กูโดนแล้ว

“มึงไปไหนมา ทำไมถึงช้านัก” เสียงของไต้ฝุ่นเอ่ยถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กกลับเข้ามาหลังจากที่หายออกไปพักใหญ่ตั้งแต่มาถึงมหาลัย ใบหน้าสวยที่แดงระเรื่อหันไปมองเพื่อนเล็กน้อยก่อนจะหย่อนกายนั่งลงข้างกันกับตะวันที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

เธอเอียงศีรษะอิงซบกับไหล่ของเธอพลางเล็กน้อยแล้วหันไปตอบคำถามไต้ฝุ่นที่กำลังมองมาด้วยสีหน้างุนงงด้วยรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้ม

“มึงกูโดนเล่นแล้ว”

“หา!/หา!”

จบคำพูดนั้นของคนตัวเล็กสองเพื่อนซี้ก็ส่งเสียงร้องตกอกตกใจกันยกใหญ่ จนบรรดานักศึกษาปีเดียวกันที่นั่งอยู่บริเวณต่างหันมามองกันเป็นตาเดียว ตะวันจึงส่งยิ้มแหย่ๆ เป็นการขอโทษขอโพยก่อนจะจับคนที่กำลังพิงแขนอยู่ให้เงยหน้าขึ้นมาตอบคำถามพวกเธอ

“มึงพูดว่าอะไรนะ พูดอีกที” ตะวันจับใบหน้าเรียวสวยให้มาเผชิญหน้า สบตามันที่แวววับจนน่าขนลุกเพื่อเอาคำตอบที่เอ่ยออกมาก่อนหน้านี้

“กูตกหลุมเขาแล้ว งื้อ” คนตัวเล็กยกสองมือขึ้นมาปิดหน้าส่ายหัวไปอย่างเขินอาย พอนึกไปถึงเหตุการณ์ที่ผ่านใจเธอมันก็ทำงานอีกแล้ว ดาเมจนี้ของเขามันอันตรายเกินไป

หัวคิ้วของตะวันขมวดมุ่นหันไปสบตากับไต้ฝุ่นเป็นเชิงถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ก็ได้รับเพียงใบหน้าที่ส่ายไปมาเท่านั้น จึงต้องหันกลับมาที่ตัวต้นเหตุที่ยังนั่งบิดไปบิดราวกับตัวเองเป็นแฮนด์มอเตอร์ไซค์ เธอจับมือที่ปิดหน้าอยู่ออกแล้วตบไปที่ใบหน้าของอีกฝ่ายเบาๆ เป็นเชิงเรียกสติให้กลับมาเข้าร่าง

เพี้ยะ

“โอ๊ย มึงตบกูทำไมเนี่ย” เสียงหวานร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อโดนฝ่ามืออรหันต์ของเพื่อนสาวเข้าอย่างจัง มือเรียวยกขึ้นมาลูบหน้าข้างที่โดนตบปอยๆ พลางสบตาเพื่อนเป็นเชิงถามว่า ตบเธอทำไมก่อน

ตบขนาดนี้ใช่เพื่อนกันจริงดิ

“สติกลับเข้าร่างยัง”

“ตบขนาดนี้ ยังไม่กลับ อ๊ะ กลับแล้ว” ถึงกลับรีบห้ามปรามทันทีที่เห็นว่ามันตั้งท่าจะตบอีกรอบดอกเมื่อกี้ยังเจ็บไม่หายเลย

“ไหนมึงบอกมาสิว่า ไอ้ที่พูดว่าโดนแล้วมันหมายความว่าไง ช่วยอธิบายก่อนแล้วค่อยนั่งบิดนั่งเบี้ยวของมึงต่อ มึงพูดมาแบบนี้กูคิดแปดง่ามเก้าง่ามนะไอ้จันทร์” ตะวันกอดอกพร้อมกับบ่นร่ายยาวออกมาเป็นชุดพลางส่งสายจ้องเขม็งไปกดดันให้รีบเล่าก่อนที่ฝ่ามือจะประทับตราแก้มขาวๆ อีกข้างหนึ่งแทน

“พูดมา” ไต้ฝุ่นเสริมทับอีกแรง

จันทร์เกาแก้มตัวเองอย่างคนที่ทำตัวไม่ถูก เมื่อถูกสายพิฆาตจากเพื่อนซี้ทั้งสองจ้องมองมาราวกับว่าจะฆ่าจะแกงกันให้ตายหากเธอไม่ยอมเล่าให้พวกมันฟัง คนตัวเล็กสูดหายใจเล็กหันไปสบตาเพื่อนที่ละคนและเริ่มเล่าทุกอย่างให้พวกมันฟังซึ่งเพื่อนทั้งสองก็ทำหน้าที่เป็นผู้อย่างดีเหมือนเดิมเป๊ะจนกระทั่งเล่าจบ

“เหอะ เขาทำแค่นี้มึงยังใจเหลวไม่เป็นท่า นี่ถ้าเขาทำมากกว่านี้มึงไม่แก้ผ้าให้เขาเลยเหรอ” ไต้ฝุ่นว่าด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันหมั่นไส้

“กูอยากจะบ้าตาย” ตะวันสบถออกอย่างห้ามไม่ได้ เข้าใจอยู่ว่าเพื่อนเธอมันเคยมีความรักมากก่อนเพราะส่วนใหญ่เวลาที่มีใครมาจีบหรือมาขอเบอร์มันจะชอบวิ่งหนีหรือไม่ก็ให้พวกเธอรับหน้าแทน ไม่คิดว่ามันจะมีวันนี้ด้วยซ้ำวันที่ตกหลุมรักใครสักคน เธออยากกลับไปถามเจ้าแม่จริงๆ ตอนที่เสริฟ์รองเท้าให้มันหัวไปกระแทกอะไรหรือเปล่า ถึงได้มีสติเลื่อนลอยขนาดนี้

“พวกมึงไม่เข้าใจ ตอนที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา มันเซ็กซี่ชวนน่าหลงใหลยังไงไม่รู้” ไหนจะกลิ่นตัวที่ยังคงติดจมูกไม่จากหายไปจากลมหายใจจนเธอไม่อยากสั่งขี้มูกเลยด้วยซ้ำ

“กูจะอ้วก เลิกทำหน้าเหมือนลูกหมาขออาหารสักที” คนตัวเล็กไหวไหล่ไม่ยี่หระในคำพูดค่อนแขวะคำพูดของเพื่อน

“น้องๆ ที่นั่งอยู่ตามที่ต่างๆ เชิญเข้ามาที่ลานเกียร์ได้เลยครับ เราจะได้เริ่มกิจกรรมกันสักที”

เสียงของรุ่นพี่ที่ประกาศเรียกรวมเข้ากิจกรรม วันนี้คือการจับพี่น้องบัดดี้ในการไปเข้าค่ายที่จะถึงในวันพรุ่งนี้ ซึ่งปกติแล้วจะต้องรอไปอีกหนึ่งอาทิตย์แต่ด้วยที่ว่าไม่อยากให้รุ่นน้องรู้สึกเหนื่อยเกินไปก่อนจะถึงวันเปิดเรียนจริงจึงต้องรวบทุกอย่างมาใกล้กันเพื่อความรวดเร็ว

“อ้าวน้องที่นั่งอยู่ตรงนั้น จะรอให้พ่อมาตัดริบบิ้นหรือไง” น้ำเสียงตะโกนดังมาจากมุมหนึ่งของลานเกียร์ นัยน์สีนิลรัตติกาลจ้องมองไปที่ร่างบางเล็กพร้อมกับยักคิ้วส่งไปให้อย่างกวนๆ

“ว่าที่ผัวมึงปากปีจอมากไอ้จันทร์” ไต้ฝุ่นพูดกับคนตัวเล็กพร้อมกับพากันก้าวเดินไปด้วย ร่างบางยกยิ้มให้กับคำพูดของเพื่อนก่อนจะหันไปทางอีกคนที่ยืนแล้วตะโกนตอบเขาไปจนอีกฝ่ายถึงมีสีหน้าไม่ถูกเลยทีเดียว

“ไม่ได้รอให้พ่อมาตัดสายริบบิ้น แต่รอให้พี่มาตัดสายสะดือลูกต่างหาก”

เพียงเท่านั้นก็ได้รับเสียงโห่แซวจากเพื่อนๆ และรุ่นพี่ที่ได้ยินคนตัวสูงที่ตอนแรกต้องการพูดแกล้งอีกฝ่ายก็ถึงกลับทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียวเพราะตอนนี้ทุกสายตาต่างหันมองที่เขาเป็นตาเดียว

“ลุกขนาดนี้ สงสัยจะเอาจริง”

“นั่นดิ กูว่าอีกไม่นานเสือคงกลายเป็นแมวแน่ๆ”

“ไร้สาระ ถ้ากูชอบยัยเตี้ยนั่นกูชอบหมาดีกว่า” ว่าแค่นั้นเข็มทิศก็เดินออกไปทันที ขืนให้ยืนอยู่ตรงนี้ต่อมีหวังโดนพวกมันแซวไม่เลิก คิดได้ไงว่าเขาจะชอบเด็กนั่น ไม่มีทางเสียหรอก เหอะ