บทที่ 16  ข่าวตั้งท้องแพร่กระจาย  

บทที่ 16 

ข่าวตั้งท้องแพร่กระจาย

หลังจากเข้ามาในเมือง ซีซวนจัดการเรื่องที่พักให้กับครอบครัวของเพื่อนรัก ส่วนตัวของกุ้ยหนิงอันโดนลากเข้ามาพักห้องเดียวกันกับตนเอง

ทันทีที่เข้ามากุ้ยหนิงอันเอยถามอย่างไม่อ้อมค้อม หวังว่าเพื่อนรักของเธอคงไม่เจอปัญหาเช่นเดียวกันหรอกใช่ไหม

“เธอเดินทางมาหาฉันครั้งนี้ไม่ใช่มาเพื่อลาใช่ไหม”

“อืม เธอเหมาะที่จะเป็นเพื่อนรักฉันแล้วล่ะ แต่ว่าฉันมีอีกเรื่องต้องมาคุยกับเธอเอง เรื่องของผู้พันจิ้ง”

ซีซวนพยักหน้าตอบรับแต่โดยดี แต่เรื่องสำคัญคือเรื่องของเพื่อนรักมากกว่า

“เกี่ยวอะไรกับผู้ชายคนนั้น” มือของกุ้ยหนิงอันสั่นเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อของชายคนนั้นอีกครั้ง

“สายข่าวของฉันแจ้งมาว่าผู้พันจิ้งยังคงตามหาหญิงสาวในคืนนั้นไม่หยุด และเขาน่าจะรู้แล้วว่าพนักงานโรงแรมลาออกไปสองคน ซึ่งสองคนนั้นคือเธอกับฉัน แต่เธอไม่ต้องตกใจไป คนของฉันลบร่องรอยของเราสองคนแล้ว หากสวรรค์ไม่กลั่นแกล้ง คงยากที่เขาจะพบเจอเธออีกครั้ง”

“ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะมาที่นี่แล้วยกที่ดินให้ฉันใช่ไหม”

“ใช่ นี่คืออีกเหตุผลที่ฉันประกาศแบบนั้นในหมู่บ้าน การที่เธออยู่ใต้ร่มของตระกูลซ่ง ฉันเชื่อว่าต่อให้เป็นตระกูลใหญ่จากปักกิ่ง เขาต้องคิดบ้าง”

“ขอบใจที่ทำเพื่อฉันขนาดนี้ แต่เรื่องที่ดินสร้างบ้าน และที่ดินทางเข้าหมู่บ้านรวมถึงที่ดินบนเขา ฉันขอซื้อได้หรือไม่ แม้ว่าตอนนี้ฉันยังไม่มีเงินก้อนให้เธอ แต่ฉันจะพยายามทยอยผ่อนคืนจนครบโดยเร็วที่สุด”

ต่อให้เป็นเพื่อนรักกันแค่ไหน แต่เรื่องที่เธอมีเงินจากการขายผลผลิตในมิติ เธอไม่อาจบอกกล่าวแก่คนนอกได้ ดังนั้นจึงขอผ่อนจ่ายดีที่สุดและสมเหตุสมผลที่สุดแล้ว

ซีซวนคิดตาม เธอมองว่าสิ่งที่เพื่อนรักกล่าวมานั้นก็สมเหตุสมผลที่สุด ดังนั้นจึงพยักหน้ารับ

“เช่นนั้นแล้วแต่เธอตัดสินใจก็แล้วกัน ทว่าเอกสารสิทธิ์ก่อนที่ฉันจะกลับ ฉันจะจัดการเป็นชื่อของเธอให้เรียบร้อย จากนั้นเมื่อไหร่ที่เธอพร้อมผ่อนจ่ายค่อยเอาเงินมาคืนฉัน ดีไหม”

“อืม ตกลง ก่อนกลับก็ช่วยทิ้งหมายเลขธนาคารให้ฉันด้วย เพราะหากฉันจะส่งเงินให้เธอ ฉันคงต้องไปสิงสถิตต้นไม้ แล้วถามเลขธนาคารแน่ เพราะเธอไม่ได้อยู่ที่เซี่ยงไฮ้แล้วไม่ใช่เหรอ”

กุ้ยหนิงอันพูดติดตลก เธอมองแววตาของซีซวนคล้ายกับมีความในใจบางอย่าง จึงตัดสินใจบอกเรื่องที่เธอท้องให้รับรู้

“ตอนนี้เธอกำลังจะเป็นป้าแล้วนะ ฉันตั้งท้องจะสี่เดือนแล้ว” ใบหน้าอันอ่อนโยนของคนกำลังจะเป็นแม่ยิ้มออกมาไม่รู้ตัวพร้อมกับเอามือลูบท้องด้วยความรักใคร่ นั่นทำให้ซีซวนยิ้มตามไปด้วย

“เธอเองกำลังจะเป็นน้าแล้วเหมือนกัน ตอนนี้ฉันท้องได้สี่เดือนแล้วเหมือนกัน” อาการและท่าทางของซีซวนเมื่อพูดถึงการมีลูก ใบหน้าของเธอนั้นอ่อนโยนหาสิ่งใดเปรียบไม่ได้

หลังจากได้ยินว่าเพื่อนรักตั้งท้องเช่นกัน กุ้ยหนิงอันจึงเข้าใจทันทีว่าทำไมซีซวนจึงบินไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ

“บอกกับครอบครัวหรือยัง”

“ยัง ฉันไม่อยากให้พ่อต้องผิดหวัง ท่านเลี้ยงฉันมาตัวคนเดียว เพราะแม่ฉันสิ้นใจตอนที่คลอดฉันออกมาได้ไม่นาน ฉันไม่อยากให้ท่านเสียใจ”

“ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูกหรอกนะ นี่คือของขวัญที่เธอมอบให้ท่าน ท่านอาจจะดีใจมากกว่าเสียใจ นี่คือของขวัญที่สวรรค์มอบให้เราทั้งสองคน แม้ว่าลูกจะไม่มีพ่อและความรักของพ่อ แต่อย่างน้อยลูกมีความรักของแม่และครอบครัวมาคอยเติมเต็ม คิดว่ามันดีกว่าไหม”

กุ้ยหนิงอันไม่รู้หรอกว่าพ่อของซีซวนเป็นอย่างไร การที่ท่านเลี้ยงดูบุตรสาวมาเพียงคนเดียวโดยไม่แต่งงานใหม่นั้น แสดงว่าท่านคิดถึงความรู้สึกและรักซีซวนมาก เรื่องนี้เธอคิดว่าควรจะบอกท่าน

“เธอคิดเช่นนั้นเหรอ”

ใบหน้าหวานอาบไปด้วยน้ำตา เธอลืมคิดเรื่องนี้ไปได้อย่างไรกัน พ่อรักเธอมาก และเธอก็รักลูกที่อยู่ในท้องมากเช่นกัน นี่คือของขวัญของครอบครัวเธอ ไม่ใช่ความผิดพลาดหรือเรื่องอัปยศ

“ขอบใจมากนะอันอันที่ทำให้ฉันคิดได้ ฉันจะได้ไม่ทำผิดต่อคุณพ่อไปมากกว่านี้”

“ไม่เป็นไร ยังไงเธอคือเพื่อนรักของฉัน แม้ว่าในอดีตเราทั้งสองจะทำเรื่องที่ผิดพลาดไป แต่หลังจากนี้เราควรจะอยู่กับความสุขและปัจจุบัน อดีตที่เลวร้ายจงลืมมันไปเสียเถอะ แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ สู้ ๆ นะ”

ทั้งสองต่างส่งกำลังใจให้กันและกัน แม้ว่าอดีตจะก้าวพลาดอย่างไร ทว่าหลังจากนี้ทั้งสองคนควรอยู่กับความสุขและรอยยิ้มมากกว่าจมกับความทุกข์

จากนั้นเมื่อได้เวลาอาหาร ซีซวนและกุ้ยหนิงอันออกมาจากห้องเพื่อไปหาครอบครัวของกุ้ยหนิงอัน และพาทุกคนไปกินอาหารที่ภัตตาคารสุดหรูของเมือง

สามวันถัดมาบ้านรองกุ้ยจึงกลับมายังหมู่บ้านอีกครั้ง เพื่อเริ่มสร้างบ้านโดยมีซีซวนตามมาด้วย ส่วนเรื่องเอกสารถือครองกรรมสิทธิ์นั้น ซีซวนจัดการให้กับกุ้ยหนิงอันเรียบร้อยแล้ว อีกสองวันเธอต้องกลับเซี่ยงไฮ้เพื่อไปจัดการเรื่องราวของตนเอง

วันนี้จึงนัดแนะกับผู้รับเหมาเพื่อพูดคุยเรื่องสร้างบ้านให้กับบ้านรองกุ้ย และสร้างร้านค้าตรงที่ดินปากทางเข้าหมู่บ้านด้วยอีกแห่ง ส่วนเรื่องทำสวนผลไม้และสวนผัก กุ้ยหนิงอันขอยืมชื่อตระกูลซ่งมาอ้าง เพื่อที่ชาวบ้านจะได้ไม่สงสัยไปมากกว่านี้

ทว่าเมื่อหิมะหยุดตก ท้องของกุ้ยหนิงอันที่เริ่มขยายทำให้เมื่อสวมใส่เสื้อผ้าธรรมดาจึงดูเด่นชัดขึ้นว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ นั่นจึงทำให้บ้านใหญ่กุ้ยที่รู้ข่าวจึงมากระแนะกระแหนบ้านรองกุ้ยไม่หยุด

ซึ่งไม่ต่างจากรูปร่างของซีซวนเท่าไรนัก เรื่องนี้ทำให้คนสนิทของซีซวนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่เขาจะเข้ามาสอด กลับไปนายท่านคงถามคุณหนูด้วยตนเอง

“ที่แท้ไปทำงานในครั้งนั้นเป็นจริงอย่างที่ฉันกล่าวมาใช่หรือไม่ นังหนิงอัน ชื่อเสียงของตระกูลกุ้ยป่นปี้ก็เพราะแก”

แม้เฒ่ากุ้ยเท้าสะเอวยกมือชี้หน้าด่าอย่างโกรธจัด

“แล้วยังไงคะย่า ฉันตั้งท้องหรือไม่มันเกี่ยวอะไรกับชื่อเสียงของตระกูลกุ้ยด้วยล่ะ อีกทั้งเวลานี้บ้านใหญ่กับบ้านรองแยกบ้านกันนานแล้ว ไว้ว่าบ้านใหญ่หรือบ้านรองทำเรื่องอันใดย่อมไม่เกี่ยวหรือส่งถึงกัน”

กุ้ยหนิงอันตอบกลับอย่างไม่ยินยอม ในเมื่อแยกบ้านกันแล้ว จะมาวุ่นวายกับเธออีกทำไม เธอท้องแล้วอย่างไร หรือเธอไปท้องบนหลังคาบ้านใหญ่กุ้ย คนในบ้านจึงเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้

ซีซวนได้รับสัญญาณไม่ให้ยุ่งกับเรื่องนี้ เธอจึงเดินกลับมารอที่รถ เพราะกุ้ยหนิงอันไม่อยากให้คุณหนูซ่งเพื่อนรักต้องมัวหมองไปด้วย หากข่าวการตั้งครรภ์ของคุณหนูส่งกระจายออกไปคงไม่ดีต่อตระกูลซ่งและธุรกิจในเครือ

“มีผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนตั้งท้องก่อนแต่งงาน แล้วนี่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ แบบนี้จะไม่ให้ตระกูลกุ้ยเสื่อมเสียไปด้วยได้อย่างไร”

“เช่นนั้นแม่ก็ตัดขาดกับบ้านรองเถอะครับ อันอันตั้งท้องจะได้ไม่เสื่อมเสียไปยังบ้านใหญ่”

กุ้ยจื่อหลงออกมาปกป้องบุตรสาวของตนด้วยท่าทางเด็ดเดี่ยว ในเมื่อปัญหามันอยู่ตรงนี้ เช่นนั้นบ้านใหญ่และบ้านรองก็ตัดขาดไปเลย

“แกกล้าพูดแบบนี้ได้ยังไงเจ้ารอง ฉันเป็นแม่แกนะ แกคิดจะทอดทิ้งฉันเหรอ”

แม่เฒ่ากุ้ยล้มลงนั่งพื้น ถีบแข้งถีบขาว่าบุตรชายของเธอนั้นอกตัญญู จะท้องทิ้งแม่ที่แก่ชราเช่นเธอ

“ย่าจะเอาค่าเลี้ยงดูเท่าไร หากบ้านรองและบ้านใหญ่จะตัดขาดกัน”

กุ้ยหนิงอันเลือกที่จะใช้วิธีนี้แก้ปัญหา อีกทั้งอย่างไรย่าก็คือมารดาผู้ให้กำเนิดพ่อของเธอ เสียเงินค่าเลี้ยงดูครั้งเดียวจบดีกว่าต้องมานั่งปวดหัวกับบ้านใหญ่ที่คอยมาหาเรื่องไม่เว้นวัน