บทที่ 17 ความดีเอาชนะทุกอย่าง

บทที่ 17 ความดีเอาชนะทุกอย่าง

ซ่งเฟยหลงเดินเข้ามาในห้องของพ่อกับแม่พร้อมกับถ้วยข้าวต้มและยาที่อยู่ในมือ เมื่อเห็นอาการของพ่อตัวเองแล้วก็อดที่จะรู้สึกหดหู่ไม่ได้ เพราะตอนนี้พ่อของเขานั้นไม่สามารถลุกขึ้นนั่งด้วยตัวเองได้ นอกจากนี้ยังมีอาการไออยู่ตลอดเวลา อาการของพ่อแย่มาก อาหารที่หลินเพ่ยหลันทำมาให้ในตอนเที่ยงนั้นเขาก็กินไปได้แค่นิดเดียว

ซ่งตงลี่เห็นลูกชายเข้ามาก็พยายามยันกายของตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง แต่ทว่าไม่ไหวจนนางหยางเจี่ยต้องช่วยประคองขึ้นมา เขามองไปที่ลูกชายและพยายามทำสีหน้าให้ยิ้มแย้มแม้ว่าจะฝืนมาก

“กลับมากันแล้วเหรอ งานที่คอมมูนเป็นอย่างไรบ้างล่ะ มีใครถามถึงพ่อไหม” ซ่งตงลี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“งานที่คอมมูนก็ปกติครับ ลุงหยางกับลุงโจวถามถึงพ่อด้วยนะ พวกเขายังฝากมาบอกอีกว่าให้พ่อหายเร็ว ๆ” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

“ดี ๆ พ่อไม่ได้ไปทำงานหลายวันก็รู้สึกอึดอัดไม่น้อย ร่างกายนี่ก็มาอ่อนแออีก ไม่ได้ดังใจเลยจริง ๆ แคก ๆ” เขาพูดขึ้นมาพร้อมกับไอเล็กน้อย

“ช่วงนี้อาการของพ่อเป็นอย่างไรบ้างครับ ดีขึ้นมาบ้างไหม” ซ่งเฟยหลงหันหน้าไปทางแม่ของตัวเองที่คอยเฝ้าดูแลอยู่ไม่ห่าง

“สองส