Beranda / โรแมนติก / ตีตรารัก / ดีไซเนอร์เงา

Share

ดีไซเนอร์เงา

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-02 13:54:04

ช่วงสายของวันทำงานอย่างนี้บรรยากาศภายในบริษัทออกแบบชื่อดังเต็มไปด้วยความครึกครื้น นั่นก็เพราะต่างก็ต้องเร่งรีบทำงานในส่วนของตน ให้เสร็จได้ทันเวลาที่กำหนด

‘บริษัทเจนเนริ่ง’ ขึ้นชื่อเรื่องด้านการออกแบบไม่ว่าจะเป็นเครื่องแต่งกาย เช่น เสื้อผ้า เครื่องประดับ รวมไปถึงสินค้าต่าง ๆ มากมาย

แล้วแต่ลูกค้าจะสั่งมาให้ทางทีมงานออกแบบให้ แต่เด่นสุดก็เห็นจะเป็นด้านเครื่องแต่งกาย เสื้อผ้าและเครื่องประดับ ดังนั้นเจนเนริ่งจึงมี ‘ดีไซเนอร์’ ฝีมือดีเป็นหลัก

และยังพัฒนาทางด้านความสามารถอยู่เป็นประจำ อาทิเช่น การแข่งขันโชว์ผลงานทุกไตรมาสเพื่อคัดเลือก ‘ดีไซเนอร์หลัก’ จึงไม่แปลกหากผลงานออกมาในนามของเจนเนริ่งจะเป็นที่สนใจมากอย่างนี้

แต่ละครั้งมีงานใหม่ออกมาหากตำแหน่งงานเป็นดีไซเนอร์หลักก็จะมีชื่อของตนเองติดอยู่ในชิ้นงาน ถือเป็นใบเบิกทางชั้นดีในการนำส่งห้องเสื้อดังหรือสินค้าอื่น ๆ

เมื่อติดแบรนด์ไปแล้วจะติดตลาดอย่างรวดเร็ว ส่วนตำแหน่งที่ต่ำกว่านั้น แม้ผลงานจะดีแค่ไหนก็ไม่มีโอกาสได้มีชื่อบนสินค้ากลายเป็นเพียง

‘ดีไซเนอร์เงา’ ที่ไม่มีใครรู้จัก

อย่างเช่นผู้ช่วยดีไซเนอร์ตัวเล็ก ๆ คนนี้ เขมจิราเพียรพยายามพัฒนาผลงานของ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ตีตรารัก    แค่อยากเห็นหน้าคนใจร้ายชัด ๆ

    ณภัทรส่งคืนเอกสารให้เธอรับไป“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมไปรอที่ห้องทำงานไอ้เจตก็ได้”“พี่เจตไม่ได้มาทำงานนะคุณ มีแค่อาจารย์บางท่านเท่านั้น ทางที่ดีคุณกลับไปก่อนดีกว่า ฉันกลับเองได้”“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมรอแถวนี้”เมื่อบอกไปแล้วแต่ยังดื้อดึงจะอยู่ต่อ แพรวพรรณก็ไม่คิดที่จะห้ามณภัทรอีกเธอเปิดประตูห้องทำงานเดินเข้าไปภายในโดยไม่ได้หันกลับมามองเขาอีกในระหว่างที่นั่งรอใต้ร่มไม้ใหญ่หน้าอาคาร อากาศค่อนข้างร้อนจึงทำให้มีเหงื่อซึมออกมาตามร่างกายพอสมควร ถึงแม้ว่าจะมีร่มเงาก็ตามแต่ก็แทบจะไม่ได้ช่วยให้รู้สึกคลายร้อนลงได้เลยข้อมือใหญ่สวมนาฬิกาหรูถูกยกขึ้นมาเพื่อดูเวลา“จะบ่ายสองแล้วเหรอเนี่ย” ณภัทรมองขึ้นไปด้านบน หิวก็หิวแต่ครั้นจะออกไปหาอะไรกินก่อน ก็กลัวว่าหากแพรวพรรณออกมาแล้วไม่เห็นเขาจะหนีกลับไปเสียก่อน“รออีกหน่อยแล้วกัน” เมื่อตัดสินใจอย่างนั้น ก็หันมาสนใจงานในมือถือของตนต่อกระทั่งมือถือของชายหนุ่มดังขึ้น“ว่าไง โทรมามีอะไร” ณภัทรกลอกเสียงเข้มถามปลายสายทันทีที่กดรับสาย[มึงมาทำอะไรที่มหาลัย]“รู้ได้ไงว่ากูอยู่ที่นี่”[ก็เห็นรถจอดอยู่เนี่ย!]“มึงมาทำงานด้วยเหรอ ทำไมไม่เห็นรถมึง”[มาสิ จะเห็นได้ไงกูจอดอ

  • ตีตรารัก    คุณคงว่างมากสินะ

    ผู้ชายที่มีอำนาจล้นมืออย่างเจ้าของกาสิโนนั่นด้วย ต่อไปในภายภาคหน้าเขมจิราจะพบเจอกับอะไรบ้าง?ภายในห้องนอนมืดสลัวชายวัยกลางคนมิอาจข่มตาให้หลับได้ลง ในหัวมีแต่ความหนาวเหน็บเกาะกุมจนรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งตัว“พ่อขอโทษนะเขมจิรา ทำตัวไม่ดีจนทุกอย่างไปตกอยู่ที่ลูก ผมขอโทษที่ทำไม่ได้อย่างที่เคยให้สัญญาไว้”เสียงจิรายุทธแผ่วเบาด้วยความเสียใจ น้ำตาแห่งความโศกเศร้าไหลออกมาบริเวณหางตาอันเหี่ยวย่น คนไร้ซึ่งหนทางเอาแต่นั่งจมอยู่กับผลของการกระทำไม่ยั้งคิดของตัวเองเพียงลำพังรุ่งเช้าวันต่อมาแพรวพรรณเมื่อหายป่วยแล้วก็ต้องเข้าไปมหาลัยอีกครั้ง หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยก็เดินมาหน้าประตูห้อง ทว่ายังไม่ทันจะเอื้อมมือไปเปิดก็มีผู้มาเยือนกดกริ่งเสียก่อนเมื่อดูแล้วว่าเป็นใครลมหายใจก็ถูกพ่นออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน ทว่าเลี่ยงไม่ได้เพราะมีธุระต้องไปทำ“ดูเหมือนว่าคุณจะมีเวลาว่างมากนะ คุณณภัทร” เธอมองเขาเพียงแค่แวบเดียวพลางหันมาปิดประตูห้อง“ก็ว่าง คุณจะไปไหนเหรอ” ณภัทรยืนห่างจากแพรวพรรณพอสมควร เขามองกระเป๋ากับแฟ้มเอกสารในมือของเธอ นึกดีใจที่ตนเองมาเร็วไม่งั้นคงจะคลาดกันไปแล้วแพรวพรรณปิดประตูห้องเสร็จก็หันมาทางณภ

  • ตีตรารัก    คนป่าเถื่อน

    ธาดาเดินตรงไปยังห้องพักส่วนตัวของตนเอง ด้วยจังหวะของฝีเท้ามั่นคงซ้ำยังไม่ได้เดินมาแค่ตัวเปล่า ในวงแขนกว้างยังหอบผ้าห่มผืนใหญ่ภายในนั้นมีคนอยู่ด้านใน สร้างความฉงนใจให้กับเหล่าบอดี้การ์ดยืนเรียงรายกันทั่วทั้งทางเดิน ทว่าไม่มีใครกล้าเงยหน้าขึ้นมา ได้แต่หลุบตาก้มต่ำลงเมื่อผู้เป็นนายเดินผ่านกระทั่งมาหยุดอยู่หน้าห้องพักลูกน้องคนสนิทได้เปิดประตูรออยู่แล้ว ธาดาก้าวเข้าไปด้านในอย่างเชื่องช้า เมื่อเดินมาถึงเตียงนอนสีเทาขนาดกว้าง คนในวงแขนก็ถูกโยนลงเตียงอย่างไม่ออมแรงเขมจิราจุกจนน้ำตาเล็ดเพราะร่างกายถูกกระแทก ถึงแม้ว่ามันจะนุ่มแต่ก็ยังทำให้จุกได้อยู่ดี ขยับตัวดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา โผล่เพียงใบหน้าออกมา ดวงหน้าบูดบึ้งหันไปทางคนใจร้าย“ทำไมมองเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อผมแบบนั้น หรือไม่พอใจที่เข้าไปขัดจังหวะ การเริงรักของคุณงั้นเหรอ”มือเล็กกำผ้าปูไว้แน่นกับถ้อยคำเหน็บแนมจากปากของคนเกือบทำร้ายเธอทางอ้อม‘ไอ้คนป่าเถื่อน’ เขมจิราก่นด่าเขาในใจนอกจากสายตาวาวโรจน์ที่จ้องกลับก็ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากหยักสวยกำลังขบเม้มจนติดกันธาดาจึงหมุนตัวเดินไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อเชิ้ตออกมาแล้ว

  • ตีตรารัก    หมดเวลาสนุกแล้ว

    “เวลาเธอว่าง่ายก็น่ารักมากนะ รู้ไหม” เสียงแหบพร่ากระซิบลงข้างใบหูสวย จากนั้นก็ดันตัวขึ้นอยู่เหนือหญิงสาว“ฉันเปล่า! คุณกำลังบังคับฉัน”“ตอนนี้เธออาจจะคิดว่าฉันบังคับ เดี๋ยวอีกหน่อยก็ร้องขอเชื่อฉันสิ”‘หากว่าร่างกายของเธอมันจะทำให้จบปัญหาเรื่องหนี้สินของพ่อได้ ก็ถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณที่ท่านได้เลี้ยงดูส่งเสียให้เล่าเรียนสูง ๆ ขอให้ปัญหามันจบลงในตอนนี้ก็แล้วกัน’ลำคอระหงถูกขบเม้มด้วยริมฝีปากหนาจนขึ้นรอย สายบราถูกรูดร่นลงจากไหล่บางตกไปอยู่บนแขนเรียว เผยเนินเนื้อนูนสวยเต่งตึงเป็นร่องสวย“อ๊ะ ฉันเจ็บ”“น่ากินขนาดนี้แล้วจะให้ฉันปล่อยเธอไปได้ยังไงสาวน้อย” หน้าท้องขาวเนียนสวยสะดุดตา ชายหนุ่มไม่อาจห้ามใจต้องฝังเขี้ยวคม บนผิวผุดผ่องอย่างแรงไปหลายทีใบหน้าอันหล่อเหลาเลื่อนลงไปยังส่วนล่างของเรือนร่าง หัวใจของชายหนุ่มเต้นด้วยความกระหายเมื่อใกล้จะได้เชยชมส่วนสงวนของสาวสวย ซึ่งยังถูกปกปิดด้วยอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายห้วงความคิดอยากล่วงล้ำใจแทบขาด จึงจินตนาการความสวยงามว่าน่ามองมากแค่ไหน ในเมื่อทุกสัดส่วนบนร่างกายของเธอดูดีไปหมดแค่คิดอวัยวะที่อยู่ภายในกางเกงตัวเก่งก็คับพองจนปวดหนึบ นิ้วเรียวแตะลงที่ขอบซ

  • ตีตรารัก    คุ้มกับข้อเสนอของเจ้าบ้านั้น

    ดวงตาคู่สวยเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา กวาดมองโดยรอบห้องแสนหรูหรา แม้จะถูกตกแต่งออกมาได้อย่างสวยงามเพียงใดทว่าก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาได้เลยเมื่อเห็นอุปกรณ์สำหรับการร่วมกิจกรรมอันน่าตื่นเต้นเหล่านั้นเสียงสะอึกสะอื้นร่ำไห้ดังขึ้นมาอีกระลอก เมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตนเองต่อจากนี้ แขนยกขึ้นโอบกอดขาทั้งสองข้าง ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาซุกลงบนหัวเข่าเป็นชะตากรรมอะไรของเธอต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ ช่วงที่ผ่านมาคิดเพียงว่าผู้เป็นพ่อแค่ออกมาเที่ยวกับเพื่อนเท่านั้น ถามไถ่ก็มักจะได้คำตอบว่าแค่มาดื่ม!แล้วเหตุใดถึงมีหนี้สินก้อนโตเช่นนี้ได้ แม้ว่าจะเชื่อใจท่านมากแค่ไหนหากแต่หลักฐานจากผู้ชายใจร้ายคนนั้น ก็ไม่อาจปฏิเสธความจริงข้อนี้ไปได้ เงินตั้งห้าล้านมันไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ อะไรที่เป็นแรงจูงใจถึงทำให้บิดากลายเป็นคนแบบนี้ไปได้เอาแต่จมอยู่กับความคิดของตัวเอง เขมจิราจึงไม่รู้ว่าภายในห้อง ไม่ได้อยู่เพียงลำพังอีกต่อไปสายตาคมคู่หนึ่งทอดมองเรือนร่างสั่นไหวบนเตียงอย่างเจ้าเล่ห์ ใบหน้าซุกลงกอดเข่า ทำให้มุมปากหยักหนาได้รูปยกยิ้มอย่างชอบใจคำพูดหนึ่งลอยเข้ามาในหัว‘สินค้าชิ้นใหม่ สวยน่ามองแบบท

  • ตีตรารัก    ความเปลี่ยนแปลงที่น่าใจหาย

    “ถ้าผมจะทำอะไรจริง ๆ คงไม่รอจนถึงตอนนี้หรอก แล้วที่ผมทำไปทั้งหมดก็เพราะเป็นห่วง เห็นหน้าของตัวเองหรือเปล่า ว่ามันแย่แค่ไหน”“งั้นคุณก็รีบกลับไปสิ ฉันจะได้พักผ่อน” เสียงแหบแห้งบอกในสิ่งที่เขาควรทำตั้งนานแล้ว ถ้าหากว่าเป็นห่วงเธอจริงณภัทรผ่อนลมหายใจออกมา เดินไปหยิบกระเป๋าและสูทพาดไว้บนเก้าอี้มาถือ จากนั้นก็เดินมายืนตรงหน้าแพรวพรรณอีกครั้ง“ก็ได้ แล้วก็รีบพักผ่อนด้วยถึงบ้านผมจะโทรมาหา” เขาทิ้งท้ายไว้เท่านั้น ก็หมุนตัวเดินออกมาจากห้องครัว“ไม่รับหรอก” เสียงพึมพำไล่หลังตามขึ้นมา“ก็ลองดู ถ้าไม่รับผมจะกลับมาอีก”แพรวพรรณยืนนิ่งอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าเขาจะได้ยิน‘หูดีเป็นบ้า’หลังจากลงกลอนประตูเรียบร้อยแล้ว คนป่วยก็ยังไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน เพราะยังไม่เข้าใจในการกระทำของณภัทร ทว่าเธอแปลกใจมากกว่านั้นก็คือเหตุใดหัวใจถึงเต้นผิดจังหวะอย่างนี้!“เป็นอะไรของแกนะแพรว เขาก็แค่ผ่านมาเท่านั้นแหละ ปวดหัวจัง ช่างเถอะไปนอนดีกว่า”เมื่อให้เหตุผลให้กับตัวเองได้แล้วเจ้าของห้องก็เดินเข้าไปด้านใน ปล่อยให้ความกังวลหยุดแค่ตรงนั้นกลับมาทางด้านเขมจิราเธอกำลังทอดสายตามองผู้ชายนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างเอาเรื่องเมื่

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status