งแรกมาก วันนี้เธอมีผู้ชายที่รักอยู่เคียงข้าง คาเตอร์อยู่ในชุดเจ้าบ่าวยืนรับแขกด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข แขกเหรื่อมากมายต่างมาร่วมแสดงยินดี "แต่งรอบสอง อย่าให้มีรอบสามนะมึง" ฉลามเอ่ยแล้วรดน้ำสังข์ให้พนิดากับคาเตอร์"ไม่มีแต่งอีกรอบแล้ว ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย" คาเตอร์ยิ้มให้ฉลาม แล้วหันมาสบตาพนิดา เธออยู่ในชุดไทยสีชมพูหวาน ผมถูกเกล้าขึ้นประดับด้วยดอกไม้กับปิ่นราคาแพง เธอสวยมาก สวยกว่าเมื่อก่อน เขามองเธอด้วยความรัก ในขณะที่เธอก็มองมาที่เขาเช่นกันเธอฉีกยิ้มให้เขา แต่รอยยิ้มนั้นมันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้เขารับรู้ ว่าเธอมีความสุขมากแค่ไหนในวันสำคัญ"ให้มันจริงเหอะ เลวอีกคราวนี้หมาเลยนะ""กูไม่ทำอีกแล้ว มึงเชื่อกูสิ ถึงกูจะเป็นผัวที่แย่ผัวที่ไม่ได้เรื่อง แต่ทุกๆวันกูก็พยายามปรับปรุงตัว ทำให้ครอบครัวของตัวเองมีความสุข พนิดาเธอมีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะเสมอ ชีวิตกูกำลังจะมีอีกชีวิตมาเติมเต็ม กูคงไม่เอาความสุขทั้งชีวิตของกู ไปแลกกับการทำเลวระยำ







