Share

ตอนที่ 2/3

last update Last Updated: 2025-02-11 02:22:57

ตอนที่ 2/3

"เฮียจะไม่กลับจริงๆ ใช่ไหม?" คนมาตามตัวถามย้ำ

ลีลี่เดินเข้าไปใกล้อัครเดชมากขึ้น เธอไม่กลัวต่อให้ในนี้จะมีเพื่อนผู้ชายของเขาหลายคน ที่ผ่านมาเธอเองก็รู้จักแทบทุกคนเลยด้วยซ้ำ เรียกได้ว่าชีวประวัติของเฮียอรรถ ลีลี่รู้หมด รู้แม้กระทั่งว่าเขาเคยมีเพื่อน หรือแฟนมาแล้วกี่คน

ขณะที่เดินเข้ามายืนอยู่หน้าชายหนุ่ม ลีลี่รีบยกสมาร์ตโฟนเครื่องล่าสุดที่เพิ่งซื้อมา เธอกดต่อสายหาใครสักคนเป็นแบบวิดีโอคอล จากนั้นเบี่ยงหน้าจอสมาร์ตโฟนหันมาทางคนที่ยืนต่อต้าน เขาขมวดคิ้วเป็นปมกำหมัดแน่นขึ้น โมโหที่ลีลี่กำลังเล่นแบบนี้กับเขา แค่ไม่กลับบ้านต้องถึงขั้นโทรหาม๊าเขาเลยงั้นหรือ เธอมันร้ายที่สุดยัยปีศาจ

"คิดว่าแค่นี้จะทำอะไรเฮียได้เหรอ?" เขาแสร้งทำเป็นไม่กลัว จะยอมให้ลีลี่ถือไพ่เหนือกว่าได้อย่างไร

ส่วนคนฟังกลับยกยิ้มในสิ่งที่เขาพูด เธอมั่นใจแล้วว่าวิธีนี้แหละที่ได้ผล แต่ที่ทำเป็นเก่งอยู่เขาก็แค่ยังเก็บอาการได้

แล้วตอนนี้ถือสายรอสักพักใหญ่ จนไม่นานทางปลายสายก็กดรับ ลีลี่หันหน้าจอให้กลับไปทางฝั่งของตัวเอง ให้ปลายสายได้เห็นเฉพาะหน้าเธอ ดึกป่านนี้แล้วครูเอื้องคงกำลังจะนอน แต่เธอคิดว่าหากได้ข้อมูลเรื่องลูกชาย ทางนั้นฝั่งนั้นคงแหกขขี้ตาตื่นแล้วบ่นลูกไม่ยั้ง

เพราะการใช้ชีวิตของเฮียอรรถทุกวันนี้ยังคงต้องเพิ่งเงินทองจากคนที่บ้านเขาอยู่ แม้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาจะเที่ยวเตร่ไม่หยุดหย่อน ทว่าหลายอย่างในชีวิตของเขาก็ยังต้องอยู่ในโอวาทของผู้เป็นพ่อแม่

(ฮัลโหลลี่ ว่าไงลูกโทรมาซะดึกเลย)

"ม๊าเอื้องคะ... ลี่ขอโทษนะคะที่โทรมารบกวนแต่ว่า..." หางตาเรียวเหล่มองไปทางบุคคลที่ยืนจ้องใบหน้าของเธอด้วยแววตาเกรี่ยวโกรธอยู่

(นี่หนูอยู่ที่ไหนน่ะ ทำไมเสียงดังจังเลย) ครูเอื้องสังเกตมองสิ่งแวดล้อมทางปลายสายผ่านทางหน้าจอของเธอ สถานที่นั้นมันดูคุ้นตาเหมือนจะเป็นแหล่งกบดานของลูกชายตัวเองที่เคยหายไปที่นั่นบ่อยๆ

"คือลี่อยู่กับเฮียอรรถค่ะ เฮียเขา..."

"เอ่อม๊า! ..." ขณะที่ลีลี่ยังพูดกับคนปลายสายไม่ทันได้จบประโยคลูกชายตัวดี ก็รีบแย่งสมาร์ตโฟนออกจากมือเรียวเล็ก

"อรรถลืมของไว้ที่ร้านของไอ้เชษน่ะม๊า อรรถเลยชวนน้องมาเอาของ แต่เดี๋ยวจะกลับแล้วม๊า" เขารีบชิงพูดก่อนที่ลีลี่มันจะคาบข่าวใส่ร้ายเขา หากม๊ากับป๊ารู้ว่าเขาทิ้งให้ไอ้กระจู๋อยู่บ้านคนเดียว เอ๊ย! ตัวเดียว มีหวังหัวได้หลุดออกจากบ่าแน่

(แล้วทำไมต้องไปเอาดึกดื่น พรุ่งนี้ไม่ได้เหรอลูก แล้วไปรบกวนน้องทำไม?) เธอเอ็ดลูกชายตัวดี ก่อนจะออกมาจากบ้าน ลูกชายตัวเองรับปากเสียดิบดีว่าระหว่างที่ม๊ากับป๊าทำธุระต่างจังหวัด เขาจะอยู่เฝ้าบ้านดูแลน้องกระจู๋อย่างดี จะไม่ออกไปเถลไถลจนกว่าม๊ากับป๊าจะกลับมา

หวังว่าลูกชายจะยังรักษาคำพูดนะ

"เอ่อ ...แค่นี้นะม๊า อรรถจะพาน้องกลับแล้ว"

มือหนารีบกดตัดสายก่อนที่จะมีพิรุจให้สงสัย เขาไม่ยอมคืนเครื่องมือสื่อสารราคาแพงให้เจ้าของเครื่อง ทว่ากลับเก็บมันไว้ในกระเป๋ากางเกงตัวเองแทน ลีลี่ส่ายหน้ากร่นด่าเขาอยู่ในใจ ขณะเดียวกันเพื่อนฝูงในห้องก็ต่างยิ้มเยาะให้กับไอ้คนปากดีที่สุดท้ายมันก็ยังแพ้ให้ผู้หญิงคนนี้ แต่ก็ดีแล้ว ถ้าหากว่าเพื่อนเขาต่อปากต่อคำไปมากกว่านี้เกรงว่าจะเกิดโศกอนาตกรรมขึ้นก็เป็นได้

"แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง" ลีลี่ยืนกอดอกเชิดหน้าใส่ งานนี้เธอก็ยังเอาเขาอยู่หมัด บอกเลยว่าคนที่จะแต่งงานและคุมพฤติกรรมเฮียอรรถได้ก็คงมีแต่ลี่นี่แหละนะ

ส่วนคนที่โดนเย้ยแหย่กลับไม่ตอบ เพียงแต่แสดงออกผ่านทางสายตาว่าเขาไม่พอใจ แต่ก็ยอมเก็บของและกุญแจรถ BMW เตรียมตัวออกไปจากร้าน ลีลี่เองก็ตั้งท่าจะเดินตามไปเช่นกัน

"เฮ้ยๆ แล้วกูล่ะ?" สายธารรีบท้วงเพื่อนทันทีก่อนที่จะออกจากร้าน มันคงลืมไปแล้วว่าเขามาด้วยกัน และคืนนี้ก็คงต้องเป็นมันที่ไปส่งเขา

"กูไม่มีรถนะเว้ย"

"จิ๊! มึงนะมึง ภาระกูอีก"

อัครเดชหงุดหงิดเล็กน้อยครุ่นคิดอยู่ 1-2 วินาที จากนั้นก็ต้องยอมโยนกุญแจ BMW ให้เพื่อนยืมไปใช้ก่อน ส่วนเขา...

ขับ Scoopy กลับบ้านพร้อมกับลีลี่อย่างจำใจ

คราวนี้สมใจลีลี่แล้วล่ะ เธอยกมือโบกลาเพื่อนของอัครเดช สองขาเรียวเล็กพลางวิ่งตามตูดเขาต้อยๆ "ลี่กลับก่อนนะทุกคนนน กลับก่อนะเฮียเชี่ย... เฮียภาค"

"กูชื่อเชี่ยว! / กูชื่อภูมิ!" ยัยเด็กคนนี้นี่

กระทั่งมาถถึงรถ Scoopy คันเก่งของเธอ เฮียอรรถคร่อมขับขาซ้ายยาวๆ ของเขาเตะเอาขาตั้งขึ้น แล้วแบร่มือมาตรงหน้าเธอขณะที่ยังยืนอยู่

"กุญแจมา" เขาว่าพลางทำหน้าไม่สบอารมณ์ ถึงจะอย่างนั้นลีลี่ก็ยังยิ้มได้ และยื่นกุญแจมอไซค์ให้เขาเป็นคนขับ

"อ๊ะ! ให้ลี่นั่งหน้าไหม? เผื่อเฮียกลัวผี" เธอพูดหยอก แต่สีหน้าคนฟังก็ยังแสดงออกเหมือนเดิมจนถึงตอนนี้ จากนั้นก็เลิกล้อเล่นแล้วก้าวขาขึ้นคร่อมเบาะหลังพร้อมทั้งสองแขนเล็กรีบโอบกอดเอวสอบทันที

คนขับออกตัวอยากขัดขืนเรียวแขนเล็ก ทว่าพยายามไปก็เท่านั้น ในเมื่อสุดท้ายแล้วก็เป็นเขาเองที่ทำได้แค่หงุดหงิด เพราะความพยายามของอีกฝ่ายที่มีมากกว่า

สุดท้ายแล้วเขาก็รีบสตาร์ทเครื่องแล้วขับออกมาจากหน้าร้านท่ามกลางสายตาของเหล่าวัยรุ่น วัยกลางคืน รวมทั้งสายตาของสาวๆ ที่เคยคุยกับเขา บ้างก็มองมาอย่างงงๆ หมดกันสภาพเขาตอนนี้ สาวๆ คงเข้าใจเขาผิดแล้วว่าเมียมาตามกลับบ้านแน่เลย เพราะยัยลีลี่คนเดียว

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   The end

    THE ENDสองเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในที่สุดวันนี้ก็มาถึง มันเป็นวันสำคัญที่ลีลี่และเฮียอรรถจะได้เริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยกันสักที ในวันแต่งงานของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น และความสุข ความยินดี จากแขกเหรื่อที่มาร่วมงานในห้องแต่งตัวของลีลี่ ดอกไม้หลากสีถูกจัดวางไว้รอบๆ พร้อมแสงจากหลอดไฟที่ทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นและโรแมนติก ลีลี่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ดั่งที่เธอเคยจินตนาการฝันใฝ่ เธอยืนหน้ากระจก ดูตัวเองในชุดนี้และนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดที่นำพาเธอมาที่นี่ได้แม่ของลีลี่ที่ยืนข้างๆ ยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อเห็นลูกสาวเติบโตมาเป็นผู้หญิงที่งดงามและแข็งแกร่ง“ลูกสวยมากนะ” แม่พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น“ก็ลี่ถอดแบบม๊ามาเต็มๆ ไงล่ะ” ลีลี่ตอบด้วยรอยยิ้ม ยีนส์เด่นขนาดนี้จะไม่สวยเหมือนแม่ตัวเองแล้วจะเหมือนใครกันในขณะที่อีกฝั่งหนึ่ง เฮียอรรถยืนรอในห้องพิธี เขาสวมชุดสูทสีดำที่ดูเรียบหรูเหมาะสมกับงานของเขา แต่ความรู้สึกในใจกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและตื่นตัว เขามองไปที่หน้าประตูของห้องด้วยความหวังว่าเจ้าสาวจะปรากฏตัวออกมาในอีกไม่ช้าเมื่อพิธีเริ่มต้นขึ้น เสียงเพลงเริ่มเล่นและบรรยากาศของงานแต่งงานกลายเ

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   ตอนที่ 19/3

    ตอนที่ 19/3ยามเย็นแสงอาทิตย์สีส้มทองฉาบไปทั่วท้องฟ้า เฮียอรรถขับรถพาลีลี่มายังสวนสุขภาพที่อยู่ติดกับอ่างเก็บน้ำ มองไปรอบๆ มีภูเขารายล้อม มีต้นดอกเฟื่องฟ้าสวยๆ รายรอบสองข้างทางที่วิ่งผ่าน บรรยากาศยามเย็นสดชื่นด้วยสายลมที่พัดเอาของน้ำเย็นๆ แตะเข้าปลายจมูก“เหนื่อยหรือยัง?” เฮียอรรถวิ่งเยาะๆ ข้างๆ กับหญิงสาว ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นว่านานทีปีหนคนอย่างลีลี่ถึงจะออกมาวิ่งกับเขาทีลีลี่มองไปรอบๆ ก่อนจะยิ้มพร้อมกันกับที่ชูสองนิ้วขึ้นมาให้เขามอง “แฮ่ก ๆ เหนื่อยสิ แต่ลี่สู้ไหว!”“แต่พักก่อนดีกว่า เพิ่งมาวิ่งครั้งแรกกล้ามเนื้อจะฉีกเอา” เขาพูดอย่างเป็นห่วง ก่อนที่ทั้งคู่จะค่อยๆ ลดความเร็วลง กระทั่งพากันเดินมานั่งอยู่ตรงซีเมนส์ที่กั้นขอบอ่างเก็บน้ำสายลมเย็นพัดผ่านช่วยลดความเหนื่อยหลังจากการวิ่ง ลีลี่เอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำจากกระเป๋าแล้วส่งให้เฮียอรรถ“ดื่มน้ำก่อนเฮีย”เขารับขวดน้ำมาแล้วยิ้ม “ขอบใจนะ”หลังจากพักจนหายเหนื่อย เฮียอรรถหันไปมองหน้าลีลี่ “ยืนมือมาหน่อยสิ” เขาบอกพลางบังคับด้วยสายตา ลีลี่แม้ว่าจะยังมึนงง แต่ก็ยอมยื่นมือออกมาหาเขาเฮียอรรถหยิบกระเป๋ากีฬาใบเล็กขึ้นมาเปิดซิป ค้นหาอ

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   ตอนที่ 19/2

    ตอนที่ 19/2‘ที่อรรถลงทุนซื้อรถราคาสี่สิบกว่าล้านเนี่ย ไม่ใช่เพราะต้องการจะอวดว่าตัวเองมีเงินหรอก แต่เป็นเพราะอรรถอยากให้ทั้งน้าจีและน้าหลุนเห็นว่าอรรถเองก็มีเงินพอที่จะเลี้ยงดูลี่ได้เหมือนกัน ไม่ใช่คนไม่เอาอ่าวเหมือนอย่างที่น้าหลุนชอบพูด แค่รถอรรถยังซื้อเงินสดได้เลย แล้วทำไมแค่ยอมให้ลี่แต่งงานกับอรรถถึงจะทำไม่ได้ น้าหลุนอยากได้สินสอดเท่าไหร่ว่ามาเลย อรรถจะหาให้’คำพูดของเฮียอรรถที่พูดกับพ่อของเธอยังคงดังก้องอยู่ในหัว ถึงแม้ตอนนี้จะแยกย้ายกันกลับบ้านไปแล้วก็ตามแต่ลีลี่นั่งอยู่ในห้องนอนของตัวเอง จ้องมองเพดานขาวด้วยความรู้สึกที่ตีกันยุ่งเหยิงในใจ คำพูดของเฮียอรรถยังดังก้องอยู่ในหัวเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ลี่จะเชื่อมั่นเฮียได้จริงๆ ใช่ไหม…” เธอพึมพำเบาๆ กับตัวเอง สิ่งที่เขาได้พูดและการกระทำที่บ่งบอกว่าเขาพร้อมดูแลผุ้หญิงคนนี้ที่เคยวิ่งไล่ตามความรักของเขามานานลีลี่รู้ดีว่าเฮียอรรถทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ตัวเอง แต่ในใจก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทุกสิ่งที่เขาทำนั้นจะเพียงพอที่จะเปลี่ยนความคิดของพ่อเธอได้จริงหรือเปล่าเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความคิด ลีลี่หยิบมันขึ้นมาและเห็นชื่อของเฮียอรรถปรากฏบ

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   ตอนที่ 19/1

    ตอนที่ 19/1บรื้นนนนๆๆ“โอ้ย หนวกหูโว้ยยย! ใครมันมาเสียงดังแถวนี้วะ บ้านคนนะเว้ย ไม่ใช่สนามแข่งรถ”เสียงดังก้องกังวานมาจากทางหน้าบ้านตัวเอง หมวดหลุนที่กำลังพักผ่อนนั่งดูทีวีอยู่ในบ้านจำเป็นต้องออกมาดูว่าใครกันที่เอารถมาเร่งเครื่องเสียงดังอยู่หน้าบ้านของเขา เมื่อทนอยู่เฉยๆ ต่อไปไม่ได้ จึงต้องออกดูมาให้เห็นกับตาหมวดหลุนเดินออกมาพร้อมกับสีหน้าขึงขัง เขาสวมกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดเก่าๆ ดูเป็นวันสบายๆ ที่เขาอยากจะพักผ่อน แต่เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มเหมือนท้าทายทุกความสงบในละแวกนั้นเมื่อประตูบ้านเปิดออก สายตาของหมวดหลุนก็ปะทะเข้ากับ Lamborghini Aventador สีน้ำเงินฉูดฉาดจอดอยู่ตรงข้ามถนน คนขับลดกระจกลง เผยให้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูมั่นใจและหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งเป็นลูกสาวของเขาเอง“ไอ้อรรถ! มึงเองเหรอ!” หมวดหลุนร้องเสียงดัง พร้อมชี้นิ้วไปที่รถหรูราวกับจะปลุกระดมให้ทุกคนในซอยออกมาดูเฮียอรรถลดแว่นกันแดดลงช้าๆ ยิ้มมุมปากพลางตอบกลับด้วยเสียงเรียบ ๆ แต่ฟังดูแฝงความยียวน“ใช่ อรรถเองน้า ขอโทษนะที่เสียงดัง พอดีว่ารถใหม่มันแรง”“หนอย... พ่องสิ! ไอ้เด็กเวรนี่ มึงไปขโมยรถใครมาขับ แล้วนี่ลี

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   ตอนที่ 18/3

    ตอนที่ 18/3หลังจากที่เฮียอรรถบอกเมื่อวานนี้ ลีลี่แทบจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าเขาจะลากเธอมาจนถึงเต็นท์รถจริงๆ แล้วแถมยังพามาไกลถึงกรุงเทพฯ อีกด้วย เดินทางสองชั่วโมงกว่า เธอแทบจะบ่นเขามาตลอดทางทีแรกก็คิดว่าเขาคงจะพูดเล่นๆ เพื่อเอาชนะ แต่ที่ไหนได้ตอนนี้กลับกลายมาเป็นลูกค้าของเต็นท์รถยุโรปยี่ห้อดังที่ใครๆ ต่างก็ใฝ่ฝันว่าจะอยากได้ครอบครองแล้วการแต่งตัวของเธอในวันนี้ มันช่างไม่ได้เข้ากับร้านรถหรูราคาแพงแบบนี้สักนิดเลยด้วยซ้ำ เฮียอรรถเองก็ไม่ต่างกัน เสื้อยืดสีเทากับกางเกงยีนส์ขาดๆ บวกกับรองเท้าแตะพากันเดินเข้ามาได้ถึงข้างในก็ดีแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ไล่กลับ ไม่มีสง่าราศรีเลยสักนิดว่าจะมีเงินซื้อ“เฮีย แน่ใจนะว่าพาลี่ไม่มาผิดร้านน่ะ?” เธอบ่นขณะที่กอดอกยืนมองรอบๆ เต็นท์รถ“อุตส่าห์ตื่นแต่เช้าพามา จะผิดร้านได้ไงล่ะ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ พร้อมรอยยิ้มเล็กๆลีลี่ทำหน้ามุ่ย “ถ้าเฮียไม่ซื้อจริงลี่จะโกรธเลยนะ เสียเวลามาก”เฮียอรรถหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอามือแตะหลังเธอเบาๆ พาเดินไปยังโซนรถที่จอดเรียงราย “โห พามาขนาดนี้ ยังจะว่าโกหกอีก”ลีลี่มองรถคันใหญ่คันเล็กที่จอดอยู่ตรงหน้า เธออดที่จะรู้สึกตื่

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   ตอนที่ 18/2

    ตอนที่ 18/2หลายวันผ่านพ้นไปจนใกล้จะถึงช่วงสิ้นปี สิ่งที่ลีลี่ยังคงได้รับต่อเนื่องคือความสม่ำเสมอจากเฮียอรรถที่เคยรับปากเอาไว้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ท่ามกลางสายตาของผู้ใหญ่ลีลี่ยังคงเข้านอกออกในบ้านของเขาอย่างที่เคยทำ ส่วนเขาเองก็ไปมาหาสู่บ้านเธอด้วยเช่นกันคืนนี้มีงานกาชาดที่จัดขึ้นในช่วงส่งท้ายประจำปี เขาพาลีลี่ออกมาเดินเล่นหาของกินเล่นภายในงานแบบสองต่อสอง ทางม๊าของเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่คนที่ยังมีท่าทีไม่พอใจก็คงมีแค่คนเดียวก็คือป๊าของลี่เอง“หนาวไหม? เสื้อแขนยาวก็ไม่ยอมเอามา” เขาว่าพลางมองค้อนใส่เธอก่อนหน้านี้เฮียอรรถนั่งรอลี่อยู่ที่บ้านระหว่างที่เธอเองกำลังอาบน้ำแต่งตัวอยู่ หลังจากที่ลงมาพร้อมกับชุดง่ายๆ สบายๆ อย่างเสื้อครอบกับกระโปรงยีนส์สั้นเหนือเข่า เขาก็เอาแต่ทำหน้าดุจนกระทั่งมาถึงงาน“ลี่บอกแล้วไงว่าไม่หนาว” อากาศเมืองไทยในมันจะหนาวได้แค่ไหนกับเชียว ลี่คิดในใจแบบนั้น“ดึกมาเดี๋ยวก็หนาว” กว่าจะเดินทั่วก็ดึกกันพอดี และกว่าจะถึงบ้านอีก อีกอย่างที่ทำให้เขาต้องบ่นก็เพราะชุดที่ลี่ใส่ออกมานี่แหละ ทั้งกระโปรงก็สั้นเกินไป ไหนเสื้อตัวเล็กที่หดรัดรูปจนนึกว่าเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status