Home / วัยรุ่น / ตามรักวิศวะไร้ใจ / ชอบฉันหรืออยากโดน....

Share

ชอบฉันหรืออยากโดน....

last update Last Updated: 2025-11-13 16:01:39

หลังจากที่ถูกเขาน็อกด้วยประโยคกำกวมจันทร์เจ้าก็เดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วก็มานั่งรวมกับเพื่อนเพื่อทำกิจกรรมที่รุ่นพี่เป็นคนสั่ง ซึ่งวันแรกยังไม่มีอะไรมากส่วนใหญ่จะร้องเต้นกับแนะนำตัวประมาณนั้น และข่าวที่พึ่งได้รู้มาหมาดๆ จนเธอดีใจแทบเนื้อเต้นนั่นก็คือ เขาคนนั้น หรือ พี่เข็มทิศ เป็นรุ่นพี่ปีสามของคณะและสาขาเดียวกับเธอ ซึ่งจากที่ฟังรุ่นพี่บอกมาว่าพรุ่งนี้จะมีจัดกิจกรรมจับพี่บัดดี้ที่เปลี่ยนจากระบบพี่ว้ากที่เหี้ยมโหดมาเป็นอ่อนโยนแทน นั่นก็เท่ากับว่ามีโอกาสที่เธอกับเขาจะได้ใกล้ชิดกัน

แค่คิดก็มีความสุขแล้ว

“โอ๊ยยย ปวดขาฉิบเป๋ง รุ่นพี่เขาคิดว่ากูเป็นแดนซ์เซอร์หรือไง ถึงได้เรียกไปเต้นอยู่นั่นแหละ”

“เฮ้อ เอาน่ะรับน้องแค่ไม่กี่วันเอง” ตะวันเอ่ยปลอบไต้ฝุ่นที่งอแงไม่หยุดแล้วหันไปมองอีกคนที่เอาแต่นั่งยิ้มหน้าเบิกบาน ในขณะที่เพื่อนๆ เหนื่อยแทบตาย “แล้วนั่นมึงยิ้มอะไรไอ้จันทร์”

“ฮะ กูเหรอ เปล่าๆ แค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย” จันทร์ที่พึ่งรู้ว่ามัวแต่เผลอคิดถึงเขาจนเพื่อนจับได้รีบปฏิเสธทันควัน

“หิววะ ไปหาอะไรกินกันที่หน้า มอ ไหม ไหนๆ พี่เขาก็ปล่อยแล้ว” ไต้ฝุ่นเปรยขึ้นเพราะตอนนี้ท้องเธอร้องจ๊อกๆ แล้ว

“เอาดิ กูก็หิวเหมือนกัน”

“ปะ งั้นไปกันเลย”

เมื่อตกลงว่าจะไปหาอะไรทานที่ไหน พวกเธอก็พากันลุกเดินไปเพื่อจะไปยังจุดหมาย จันทร์ที่ลุกเป็นคนสุดท้ายพลันสายตาเธอดันไปเห็นแผ่นหลังของใครบางคนที่วันนี้เจอมาแล้วหลายครั้งแต่ก็ยังอยากจะเจออีก จึงไม่มารอช้าที่จะบอกให้เพื่อนนำไปก่อน

ขอไปหยอดผู้ก่อนของกินไว้ที่หลัง

“พวกมึงไปก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป”

“แล้วมึง เอ้า จันทร์ ไอ้จันทร์!” ไต้ฝุ่นยังไม่ทันได้ถามอะไรจันทร์ก็วิ่งออกไปเสียแล้ว ไม่รู้ว่ารีบไปไหน

“มันจะไปไหนของมัน”

“ช่างมันเถอะ เราก็ไปกันเดี๋ยวมันก็ตามมา”

ตึกตึก

รองเท้าผ้าใบกระทบพื้นดังกังวานไปทั่วบริเวณ หญิงสาวผมยาวสลวยสีส้มอมแดงรีบเร่งฝีเท้าก้าวเดินให้ทันชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่เดินอยู่ข้างหน้า เธอพยายามเร่งตัวเองให้ไวขึ้นแต่เหมือนยิ่งเร่งก็ยิ่งช้าลง ด้วยความที่ส่วนสูงของเขาและเธอนั้นมีส่วนที่ต่างกันมากทำให้การเดินตามเขาแบบนี้มันเป็นอะไรที่เหนื่อยเลยทีเดียว

“พะ พี่ค่ะ” เธอหยุดเดินพร้อมกับเปล่งเสียงตะโกนเรียกเขาด้วยน้ำเสียงกระหืดกระหอบแต่ก็เหมือนจะเปล่าประโยชน์เพราะเขาไม่ได้หยุดเดินเลยสักนิด หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าออกแล้วแหกปากอีกครั้งที่ดังกว่าเดิม

“พี่ระวัง ขี้หมา!”

“เฮ้ยยย!/เหี้ย!/ไหนวะ!”

เสียงที่ดังมาจากข้างหลังทำให้กลุ่มชายหนุ่มหยุดชะงักฝีเท้าลงก่อนจะกระโดดโหยงเหยงไปมาพร้อมโน้มศีรษะลงมองเท้าตัวเองพลิกเพื่อสำรวจดูให้แน่ใจว่ามีอะไรติดไหม แต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า

รูปร่างสูงโปร่งผมสีเทาเหลียวหลังหันกลับมามองยังต้นเสียงด้านหลังที่ตะโกนเรียกไว้ ดวงตาสีนิลรัตติกาลจ้องมองคนตัวเล็กที่กำลังยืนหัวเราะคิกคักราวกับชอบใจ สองขายาวไม่รอช้าก้าวเดินไปหยุดตรงของร่างบางที่ยืน สองมือยกขึ้นมาเท้าเอว ก่อนจะพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

“ขำๆ พวกฉันเป็นตัวตลกของเธอหรือไง”

“แฮะๆ ขอโทษค่ะ” คนตัวเล็กหัวเราะแห้งๆ ยกมือขึ้นมาเกาแก้มแก้เก้อ

“แล้วแหกปากเรียกทำไม”

“พี่ได้ยินด้วยเหรอคะ” เธอถามด้วยใบหน้าสงสัย เพราะคิดว่าเขาไม่ได้ยินเสียอีก แล้วถ้าได้ยินทำไมไม่หยุดเดิน เล่นให้เธอเดินไปพูดไป มันเหนื่อยใช่เล่น

“ตลก แหกปากขนาดนั้นไม่ได้ยินสิแปลก”

“ได้ยินแล้วทำไมหยุดตั้งแต่แรก” ค่อนแขวะเขาเบาๆ ในลำคอแต่สงสัยจะดังไปหน่อยเขาถึงได้ยิน

“ฉันได้ยิน” ร่างสูงกลอกตาไปมาพลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มด้วยความหงุดหงิด

“ขอโทษค่ะ” พูดเหมือนสลดแต่แอบก้มยิ้มในใจ คนอะไรยิ่งเจอยิ่งหล่อ

“นึกว่าใคร ที่แท้น้องหัวชมพูนี่เอง”

เสียงที่ดังตามมาจากข้างหลังชายหนุ่ม ทำให้จันทร์เงยหน้าขึ้นมามองพลางเอี้ยวตัวหลบคนตรงหน้าที่ยืนบังอยู่

“สวัสดีค่ะ พี่สมุย” เรียกชื่อพร้อมโบกมือท้าทาย ที่เธอรู้จักพวกเขาเพราะการแนะนำตัวรับน้องนั่นแหละ เลยทำให้ได้รู้จักรุ่นพี่ทุกคน

“สมุทร”

“พี่สมอ”

“.............” สมุทรยกมือขึ้นมาเท้าเอว ท่าเดียวกับไอ้คนผมเทานั่นแหละ

“ฮ่าๆ กูชอบวะ” อาทิตย์หัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ เพราะไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนทำให้เพื่อนเขาหัวเสียพร้อมกันได้ขนาดนี้

“งื้อ ชอบหนูเหรอคะ แย่จังหนูชอบพี่คนนี้แล้วสิ” ว่าพลางยกนิ้วขึ้นไปชี้ไปทางชายหนุ่มผมสีเทาเข้ม ที่ทำหน้าบูดบึ้งเหมือนโกรธอะไรใครสักอย่าง แต่คงไม่ใช่เธอหรอกเพราะเธอออกจะน่ารัก

ร่างสูงที่ได้ยินแบบนั้นก็ไล่สายตามองหญิงสาวตรงหน้าที่วันนี้เจอมาแล้วหลายครั้ง รูปร่างตัวเล็กราวกับหมากระเป๋า ใบหน้าเรียวสวย จมูกเล็กเชิดรั้นบ่งบอกนิสัยที่น่าจะแสบพอตัว ริมฝีปากกระจับอวบอิ่ม มองยังไงก็ไม่เห็นจะสวยเหมือนหมาชิวาว่า มากกว่า ดูๆ แล้วไม่เห็นมีตรงไหนเหมาะกันสักอย่าง

ตัวเตี้ยแบบนี้จะไปวิ่งหนีใครเขาทัน

“แน่ใจว่า ชอบฉัน” ถามเพื่อชัวว่าที่เธอพูดกับเพื่อน

เขาเมื่อกี้ แค่พูดเลยหรือคิดจริงๆ

“ค่ะ”

“ชอบฉันหรืออยากโดน เeด ให้พูดอีกที”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ตามรักวิศวะไร้ใจ   เล่นกับใจ

    จันทร์เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มสดใสตั้งแต่มาถึงคนตัวเล็กวิ่งตามหาเขาจนทั่วมารู้จากรุ่นพี่อีกทีว่าเขามาแล้วแต่เดินไปข้างหลังตึกเธอถึงตามมา“หนูหาพี่ตั้งนานมาอยู่นี่เอง” เธอไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปหาคนที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนเครียดอะไรสักอย่าง แต่คงไม่ใช่เพราะเธอหรอก“หาฉันทำไม” คนตัวสูงรีบทิ้งม้วนบุหรี่เมื่อคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ ไม่วายหันไปมองไอ้อาทิตย์ก่อนจะเอ่ยบอกให้มันออกไปก่อน “มึงไปก่อนเลยเดี๋ยวกูตามไป”อาทิตย์พยักหน้าพร้อมกับเดินออกไปด้วยรอยยิ้มมุมปากที่คนทั้งคู่ไม่ทันได้สังเกตเห็น เข็มทิศที่เห็นว่าเพื่อนเดินออกไปแล้วก็จับมืออีกคนให้ไปคุยกันที่อื่นเพราะตรงนี้มันเป็นมุมอับหากใครมาเห็นมันจะดูไม่ดี“อ๊ะ จะพาหนูไปไหน” จันทร์เอ่ยถามเมื่ออยู่ดีๆ ก็ถูกดึงให้เดินมายังหลังตึกคณะที่มีต้นไม้ใหญ่กับโต๊ะพร้อมกับเก้าอี้วางอยู่เพียงตัวเดียวเข็มทิศเหวี่ยงหญิงสาวที่ถูกลากให้มายืนด้านหน้า คนตัวสูงมีสีหน้ายุ่งเหยิงเล็กน้อย เพราะไม่ค่อยชอบที่ถูกอีกฝ่ายมาตามตื๊อแบบนี้หรือเมื่อวานเขาจะพูดไม่ชัดหรือไงเธอถึงได้ดึงดันมาแบบนี้“มีอะไร” ถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ“มีรักมาฝากค่ะ” เอ่ยด้วยรอยยิ้มสดใสชูถุงกระดาษที่บรรจุ

  • ตามรักวิศวะไร้ใจ   ปราบเสือ

    “ชอบฉันหรืออยากโดน เeด ให้พูดอีกที”“มะ หมายความว่าไงคะ”คงไม่ใช่แบบที่เธอคิดใช่ไหม อะไร เน็ดๆ นะ“ก็ผู้หญิงมากมายที่เข้ามาสภาพรักกับฉันส่วนมากก็หวังเรื่องแบบนี้ไม่ใช่หรือไง” ชายหนุ่มว่าด้วยท่าทีที่ไม่แยแส หลายๆ คนที่เคยมาสภาพรักกับเขาสุดท้ายก็แค่หวังจะได้หลับนอนกับเขาเพียงเท่านั้น และตัวเขาเองก็ให้มันเป็นแบบนี้เพราะไม่อยากผูกมัดกับใคร“นั้นมันคนอื่น แต่หนูชอบพี่หมายถึงอยากได้เป็นแฟน”“ฉันไม่ชอบเด็ก”“แต่หนูชอบคนแก่”“แก่บ้านเธอสิ”“ถ้าบ้านหนูมีคนแก่แบบนี้ คงดีแย่เลย คนอะไรหล่อมากๆ” ว่าจบขยิบตาส่งไปให้เขาหนึ่งที แต่คนตรงหน้ากลับถอนหายใจออกมาราวกับรำคาญกันอย่างไรอย่างนั้น“เหอะ ไม่มีใครเตือนเหรอว่าอย่าเล่นของสูง” น้ำเสียงเย้ยหยัน พลางเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวอีกนิด จนเธอขยับถอยออกไปเล็กน้อย“สะ สูงแค่ไหนคะ ถ้าไม่เกินเอื้อมหนูไม่ท้อหรอกค่ะ”“หึ ฉันจะเตือนครั้งสุดท้าย คิดจะเล่นของสูงระวังจะตกมาตาย”“ถ้าไม่สูงกว่าเปรตไม่เห็นมีไรต้องกลัว”“หึ กลัวหน่อยก็ดี เพราะคนอย่างฉันไม่ทางชอบผู้หญิงอย่างเธอ”“แบบหนูแล้วมันทำไมคะ”“แรดไง!”@เวลาต่อคำพูดที่เขาพูดทิ้งท้ายเอาไว้ทำเธอเจ็บจี๊ดกันเลยทีเดียว ถึงจ

  • ตามรักวิศวะไร้ใจ   ชอบฉันหรืออยากโดน....

    หลังจากที่ถูกเขาน็อกด้วยประโยคกำกวมจันทร์เจ้าก็เดินเข้าไปทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วก็มานั่งรวมกับเพื่อนเพื่อทำกิจกรรมที่รุ่นพี่เป็นคนสั่ง ซึ่งวันแรกยังไม่มีอะไรมากส่วนใหญ่จะร้องเต้นกับแนะนำตัวประมาณนั้น และข่าวที่พึ่งได้รู้มาหมาดๆ จนเธอดีใจแทบเนื้อเต้นนั่นก็คือ เขาคนนั้น หรือ พี่เข็มทิศ เป็นรุ่นพี่ปีสามของคณะและสาขาเดียวกับเธอ ซึ่งจากที่ฟังรุ่นพี่บอกมาว่าพรุ่งนี้จะมีจัดกิจกรรมจับพี่บัดดี้ที่เปลี่ยนจากระบบพี่ว้ากที่เหี้ยมโหดมาเป็นอ่อนโยนแทน นั่นก็เท่ากับว่ามีโอกาสที่เธอกับเขาจะได้ใกล้ชิดกันแค่คิดก็มีความสุขแล้ว“โอ๊ยยย ปวดขาฉิบเป๋ง รุ่นพี่เขาคิดว่ากูเป็นแดนซ์เซอร์หรือไง ถึงได้เรียกไปเต้นอยู่นั่นแหละ”“เฮ้อ เอาน่ะรับน้องแค่ไม่กี่วันเอง” ตะวันเอ่ยปลอบไต้ฝุ่นที่งอแงไม่หยุดแล้วหันไปมองอีกคนที่เอาแต่นั่งยิ้มหน้าเบิกบาน ในขณะที่เพื่อนๆ เหนื่อยแทบตาย “แล้วนั่นมึงยิ้มอะไรไอ้จันทร์”“ฮะ กูเหรอ เปล่าๆ แค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย” จันทร์ที่พึ่งรู้ว่ามัวแต่เผลอคิดถึงเขาจนเพื่อนจับได้รีบปฏิเสธทันควัน“หิววะ ไปหาอะไรกินกันที่หน้า มอ ไหม ไหนๆ พี่เขาก็ปล่อยแล้ว” ไต้ฝุ่นเปรยขึ้นเพราะตอนนี้ท้องเธอร้องจ๊อกๆ แล

  • ตามรักวิศวะไร้ใจ   เข็มใหญ่ไหม

    จันทร์!” เสียงเรียกของคนที่กำลังวิ่งหน้าตาตื่นมาด้วยเป็นห่วงทำให้คนทั้งคู่ผละร่างออกจากกัน คนตัวสูงก็เดินออกไปทันที จันทร์ที่เห็นว่าเป็นเพื่อนตัวเองมาก็ทำหน้ามุ่ยด้วยความเสียดายที่ไม่ได้ใกล้ชิดมากกว่านี้“ไอ้จันทร์ มึงเป็นไงบ้าง ไหนกูดูสิ”“นั่นดิ กูเห็นตอนที่รถขับเข้ามา คิดว่ามึงจะเป็นอะไร แล้วไอ้เจ้าของรถคันนั้นก็เหมือนกันขับแม่งไม่เห็นหรือไงว่ามีคนเดินอยู่”ไต้ฝุ่นกับตะวันรั่วคำถามพลางจับคนตัวเล็กหมุนไปหมุนมาอย่างเป็นห่วง แต่เหมือนเพื่อนของเธอจะไม่ได้สนใจพวกเธอเท่าไหร่ เพราะเอาแต่ทำหน้าเหมือนเหม็นเบื่ออะไรแบบนั้น“ทำหน้าอะไรของมึงพวกกูเป็นห่วงแทบตาย ทำเหมือนพวกกูมาขัดจังหวะอะไร”ก็เออน่ะ สิ อยากจะพูดใส่หน้ามันเหมือนกันแต่ทำได้แค่เก็บไว้ในใจ “เปล่าๆ กูแค่ยังช็อกอยู่ไง” แถไปก่อนอย่าให้พิรุธ“แน่ใจนะ”“เออ มึงมาจับผิดอะไรเนี่ย” เธอรีบโวยวายกลบเกลื่อนไม่อยากให้ ไต้ฝุ่น มันซักไซ้มากกว่านี้ ถ้าถามว่าบอกได้ไหม ก็ได้แหละ แต่ขอเก็บเป็นความลับก่อน“แล้วเมื่อกี้กูเห็นว่ามึงยืนอยู่กับใคร ผู้ชายตัวสูงเป็นใคร”รอดจากไต้ฝุ่นมาเจอตะวันอีก โอ๊ยจะบ้าตาย ทำไมเพื่อนเธอมันถึงช่างสังเกต ช่างสงสัยนัก“อ่

  • ตามรักวิศวะไร้ใจ   พบเจออีกครั้ง

    แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านผืนบางกระทบเข้ากับร่างบางที่กำลังนอนหลับใหลฝันหวานจนน้ำลายไหลยืด ดวงตาคู่สวยกระพริบขึ้นลงช้าๆ เมื่อรู้สึกแสบตาจากแสงที่ส่องเข้ามา มือเรียวดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดใบหน้าหลีกเลี่ยงจากการรบกวนเพื่อนอนต่อ แต่แล้วเสียงสวรรค์หนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านล่าง“ไอ้จันทร์โว๊ยยยย!”พรึ่บคนตัวเล็กสลัดผ้าห่มลุกออกเตียงด้วยความเร่งรีบ เธอหยิบนาฬิกาที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดู ถึงได้เห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงเข้าไปแล้ว“ฉิบหาย เปิดเทอมวันแรกก็สายเลยกู” จันทร์กูลีกูจรอาบน้ำแต่งตัวให้ได้ไวที่สุด เสร็จแล้วก็รีบลงมาด้านล่างเพื่อกินอาหารเช้าด้วยความเร็วแสง“เหอะ รีบขนาดนี้จะติดคอตายก่อนเรียนจบ”แค่กๆ“พ่อออ” เธอหันไปหน้าง้อใส่คนเป็นพ่อ ที่พูดเหมือนแช่งกัน“หึ แล้วนี่จะไปอยู่หอเมื่อไหร่”“ก็วันหยุดนี้แหละ หนูไม่อยากนั่งรถไปมาเหนื่อย” ตอบพ่อพร้อมกับตักข้าวเข้าปากไปด้วย“ตั้งใจเรียนล่ะ อย่าเอาเวลาไปตามจีบผู้ชาย”“พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหนูหรอก ยังไงหนูก็ไม่มีทางท้องก่อนเรียนจบ”“ใครบอกพ่อห่วงเอง ข้าห่วงผู้ชายโน้น ใครได้แกไปลำบากแย่”“อ้าวทำไม พ่อพูดงี้อ่ะ” เธอสวยใครเห็นก็ต้องชอบไหม ขนาดหมาหน้าปาก

  • ตามรักวิศวะไร้ใจ   บทนำ

    “มึงที่นี่ดีมาก กูบอกเลยขออะไรก็ได้หมด”“ใช่ๆ คนแถวบ้านฉันมาขอเนื้อคู่ที่นี่ พอกลับไปไม่นานได้แต่งงานแล้ว”“อุ้ย พูดแล้วคนขนลุก เราไปขอกันบ้างเถอะ”เสียงเจื้อยแจ้วของผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ต่างเล่าลือกันไปทั่วถึงความศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าแม่ที่อยู่หน้าห้างแห่งหนึ่งกำลังเป็นที่โด่งดังมากมายในโลกโซเชียลไม่ว่าใครก็ต่างอยากมากราบไหว้ท่านทั้งนั้นกัษษากร หรือ จันทร์เจ้า หญิงสาวร่างเล็กที่กำลังยืนรอรถเมล์กลับบ้าน เกิดได้ยินบทสนทนานี้เข้า ทำให้เธอรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที สองขาเรียวไม่รอช้าที่จะไปขอพรดูกับเขาสักครั้งเผื่อรอบนี้เธอจะได้มีแฟนกลับเขาเสียที“ดอกไม้ขอพรไหมหนู กำละห้าสิบบาท” แม่ค้าที่ทำหน้าที่ขายของบูชาเอ่ยถามเด็กสาวที่เดินมาทางนี้“กำเท่าไหร่นะคะ”“ห้าสิบบาทจ้ะ”“เอาหนึ่งกำค่ะ” เธอบอกกับแม่ค้าพลางล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าหยิบเอาแบงก์สีฟ้าขึ้นมายืนไปให้แม่ค้า“ขอบคุณนะแม่หนู”จันทร์พยักยิ้มก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับดอกไม้หนึ่งกำที่แม่ค้าเป็นคนจัดเตรียม เธอมองดูคนมากมายที่ตอนนี้กำลังยืนขยับปากสวดคาถาที่มีโชว์อยู่หน้าแท่น ก่อนจะตรงไปหยิบธูปที่วางเตรียมไว้ขึ้นมาจุด มือเรียวสะบัดไล่ควันไปมาก่อนจ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status