วาจาแปลกประหลาด

อาเฟยยังคิดว่านี่คือกลุ่มของนักวิจัยที่จับเขามา แต่ที่เขาไม่เข้าใจก็คือทำไมต้องแต่งคอสเพลย์เป็นคนโบราณกันด้วย คิดว่าเขาจะกลัวกับคนแบบนี้หรือไง 

"แต่งเหมือนซะด้วยนะ ดูซิเนี่ยขนาดผมก็ยังใส่วิกยาว"

'พลึ่บ' อาเฟยเดินไปข้างหลังผู้ชายร่างสูงก่อนที่กะจะดึงวิกออกแต่ปรากฏว่าร่างทั้งร่างของชายคนนั้นถอยกลับหลังเพราะแรงดึงของเขา

"บังอาจนัก! กล้าดีอย่างไรถึงได้มาดึงผมข้าแบบนี้ เจ้าไม่ห่วงชีวิตของตัวเองแล้วสินะ!!" อ๋องหลีโมโหอย่างรุนแรงที่มีคนบังอาจมาจับเส้นผมของเขา ทั่วทั้งปฐพีไม่มีใครแม้แต่จะใช้มือลูบผมของเขาด้วยซ้ำ นอกจากคนรับใช้ที่คอยดูแลเส้นผมของเขาเท่านั้น

[อะไรเนี่ย! ผมจริงเหรอ ลงทุนเหมือนกันแฮะ]

อาเฟยไม่ได้สนใจกับคำตวาดของชายตรงหน้าเขายังคงคิดว่ามันเป็นเรื่องตลก การแสดงระดับออสก้าแน่ๆ

อ๋องหลีเองก็กำลังงงกับการกระทำของโจรตัวเล็ก นอกจากจะไม่ยำเกรงเขาแล้ว ดูเหมือนว่าคนคนนี้จะไม่ห่วงชีวิตเลยด้วยซ้ำ

"เลิกเล่นละครได้ละ ฉันรำคาญแล้วเนี่ย สรุปว่านายเป็นคนของกลุ่มไหนจ้างมาให้แสดงละครแบบนี้ มันน่าตลกจริงๆเลยแต่งตัวบ้าบออะไรเนี่ย" อาเฟยเท้าสะเอวใส่ชายแปลกหน้า เขารู้สึกว่าการแสดงพวกนี้มันเริ่มน่าเบื่อแล้ว

"เจ้าพูดอะไรของเจ้า คำพูดช่างแปลกประหลาด หรือว่าเจ้าเสียสติไปแล้ว!" อ๋องหลีถามด้วยความสับสน 

ชายร่างแคระคนนี้ดูหน้าขัน ตัวก็เล็กสูงเพียงไม่กี่คืบ ไม่เหมาะกับการเป็นทหาร เหมาะกับการเป็นขันทีมากกว่า

"ทหาร! ทหารที่อยู่ข้างนอกเข้ามาด้านในเดี๋ยวนี้!" อ๋องหลีเรียกทหารด้านนอกเข้ามาทันที ทันทีที่ทหารวิ่งมาพร้อมดาบในมือ จึงทำให้อาเฟยหัวเราะลั่นด้วยความตลก

"นี่ถึงขนาดลงทุนสร้างฉากกันขนาดนี้เพื่อหลอกฉันงั้นเหรอ ประสาทแน่ๆ คนที่คิดแผนพวกนี้จะต้องเป็นคนโง่และบ้าจริงๆ" 

ในระหว่างที่ทั้งสองคนยืนโต้เถียงกัน หมอเกอ ซึ่งรับหน้าที่เป็นกุนซือในฐานทัพด้วย เดินเข้ามาในที่พักของท่านแม่ทัพ เขามองชายแปลกประหลาดอยู่ชั่วครู่หนึ่งจึงเดินเข้าหาท่านแม่ทัพเพื่อกล่าวคำพูด

"ท่านอ๋องหลีขอรับ ถ้ารู้สึกว่าชายผู้นี้มีสิ่งที่พิเศษบางอย่างออกมาจากร่างกาย ข้าน้อยอยากให้นำไปขังไว้ก่อนขอรับ ข้าน้อยอยากตรวจสอบดูสักหน่อย" หมอเกอเดินมากระซิบกระซาบกับท่านแม่ทัพของเขา

"แต่มันเป็นหัวขโมยนะท่านหมอ ถ้ายังเอามันไว้มันจะลักเล็กขโมยน้อยของในค่ายทหารเราหรือเปล่า" อ๋องหลีไม่เห็นด้วยกับความคิดของหมอเกอ

"ข้ารู้สึกแบบนั้นจริงๆท่านอ๋อง ขอข้าพิสูจน์ดูสักระยะ หากข้าคิดผิด ข้าจะเป็นคนจัดการมันเอง"

"ก็ได้ แต่มันขโมยของๆข้าไปจนป่านนี้ยังหาไม่เจอ มันต้องอยู่ข้างกายข้า เจ้าจะตรวจสอบอะไรก็ตรวจไป แต่ต้องให้มันอยู่ข้างกายข้าจนกว่าจะได้ของสำคัญของข้าคืน ไม่แน่มันอาจจะเอาของสำคัญของข้าส่งออกไปด้านนอกแล้วก็ได้ ยังไงซะก็ต้องยึดตัวมันไว้ก่อน"

อ๋องหลีพูดกับท่านหมอเกอ เจ้าโจรแคระนี่มันเอาหยกประจำตัวของเขาไป เขาจะต้องเค้นถามมันให้ได้ว่ามันเอาหยกของเขาไปไว้ที่ไหน

อาเฟยมองทั้งสองคนกระซิบกระซาบกัน คิดว่าเขาไม่ได้ยินหรือไง เขาได้ยินทุกคำพูดที่พูดกันนั่นแหละ ทำท่ากระซิบกระซาบกันทำไมทั้งๆที่คนนอกก็ได้ยิน

[ประสาท] อาเฟยคิดในใจ

"ต่อไปนี้เจ้าจะต้องอยู่ใกล้ชิดข้าเพื่อหาหยกมาคืนข้าให้ได้  ถ้าภายใน 7 วันเจ้าหาหยกมาคืนข้าไม่ได้ข้าจะให้เจ้าไปลงนรกซะ!" 

คำพูดของชายแปลกหน้าทำให้อาเฟยถึงกับขมวดคิ้ว จริงอยู่เขาเป็นคนถือหยกนั่นแต่ชายแปลกหน้าคนนี้ก็เห็นว่าหยกมันหล่นจะออกจากมือเขา แต่กลับคิดว่าเขาส่งหยกออกไปนอกกระโจม มันเอาตาไหนมอง อาเฟยส่ายหัวไปมากับการแสดงห้าบาทสิบบาท นักแสดงฝีมือห่วยแบบนี้ก็เอามาหลอกเขาได้ เขาไม่เชื่อตั้งแต่ยืนกระซิบกระซาบกันแต่เสียงดังจนได้ยินไปทั้งกระโจม มันเรียกว่ากระซิบตรงไหนกัน

"อยากจะแสดงอะไรก็แสดงกันไปเถอะ น่ารำคาญจริงๆถอยไปซิ ฉันจะกลับแล้ว!" อาเฟยเดินไปแล้วผลักชายร่างสูงให้พ้นทาง ทำให้ทุกคนถึงกับตกใจที่มีคนสามารถผลักแม่ทัพใหญ่อย่างท่านอ๋องหลีได้

"นี่เจ้า!" อ๋องหลีถึงกับโกรธ ที่ชายร่างเล็กคนนี้ไม่ได้สนใจต่ออำนาจของเขาเลยแม้แต่น้อย แต่พอชายร่างเล็กคนนั้นไปจนถึงหน้ากระโจมก็ถูกทหารของเขาขวางกั้นไว้ไม่ให้ออกไปได้

"สั่งคนของคุณให้ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะพังกระโจมนี้ให้ไม่เหลือเลย" อาเฟยกัดฟันพร้อมหันกลับมาบอกกับชายผมยาวและคนที่ถูกเรียกว่าท่านหมอเกอ

"เจ้าจะมากไปแล้วนะเจ้าโจรแคระ เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใครกันถึงกล้าสั่งข้าแบบนี้ คงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วสินะ" อ๋องหลีโกรธจนตัวสั่น แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่ยอมสั่งทำโทษชายร่างเล็กคนนี้เสียที กลับยังต่อปากต่อคำจนถึงบัดนี้

"อยากจะบ้าก็ไปศรีธัญญา อย่ามาบ้าแถวนี้ได้ป่ะ ประสาท" อาเฟยพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไปอีกครั้งแต่ก็ยังโดนทหารใช้ดาบทั้ง สองทางกันไว้ไม่ให้ออกอยู่ดี

"ได้เลย ไม่ให้ออกใช่ป่ะ แล้วอย่าเสียใจล่ะที่กล้าท้าทายอำนาจของอาเฟยคนนี้!"