หน้าหลัก / โรแมนติก / ตรวนรักไร้ใจ / บทที่ 32 จะใจร้ายไปถึงไหน

แชร์

บทที่ 32 จะใจร้ายไปถึงไหน

ผู้เขียน: ลั่นทมสีเลือด
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-12-14 04:32:51

หลังจากคนทั้งสองรับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย เดือนฉายไม่รอช้าไปหาสายหมอกบริเวณหน้าบ้าน ซึ่งภูเมฆก็ตามไปด้วยเช่นกันอย่างรอคอยว่าเธอจะเปลี่ยนใจไปกับเขาแทน

รถคันหรูแล่นจอดตรงหน้าเดือนฉาย เจ้าของรถเปิดประตูก้าวเดินลงมาหาหญิงสาว เอ่ยทักทายอย่างเป็นมิตรพร้อมส่งยิ้มหวาน

“วันนี้ก็สวยเหมือนเดิมนะครับ” ผู้จัดการหนุ่มชำเลืองมองเพื่อนสนิทครู่หนึ่ง ซึ่งอีกคนทำตัวเหมือนสุนัขหวงก้างเตรียมพร้อมจะสวบเขาประเดี๋ยวนี้

“ขอบคุณค่ะ” ส่งยิ้มแก่คนตรงหน้า

“จะไปเลยไหมครับ”

“ค่ะ”

“ฉาย พี่ไปด้วยนะครับ” ฝ่ามือหยาบกร้านจับท่อนแขนเล็ก ส่งสายตาเว้าวอนเพื่อขอร้องให้เธอยอมพาตัวเองไปด้วย

“ฉายไปกับพี่หมอกได้ค่ะ ไม่รบกวนพี่เมฆดีกว่า”

“ไม่เป็นไรครับ พี่เต็มใจ”

“พี่หมอกคะ เราไปกันเถอะ” เดือนฉายแกะมือหนาออกห่าง จากนั้นย่างกรายไปขึ้นรถ ไม่แม้จะเอี้ยวหน้ามองท่าทางหงอยของภูเมฆ

สายหมอกมองเพื่อนสนิท ก่อนจะอมยิ้มกับการแสดงออกทางสีหน้าของอีกฝ่าย เพราะไม่เคยเห็นเพื่อนเป็นเช่นนี้มาก่อน

“ยิ้มอะไร ไอ้หมอก”

“เปล่า ไปแล้วดีกว่า” สายหมอกเดินไปขึ้นรถด้วยท่าทางอารมณ์ดี

“พี่ไม่ยอมให้ฉายไปกับไอ้หมอกกันสองคนหรอก” พ่อเลี้ยงหนุ่มหมุนตัวเข้าไ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ตรวนรักไร้ใจ   บทที่ 37 บทส่งท้าย Nc

    “เฮ้อ...ดื้อจริง ๆ ลูกสาวใครเนี่ย” เดือนฉายบ่นอุบอิบพลางส่ายหัวไปมาอย่างเชื่องช้าด้วยความเอ็นดูกว่าจะกล่อมเด็กแฝดทั้งสองคนให้หลับ เล่นเอาปาดเหงื่อไม่น้อยทีเดียวเพราะลูกสาวรบเร้าให้อ่านนิทานให้ฟัง เอย่าไม่เท่าไรหรอกว่านอนสอนง่าย แต่อันย่านี่สิค่อนข้างดื้อ ไม่ยอมหลับง่าย ๆ หากไม่อ่านนิทานให้ฟัง“แม่รักลูกทั้งสองนะคะ” ก้มหน้าจูบหน้าผากเล็กของหนูน้อยทั้งสอง ก่อนกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง“มาแล้วเหรอ”ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปข้างใน ภูเมฆกระโดดลงจากเตียงตรงมาหาเธออย่างไว แขนแกร่งทั้งสองข้างโอบกอดคนตัวเล็กอย่างออดอ้อน“มีอะไรคะ” ท่าทางของอีกคนทำเอาแปลกใจ ทำให้เธอรู้ได้ทันทีต้องมีบางอย่างแน่ที่เขาต้องการ“เรามาปั๊มลูกเพิ่มดีไหม” กระซิบบอกข้างหูเธอทำคนฟังหน้าร้อนผ่าว“ไม่เอาด้วยหรอก” เธอผลักเขาไปพ้นแล้วก้าวเดินเร็ว ๆ“นะครับ” ภูเมฆสวมกอดเธอจากด้านหลัง“จนป่านนี้แล้วยังไม่เลิกหื่นอีกเหรอคะ”อดไม่ได้จะตำหนิเขา จะไม่ให้เธอว่าได้ไงล่ะในเมื่อหนึ่งสัปดาห์มีเจ็ดวัน เขารังแกเธอไปแล้วสามวัน“ก็ใครให้เมียพี่น่าเอาอย่างนี้ล่ะ”“พี่เมฆ!!”“ครับ...” เขาลากเสียงยาวตอบเธอ “ขอนะครับ”“ไปที่เตียงสิคะ” สุดท้ายพ่

  • ตรวนรักไร้ใจ   บทที่ 36 แค่ช่วยอาบน้ำ18+

    “อีกไม่นานก็จะได้เจอกันแล้วนะคะ” มือเรียวลูบหน้าท้องนูนใหญ่แผ่วเบา ขณะยืนจ้องมองตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่เพื่อเตรียมตัวจะอาบน้ำเสียงเปิดประตูดังขึ้นเรียกความสนใจจากเธอหันไปมอง ก่อนพบกับชายหนุ่มในสภาพนุ่งแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว เผยให้เห็นอกแกร่งแสนสมบูรณ์“เข้ามาทำไมคะ”“พี่มาช่วยฉายอาบน้ำ” คนเจ้าเล่ห์ตอบ“ฉายอาบคนเดียวได้ค่ะ” เธอรู้สึกไม่ชอบมาพากล“พี่ไม่ทำอะไรหรอก แค่ช่วยอาบน้ำให้ฉายเฉย ๆ”“แน่นอนนะคะ” ไม่รู้ทำไมเหมือนกำลังตกหลุมพราง“แน่สิครับ”“งั้นก็ตามใจค่ะ”ภูเมฆประชันหน้ากับเดือนฉาย เขาช่วยปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากเธอจนหมด ก่อนจุ๊บท้องนูนเบา ๆ จากนั้นจูงข้อมือเล็กให้เดินตามหลังไปใต้ฝักบัว“ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอคะ”“พี่อยากดูแลฉายนี่ครับ” ไม่พูดเปล่า ฝ่ามือหยาบกร้านเอื้อมไปเปิดก๊อกน้ำหยดน้ำไหลชโลมทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนตัวเล็ก พ่อเลี้ยงหนุ่มซึ่งยืนซ้อนแผ่นหลังเล็ก ยื่นมือไปบีบเคล้นกอดบัวตูมเบา ๆ“อื้อ พี่เมฆ” เธอรู้สึกเคลิ้มเมื่ออีกคนคลึงเคล้ายอดปทุมถันก่อนจะหลับตาพริ้ม ขณะเดียวกันมือเรียวจิกเล็บบนท่อนขาแกร่ง“ไม่ต้องเกร็งนะครับ” เขายังคงลูบวนทรวงอกอวบอั๋นไปมา ก่อนเลื่อนมือข้างหน

  • ตรวนรักไร้ใจ   บทที่ 35 สะสาง

    ก๊อก! เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ภูเมฆกำลังสะสางเอกสารในห้องทำงานเงยหน้าขึ้นมอง เพราะคิดว่าเป็นเดือนฉายเนื่องจากเธอมักจะนำอาหารมาให้เขาช่วงพักเที่ยงเป็นประจำ แต่น่าแปลกวันนี้มาเร็วกว่าปกติ“หยาด” คนที่เปิดประตูเข้ามาไม่ใช่เดือนฉายกลับเป็นหยาดทิพย์ ทำพ่อเลี้ยงหนุ่มเด้งตัวลุกขึ้นยืนอย่างอึ้ง“เมฆขา”“หยุดอยู่ตรงนั้น อย่าเข้ามาใกล้ผม” นิ้วแกร่งชี้สั่ง รู้สึกรังเกียจเธอเต็มทน“ทำไมล่ะ เมฆรู้ไหมว่าหยาดต้องพยายามมากแค่ไหนถึงจะเข้ามาหาเมฆได้”“มาทำไม ผมไม่มีอะไรจะคุยกับคุณทั้งนั้น”“ฮือ ๆ หยาดขอโทษ” หยาดทิพย์ไม่สนใจคำสั่งของเขา เธอวิ่งไปกอดเขาแน่น“ปล่อยนะเว้ย” พยายามแกะแขนอีกฝ่ายออกแต่รัดแน่นเหลือเกิน วินาทีนี้ทำได้แค่ภาวนาไม่ให้เดือนฉายเข้ามา กลัวจะเข้าใจผิดกันอีก“ไม่ปล่อย เมฆอย่าทำแบบนี้กับหยาดเลย”“ปล่อยหยาด!! รู้ไหมว่าผมรังเกียจคุณมากแค่ไหน”“เมฆโกรธหยาดที่ขโมยข้อมูลสินค้านั้นเหรอ หยาดถูกไอ้ธาดาขู่ หยาดไม่ได้อยากทำมันเลย” เงยหน้ามองเขาทั้งน้ำตา หวังขอความเห็นใจจากอีกคน ชีวิตของเธอตอนนี้ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเขาคงลำบากแน่“มันไม่ใช่แค่นั้นไงหยาด คุณหลอกผม ทรยศความรักที่ผมมอบให้คุณ

  • ตรวนรักไร้ใจ   บทที่ 34 เคลียร์ใจ

    หลังจากคนทั้งคู่แลกเปลี่ยนความรู้สึกแก่กันจนเข้าใจกันดี เดือนฉายจึงคะยั้นคะยอให้ภูเมฆกลับไปพัก เพราะรู้สึกเป็นห่วงที่เพิ่งตกจากต้นไม้มาหมาด ๆ ซึ่งภูเมฆไม่ดื้อรั้นในเมื่อเป็นความประสงค์ของหญิงสาวก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย“เข้าข้างในเถอะ” ทันทีที่รถเคลื่อนตัวจอดจุดหมายปลายทาง พ่อเลี้ยงหนุ่มไม่รอช้ารีบเปิดประตูรถให้เธอ ก่อนประคองเข้าข้างในอย่างระมัดระวัง “อ้าว” ป้าบัวชะงักเมื่อเห็นคนทั้งสองเดินเข้ามาด้วยกัน“ผมขอพาฉายขึ้นไปพักก่อนนะครับ” พ่อเลี้ยงรีบตัดบท ไม่ทันที่ป้าบัวจะอ้าปากถาม หญิงวัยกลางคนทำได้แค่มองตามหลังคนทั้งสองพลางเผยยิ้มกรุ้มกริ่ม“เดี๋ยวพี่มานะครับ ขอตัวไปอาบน้ำก่อน” ภูเมฆพูดขึ้นหลังเดินมาส่งคนตัวเล็กยังเตียงนอน เขาเพิ่งรู้ประเดี๋ยวนี้เองตนเองเหม็นคราบเหงื่อ จนอยากอาบน้ำให้สะอาดเสียก่อนจะใกล้ชิดเธอ“รีบไปรีบมานะคะ ฉายมีเรื่องจะคุยกับพี่เมฆอีกเยอะ” ถึงจะปรับความเข้าใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาเข้าใจแล้ว แต่ยังมีอีกหลายเรื่องคาใจจึงอยากถามให้แน่ใจอีกที“ครับ”พ้นกายแกร่งไปไม่กี่นาที เดือนฉายขึ้นไปนั่งบนเตียงโดยนำหมอนใบใหญ่พิงหลัง จากนั้นหยิบหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงลู

  • ตรวนรักไร้ใจ   บทที่ 33 ยกโทษ

    นับจากวันนั้นผ่านมาแล้วหลายเดือน ที่หญิงสาวพูดจาไม่น่าฟังใส่ภูเมฆ ความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองยิ่งห่างเหินมากขึ้นกว่าเดิม ภูเมฆยอมเว้นระยะห่างเพราะกลัวเธออึดอัดแต่ยังคอยเป็นห่วงไกล ๆการกระทำของชายหนุ่ม สร้างความน้อยใจแก่หญิงตั้งครรภ์อย่างเดือนฉายยิ่งนัก“ป้าบัวครับ พ่อเลี้ยงตกจากต้นไม้”เดือนฉายบังเอิญมาได้ยินบทสนทนาระหว่างนาวินกับป้าบัว ก่อนรีบเดินไปหาคนทั้งสองและพูดแทรกขึ้น“พี่เมฆเป็นอะไรคะ” จ้องมองนาวินอย่างรอคอยคำตอบ“เอ่อ พ่อเลี้ยงตกต้นไม้”“เป็นยังไงบ้างคะ ช่วยพาฉายไปหาพี่เมฆหน่อยได้ไหม” หญิงสาวทำหน้าจะร้องไห้หลังจากได้ยินประโยคนั้น“เอ่อ...”“ขอร้องละ พาฉายไปหาพี่เมฆหน่อยเถอะ” ส่งสายตาเว้าวอนอีกคน ขณะนี้ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไรทั้งนั้น หากไม่ได้เห็นภูเมฆปลอดภัย“พาคุณฉายไปเถอะ” ป้าบัวช่วยพูดเสริม นาวินจึงยอมพาเดือนฉายไปไร่ส้มทันทีมาถึงจุดหมายปลายทาง เดือนฉายรีบเปิดประตูลงจากรถและถามหาภูเมฆจากผู้คนบริเวณนั้น ก่อนเยื้องย่างไปตามทางอย่างระมัดระวังเพราะท้องใหญ่“ฮือ ๆ อย่าเป็นอะไรนะพี่เมฆ” เดือนฉายไปหยุดข้างกายคนตัวโตซึ่งนอนแผ่บนพื้นหญ้าเขียวขจี ก่อนทรุดกายนั่งลงและปล่อยโฮออกมาอย่าง

  • ตรวนรักไร้ใจ   บทที่ 32 จะใจร้ายไปถึงไหน

    หลังจากคนทั้งสองรับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย เดือนฉายไม่รอช้าไปหาสายหมอกบริเวณหน้าบ้าน ซึ่งภูเมฆก็ตามไปด้วยเช่นกันอย่างรอคอยว่าเธอจะเปลี่ยนใจไปกับเขาแทนรถคันหรูแล่นจอดตรงหน้าเดือนฉาย เจ้าของรถเปิดประตูก้าวเดินลงมาหาหญิงสาว เอ่ยทักทายอย่างเป็นมิตรพร้อมส่งยิ้มหวาน“วันนี้ก็สวยเหมือนเดิมนะครับ” ผู้จัดการหนุ่มชำเลืองมองเพื่อนสนิทครู่หนึ่ง ซึ่งอีกคนทำตัวเหมือนสุนัขหวงก้างเตรียมพร้อมจะสวบเขาประเดี๋ยวนี้“ขอบคุณค่ะ” ส่งยิ้มแก่คนตรงหน้า“จะไปเลยไหมครับ”“ค่ะ”“ฉาย พี่ไปด้วยนะครับ” ฝ่ามือหยาบกร้านจับท่อนแขนเล็ก ส่งสายตาเว้าวอนเพื่อขอร้องให้เธอยอมพาตัวเองไปด้วย“ฉายไปกับพี่หมอกได้ค่ะ ไม่รบกวนพี่เมฆดีกว่า”“ไม่เป็นไรครับ พี่เต็มใจ”“พี่หมอกคะ เราไปกันเถอะ” เดือนฉายแกะมือหนาออกห่าง จากนั้นย่างกรายไปขึ้นรถ ไม่แม้จะเอี้ยวหน้ามองท่าทางหงอยของภูเมฆสายหมอกมองเพื่อนสนิท ก่อนจะอมยิ้มกับการแสดงออกทางสีหน้าของอีกฝ่าย เพราะไม่เคยเห็นเพื่อนเป็นเช่นนี้มาก่อน“ยิ้มอะไร ไอ้หมอก”“เปล่า ไปแล้วดีกว่า” สายหมอกเดินไปขึ้นรถด้วยท่าทางอารมณ์ดี“พี่ไม่ยอมให้ฉายไปกับไอ้หมอกกันสองคนหรอก” พ่อเลี้ยงหนุ่มหมุนตัวเข้าไ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status