แชร์

เจ้าแสดงได้ ข้าก็แสดงได้

ผู้เขียน: l3oonm@
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-23 00:46:04

แต่วันงานนอกจากจ้าวหยวนกับหลงจู๊หานแล้ว เซียวซีซวนก็มาด้วย จางเยว่ที่มาพร้อมกับคนบ้านกู้เมื่อเห็นเซียวซีซวนก็มองอย่างหลงใหล จนชาวบ้านบางคนยังแอบเอาเรื่องนี้ไปนั่งนินทากัน

ลู่จื้อ ลู่เพ่ยมองบ้านลุงใหญ่กับบ้านกู้อย่างนึกรังเกียจ บ้านนางไม่ได้บอกกล่าวยังจะกล้ามา แถมมานั่งกินดื่มยังกับเป็นบ้านของลุงใหญ่เองอีก

ลู่จื้อพาเซียวซีซวนเข้าไปนั่งในห้องโถงของเรือน

“ขออภัยที่ข้ามาโดยไม่ได้บอกกล่าว” เซียวซีซวนคารวะจางหมินกับจินหรู

“มิได้ มิได้ เป็นข้าที่มิกล้ากล่าวชวนคุณชาย” จางหมินพูดคุยกับเซียวซีซวน และหลงจู๊หาน จนพี่ชายของตนนึกอิจฉา

ทั่วเมืองเฉียงไห่ผู้ใดจะไม่รู้จักเหลาอาหารหมานอี้ แต่ตนไม่รู้ว่าน้องชายของตนไปรู้จักกับเจ้าของเหลาอาหารได้เช่นใด

“คุณชายเชิญตามสบายนะเจ้าคะ จื้อเออร์ดูแลคุณชายด้วยนะลูก” นางจินหรู เอ่ยจบก็ขอตัวออกไปดูแขกด้านนอก

“ข้าไม่คิดว่าคุณชายจะว่างมาเจ้าค่ะ เลยไม่ได้ฝากพี่หยวนไปบอก”

“ไม่เป็นไร ข้าว่างพอดี”

“ท่านพี่รับรองคุณชายกับหลงจู๊ก่อนนะเจ้าคะ เดี๋ยวข้าไปเตรียมอาหารมาให้ วันนี้อาหารทั้งหมดมิได้ใช้ของที่บ้านเจ้าค่ะ” ลู่จื้อออกไปทำอาหารมาเพิ่มให้เซียวซีซวนห้าอย่าง

ที่นางไม่ใช้ข
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวน้อยในหมู่บ้านหนานชุน   เปลืองน้ำหมึก

    โจวหรงเฉิงหยิบยกพกของตนขึ้นมาวางบนโต๊ะ ก่อนจะเลื่อนไปตรงหน้าของนาง สีหน้าของเขาก็ยังคงเรียบเฉยเช่นเดิม จนลู่จื้อต้องเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถามว่าให้นางเพื่ออันใด"พกไว้กับตัว พี่ชายเจ้ากับเด็กที่เหลือล้วนสอบผ่านกันทุกคน"“หากเป็นค่าอาหาร เห็นจะมากเกินไปเจ้าค่ะ ข้ารับไว้ไม่ได้” นางเลื่อนคืนส่งให้เขาไป โดยไม่ได้สนใจดูเลยว่าหยกหน้าตาเป็นเช่นใด“ข้าให้เจ้าแล้วก็รับไว้เถิด อย่าได้ทำหายเก็บเอาไว้ให้ดี” เขาหยิบยกมาผูกที่ข้างเอวของนาง โดยไม่เอ่ยถามความสมัครใจ“ทำอันใดของท่านเจ้าคะ” นางร้องถามออกมาด้วยความตกใจเสียงที่ดังไม่น้อย ทำให้เสี่ยวถิงที่นอนอยู่หน้าห้องร้องถามขึ้น “คุณหนูมีอันใดหรือเจ้าคะ”“ไม่ ไม่มี” นางรีบร้องบอกด้วยกลัวว่าเสี่ยวถิงจะเข้ามาเสียก่อนพอหันมาเห็นโจวหรงเฉิงยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ นางก็โกรธจนดึงหยกพกที่เขาเพิ่งจะผูกให้ทิ้ง แต่มือของโจวหรงเฉิงเร็วกว่าเล็กน้อย เขาจับมือของนางไว้แน่น“ผูกไว้เช่นนี้เข้าใจหรือไม่ หากครั้งหน้าข้าเจอเจ้า แต่ไม่เห็นหยก หึหึ...” มีเพียงเสียงหัวเราะเบาๆ ที่ยังคงดังข้างหูของนาง แต่ตัวของคนหายออกจากห้องไปเรียบร้อยแล้ว“ท่าจะเป็นประสาท” ลู่จื้อดึงหยกพกโ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวน้อยในหมู่บ้านหนานชุน   มาขอข้าวกิน

    ลู่จื้อนึกไม่ถึงว่าครั้งนี้คนที่ต้องการยาถอนพิษจะเป็นโจวหรงเฉิง อย่างว่าเมืองหลวงนั้นช่างเป็นถ้ำเสือบึงจระเข้ดีๆ นี้เอง ยุคสมัยนี้หากอยากจะฆ่าใครสักคนช่างง่ายเสียจริงกฎหมายแคว้นฉี ดูท่าจะไม่มีประโยชน์อย่างที่นางคิด กล้องวงจรปิดก็ไม่มี จะจับมือใครดมก็แสนจะยาก ยิ่งเป็นผู้ที่มีเงินทองและอำนาจด้วยแล้ว ก็แทบจะทำอันใดไม่ได้เลยโจวหรงเฉิงที่แยกตัวออกมาแล้ว เขาก็รีบเข้าที่พักเพื่อเตรียมตัวตรวจสอบเรื่องคดีที่ได้รับมา แม้การสอบทุกครั้งจะมีการทุจริตเกือบทุกครั้งแต่มิได้เหมือนครั้งนี้ ที่มีคนยื่นเรื่องฟ้องร้องท่านเจ้าเมืองเฉียนตงหนึ่งในผู้คุ้มสอบท่านเจ้าเมืองเฉียนตงเป็นอีกคนที่อยู่ฝ่ายองค์ชายรอง ก็มิได้แปลกอันใด ในเมื่อเขาส่งบุตรสาวเข้าไปเป็นอนุในตำหนักขององค์ชายรอง แม้การสอบซิ่วไฉจะเป็นเพียงก้าวแรกของการสอบแต่ข่าวที่ได้รับมาคนที่เขาช่วยทุจริตในครั้งนี้คือกลุ่มคนที่จะวางไว้เพื่อเป็นหมากขององค์ชายรองในราชสำนัก อำนาจเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องการจะไขว่คว้าหน้าสนามสอบครั้งนี้มีการตรวจค้นที่ค่อนข้างจะละเอียด ในถุงผ้าของเด็กหนุ่มทั้งสี่นอกจากของกินแล้วก็มี กระบอกน้ำที่ผสมน้ำจิตพุวิญญาณไว้แต่สามารถนำเข้าไ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวน้อยในหมู่บ้านหนานชุน   แคว้นฉีช่างเล็กนัก

    จ้าวหยวนเป็นคนที่นำของขวัญจากเมืองหลวงมาส่งให้ลู่จื้อ เพราะเขาต้องมารับผักกับสุราอยู่แล้วตอนนี้ครอบครัวรองจางทั้งสี่นั่งมองกล่องของขวัญตรงหน้า แต่ละคนต่างก็มีความคิดของตนเอง ลู่จื้อไม่ได้คิดมากขนาดนั้นเพราะนางคิดว่าพวกเขารู้ว่าเป็นวันเกิดนางจึงส่งมาให้ นางเริ่มแกะของทั้งหมดออก มีทั้งรอยยิ้มบนใบหน้างามกับคิ้วที่ขมวดจนยุ่งเหยิงส่วนมากจะเป็นผ้าไหมหลายพับที่นิยมกันในเมืองหลวง เป็นหลินตงหยางส่งมาให้ พร้อมกำไลหยกขาวมันแพะอีกสองวงเนื้องามไม่น้อยเลย"จื้อเออร์สองชิ้นนี้ของผู้ใด" นางจินหรูชี้ไปที่กล่องไม้ ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่สองใบข้างหน้าลู่จื้อนางเปิดออกมาพร้อมรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิม ทำให้ภายในห้องโถงดูสดใสขึ้นทันตา แต่ลู่เพ่ยที่เห็นเช่นนั้นถึงกับลูบแขนที่ขนกำลังลุกอยู่"เป็นของคุณชายเซียวหนึ่งกล่องกับรองผู้ตรวจการเจ้าค่ะ"ทั้งสามมองอย่างสงสัย เซียวซีซวนส่งมาให้ทุกคนย่อมเข้าใจได้ แต่โจวหรงเฉิงส่งมาให้สร้างความแปลกใจให้ทุกคนยิ่งนัก เพราะเขากับลู่จื้อดูจะไม่ถูกชะตากันอย่างไรก็บอกไม่ถูก"คุณชายเซียวส่งโฉนดจวนที่พักในเมืองหลวงใกล้กับสำนักศึกษามาให้เจ้าค่ะ ส่วนของรองผู้ตรวจการโจวส่งตั๋วเงินห้าพัน

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวน้อยในหมู่บ้านหนานชุน   สอบผ่านถงเซิงกันแล้ว

    ลู่จื้อนางนั้นยังไม่รู้เรื่องที่บิดาของนางหลุดปากว่านางเป็นคนทำยาทั้งหมดเองสงครามชายแดนเหนือหลังจากที่มีการคัดเลือกชาวบ้านไปเป็นทหารแล้วนั้น ผ่านมาได้นับเดือนข่าวสารที่ได้ยินมาช่วงนี้นับว่าเป็นข่าวดี ทหารแคว้นฉู่ถอยทัพกลับไปตั้งหลักใหม่ห้าร้อยลี้ นับว่าทำให้ทุกคนพอหายใจได้คล่องขึ้นอีกเพียงแค่ไม่ถึงเดือนลู่เพ่ยก็ใกล้จะได้สอบแล้ว ลู่จื้อซื้อเรือนพักใกล้กับสถานศึกษาให้พี่ชายทั้งสองและเด็กในตระกูลอู๋ได้พัก นางให้ภรรยาอู๋กังไปคอยดูแลทุกคนนางอยากให้ทุกคนได้กินของที่ได้มาจากในมิติ เพราะหลังจากที่ลู่เพ่ยกินแต่ของที่ปลูกในมิติมันทำให้ความจำของเขาดีขึ้นมาก จึงเป็นเหตุผลหลักที่ต้องซื้อบ้านพักให้ทุกคนออกมาอยู่ข้างนอกแทนหากจะให้คนทำอาหารไปส่งที่สำนักศึกษาทุกวันก็ดูจะยุ่งยากมากเกินไป และหากสหายของพวกเขาขอกินด้วย คงเก็บเรื่องที่ตระกูลจางสายรองเป็นเจ้าของผลผลิตที่กำลังเป็นที่กล่าวขานอยู่ คงไม่ได้อีกต่อไปแล้ววันสอบก็มาถึงอย่างรวดเร็ว วันนี้ครอบครัวรองจาง ตระกูลจินและตระกูลอู๋ ออกมาส่งทั้งสี่คนที่สนามสอบ“ท่านพี่ ตั้งใจสอบนะเจ้าคะ” ลู่จื้อให้กำลังใจลู่เพ่ย“ไม่ต้องกดดันตนเองกันนัก หากครั้งนี้ไม่ผ่

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวน้อยในหมู่บ้านหนานชุน   หรือเจ้าอยากรับนางไปเป็นอนุ

    เมื่อเป็นเซียวซีซวนเจรจาการค้าครั้งนี้ก็นับว่าผ่านไปโดยง่าย ลู่จื้อขายยาแก้ไข้ ยาห้ามเลือด และยาบำรุงร่างกายให้ ที่มียาห้ามเลือดเพิ่มมาเพราะการค้าครั้งนี้ส่งเข้ากองทัพชายแดนเหนือทั้งหมดจากสภาพสงครามที่โจวหรงเฉิงได้ไปพบมา ทหารบางคนไม่อาจทนสภาพอากาศที่หนาวเหน็บของทางเหนือได้ ทำให้ล้มป่วย ยาที่เขาแบ่งไปจากเซียวซีซวน เมื่อให้ทหารที่ล้มป่วยได้ลองกินผลคือเกินคาด ทหารคนนั้นไม่จำเป็นต้องรับยาครั้งที่สองเลย เขาจึงต้องการยาของลู่จื้อส่งไปให้กองทัพตอนนี้ทั้งสองกลับออกไปด้วยอารมณ์ที่ต่างกัน เซียวซีซวนนั้นอารมณ์ย่อมเบิกบานเพราะการค้าครั้งนี้โจวหรงเฉิงต้องนำเงินส่วนตัวของตนมาออกเพิ่มให้กับทางกองทัพเพราะปากที่ดีของเขานั้นเองโจวหรงเฉิงแม้จะได้ยากลับไปแต่อารมณ์ยามที่เดินออกจากเรือนไปก็แทบจะฆ่าคนได้ด้วย"เจ้ามีความสุขมากรึ" โจวหรงเฉิงหันไปถลึงตาใส่เซียวซีซวน"ก่อนมาข้าเตือนเจ้าแล้ว ข้าทำการค้ากับนางมาหลายเดือนย่อมรู้ว่าควรพูดเช่นไร" เซียวซีซวนยิ้มอย่างยียวน"หรือเจ้าอยากรับนางไปเป็นอนุ" เซียวซีซวนรีบกระโดดปิดปากโจวหรงเฉิง พวกตนยังเดินออกมา เจ้าบ้านยังไม่ปิดประตูเลย"เจ้าพูดอันใด หากนางมาได้ยิน เหอะ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวน้อยในหมู่บ้านหนานชุน   ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน

    โจวหรงเฉิงเดินทางไปชายแดนเหนือแล้ว ทางที่พักผู้อพยพก็จัดการได้อย่างเรียบร้อย ยาที่จางหมินนำไปให้ก็ได้ผลชะงัด จนหมอที่มาตรวจในกระโจมพัก ต่างถามหาไม่เว้นวัน แต่จะให้ไปถามเซียวซีซวนใครจะกล้าเรื่องนี้จึงไม่ส่งผลกระทบต่อครอบครัวรองจาง ข้าวและผักผลไม้ที่เซียวซีซวนรับไปจากลู่จื้อทำให้เกิดคลื่นลูกใหญ่ในเมืองหลวง แม้จะสอบถามทางตระกูลเซียวก็มิได้คำตอบผลจากที่กินเข้าไปเป็นประจำทำให้คนในตระกูลเซียวมีสุขภาพที่แข็งแรง ที่เห็นชัดจนคนในเมืองหลวงนั่งไม่ติดก็คือ ท่านผู้นำตระกูลเซียวอายุเกือบเจ็ดสิบหนาวแล้ว เขาล้มป่วยต้องนอนติดเตียงมาเกือบสองปี หลังจากที่กินของที่หลานชายส่งมาได้ห้าเดือนก็ลุกขึ้นมาเดินไปเกือบจะเหมือนตอนที่ยังไม่ล้มป่วยช่วงแรกคนในตระกูลคิดว่าเพราะสวรรค์เมตตาที่ฮองเฮากับฮูหยินผู้เฒ่าเซียวทำบุญค่าธูปเทียนอยู่เป็นประจำ จนเมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นเดียวกันกับคุณชายน้อยเซียวที่มักจะเจ็บป่วยบ่อยๆ ก็กลายมาเป็นเด็กแข็งแรงสามารถวิ่งเล่นได้เช่นเด็กคนคนอื่นๆแม้ของที่ส่งมาให้ทางตระกูลเซียวจะได้ไม่มาก ทางตระกูลเซียวยังมีน้ำใจแจกจ่ายให้กับตระกูลใหญ่ที่มีความสัมพันธ์ดีต่อกัน ปากต่อปากทำให้บางตระกูลเริ่ม

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status