ท่าจะเป็นเอามาก

เตชินอยู่คอนโดนี้มานาน เขาชอบความเงียบสงบและเป็นส่วนตัว ทั้งชั้นมีเพียงแค่สองห้อง ดังนั้นจึงเป็นตัวเลือกที่ดีในการซื้อเก็บไว้

หลังจากย้ายเข้ามาอยู่ก็ไม่เคยสนใจเรื่องเพื่อนร่วมชั้นเลยสักครั้ง จนกระทั่งได้เห็นแพรวพรรณในวันนี้ ทำให้คิดว่าตนเลือกซื้อคอนโดไว้เป็นการตัดสินใจไม่ผิด

“แต่น่าเสียดายที่ผมมีธุระแล้ว ไม่งั้นเราคงได้คุยกัน”

เขากำลังจะออกไปหาผู้เป็นแม่ แต่ถึงจะไม่ได้ทักทายก็ไม่เป็นไร ยังไงก็มีโอกาสได้เจอกันอีกแน่ อีกอย่างหากไม่รีบไปคงโดนคุณหญิงบิดหูเอาแน่

แพรวพรรณเดินมานั่งพักยังห้องรับรอง หลังจากเก็บทุกอย่างแล้วเรียบร้อย เธอกำลังดูตารางเวลาการนัดหมายกับลูกศิษย์ ซึ่งก็เหลืออีกไม่กี่คนในเทอมสุดท้ายของปีนี้

ในระหว่างนั้นก็คิดไปด้วยว่า ช่วงสองเดือนนี้จะทำอะไรดี หากจะขออาสาวเข้าไปช่วยงานจะถูกล้ออีกไหม ในเมื่อรอบที่แล้วก็ถูกแซวเรื่องตัวเลขและกราฟอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด

จนผู้เป็นพ่อขำไม่หยุดก็เพราะเธอบ่นว่าปวดหัว หลังจากนั้นท่านก็แทบไม่ให้ตนเข้าไปช่วยงานอีกเลย

‘ก็หนูไม่ได้เรียนสายนี้มา ไม่เก่งก็ไม่เห็นแปลกอะไรนี่น่า พ่อยังเต้นไม่เป็นเลย’

คำพูดของท่านทำให้ดวงตาสุกใสประกายแวววาวอย่างมีความสุข