ตอนที่31 หลงใหลใบหน้าใหม่

“พวกท่านลงมาอยู่ในกล่องเจ้าค่ะ ข้าจะกลับจวนแล้ว” ซิ่วอิงเอ่ยบอกพวกเขา ช่วงนี้คงต้องให้พวกเขาอยู่ในนี้ไปก่อน

  “ได้” พอนางวางกล่องลงกับพื้น แล้วเปิดฝาพวกเขาก็ก้าวเข้าไป จากนั้นกล่องก็หดตัวลง ซิ่วอิงจึงปิดฝาแล้วหยิบใส่กระเป๋า

  “พวกเราไปกันเถอะ”

  เมื่อเดินมาถึงด้านล่าง จึงเห็นสามองครักษ์ที่ก่อนหน้านี้ คอยเป็นองครักษ์ให้กับเฉินซีฮัน เฉินเจียวหมิง เฉินจางหย่ง ยืนรอพวกนางอยู่ พวกเขาต้องออกเดินทาง ไปกับตงฮวนและหานเกอ กลุ่มคนร้ายมีกันหลายคน นางจึงคิดว่าใช้ยาสลบน่าจะช่วยได้มาก 

   เมื่อมาถึงจวน ทุกคนต่างก็มายืนรอ เพื่อแสดงความยินดี ลู่ไฉ่ได้แจ้งข่าวกับทุกคนไปแล้ว ตอนนำอาหารมาส่ง เรื่องที่พวกนางทั้งสามคนเป็นนายหญิงน้อยของโรงเตี๊ยมฟู่จิน เขาไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องหมั้นหมาย เพราะว่าลู่เฉิงยังไม่ให้พูดเรื่องนี้ออกไป เขาบอกว่ารอให้พวกนางเป็นคนบอกเองจะดีกว่า

  “ยินดีด้วยนายหญิงน้อยซิ่วอิง”

  “ยินดีด้วยนายหญิงน้อยลี่อิน”

  “ยินดีด้วยนายหญิงน้อยเจียวจู”

  “ขอบคุณทุกคนเจ้าค่ะ แยกย้ายกันไปพักผ่อนเถิด” ซิ่วอิงเอ่ยบอก จากนั้นซิ่วอิง ลี่อิน เจียวจู ตงฮวน หานเกอและองครักษ์ ตรงมานั่งปรึกษากันอีกครั้งในห้องโถง เพราะเป็นครั้งแรกที่นางให้ตงฮวนและหานเกอ ออกไปทำภารกิจ โดยที่นางไม่ได้ไปด้วย นางจึงอยากให้แน่ใจว่า ทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี และนางเชื่อฝีมือของตงฮวน ถึงเขาจะมีอายุเพียง9ขวบ แต่เขาเป็นเด็กที่ฉลาดเฉลียว พอมามีเทพเต่าดำอยู่ในตัว ก็ยิ่งทำให้เขาฉลาดมากขึ้น ความคิดความอ่านก็เติบโตขึ้น อย่างรวดเร็วด้วยเช่นกัน

  “หานเกอเจ้ามีความคล่องตัวและว่องไว ใช้พลังโปรยยาสลบ และทุกคนต้องปิดบังใบหน้า อย่าให้พวกเขาเห็นหน้าได้ เมื่อพวกเขาสลบ ให้โปรยยาอีกรอบ เพื่อให้แน่ใจว่า พวกเขาไม่ได้แกล้งสลบ จากนั้นก็ไปช่วยสตรีเหล่านั้น” ซิ่วอิงเอ่ยบอกวิธี ก่อนจะเดินไปหยิบเงินมาแล้วยื่นให้ตงฮวน

  “ให้พวกนางไปตั้งตัวคนละสิบตำลึง จากนั้นพวกเจ้าก็รีบกลับมา”

  “เช่นนั้น ข้ากับหานเกอต้องรีบเข้านอนก่อน เพราะต้องออกเดินทางแต่เช้ามืด” ตงฮวนเอยขึ้น ในใจของเขาฮึกเหิมเป็นอย่างมาก ที่จะได้ออกไปปฏิบัติภารกิจ ในการช่วยเหลือคนครั้งแรก หานเกอก็ไม่ต่างกัน เป็นครั้งแรกที่เขาจะได้แสดงฝีมือ เขาจะต้องทำมันให้ดี 

  “เดี๋ยวจะมีคนเอาม้ามาให้พวกข้า นายหญิงน้อยจะว่าอะไรหรือไม่ หากว่าข้าต้องนั่งรอพวกเขาก่อน?” หนึ่งในองครักษ์เอ่ยขึ้นมา เพราะการเดินทาง จำเป็นต้องใช้ม้า

 “ท่านก็แจ้งลุงฮุ่ยก่อนเจ้าค่ะ เขาจะได้มาช่วยเปิดและปิดประตูเจ้าค่ะ”

  “ขอรับ”

  ซิ่วอิง ลี่อินและเจียวจู พากันมาชำระร่างกาย ซิ่วอิงนำสิ่งของจากยุคนั้นออกมาใช้ อย่างเช่นแปรงสีฟัน ยาสีฟัน สบู่และแชมพู พวกเขาไม่ได้ซักถามอะไรมาก เพียงแค่ถามว่าใช้ทำอะไร และซิ่วอิงก็สอนวิธีใช้ พวกเขาก็ทำตามอย่างกระตือรือร้น เพราะเชื่อว่าสิ่งที่นางพาทำนั้นต้องดีแน่นอน

 ซิ่วอิงยังนำมาแจกจ่ายให้กับทุกคนได้ใช้ด้วย เพราะยุคนี้มีแปรงขนม้าและแปรงขนไม้ไผ่ นางลองใช้แล้วรู้สึกขัดใจ นางจึงไปขอกล่องโบราณ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่นางอยากจะทำออกมาไว้ใช้และทำขาย

 แต่ทุกอย่างก็ต้องค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป ในคราแรกนางเพียงคิดว่า จะค้าขายเพื่อหาเงิน และค่อย ๆ สืบหาคนร้าย แต่ไป ๆ มา ๆ นางกลับพัวพันกับคนมากมาย และมีเรื่องราวให้ช่วยอยู่ตลอดเวลา จนตอนนี้ในหัวของนางมีเรื่องให้คิดเต็มไปหมด

 แต่แล้วจู่ ๆ เจียวจูก็เอ่ยถามซิ่วอิงขึ้นมา เพราะในใจนึกเป็นห่วง พวกเขาที่อยู่ในกล่อง ถึงแม้ซิ่วอิงจะทำพื้นที่ให้น่าอยู่ แต่ก็เป็นเพียงที่หลบภัย ไหนเลยจะเหมือนโลกภายนอก ที่เห็นความเป็นไปของทุกสิ่งรอบ ๆ ตัว

  “ซิ่วอิงพวกเราไม่ลองเข้าไปดูพวกเขาหน่อยหรือ พวกเขาอยากได้ผ้าห่มหรือไม่?”

  “นั่นสิข้าก็ว่าจะถามเจ้าอยู่เหมือนกัน” ลี่อินเห็นด้วย ซิ่วอิงพอถูกถามก็นึกขึ้นมาได้ว่า ยังมีพวกเขาอยู่ในกล่อง เพราะมีเรื่องให้คิดมากมาย เลยทำให้นางหลงลืมไปอย่างง่ายดาย 

  “ข้าก็ลืมคิดไป เดี๋ยวพวกเราขนผ้าห่มหมอนที่นอนลงไปด้วย”

   เมื่อพวกนางเข้ามาในกล่องที่มีพื้นที่สีเขียวอุดมสมบูรณ์ บรรยากาศร่มรื่นน่าอยู่อาศัย ชายชราเฉินเจ๋อนั่งคุยอยู่กับสามหลานชาย เมื่อพวกเขาหันมาเห็นพวกนาง ก็ส่งยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยน ดูพวกนางสิ หอบหมอน ผ้าห่ม และที่นอนลงมาให้น่ารักจริง ๆ

  “คุยอะไรกันอยู่หรือเจ้าคะ?”

  “ก็คุยว่าต่อไปจะเอาอย่างไรดี จะให้อยู่แต่ในนี้ตลอดไปก็คงไม่ได้” ชายชราเอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าทุกข์ใจ ซิ่วอิงยิ้มให้อย่างเข้าใจและนึกเห็นใจพวกเขาอยู่เหมือนกัน เป็นนางก็คงจะอึดอัด หากต้องมาอยู่ในพื้นที่จำกัดเช่นนี้ หรือว่าจะให้พวกเขาปลอมตัว ใช่แล้วปลอมตัวน่าจะได้ พอคิดขึ้นมาได้ นางยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

  นางหลับตาลงแล้วนึกถึงวิชาพันหน้า ที่สามารถเปลี่ยนใบหน้าให้เป็นใครก็ได้ พอนางตั้งจิตและนึกถึงวิชา พลังก็ไหลเวียนไปทั่วร่างของนาง จากนั้นก็กลายเป็นแสงสีทองเจิดจ้า แล้วจางหายไป

  “ข้ามีวิธีให้พวกท่านออกไปข้างนอกได้แล้วเจ้าค่ะ” ซิ่วอิงยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี

  “อย่างไร?” พวกเขาถามขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น มองนางด้วยสายตาแห่งความหวัง

  “ข้าจะใช้พลังวิชาเปลี่ยนใบหน้าของพวกท่าน” พอพูดมาถึงตรงนี้กลับเป็นซิ่วอิง ที่ตื่นเต้นเสียเอง หากว่าให้เฉินซีฮันมีใบหน้า เหมือนพระเอกในซีรีส์ จะได้หรือไม่นะ แต่ว่าที่จริงเขาก็หล่อเหล่ามากอยู่แล้ว ต่อไปนางคงไม่เห็นใบหน้านี้สักพักน่าเสียดาย

  เฉินซีฮันที่เห็นนางเอาแต่มองหน้าเขา อีกทั้งยิ้มกริ่มไม่พูดไม่จา ก็รู้สึกเขินขึ้นมา นี่นางคิดจะทำอะไร มองเขาและเอาแต่ยิ้ม

  “อะแฮ่ม!” เป็นชายชรา กระแอมออกมาเสียก่อน ซิ่วอิงจึงหลุดออกมาจากภวังค์

  “ขออภัยเจ้าคะข้าคิดเพลินไปหน่อย เอาละข้าจะจริงจังแล้ว ลี่อิน เจียวจู วางมือของพวกเจ้าบนไหล่ของข้า” พอพวกนางวางมือคนละข้างที่ไหลของซิ่วอิง พลังทั้งสามสายก็ไหลมาร่วมกัน ทั้งสีฟ้า สีทอง และสีแดง 

  ซิ่วอิงกวาดมือเป็นวงกลม จากนั้นก็มีภาพปรากฏขึ้นมา คล้ายจอทีวีในยุคปัจจุบัน ก่อนจะมีภาพของเหล่าบุรุษ ที่หล่อเหล่าสง่างามมากมายหลายคน 

  “ลี่อินเจ้าอยากเปลี่ยนใบหน้าพี่จางหย่งเป็นผู้ใดเลือกมา” ลี่อินมองภาพบุรุษแต่ละคนอย่างตื่นตาตื่นใจ หน้าตาหล่อเหล่ากันหมด เลือกไม่ถูกจริง ๆ

  “พี่จางหมิงท่านอยากมีใบหน้าเหมือนผู้ใดเจ้าคะ” ลี่อินหันไปถามเฉินจางหย่ง พวกเขาจึงลุกขึ้นเดินมาหาพวกนาง 

  “พวกเขาเป็นใคร?” เฉินจางหย่งเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิด ซิ่วอิงเมื่อเห็นท่าท่างของพวกเขาก็รีบอธิบาย

  “เป็นคนหล่ออุ๊บ! ไม่ใช่ เป็นใบหน้าที่ข้าเนรมิตให้พวกท่านได้เลือกเจ้าค่ะ” พอเขาได้ยินก็ถอนใจออกมา ก่อนจะเอ่ยขึ้น

  “ให้นางเลือกเลย ว่าอยากให้ใบหน้าข้าเหมือนผู้ใด” ลี่อินเมื่อได้รับอนุญาต ก็ฉีกยิ้มด้วยความพอใจ ให้นางเลือกนะถูกแล้ว

  “ซิ่วอิงข้าเอาใบหน้าคนนี้ คนใส่ชุดสีขาว”

  “ได้ ๆ คนนี้มีนามว่าเฉิงอี้ พี่จางหย่งยื่นมือมาเจ้าค่ะ พวกเจ้าวางมือลงไปบนมือเขา” ซิ่วอิงให้ลี่อิน เจียวจู วางไปที่ฝ่ามือของเฉินจางหย่ง จากนั้นนางก็วางมือลงไปอีกที พลังสีฟ้า สีแดงและสีทอง หล่อหลอมใบหน้าของเขาให้กลายเป็นอีกคนอย่างน่าอัศจรรย์ ลี่อินมองเขาอย่างเหม่อลอย บุรุษผู้หล่อเหล่า ต่อไปต้องกลายมาเป็นคู่ชีวิตของนาง แค่คิดใจก็เต้นแรง จะต้องอยู่กับคนหน้าตาดีเช่นนี้ตลอดเวลา โอ้ยจะเป็นลม

  “เจียวจูตาเจ้าแล้ว เจ้าอยากเปลี่ยนใบหน้าของพี่เฉินเจียวหมิงให้เป็นผู้ใด”

  “ข้าเอาคนนี้คนใส่ชุดสีเขียว”

  “ได้คนนี้นามว่าจางหลิงเฮ่อ” พวกนางสัมผัสมือของเฉินเจียวหมิง ไม่นานใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เจียวจูอยากกรีดร้องออกมา เพราะเขาดูหล่อเหล่ามาก บุรษผู้นี้ต่อไปจะมาเป็นสามีของนาง เจียวจูพยายามระงับอาการตื่นเต้น ที่ตอนนี้แทบกระเด็นกระดอนออกมา

  “ส่วนข้าเลือกใครดีนา คนนี้แหละหลัวอวิ๋นซี” พอนางทั้งสามสัมผัสที่มือของเฉินซีฮัน ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที ซิ่วอิงยกยิ้มอย่างชอบใจ เมื่อก่อนดูซีรีส์เขามาเยอะ พอได้ใบหน้าเขามาครอบครองเช่นนี้ ความรู้สึกมันช่างดีจริง ๆ

  “ท่านปู่ ท่านเป็นใครดีเจ้าคะ?

  “ข้าเอาคนนี้”

  “ได้เจ้าค่ะ”

  พอนางเปลี่ยนใบหน้าทุกคนครบหมด นางก็รีบตรงเขาไปสำรวจใบหน้าของเฉินซีฮันใกล้ ๆ ส่วนลี่อินก็เข้าไปลูบใบหน้า ของเฉินจางหย่งไปมาอย่างถูกใจ ส่วนเจียวจูคลั่งไคล้หนักกอดแขนเขาเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย พวกเขาไม่รู้ว่าจะดีใจหรือร้องไห้ดี นี่พวกนางชอบใบหน้าอันใหม่มากขนาดนี้เลยหรือ แล้วใบหน้าอันเดิม พวกนางไม่ชอบหรืออย่างไร

  “ทีนี้พวกท่านก็ออกไปข้างนอกได้เป็นปกติแล้วเจ้าค่ะ ว่าแต่คืนนี้พวกท่านจะนอนในนี้ หรือว่าจะออกไปเจ้าค่ะ พวกท่านไปสำรวจในบ้านหรือยังเจ้าคะ?”

  “พวกเจ้าออกไปเถอะข้าจะอยู่ในนี้คนเดียว” ชายชราเอ่ยขึ้น เพราะไม่อยากออกไปขัดเด็กสาวที่กำลังคลั่งคนหล่อ ซิ่วอิงจึงนำผ้าห่ม หมอนและที่นอนไปไว้ในบ้านให้ท่านปู่ แล้วก็พาพวกเขาออกมา จากนั้นพวกนางก็ไปขนที่นอน หมอน ผ้าห่มมาปูให้พวกเขา นอนใกล้ ๆ เตียงกับพวกนาง ซิ่วอิงคิดว่าวิธีนี้ก็ดีเหมือนกัน พวกเขาจะได้มีอิสระในการใช้ชีวิตบ้าง อยู่ในนั้นตลอดเวลาก็คงจะอึดอัดแย่

 พอพวกเขาล้มตัวลงตอน ก็รู้สึกได้ว่ากำลังถูกจับจ้องมองอยู่ พอพวกเขาลืมตาขึ้นมา ก็เห็นสามดรุณีน้อยนอนคว่ำ แล้วเอามือเท้าคางมองพวกเขาอยู่ด้วยสายตาหลงใหล

 “พวกเจ้าเอาแต่จ้องมองพวกข้าเช่นนี้ พวกจะนอนหลับได้อย่างไร?”

 “พี่เจียวหมิงข้าขอนอนกอดท่านได้หรือไม่? เจียวจูเอ่ยถามขึ้น พอมีคนเริ่มก็มีคนตาม

 “ใช่พี่จางหย่งข้าอยากนอนมองหน้าท่านใกล้ ๆ ได้หรือไม่?” ซิ่วอิงเห็นสหายมีความกล้าเช่นนี้ ก็ไม่น้อยหน้า

 “พวกเจ้าลงไปนอนข้างล่าง พี่ซีฮันขึ้นมานอนบนเตียงเจ้าค่ะ”

 “...?”