ปราบเสือ

“ชอบฉันหรืออยากโดน เeด ให้พูดอีกที”

“มะ หมายความว่าไงคะ”คงไม่ใช่แบบที่เธอคิดใช่ไหม อะไร เน็ดๆ นะ

“ก็ผู้หญิงมากมายที่เข้ามาสภาพรักกับฉันส่วนมากก็หวังเรื่องแบบนี้ไม่ใช่หรือไง” ชายหนุ่มว่าด้วยท่าทีที่ไม่แยแส หลายๆ คนที่เคยมาสภาพรักกับเขาสุดท้ายก็แค่หวังจะได้หลับนอนกับเขาเพียงเท่านั้น และตัวเขาเองก็ให้มันเป็นแบบนี้เพราะไม่อยากผูกมัดกับใคร

“นั้นมันคนอื่น แต่หนูชอบพี่หมายถึงอยากได้เป็นแฟน”

“ฉันไม่ชอบเด็ก”

“แต่หนูชอบคนแก่”

“แก่บ้านเธอสิ”

“ถ้าบ้านหนูมีคนแก่แบบนี้ คงดีแย่เลย คนอะไรหล่อมากๆ” ว่าจบขยิบตาส่งไปให้เขาหนึ่งที แต่คนตรงหน้ากลับถอนหายใจออกมาราวกับรำคาญกันอย่างไรอย่างนั้น

“เหอะ ไม่มีใครเตือนเหรอว่าอย่าเล่นของสูง” น้ำเสียงเย้ยหยัน พลางเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวอีกนิด จนเธอขยับถอยออกไปเล็กน้อย

“สะ สูงแค่ไหนคะ ถ้าไม่เกินเอื้อมหนูไม่ท้อหรอกค่ะ”

“หึ ฉันจะเตือนครั้งสุดท้าย คิดจะเล่นของสูงระวังจะตกมาตาย”

“ถ้าไม่สูงกว่าเปรตไม่เห็นมีไรต้องกลัว”

“หึ กลัวหน่อยก็ดี เพราะคนอย่างฉันไม่ทางชอบผู้หญิงอย่างเธอ”

“แบบหนูแล้วมันทำไมคะ”

“แรดไง!”

@เวลาต่อ

คำพูดที่เขาพูดทิ้งท้ายเอาไว้ทำเธอเจ็บจี๊ดกันเลยทีเดียว ถึงจะรู้มาบ้างจากที่เจอกันไม่กี่ครั้งว่าเขาเป็นคนปากไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ แต่ไอ้ที่เคืองเนี่ยเขามาว่าเธอแรดได้ยังไง ทั้งๆที่ปกติแล้วเธอไม่เคยที่จะเข้าหาใครก่อนเลยสักครั้ง แต่กลับเขาไม่รู้ทำไม มันถึงอยากรู้จักอยากเอาชนะให้ได้

“เฮ้อออออออออออ”

“ลมหายใจหมดปอดแล้วมั้งถอนขนาดนี้”

“นั่นสิ เป็นอะไรเอาแต่นั่งถอนหายใจทำหน้าเหมือนแบกโลกทั้งใบไว้แบบนี้”

จันทร์ฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างหมดอาลัยตายอยาก หัวสมองก็เอาแต่คิดว่าจะทำยังไงให้เขาสนใจ ทำยังไงถึงจะได้รู้จักกันมากกว่านี้ ไม่ใช่รู้แค่ชื่อ หรือจะไปบนกับเจ้าแม่ดีให้เราได้พี่บัดดี้เป็นเขา

“มีอะไร เล่าให้พวกกูฟังสิ” ตะวันลูบหลังทำราวกับปลอบคนอ่อนแอที่ไม่รู้ว่ามีปัญหาเรื่องอะไร แต่เธอแค่อยากให้เพื่อนสบายใจเท่านั้น จันทร์เงยหน้าเอียงมองก่อนจะถอนหายใจอีกครั้งและหยัดตัวขึ้นพร้อมกับเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนฟัง

“คือเรื่องมันเป็นแบบนี้” เธอเริ่มเล่าตั้งแต่เริ่มแรกที่เจอแล้วก็เล่าวันนี้ที่ได้พบเขาอีกครั้ง รวมถึงเรื่องทั้งหมดแบบไม่มีกัก ซึ่งไต้ฝุ่นกับตะวันก็เป็นผู้ฟังที่ดี จนกระทั่งเธอเล่าจบเท่านั้นแหละ

“โห่ นี่มันมนต์รักรองเท้าลอยชัดๆ”

“สุดยอดมากเหลือเชื่อเจ้าแม่ชั่งประทานให้มึงจริงๆ กูตบมือให้เลย แป๊ะๆ” ตะวันว่าพร้อมกับตบมืออย่างชอบใจ

“เหอะ ไม่ต้องมาแซวเลย” คนอุตส่าห์เล่าให้ฟังยังจะมาแกล้งกันอีก รู้งี้ไม่เล่าให้ฟังก็ดีแล้ว

“โธ่ อย่างอนเลยนะ แม่จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า” ไต้ฝุ่นยืนมือเข้าไปหยิกแก้มคนที่ทำหน้างอนเป็นปลาปักเป้าจนใบหน้าคนตัวเล็กยืดยาวเป็นหมากฝรั่ง

“อื้อ เจ็บนะเอามือออกไปเลย” ว่าพลางจับมือมันออก ไอ้บ้านิจับมาได้เจ็บนะ

“แล้วยังไง คิดดีแล้วเหรอจะจีบพี่เขา กูได้ข่าวว่าเขาเจ้าชู้เอาเรื่องอยู่นะ แถมปากก็ขั้นสุดหมายังเรียกเขาว่าตัวพ่อ” ตะวันอธิบายให้คนด้านข้างฟังที่เธอรู้เพราะรู้จักกับรุ่นพี่มาอีกที เห็นว่าเพื่อนสนใจเลยพูดให้ฟัง

จันทร์ที่ได้ยินแบบนั้นยิ่งคิดหนักเข้าไปใหญ่เพราะหากแค่เขาปกติยังดูจีบอยากแล้ว ถ้าเป็นพวกเพลย์บอยอีกเธอไม่ต้องไปตบตีกับบรรดาสาวๆ เขาเหรอ

“ดูทำหน้าเข้า รู้แค่นี้ทำไมจะถอยแล้วหรือไง ไอ้จันทร์ที่กูรู้จักมันกล้าได้กล้าเสีย ไม่ใช่มานั่งซึมแบบนี้”

นั่นดิไอ้ฝุ่นพูดถูกเธอจะมานั่งเป็นหมาหงอยแบบนี้ไม่ได้ พึ่งจะลุกเขาแค่สองครั้งเองจะท้อแบบนี้ไม่ได้

“ใครบอก ว่ากูจะถอย มึงคอยดูเลยนายพรานแบบกูจะปราบเสือให้ดู”

วันต่อมา

เช้านี้จันทร์เจ้าไม่ได้ตื่นสายเหมือนวันที่ผ่านมาเพราะเธอมีบางอย่างต้องทำนั่นก็คือการทำขนมปังแซนด์วิชไปฝากพี่เข็ม จะว่าไปเธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะชอบในสิ่งที่เธอทำให้หรือเปล่าแต่ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้

“หึ น้ำมันจะท่วมโลกแล้วมั้งลูกสาวพ่อตื่นเช้าขนาดนี้” เสียงของคนเป็นพ่อเอ่ยแซวลูกสาวที่วันนี้ตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่ขันฟ้ายังไม่เปิด

“ถ้ามันจะท่วมคงท่วมที่อู่เราอันดับแรก”

“ไอ้แสบนิ แช่งร้านพ่อทำไม”

“ก็พ่อแซวหนูก่อน” หันไปค่อนแคะพ่อที่เดินเข้ามาพร้อมถ้วยกาแฟในมือแทบยังเอาแขนอีกข้างมาพาดบ่าเธออีก

“แล้วนี่อะไร ทำไมเยอะจัง” มองดูแซนวิชที่วางเรียงรายเต็มไปหมดคิดว่าจะไปทำโรงทานที่ไหน

“ก็เอาไปฝาก ไอ้ฝุ่นกับตะวัน ส่วนอันนี้เอาไปฝากลูกเขยพ่อ” หยิบอันที่ตัดเป็นรูปหัวใจยืนให้คนเป็นพ่อดู

“ลูกเขย ใครมันกล้ามาจีบลูกสาวพ่อกัน”

“ไม่ใช่เขา แต่หนูเนี่ยไปจีบเขาเอง” พูดแล้วก็เขินเกิดมาพึ่งเคยจีบผู้ชายก่อนเป็นครั้งแรก

“แย่เลยสิแบบนี้”

“ก็นิดหน่อย”

“ไม่ๆ พ่อหมายถึงเขาก็แย่เลยสิ ที่เจอลูก ฮ่าๆๆๆ” ผู้เป็นพ่อหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ ผิดกับคนตัวเล็กที่ได้แต่ถอนหายใจให้ความกวนนี้

“เหอะ ขำไปเถอะถ้าหนูจีบติดเมื่อไหร่จะเอามาอวดทุกวันเลยคอยดู” ว่าพลางเก็บของใช้กระเป๋าผ้าแล้วเดินออกด้วยท่ากระฟัดกระเฟียด พ่อนะพ่อ ชอบพูดแบบนี้ตลอดเลยแถมไม่วายยังตะโกนตามหลังอีก

“แล้วพ่อจะคอยดู”

มหาลัย

เป็นเช้าอีกวันที่เหล่านักศึกษาปีหนึ่งต้องตื่นเช้ามาทำกิจกรรมสำหรับนักศึกษาใหม่นั่นก็คือการรับน้องและที่ทุกคนเฝ้ารอ นั้นคือการจับฉลากพี่บัดดี้ เพราะใครหลายคนต่างลุ้นว่าเราจะได้รุ่นพี่ที่หมายปองหรือเปล่า

“ทำไมวันนี้มาเช้า”

อาทิตย์เดินเข้ามาพร้อมม้วนบุหรี่ที่ยกขึ้นจรดริมฝีปากเอ่ยถามไอ้คนที่ปกติกว่าจะมาได้ต้องเลยเวลาเข้าเรียนไปแล้วถึงจะโพล่หัว

เข็มทิศไม่ได้ตอบในทันที เขาพ่นควันสีเทาให้ลอยคุ้งไปในอากาศพลางจะยกมืออีกข้างขึ้นมานวดขมับให้คล้ายความตึงเครียดที่สะสมมาตลอดทั้งคืน

“เป็นอะไร มึงแลเครียดๆ นะ”

“ป่าวเรื่องที่บ้านน่ะ แล้วนี่ไอ้สมุทรมันไปไหนยังไม่ถึงอีกเหรอ”

“กูเห็นมันบอกใกล้ถึงแล้ว คงไปรวมกันที่ลานแหละมั้

ง”

เขาพยักหน้ารับเพียงเท่านั้นก่อนจะหันมาสนใจกับสิ่งที่ถืออยู่ในมือ

“พี่เข็ม! สุดหล่ออยู่นี่เอง”

“เชี่ย”