ตอนที่ 12สองแม่ลูกพบหน้า“ท่านแม่เรียกลูกไว้มีเรื่องอะไรหรือขอรับ” คุณชายรองเหยียนเอ่ยถามมารดา เขายังต้องกลับไปคุยกับถังซูเจินเรื่องเมื่อคืนอีก“ตอนนี้ข่าวลือข้างนอกหนาหูนัก แม่ว่าเจ้าลดขั้นนางให้เป็นอนุเถอะ” ฮูหยินใหญ่เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่คนเป็นบุตรชายตกใจอย่างมาก“ท่านแม่ นางเพิ่งแต่งเข้ามาเป็นฮูหยินรองนะขอรับ อีกอย่างจวนเราก็รับปากจวนโน้นไว้แล้วว่าเมื่อนางมีลูกจะเลื่อนให้นางเป็นฮูหยินเอก”“นั่นมันก่อนจะแต่งนางเข้ามา หากข้ารู้ว่านางจะทำให้ชื่อเสียงจวนเราเสื่อมเสียขนาดนี้ ข้าจะรับนางเข้ามาเป็นเพียงอนุเท่านั้นแหละ!!”“....”“เจ้ารักนางแม่ไม่ว่า แต่เจ้าเป็นบุตรชายของรองเจ้ากรมโยธานะ เจ้าต้องคิดถึงชื่อเสียงตระกูลเราด้วย”“....”“ยังมีพี่ชายเจ้าอีกที่กำลังรับใช้ใกล้ชิดองค์ฮ่องเต้ อนาคตบิดาเจ้าก็จะฝากให้เจ้าเข้าทำงานในวังด้วย เจ้าจะทำให้ตระกูลเราแปดเปื้อนเพียงเพราะสตรีนางเดียวหรือ”ฮูหยินจางฮุ่ยหลิงเอ่ยเตือนสติบุตรชาย นางรู้ว่าสตรีนางนั้นเป็นรักแรกของบุตรชาย แต่ในฐานะมารดานางก็ไม่อาจให้บุตรชายตกต่ำเพียงเพราะสตรีนางเดียวได้“....” เหยียนป๋อเหวินพูดคำใดไม่ออก เพราะสิ่งที่มารดาพูดมาเ
ตอนที่ 11คืนเข้าหอแสนหวาน (รึเปล่า)ถังซูเจินนั่งรอคนรักอยู่ในห้องหออย่างสงบ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็ไม่มาเสียทีจนตอนนี้เวลาล่วงไปถึงยามห้ายแล้ว (21.00 - 22.59 น.)เขาไปทำอะไรอยู่เหตุใดจึงยังไม่มา ด้วยความร้อนใจตนจึงถอดผ้าคลุมหน้าขว้างทิ้งที่พื้น“คุณหนูทำเช่นนี้ไม่ได้นะเจ้าคะ” สาวใช้คนสนิทเอ่ยเตือน“เจ้าไปดูซิว่าท่านพี่ไปทำอะไรอยู่ เหตุใดเวลานี้ยังไม่มาหาข้า” ถังซูเจินเอ่ยอย่างหงุดหงิด“คุณชายอาจจะมีสหายเยอะจึงยังปลีกตัวมาหาคุณหนูไม่ได้ คุณหนูอย่าอารมณ์เสียไปเลย วันนี้วันมงคลของคุณหนูนะเจ้าคะ”“เจ้าจะให้ข้าอารมณ์ดีอยู่ได้อย่างไรนี่มันยามห้ายแล้วนะ ถ้าเจ้าไม่ไปข้าจะออกไปตามเอง” เอ่ยจบก็ทำท่าจะลุกไปจริง“บ่าวไปเองเจ้าค่ะ คุณหนูรอในห้องนะเจ้าคะ” สาวใช้รีบเอ่ยเพราะกลัวนายของตนจะออกไปจริง ๆ ถ้าเป็นเช่นนั้นคงแย่แน่เพราะธรรมเนียมมีว่าห้ามไม่ให้เจ้าสาวออกจากห้องหอจนกว่าจะถึงเช้าอีกวัน ไม่เช่นนั้นชีวิตหลังแต่งงานจะโชคร้ายสาวใช้รีบออกไปตามหาตัวคุณชายรองให้นายตน ระหว่างที่เดินผ่านสวนดอกไม้กลางจวนก็ได้ยินเสียงครวญครางแปลก ๆ แว่วมาตอนแรกนางทำท่าจะรีบเดินผ่านไปเร็ว ๆ แต่ได้ยินเสียงสตรีนางนั้นเร
ตอนที่ 10เกี้ยวเจ้าสาวแล้วก็เป็นเช่นนั้นจริง เมื่อรองเจ้ากรมพิธีการกลับถึงจวนใจตอนเย็น ก็เรียกทุกคนในจวนไปรวมกันที่ห้องโถงของเรือนใหญ่ทันที“ท่านแม่นี่มันเรื่องอะไรกัน!!” ถังซีฮั่นถามมารดาอย่างไม่พอใจ แต่ยังเก็บอาการเอาไว้เล็กน้อย“จะอะไรเสียละ อนุหว่านทำผิดแม่ก็แค่ลงโทษตามสมควร คุณหนูรองตบตีพี่สาวเพื่อแย่งของ ตามกฎจวนต้องโบยสิบไม้ แม่ก็เห็นแก่ที่นางใกล้จะออกเรือนจึงละเว้นให้ เปลี่ยนเป็นลงโทษสถานเบาแทน เจ้าเห็นว่าที่แม่ทำไม่เหมาะสมหรือ”“แต่ท่านแม่...” ถังซีฮั่นทำท่าจะแย้งมารดา แต่ถูกขัดขึ้นมาเสียก่อน“ท่านพี่อย่าเอ่ยคำใดอีกเลยเจ้าค่ะ เอาเวลามาคิดเรื่องคุณหนูรองก่อนดีกว่า”“เจ้าหมายความว่าอย่างไร” ถังซีฮั่นหันไปถามฮูหยินเอกตัวเองอย่างหาเรื่อง“จดหมายจากจวนตระกูลเหยียนมาถึงเมื่อตอนบ่าย บอกว่าจะส่งเกี้ยวเจ้าสาวมารับคุณหนูรอง และยังบอกอีกว่าเพราะข่าวลือในตอนนี้ทำให้จวนตระกูลเหยียนเสียหาย จึงขอจัดงานเงียบ ๆ รับรู้กันภายในครอบครัวเจ้าค่ะ” เสิ่นเจียอี๋ตอบเสียงราบเรียบ“ไม่จัดงานหรือ ไม่นะเจ้าคะท่านพ่อข้าไม่ยอมเด็ดขาด!!” ถังซูเจินโวยวายออกมาทันทีที่ถังซูเจินยังสามารถนั่งอยู่ตรงนี้ได้ เพรา
ตอนที่ 9พี่สาวไม่โกรธเจ้าถังซูเจียวออกจากเรือนฮูหยินผู้เฒ่าหลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จแล้ว ส่วนท่านแม่อยู่คุยกับท่านย่าก่อนเห็นบอกว่ามีเรื่องสำคัญขณะเดินไปตามทางระหว่างกลับเรือนก็ถูกใครบางคนขวางทางเอาไว้เสียก่อน“พี่หญิงแวะคุยกับข้าสักครู่ได้หรือไม่” ถังซูเจินเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินออกมาจากทางแยก แต่หน้าตาของหญิงสาวบ่งบอกว่าต้องการมาหาเรื่องนางแน่นอน“น้องสาวมีเรื่องอะไรหรือ” เอ่ยพลางยิ้มตอบอย่างใสซื่อ“ข้าจะไม่อ้อมค้อมแล้วกันเจ้าค่ะ พู่ห้อยหยกที่ท่านย่าให้ท่านมาเอามาให้ข้าเถอะ นี่ข้าขอดี ๆ นะเจ้าคะอย่าให้ข้าได้ใช้กำลังเลย” ถังซูเจินเอ่ยพร้อมกับแบมือมาตรงหน้าถังซูเจียว“ข้าคงให้เจ้าไม่ได้หรอกนะ เพราะพู่ห้อยหยกนี้เป็นของไทเฮาที่ประทานให้ข้า หวังว่าเจ้าจะเข้าใจพี่สาวนะ”เอ่ยจบก็ยิ้มให้นางไปหนึ่งครั้ง ก่อนจะเดินผ่านไปราวกับถังซูเจินเป็นอากาศธาตุ“จะ เจ้า! เอามานี่ ข้าอยากได้ข้าก็ต้องได้” ถังซูเจินเอ่ยพลางกระชากผมของพี่สาวจนหงายหลัง“คุณหนู!!!!” เสียงลี่ลี่ตะโกนอย่างตกใจ“กรี๊ด!!!!! น้องสาวเจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือ!!” นางตะโกนพร้อมกับปัดป้องมือที่พยายามตบหน้าตนไปด้วย“เจ้ากล้าห้ามข้าหรือ!! เจ้า
ตอนที่ 8ของฝากจากท่านย่าจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับเรือนของตน นางก็คิดว่าท่านย่าจะลงโทษซูเจินบ้าง แต่เพียงต่อว่าไม่กี่คำก็ไล่นางกับแม่ออกไป คงเพราะไม่อยากเห็นหน้าให้เคืองอารมณ์อีกแต่อย่างน้อยนางก็ได้รู้ว่าท่านย่ารักนางกับท่านแม่มาก หากท่านย่าไม่ออกไปถือศีลที่วัด ความเป็นอยู่ของนางแม่ลูกคงไม่แย่ขนาดนี้“เจียวเอ๋อร์แม่ขอโทษที่ไม่อาจช่วยเจ้าได้ จนถูกแย่งคู่หมั้นไปเช่นนี้” เสียงท่านแม่เอ่ยขึ้น เมื่อสาวใช้ในห้องออกไปหมดแล้ว“ไม่เป็นไรเลยเจ้าค่ะท่านแม่ คุณชายเหยียนไม่ได้ชอบข้าตั้งแต่แรก แต่งกับเขาไปก็มีแต่ข้าที่จะเสียใจภายหลัง เป็นเช่นนี้ก็ดีแล้วเจ้าคะ”นางเอ่ยปลอบใจมารดา เพราะมองเข้าไปในแววตานั้นพบว่าท่านแม่รู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นมาแค่ไหน“แต่เจ้ารักคุณชายเหยียนไม่ใช่หรือ”“นั่นมันเมื่อก่อนเจ้าค่ะ ตอนนี้ข้าไม่ได้รักเขาแล้วและไม่ได้เสียใจที่เรื่องเป็นเช่นนี้ด้วย”“ลูกแม่เจ้าโตขึ้นมากแล้วจริง ๆ ” เสิ่นเจียอี๋เอ่ยพลางดึงตัวบุตรสาวเข้ามากอด“ข้าแต่งไปตั้งเมืองหมิงเว่ยท่านแม่อยู่คนเดียวต้องดูแลตัวเองให้ดีนะเจ้าคะ อย่าให้ใครมาทำร้ายท่านได้อีก” นางเอ่ยเสียงอู้อี้กับหน้าอกท่านแม่“เจ้าเด
ตอนที่ 7ฮูหยินเอกกับรองย่อมต่างกัน“ท่านย่าอย่าโกรธแม่นมมู่เลยเจ้าค่ะ นางก็เป็นนายคนหนึ่งเหมือนกัน ให้อภัยนางสักครั้งเถอะนะเจ้าคะ”สิ่งที่ถังซูเจียวเอ่ยทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นงุนงง แต่แม่นมมู่ตาโตจนแทบถลนออกมาแล้ว“เจ้าหมายถึงอะไรเจียวเอ๋อร์ บ่าวของฮูหยินรองจะมาเป็นนายของจวนได้อย่างไร” เสิ่นเจียอี๋เอ่ยถามบุตรสาวตัวเองอย่างไม่เข้าใจ“ท่านแม่ก็แม่นมมู่บอกว่านางเป็นคนของฮูหยินรอง จะเดินไปที่ใดในจวนนี้ทุกคนต้องก้มหัวให้ประหนึ่งนางเป็นนายของเรือนคนหนึ่ง”“ว่าอย่างไรนะ!!!” ฮูหยินผู้เฒ่าอุทานอย่างไม่เชื่อหู“ที่ผ่านมาหากลูกพบแม่นมมู่แล้วไม่ก้มหัวให้ข้าก็จะถูกสั่งให้คุกเข่าเป็นการลงโทษเสมอเลยนะเจ้าคะ”นางพูดใส่สีตีไข่ให้ดูเกินจริงมากขึ้น แต่เรื่องที่นางถูกแม่นมมู่สั่งให้คุกเข่าเป็นเรื่องจริง เรื่องนี้บ่าวในจวนหลายคนก็เคยเห็นแต่ไม่มีใครกล้าพูดเท่านั้น“เหลวไหล!! เช่นนี้สินะเจ้าถึงกล้าวิ่งไล่ตีหลานสาวข้า เอานางไปรับโทษตามกฎของจวนเสีย เสร็จแล้วขายนางออกไปบ่าวเช่นนี้ไม่ควรเก็บเอาไว้ในจวน!!”“ทะ ท่านแม่บ่าวของข้าเพียงหลงผิดไปเท่านั้น ท่านแม่โปรดอภัยให้นางสักครั้งเถอะ นางแก่ชราแล้วหากถูกโบยถึงห้าสิบ
ตอนที่ 6แย่งของผู้อื่นไป สุดท้ายก็ไม่ได้ดี ถังซูเจียวนั่งฟังลี่ลี่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเงียบ ๆ เสียงทะเลาะกันของนายท่านของเรือนดังลั่นจนบ่าวไม่ต้องแอบฟังก็ได้ยิน “เมื่อเช้าพ่อบ้านหลี่บอกว่าฮูหยินผู้เฒ่าส่งจดหมายมาแจ้งว่ากำลังเดินทางกลับจวน คาดว่าไม่เกินสองวันคงถึงเจ้าค่ะ” ลี่ลี่รายงาน “อืม...ท่านย่าคงกลับมาเพราะเรื่องของถังซูเจินนั่นแหละ” “คงเป็นเช่นนั้นเจ้าคะ แต่เราทำเช่นนี้มันจะเป็นผลดีหรือเจ้าคะ หากสตรีนางนั้นพูดเรื่องจดหมายขึ้นมา...”ลี่ลี่หมายถึงเรื่องลี่ถิงบุตรสาวคหบดีลำดับที่แปดของเมืองหลวง หรือก็คือหญิงสาวที่เหยียนป๋อเหวินแอบคบหานั่นแหละ ที่นางรู้เพราะในความทรงจำลี่ถิงมักมาแสดงตัวให้รู้เสมอว่าตนมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับอดีตคู่หมั้นตัวเอง แต่ถังซูเจียวคนเก่าโง่เกินไปเลยมองไม่ออก นางละอนาถใจแทนจริง ๆ แล้วเรื่องที่นางให้ลี่ลี่ไปทำคือใช้ให้คนส่งจดหมายให้ลี่ถิงบอกว่าคนรักของนางแอบไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคู่หมั้นที่โรงน้ำชานอกเมือง แล้วลงท้ายว่าท่านจะทำอะไรก็ลองพิจารณาดู เท่านี้ทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนนาง แต่มีเรื่
ตอนที่ 6แย่งของผู้อื่นไป สุดท้ายก็ไม่ได้ดีถังซูเจียวนั่งฟังลี่ลี่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเงียบ ๆ เสียงทะเลาะกันของนายท่านของเรือนดังลั่นจนบ่าวไม่ต้องแอบฟังก็ได้ยิน“เมื่อเช้าพ่อบ้านหลี่บอกว่าฮูหยินผู้เฒ่าส่งจดหมายมาแจ้งว่ากำลังเดินทางกลับจวน คาดว่าไม่เกินสองวันคงถึงเจ้าค่ะ” ลี่ลี่รายงาน“อืม...ท่านย่าคงกลับมาเพราะเรื่องของถังซูเจินนั่นแหละ”“คงเป็นเช่นนั้นเจ้าคะ แต่เราทำเช่นนี้มันจะเป็นผลดีหรือเจ้าคะ หากสตรีนางนั้นพูดเรื่องจดหมายขึ้นมา...”ลี่ลี่หมายถึงเรื่องลี่ถิงบุตรสาวคหบดีลำดับที่แปดของเมืองหลวง หรือก็คือหญิงสาวที่เหยียนป๋อเหวินแอบคบหานั่นแหละที่นางรู้เพราะในความทรงจำลี่ถิงมักมาแสดงตัวให้รู้เสมอว่าตนมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับอดีตคู่หมั้นตัวเองแต่ถังซูเจียวคนเก่าโง่เกินไปเลยมองไม่ออก นางละอนาถใจแทนจริง ๆ แล้วเรื่องที่นางให้ลี่ลี่ไปทำคือใช้ให้คนส่งจดหมายให้ลี่ถิงบอกว่าคนรักของนางแอบไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคู่หมั้นที่โรงน้ำชานอกเมือง แล้วลงท้ายว่าท่านจะทำอะไรก็ลองพิจารณาดูเท่านี้ทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนนาง แต่มีเรื่องที่เกินคาดหมายตรงที่ถังซูเจินไม่ได้เป็นอนุ แต่ได้เป็นฮูหยินรอ
ตอนที่ 5จากเอกเป็นรองข่าวลือแผ่กระจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็วราวกับไฟลามทุ่ง โรงน้ำชาหรือร้านอาหารที่ใดก็หยิบยกเรื่องคุณชายรองเหยียนป๋อเหวินกับคุณหนูรองถังซูเจินขึ้นมาพูดข่าวลือจากปากต่อปากความจริงก็เริ่มลดลง จนกลายเป็นว่าตอนนี้ถังซูเจินกำลังตั้งท้องลูกของคุณชายรองเหยียนไปเสียแล้วแถมยังบอกว่าทั้งสองแอบลักลอบมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันตั้งแต่ที่ฝ่ายหญิงยังไม่ได้ปักปิ่นด้วยซ้ำ น่าสงสารพี่สาวอย่างถังซูเจียวที่ไม่รู้เรื่องอะไรแม้แต่น้อยฮูหยินรองได้ยินข่าวลือก็บุกไปหาบุตรสาวที่เรือนทันที ถังซูเจินที่คิดว่าจะทำตัวตามปกติก็ต้องถูกมารดาคาดคั้น จนสุดท้ายต้องยอมเล่าความจริงทุกอย่างออกมา“น่าอับอายยิ่งนัก ข้าสอนให้เจ้าเอาใจบุรุษแต่ใช่ว่าให้เจ้าเอาตัวเข้าแลกเช่นนี้” ฮูหยินรองหว่านผู่เยว่เอ่ยพลางทอดถอนใจนางสอนบุตรสาวเสมอแต่ก็ยังพลาดจนได้ ทั้งที่อุตส่าห์แย่งคู่หมั้นของนังลูกเลี้ยงมาได้แล้วเชียว“ท่านแม่ลูกผิดไปแล้วเจ้าค่ะ ท่านแม่ต้องช่วยลูกด้วยนะเจ้าคะ เป็นเพราะนังลี่ถิงคนเดียวที่มันป่าวประกาศออกไปเช่นนั้น” ถังซูเจินเอ่ยขอร้องมารดาทั้งน้ำตา“เจ้าไม่ต้องโทษผู้อื่น หากบิดาเจ้ารู้เรื่องนี้เจ้าตายแน่