Share
บทที่ 42 ใครรังแกภรรยาของฉัน จุดจบของมันจะเหมือนโต๊ะตัวนี้
Related chapters
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 43 ตระกูลซีกำลังจะถึงจุดจบ
ยี่สิบล้าน! สำหรับตระกูลซีที่มีเพียงทรัพย์สินไม่ถึงร้อยล้าน ยี่สิบล้านจึงนับเป็นเงินก้อนใหญ่ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรวบรวมเงินยี่สิบล้านในเวลาอันสั้นเช่นนี้ในขณะนั้น จอร์จดูเหมือนจะอยู่ได้อีกไม่นาน เมื่อไม่กี่วันก่อนซีกรุ๊ปนั้นมีชีวิตชีวามาก แต่ตอนนี้พวกเขาดิ่งลงสู่พื้นดินในระยะเวลาอันสั้นลิเลียนกล่าว “ทำไมเราไม่พาวินนี่เฟรดกลับมาล่ะ? ถ้าเธอกลับมา ความร่วมมือของเรากับสมิธกรุ๊ปก็จะกลับมาเช่นกัน!”“ไม่!” ไอริสที่เงียบอยู่นาน จู่ ๆ ก็ระเบิดเสียงออกมาทันที “ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะนังวินนี่เฟรดตัวร้ายนั่น เธอแค่อยากเห็นตระกูลซีของเราถูกทำลาย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่มีมาทางขอให้นังตัวร้ายนั่นกลับมาที่นี่ได้!”ตระกูลซีทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบงัน ถ้าเป็นเมื่อก่อน พวกเขาคงจะร่วมมือกับไอริสด่าวินนี่เฟรดอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ไม่มีใครพูดต่อจากเธอ พวกเขาไม่ใช่คนงี่เง่า หลายคนคาดเดาบุคคลที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ได้ อย่างไรก็ตาม ตระกูลซีถูกต้อนให้จนมุมแล้ว และคนที่สามารถจะช่วยพวกเขาให้ลุกขึ้นจากเถ้าถ่านนี้ได้ก็คือวินนี่เฟรดหรือไม่ก็ไอริสดังนั้น พวกเขาเหล่านี้จึงไม่กล้าล่วงเกินทั้งสองคน
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 44 มากู้เงินหนึ่งร้อยล้านกันเถอะ
เมื่อไอริสได้สัญญา เธอตั้งใจว่าจะอ่านอย่างละเอียด แต่เมื่อเธอเห็นเงื่อนไขและข้อกำหนดที่ซับซ้อนนับไม่ถ้วน เธอจึงยอมแพ้!ข้าง ๆ เธอ ทราวิสใจร้อนมาก! หลังจากที่แฝงตัวอยู่ภายในตระกูลซีมาเป็นเวลานาน ในที่สุดเขาก็ได้รับโอกาสนี้ “ไอริสลงชื่อเลยสิ คุณลุงสามของฉันไม่ใช่คนใจเย็น ถ้ามัวแต่จ้องอยู่แบบนี้เขาอาจจะเปลี่ยนใจได้” ไอริสเหลือบมองที่ฟอร์ดโดยไม่รู้ตัวและแน่นอนว่าชายคนนั้นดูไม่พอใจ! “ฉันตกลงที่จะให้กู้เงินแก่ตระกูลซีด้วยความเมตตาเพื่อให้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านี้ แต่คุณกำลังสงสัยในตัวฉันแทน?”ไอริสสั่นสะท้านและรีบเซ็นชื่อในสัญญาอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงประทับตราบริษัทลงไป! สัญญาเงินกู้ยี่สิบล้านมีผลบังคับใช้แล้ว!ในเวลาเดียวกัน ที่ห้องประธานสาขาภายในสำนักงานของธนาคารโบตั๋นทองคำ วินนี่เฟรดที่มือเต็มไปด้วยเหงื่อขณะที่เธอถือสัญญาความร่วมมือกับสมิธกรุ๊ปไว้ในมือ ตลอดเวลานี้เธอรู้สึกว่าทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเหลวไหล ใครจะใช้เพียงแค่สัญญาเพื่อกู้เงิน? แต่ไทร์ดูมั่นใจมาก เธอจึงเลือกที่จะลองดูทันใดนั้น ประตูก็ถูกเปิดออก และฮัดสัน ซีเกลเลอร์ ประธานสาขาของธนาคารโบตั๋นทองคำแห่งเมืองคานห์ก็เข้ามา
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 45 เสรีภาพเท่านั้นที่จะทำให้พรสวรรค์ของเธอทะยานขึ้นไป
วินนี่เฟรดรู้สึกถึงหัวใจที่วูบหล่น เธอตอบกลับอย่างรวดเร็ว “เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อกู้เงินจากคุณ”“ฮะ! แล้วยังไง” ไอริสกล่าว “ไม่ว่าเธอจะมองหาใคร ใครมันจะมีพลังมากกว่าลุงสามของฉัน? วินนี่เฟรด ฉันคิดว่าครอบครัวเธอต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เธอไม่มีเงินทุนติดตัวเลย แต่เธอกำลังคิดที่จะเริ่มต้นบริษัทใหม่ ทำไมเธอถึงยังมีชีวิตอยู่อีก? หลังจากออกจากซีกรุ๊ปของเราไป เธอก็ไม่เหลืออะไรแล้ว!” เมื่อพูดอย่างนั้น ไอริสก็ยกสัญญาเงินกู้ในมือของเธอขึ้นมาอย่างอวดดี “เธอเห็นสิ่งนี้ไหมวินนี่เฟรด? แค่คำพูดจากทราวิสของฉัน เงินกู้ยี่สิบล้านก็ง่ายเหมือนปลอกกล้วย ดังนั้นเธออย่าคิดที่จะกู้เงินแม้แต่สตางค์เดียวในวันนี้”เพี้ยะ! เหมือนกับสายฟ้าฟาด ไทร์ตบหน้าไอริส “ฉันเตือนเธอไปแล้วนะ และฉันจะไม่พูดซ้ำอีก!”ฝ่ามือของไทร์ทำไอริสตะลึงงัน ทราวิสที่กำลังจะพุ่งเข้ามา ด้วยสายที่อันตรายของไทร์ เขาจึงยอมแพ้!“ไอ้คนป่าเถื่อน!” ไอริสทำได้เพียงระบายความหงุดหงิดของเธอด้วยคำพูดเท่านั้นฟอร์ดขมวดคิ้วทันที “พวกคุณสองคน ออกไปจากธนาคารโบตั๋นทองคำเดี๋ยวนี้!”ไทร์ยิ้มเยาะ “เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อเจอนาย ดังนั้นคำพูดของนายมันไม่มีผล”“อย่า
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 46 สิ่งนี้คือธรรมชาติของมนุษย์
"ไทร์ ฉันจะทำมันได้จริง ๆ เหรอ?" กล่าวตามตรง วินนี่อยากจะตั้งบริษัทเครื่องแต่งกายของตัวเองขึ้นมาตั้งนานแล้ว แต่ความฝันของเธอนั้นรู้สึกอยู่ห่างไกลออกไป เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันนี้จะมาถึง! และตอนนี้มันมาถึงแล้ว วินนี่เฟรดจากที่เคยอิ่มเอมใจกลับเริ่มรู้สึกประหม่าแทน"ตึกสูงทุกที่ต่างเริ่มต้นจากรากฐานที่ต่ำที่สุดทั้งนั้น หลังจากเธอเริ่มก้าวแรกแล้ว ทุกอย่างก็จะเป็นไปได้ด้วยดี!""จริงเหรอ?""ใช่" ไทร์พยักหน้ามั่นใจไปที่วินนี่เฟรด "จงเชื่อมั่นในตัวเอง""ได้ เชื่อฉันได้เลย!" วินนี่เฟรดตอบเสียงดังกับตัวเองไทร์กล่าว "ตอนนี้เงินก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ต่อไปคือการตั้งโรงงานและบริษัท ถึงแม้ว่าสมิธกรุ๊ปจะยินดีให้เวลากับเรามากขึ้น แต่เราก็ต้องเร่งมือหน่อย"ไทร์เอามือลูบค้างของเขาและกล่าว "ถ้าทุกอย่างเริ่มจากศูนย์ มันจะใช้เวลานาน คงจะดีถ้าหากมันมีโรงงานที่ตั้งอยู่ก่อนแล้ว วิธีนั้นเราก็แค่ดูแลขั้นตอนและเริ่มทำงานได้เลย มันจะช่วยประหยัดเวลาเราและกำจัดความยุ่งยากได้"มีแสงสว่างวาบขึ้นในหัวของวินนี่เฟรด "ฉันสามารถหาโรงงานที่มีอยู่แล้วและบริษัทได้!""จริงเหรอ?" ไทร์ประหลาดใจ เขาเคยอยากจะให้ แซคเคอรี่ช่ว
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 47 อย่าเป็นเหมือนกับไอลิส ซี
เจอราร์ดและพวกของเขายิ้มเยาะ"แกเป็นใครถึงไม่พอใจเรา?นังหน้าโง่ ฉันขอแนะนำให้แกหุบปาก ไม่อย่างงั้นฉันจะตบแก!"เพี้ยะ! ไทร์ตบเจอราร์ดหน้าหัน"ช่วยมีมารยาทหน่อย เวลาพูดกับภรรยาของฉัน!""แก... แกกล้าตบฉันได้ยังไง?!" เจอราร์ดนั้นโกรธกริ้ว เขากำหมัดแน่นอยากเข้าปะทะในระหว่างที่คนงานผู้ชายสองสามคนข้างหลังเขาเข้ามารุมล้อมตัวเขาเจอราร์ดได้กล่าวไว้ว่าเขาได้ติดต่อบริษัทของวินนี่เฟรดไปแล้ว และเขาจะพาพวกเขาไปที่นั้นเพื่อประจำตำแหน่งอาวุโส พวกเขาจะไม่แสดงพลังปกป้องเขาได้อย่างไร? อย่างไรก็ตามในเวลานั้น ในที่สุดโจเซฟก็รวบรวมสติได้หลังจากตอนแรกที่เขาตกใจ เขารีบเร่งมาหาวินนี่เฟรด "วินนี่เฟรด เธอ... เธอมาที่นี่?"วินนี่เฟรด? วินนี่เฟรดไหน? เจอราร์ดและพวกของเขา หยุดชะงักทันทีหลังจากกำลังจะเข้าไปรุมทำร้าย พวกเขาหันมามองที่วินนี่เฟรด รู้สึกตกใจ หัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเกรแฮมกรอกตามองไปที่เจอราร์ดและพวกของเขา "เจอราร์ด นายไม่ได้บอกว่าอยากจะย้ายไปบริษัทของวินนี่เฟรด และขึ้นเป็นพนักงานอาวุโสคนแรกงั้นหรือ? นี่ไงล่ะ... คุณวินนี่เฟรด อยู่ตรงนี้แล้ว เมื่อกี๊นายบอกว่าเธออะไรล่ะ?" บู้ม! เสียงระเบิดดัง
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 48 ออทัมน์ ฟีลด์ กรุ๊ป
การที่ได้เห็นวินนี่เฟรดหน้าแดงและสีหน้าตกใจของเธอทำให้ไทร์หลุดขำออกมา"นายกล้ามาแกล้งฉันได้ยังไง?" วินนี่เฟรดแสร้งทำเป็นโมโห และทุบเข้าไปที่ไทร์ด้วยกำปั้นของเธอ กำปั้นของเธอนั้นบางเบาราวกับเธอแค่หยอกเล่น"เธอกล้าดียังไงถึงมาตบตีสามีของเธอ? นี่เป็นการต่อต้านรึเปล่า?" ไทร์หยุดรถอยู่ข้างถนน และจับมือของวินนี่เฟรดดวงตาของพวกเขาประสานกัน และใบหน้าของทั้งสองก็อยู่ห่างกันไม่กี่เซนติเมตร บรรยากาศในรถรู้สึกเงียบสงัดจากการตอบสนอง ไทร์โน้มเอนริมฝีปากของเขาเข้าใกล้วินนี่เฟรดมีเสียงประจุไฟฟ้ากระทบกันลามไปทั่วทั้ร่างกายของวินนี่เฟรด เธอเร่งรีบชักมือของเธอกลับมาและนั่งตัวตรงในที่นั่งผู้โดยสารทำให้ขาของเธอเหยียดตรง หน้าอกของเธอพองขึ้นและยุบลงอย่างหนัก หัวใจที่เต้นแรงของเธอเกือบจะกระโจนขึ้นไปอยู่ในลำคอของเธอไทร์ยิ้มเขาไม่คิดอะไรกับการปฏิเสธของวินนี่เฟรด"บริษัทใหม่ของเราจะมีชื่อเรียกว่า ออทัมน์ฟิลด์!"วินนี่เฟรดหันมาในอาการตกใจ ขณะเธอจ้องไปที่ไทร์ "ออทัมน์ฟิลด์?""ใช่" ไทร์พยักหน้า ในความเป็นจริงเขาได้คิดชื่อไว้ก่อนหน้านี้แล้ว"เครื่องแต่งกาย ออทัมน์ฟิลด์! ออทัมน์ฟิลด์กรุ๊ป ทุ่งนาในสายล
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 49 ให้นาฬิกา
วินนี่เฟรนและพรรคพวกของเธอเหยียดตัวตรงขึ้นในทันที มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องรู้สึกประหม่าอย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าแขกกลุ่มแรกที่มาถึงงานก่อนจะเป็นสมาชิกจากตระกูลซี!รถยนต์สามคัน จอดอยู่ในลานจอดรถด้านหน้าทางเข้าของบริษัท พวกเขาจอดรถเป็นแนวนอนโดยจงใจขวางที่จอดรถรวม ๆ ถึงหกคันด้วยการนำของจอร์จและไอริส ครอบครัวซีก็ลงจากรถอย่างหยิ่งผยองเมื่อโจเซฟเห็นรถกำลังเข้ามา เขาเร่งรีบทันทีออกไปเพื่อต้อนรับพวกเขาในฐานะรองผู้จัดการ แต่เมื่อเขาเห็นเป็นจอร์จ และพวกของเขา รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไปในทันที "พวกนายมาทำอะไรที่นี่?"ความน่าละอายใจที่เขาได้ประสบกับซีกรุ๊ปเมื่อครั้งก่อนนั้นเป็นสิ่งที่เขาจะไม่มีวันลืมแม้จนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายของเขา สิ่งที่ปวดร้าวกับซีกรุ๊ปนั้นไม่มีวันรักษาหายได้"แน่นอนมันเป็นเพราะท่านประธานซีได้เชิญชวนพวกเรามา ทำไมล่ะ? คุณไม่ยินดีจะต้อนรับเรางั้นรึ?" ไอริสต่อว่าผู้สูงอายุอย่างโจเซฟด้วยความไม่เคารพ เธอกรอกตามองไปรอบ ๆ ที่ลานจอดรถอันว่างเปล่า และจากนั้นก็มองเข้าไปด้านในมีคนจอแจอยู่ไม่กี่คนก่อนจะหัวเราะ"เราไม่ได้มาถึงที่นี่ก่อนเวลาใช่ไหม? นี่มันเกือบจะสิบโมงแล้ว!
ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 50 คนแล้วคนเล่า
เสียงของไอลิสนั้นแสบแก้วหูเป็นอย่างมาก คนงานหลายคนในออทัมน์ฟิลด์ รู้สึกรำคาญในทันที แม้แต่แขกโต๊ะข้าง ๆ อีกสองโต๊ะ ก็ยังหน้านิ่วเมื่อมองไปที่เธอที่ประตูทางเข้า วินนี่เฟรดเริ่มกระวนกระวาย จากทั้งหมดยี่สิบโต๊ะ โต๊ะที่แขกนั่งเต็มยังมีไม่ถึงในสามของทั้งหมด นี่มันช่างน่าอับอายวินนี่เฟรดควักโทรศัทพ์ออกมาอย่างไม่รู้ตัวเพื่อที่จะโทรตามแขกของเธอ แต่ไทร์ห้ามเธอไว้"อย่าตื่นตระหนก มันยังพอมีเวลาเหลือจนกว่าการกินเลี้ยงจะเริ่มขึ้น""แต่ไทร์ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีใครเลยที่ฉันเชิญมาถึง หรือมันจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างทางที่พวกเขามาที่นี่?""ฮี่ฮี่ รถยนต์ขับขี่อย่างมั่นคงได้ บนทางต่างระดับแปดเลนเข้าโรงงานแห่งนี้ มันจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาได้?" ไทร์ขดริมฝีปากขณะเขากล่าว "พวกคนที่เธอได้เชิญชวนไป ส่วนใหญ่ทำการค้าขายกับซีกรุ๊ป มันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอว่าตระกูลซีได้ไปพูดคุยกับพวกเขา?""อ่า..." วินนี่เฟรดเข้าใจในทันที "เธอหมายความว่ามันจะไม่มีใครที่ฉันเชิญไปมาร่วมงานเลยอย่างงั้นหรอ?"วินนี่เฟรดรู้สึกเสียใจและโกรธเคือง เลือดข้นกว่าน้ำ แล้วทำไมพวกเธอ ญาติของฉันเองได้ถึงได้ต่อต้านฉันตลอดเวลาซ้ำแล้วซ้ำอีก? ฉั
Latest chapter
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 234 คำเชิญของ คาร์สัน ยอร์ก
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 233 ฟ้าร้องในฤดูร้อน
- ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ บทที่ 232 ช่วยหย่ากับไทร์ ซัมเมอร์ด้วย
