ตอนที่ 7 ในที่สุดข้าก็พบเจ้า

ตอนที่ 7 ในที่สุดข้าก็พบเจ้า

หลงหยวนเจี๋ยเดินออกมาสอบถามชาวบ้านถึงสตรีที่มีนามว่าเฉินไป๋อิง จนได้รู้ที่อยู่ของนางทว่าทุกคนกลับดูไม่อยากจะเอ่ยถึงนางเท่าไหร่ บ้างก็ทำสีหน้าท่าทางเหมือนรังเกียจนางอีกด้วย เขาจึงสอบถามเพิ่มเติม เฉินไป๋อิงสตรีนางนี้ตั้งครรภ์ไร้สามี ถูกท่านป้าของนางขับไล่ออกจากเรือนกล่าวหาว่านางแอบคบชู้กับสามีของผู้อื่น เขาเดินทางไปที่เรือนของนางตั้งอยู่ท้ายหมู่บ้าน อยากรู้อยากเห็นใบหน้าของสตรีนางนี้เต็มทน

เมื่อมาถึงเรือนของนางเขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ เรือนไม้หลังน้อยตกแต่งเรือนแปลกประหลาดของใช้มากมายแทบไม่เคยเห็นและคุ้นตา บริเวณรอบเรือนมีทั้งแปลงผักและคอกสัตว์ ความคิดในใจเริ่มตีกันอย่างสับสน นางใช่สตรีชั่วช้าโหดร้ายอย่างชาวบ้านกล่าวจริง ๆ นะหรือ

ครานั้นเองเขาเหลือบสายตาไปเห็นเด็กชายตัวน้อยใบหน้าอ้วนกลมคล้ายซาลาเปาผิวพรรณต่างจากบุตรของชาวบ้านทั่วไปอย่างสิ้นเชิง เฉิงหงก็เหลือบมาเห็นผู้มาเยือนเช่นกันรีบออกมาต้อนรับเพราะยามนี้ท่านแม่ไม่ได้อยู่ในเรือนกำลังไปตักน้ำในที่ลำธารมาให้วัว

"ท่านอา ท่านอามาหาผู้ใดหรือขอรับ หรือว่ามาหาท่านแม่ของข้าเพื่อซื้อผักท่านมาถูกที่แล้ว ทว่ายามนี้ท่านแม่อยู่ที่ลำธารกำลังเอาน้ำมาให้วัว เชิญท่านอาเข้ามานั่งรอที่แคร่หน้าบ้านก่อนนะขอรับ ข้าจะหาน้ำมาต้อนรับ" เด็กชายพูดออกมาชัดถ้อยชัดคำผายมือต้อนรับเขาเป็นอย่างดี หลงหยวนเจี๋ยถูกชะตากับเด็กชายผู้นี้จริง ๆ

"เจ้ามิต้องนำอันใดมาต้อนรับข้าหรอกเด็กน้อย ข้าเพียงต้องการมาพบท่านแม่ของเจ้าเท่านั้น ข้าคือผู้ตรวจการคนใหม่ของที่นี่ เรียกข้าว่าอาหยวนเจี๋ยเถิด"

"ผู้ตรวจการคนใหม่หรือขอรับ หากไม่ได้สนใจผักแล้วมาหาท่านแม่ของข้าด้วยเหตุใดอย่าบอกนะขอรับว่าจะมาจับท่านแม่ของข้า อย่านะ !! ขอรับท่านแม่ไม่เคยไปทำร้ายผู้ใดมีแต่ผู้อื่นที่มาระราน หรือว่าจะเป็นหญิงชราที่มาเมื่อวานกับสตรีใจเหี้ยมนางนั้น ท่านแม่ของข้าถูกต่อว่าใส่ความ ที่ท่านแม่ทำเพราะป้องกันตนเอง ท่านอาหยวนเจี๋ยโปรดให้ความเป็นธรรมต่อท่านแม่ด้วย" เด็กชายคุกเข่าลงต่อหน้ากอดขาของเขาดวงตาสั่นคลอนน้ำเสียงคล้ายจะร้องไห้ออกมา หยวนเจี๋ยตกใจเล็กน้อย รีบพยุงเด็กชายให้ลุกขึ้น

"เด็กน้อยข้ามิได้มาจับท่านแม่ของเจ้าเพียงต้องการตรวจสอบให้รู้ข้อเท็จจริงเท่านั้น อย่าได้ตกใจและหวาดกลัวข้าคือผู้ตรวจการที่รักความยุติธรรมเจ้าวางใจเถิดว่าแต่เจ้ามีชื่อว่าอันใด"

"เฉิงหงขอรับ "

"เฉิงหงหรือ ? อย่างนั้นเจ้าช่วยพาข้าไปพบท่านแม่ของเจ้าเพื่อสอบถามความจริงเถอะ" เฉิงหงสบายใจขึ้นมา คิดว่าบุรุษผู้นี้จะมาจับตัวท่านแม่ไปลงโทษเสียอีก เฉิงหงพาทั้งสองเดินไปหาท่านแม่ที่ลำธารระหว่างทางไปเขาสอบถามเด็กชายเกี่ยวกับผัก เด็กชายรีบโอ้อวดว่าผักพวกนี้ตนและมารดาช่วยกันปลูกขึ้นมาอย่างตั้งใจ เหมือนว่าหยวนเจี๋ยจะชอบเด็กชายคนนี้มากกว่าเดิมยิ่งพูดคุยยิ่งเหมือนผูกพันและเอ็นดู ห้าวอู่ก็ไม่ต่างเห็นเฉิงหงราวกับเห็นคุณชายของตนยามเด็กจริง ๆ

เดินมาได้สักพักก็มาถึงคอกวัวเห็นสตรีเลือนลางไกล ๆ เฉิงหงโบกมือเรียกมารดาเสียงดัง

"ท่านแม่ขอรับ ท่านอาผู้ตรวจการคนใหม่มาขอพบท่านแม่ขอรับ" เฉินไป๋อิงได้ยินคิ้วขมวดเข้าหากันย่างเท้าออกจากคอกวัวเดินไปหาผู้มาเยือนด้วยความสงสัย

ครั้นนั้นที่แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้ากระทบหน้าของไป๋อิง สายตาของหยวนเจี๋ยเหลียวไปมองตามที่เด็กชายร้องเรียก ราวกับว่าเขาถูกตราตรึงอยู่ในภวังค์ สตรีงามพิลาศล้ำ คิ้วใบหลิว ดวงตาสวยเป็นประกาย ทว่ามีกลิ่นอายสันโดษและเปล่าเปลี่ยวอยู่หลายส่วน เขาตราตรึงและจำนางได้ทันทีที่เห็น แม้ว่าเมื่อหลายปีก่อนนั้นเขาจะเมาสุราและเป็นยามวิกาลแต่เขาจดจำความงดงามของนางได้

“ข้าพบเจ้าแล้ว ครานี้ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าหลุดมือไปได้อีก” หยวนเจี๋ยคิดในใจหัวใจเบิกบานเมื่อสิ่งที่เขาเดินทางไปหลายแคว้นเพื่อตามหานางจนวันนี้เขาได้มาพบนางด้วยความบังเอิญทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นโชคชะตา

“เฉิงหงนั่นท่านแม่ของเจ้าหรือ?”

“ขอรับ นั่นคือท่านแม่ของข้า” เขาถามย้ำเด็กชายเพื่อความแน่ใจ จ้องมองดูเด็กชายตัวน้อยและคำพูดของชาวบ้านที่ว่านางท้องไม่มีสามี เมื่อนึกย้อนไปแล้วเด็กชายผู้นี้อายุไล่เลี่ยกับช่วงที่เขาหลับนอนกับนางหรือว่าแท้จริงแล้วนี่คือบุตรชายของเขา มิน่าเขาถึงได้รู้สึกผูกพันและเอ็นดูเฉิงหง

“เฉิงหงบุรุษผู้นี้คือผู้ใดกันทำไมเจ้าถึงได้ไว้ใจกล้าพาเข้ามาในเรือนของเรา ท่านเป็นผู้ใดมาที่นี่ต้องการสิ่งใดหรือ” ไป๋อิงเดินมาถึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย ทำให้อีกฝ่ายงวยงงทำไมนางถึงจำเขามิได้เลยด้วยซ้ำ หรือว่านางจงเกลียดจงชังเขาที่แย่งชิงความบริสุทธิ์อีกทั้งยังทิ้งให้นางพบเจอเรื่องโชคร้ายอับอายแถมยังถูกขับไล่ออกจากเรือนอีกด้วย เขาเกิดความรู้สึกผิดในใจมากมายกว่าเดิม เพราะการกระทำของเขาในค่ำคืนนั้นทำลายชีวิตของสตรีแรกแย้มนางหนึ่งจนไม่เหลือชิ้นดี ทำให้นางมาพบเจอความลำบากทนเลี้ยงลูกมาตามลำพังอีกด้วย เขาจะชดใช้ในนางทุกอย่างเอง

“ข้าคือผู้ตรวจการคนใหม่ที่มาประจำการที่นี่ แม่นางเฉินไป๋อิงที่ข้ามาที่นี่เพราะมีชาวบ้านมาแจ้งว่าท่านสร้างความเดือดร้อนให้ ทว่ายามนี้ข้ารู้ความจริงจากปากของเฉิงหงแล้ว ท่านมิต้องตกใจเรื่องที่ข้ามาเยือน”

“เรื่องที่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนคงไม่พ้นลี่หลินหรือเจี่ยนอันหนิงสินะ ข้ามิได้ทำอันใดผิดพวกนางทั้งสองต่างหากที่มาระรานตามมาหาเรื่องด่าทอข้า ดีเพียงใดที่ข้าเอาเพียงมูลสัตว์แห้ง ๆ ขว้างใส่ ในเมื่อท่านผู้ตรวจการมาที่นี่ก็ดี ข้าฝากไปบอกทั้งสองด้วยหากมารบกวนระรานข้ากับลูกอีกครั้งหน้าไม่ใช่แค่มูลสัตว์แห้ง ๆ อีกต่อไปข้าจะปล่อยให้วัวของข้าขับไล่พวกนางจนวิ่งหางจุกตูดเลย” ไป๋อิงตอบกลับด้วยความโมโหทว่าหยวนเจี๋ยกลับยิ้มออกมาอย่างชอบใจ ทำให้นางไม่ชอบและไม่ถูกชะตากับผู้ตรวจการผู้นี้เลย